ഹൈദരാബാദിൽ ദിവ്യ സത്സംഗം

[Translated by devotees of Swami]

പ്രബുദ്ധരും അർപ്പണബോധമുള്ളവരുമായ ദൈവദാസരേ,

[2023 സെപ്‌റ്റംബർ 28 മുതൽ ഒക്‌ടോബർ 2 വരെ ഹൈദരാബാദിൽ നടന്ന സത്സംഗം. പങ്കെടുത്തത് മുംബൈയിൽ നിന്നുള്ള ശ്രീമതി ഛന്ദ ചന്ദ്ര, ശ്രീ സൗമ്യദീപ് മൊണ്ടൽ, നീൽ മൊണ്ടൽ, ശ്രീ കുനാൽ ചാറ്റർജി, ശ്രീമതി സുചന്ദ്രയും മറ്റ് പ്രാദേശിക ഭക്തരും.]

1) മറ്റുള്ളവരുടെ ഭാര്യമാരെ സ്പർശിച്ച് നീതി ലംഘിച്ചുവെന്ന് കൃഷ്ണനെ കുറ്റപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടു പരീക്ഷിത്ത് രാജാവ് കൃഷ്ണനെ പറ്റി ശുകനോട് ചോദിച്ചത് എന്തുകൊണ്ട്? ഇവിടെ, ഗോപികമാർ മക്കൾക്ക് വേണ്ടി സൂക്ഷിച്ച വെണ്ണ മോഷ്ടിച്ച് കുട്ടികളുമായുള്ള ബന്ധനവും സമ്പത്തുമായുള്ള ബന്ധനവും പരീക്ഷിച്ച കാര്യം അദ്ദേഹം എന്തുകൊണ്ട് സ്പർശിച്ചില്ല എന്നതാണ് എന്റെ ചോദ്യം? ഈ പരീക്ഷയിൽ, മിക്കവാറും എല്ലാ ഗോപികമാരും പരാജയപ്പെട്ടു കാരണം അവർ യശോദയോട് പരാതി പറഞ്ഞു. ഏറ്റവും ശക്തമായ മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ ലൗകിക ആകർഷണങ്ങൾ സമ്പത്ത്, കുട്ടികൾ, ജീവിത പങ്കാളി എന്നിവയെക്കുറിച്ചാണ്. ഇവ മൂന്നിനേയും ഈശനാത്രയം (Eṣaṇātrayam) എന്ന് വിളിക്കുന്നു, ഈ മൂന്ന് ശക്തമായ ബന്ധനങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള മോചനം എന്നാൽ എല്ലാ നൂറ് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ നിന്നും മോക്ഷം എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. യഥാർത്ഥത്തിൽ, ഗോപികമാരായി ജനിച്ച ഋഷിമാർ സമ്പത്തുമായുള്ള (വെണ്ണ) ബന്ധനത്തിന്റെ പരീക്ഷണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കുട്ടികളുമായുള്ള ബന്ധനത്തിന്റെ പരീക്ഷണത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ടു. എല്ലാ ഗോപികമാരും തങ്ങളുടെ മക്കൾക്ക് വേണ്ടി സൂക്ഷിച്ചു വെച്ച വെണ്ണ കൃഷ്ണൻ മോഷ്ടിച്ചതിനെക്കുറിച്ച് പരാതിപ്പെട്ടു, ഒരു ഗോപികയും ബൃന്ദാവനത്തിലെ രാസനൃത്തത്തെക്കുറിച്ച് (Rāsa-dance) യശോദയോട് പരാതിപ്പെട്ടില്ല.

സന്താനങ്ങളുടെയും സമ്പത്തിന്റെയും സംയുക്ത പരീക്ഷയിൽ എല്ലാ ഋഷിമാരും പരാജയപ്പെട്ടുവെന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം. പക്ഷേ, ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനത്തിന്റെ പരീക്ഷണത്തിൽ ഗോപികയോ മുനിയോ പരാജയപ്പെട്ടില്ല, കാരണം എല്ലാവരും കൃഷ്ണനോടൊപ്പം നൃത്തം ചെയ്തു, ആരോടും ഇതേക്കുറിച്ച് പരാതിപ്പെടില്ല.  സന്താനങ്ങളുടെയും സമ്പത്തിന്റെയും മാത്രമുള്ള ബന്ധനങ്ങളുടെ സംയുക്ത പരീക്ഷണമാണ് ഋഷിമാരുടെ യഥാർത്ഥ പരാജയത്തിന് കാരണം. അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ, എന്തുകൊണ്ടാണ് പരീക്ഷിത് ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനത്തിന്റെ പരീക്ഷണത്തെക്കുറിച്ച് മാത്രം ചോദ്യം ചെയ്തത്, എന്നാൽ സന്താനങ്ങളുടെയും സമ്പത്തിന്റെയും ബോണ്ടുകളുമായുള്ള സംയുക്ത പരീക്ഷണത്തെക്കുറിച്ച് ചോദ്യം ചെയ്യാത്തത്? എല്ലാ ഋഷിമാരും വിജയിച്ച ബോണ്ടിന്റെ പരീക്ഷണത്തെക്കുറിച്ച് പരീക്ഷിത്ത് രാജാവ് ചോദ്യം ചെയ്യുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്, എന്നാൽ  പന്ത്രണ്ടുപേരൊഴികെ എല്ലാ ഋഷിമാരും പരാജയപ്പെട്ട രണ്ട് ബന്ധനങ്ങളെ (കുട്ടികളും സമ്പത്തും) ചോദ്യം ചെയ്യാത്തതെന്ത്? ഈ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം ഇതാണ്:- സംയുക്ത ബന്ധനങ്ങളുടെ (കുട്ടികളും സമ്പത്തും) പരീക്ഷയിൽ, എല്ലാ ഋഷി-ആത്മകളും പരാജയപ്പെട്ടു, പരീക്ഷിത് രാജാവും ആ ആത്മാക്കളിൽ ഒരാളാണ്. സ്വയം പരാജയത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു ആത്മാവും ചോദ്യം ചെയ്യില്ല. പരീക്ഷിത്തിന് ജനമേജയൻ (Janamejaya) എന്നൊരു പുത്രനുമുണ്ട്, പരീക്ഷിത് തന്റെ രാജ്യം (സമ്പത്ത്) മുഴുവൻ അവനു നൽകിയിട്ടുണ്ട്. അതിനാൽ, കുട്ടികളോടും സമ്പത്തിനോടും ഉള്ള ബന്ധനത്തെ പരീക്ഷിത്ത് ചോദ്യം ചെയ്താൽ, അവൻ തന്നെ ആ ചോദ്യത്തിൽ കുടുങ്ങിപ്പോകും! ഏതൊരു ആത്മാവും സ്വന്തം തെറ്റുകളും പരാജയങ്ങളും പരാമർശിക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല. ഏതൊരു ആത്മാവും മറ്റുള്ളവരുടെ തെറ്റുകൾ മാത്രം ചോദ്യം ചെയ്യും. അതിനാൽ, ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള അവശേഷിക്കുന്ന ഏകബന്ധനത്തെ സംവാദത്തിനും ചർച്ചയ്ക്കും വിഷയമായി എടുത്ത് പരീക്ഷിത് ചോദ്യം ചെയ്തു; ഗോപികമാരായി ജനിച്ച എല്ലാ ഋഷിമാരും മഹത്തായ വിജയം നേടിയ അത്തരം ഏകബന്ധനം ഒരു പ്രധാന കാര്യമല്ലെങ്കിലും. ഇത് മനുഷ്യ മനഃശാസ്ത്രത്തിന്റെ പ്രതിഫലനമാണ്.

2) ഗോപികമാരായി ജനിച്ച ഋഷിമാരുടെ യഥാർത്ഥ പരാജയം കുട്ടികളുമായുള്ള (സന്താനങ്ങളുമായുള്ള) ബന്ധനം മൂലമാണ്, ഭാഗവതത്തിന്റെ ആദ്യ ശ്ലോകത്തിൽ, ഈ ബന്ധനം വളരെ ശക്തമായി പരാമർശിച്ചിരിക്കുന്നു. കുട്ടികളുമായുള്ള ഈ ബന്ധനത്തിന്റെ ഏറ്റവും ശക്തമായ ശക്തിയെക്കുറിച്ചാണ് ഈ വാക്യത്തിന്റെ ആശയം. ഈ ശ്ലോകത്തിൽ, മുനി വ്യാസൻ (ഈ ശ്ലോകത്തിന്റെ തന്നെ രചയിതാവ്) ഈ ബന്ധനത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ തന്റെ പരാജയത്തെക്കുറിച്ച് വിശദീകരിക്കുന്നു, അതുവഴി കുട്ടികളുമായുള്ള ഈ ഒരൊറ്റ ബോണ്ടിന്റെ പരീക്ഷണത്തിൽ താൻ ഉൾപ്പെടെ ആർക്കും വിജയിക്കാനാവില്ല (പുത്രേതി തന്മയതയാ.., Putreti tanmayatayā….) എന്ന കാര്യവും. വ്യാസ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ (വ്യാസപീഠം, Vyāsa Pīṭham) യജമാനനാണെന്ന് (അധിപന്‍) പറയപ്പെടുന്നു, അതിൽ വേദം നൽകുന്ന വാഗ്ദാനമാണ് ആദ്ധ്യാത്മിക ജ്ഞാനത്തിൽ സത്യം മാത്രമേ പറയൂ (സത്യജ്ഞാനം അനന്തബ്രഹ്മം, Satyaṃ Jñānaṃ anantaṃ Brahma) എന്നത്.

3) ഏറ്റവും നല്ല ജ്ഞാനിയായ പണ്ഡിതൻ, മറ്റുള്ളവർ തന്നോട് ചെയ്യുന്ന ഏതൊരു കുറ്റകൃത്യത്തിനും പ്രതികാരം ചെയ്യാതെ എല്ലാം ദൈവത്തിന് വിട്ടുകൊടുക്കുന്നു, കാരണം കുറ്റകൃത്യം പുതിയ കേസാണോ അതോ തിരിച്ചടി കേസാണോ എന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്  അറിയില്ല. ഈ ജന്മത്തിൽ ആദ്യമായി ഒരാൾ നിങ്ങളോട് ആ കുറ്റം ചെയ്തു എന്നതാണ് പുതിയ കേസ്. റിട്ടോർട്ട് കേസ് (Retort case) അർത്ഥമാക്കുന്നത് നിങ്ങൾ മുൻ ജന്മത്തിൽ നിങ്ങളോടു ചെയ്ത അതേ കുറ്റം നിങ്ങൾ അവനോട് ചെയ്തുവെന്നും നിങ്ങളുടെ മുൻ പ്രവൃത്തിക്ക് തിരിച്ചടിക്കാൻ ദൈവം അതേ കുറ്റം അയാൾ നിങ്ങളോട് ചെയ്യുന്ന തരത്തിൽ ഈ ജന്മത്തിൽ ഇത് ക്രമീകരിച്ചുവെന്നും ആണ്. ഇത് രണ്ടാമത്തെ കേസാണെങ്കിൽ, നിങ്ങളുടെ ശത്രുവിനെ ദൈവം തുടർന്ന് ശിക്ഷിക്കുകയില്ല. മുൻ ജന്മത്തിൽ നിങ്ങൾ അവനെതിരെ ഒരു കുറ്റവും ചെയ്തിട്ടില്ലാത്ത ഒരു പുതിയ കേസാണ് ഈ കേസ് എന്ന് കരുതുക. അങ്ങനെയെങ്കിൽ, ആ പുതിയ കുറ്റവാളിയെ ശിക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള ഉത്തരവാദിത്തം ദൈവം ഏറ്റെടുക്കും, നിങ്ങൾക്ക് നല്ല നഷ്ടപരിഹാരം നൽകി നിങ്ങളെ കേസിന്റെ ഫീൽഡിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കും, കാരണം നിങ്ങൾ അവനോട് പ്രതികാരം ചെയ്യാത്തത് ദൈവത്തിന്റെ ഭരണത്തിൽ നിങ്ങൾ പൂർണമായി വിശ്വസിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ്. ഇവിടെ, നിങ്ങളുടെ ശത്രു ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടാൽ നിങ്ങൾക്ക് നഷ്ടപരിഹാരം ലഭിക്കില്ല എന്നതാണ് വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം.

നിങ്ങൾ ഒരു പ്രതികാരവും ഇല്ലാതെ ആണെങ്കിൽ, ഈ കേസിൽ നിങ്ങളോട് ചെയ്ത പുതിയ അനീതിക്ക് ദൈവം നിങ്ങൾക്ക് നഷ്ടപരിഹാരം നൽകും. നിങ്ങൾ എന്ത് ആഗ്രഹിക്കുന്നു? അത് ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള നല്ല നഷ്ടപരിഹാരമാണോ അതോ നിങ്ങളുടെ ശത്രുവായ കുറ്റവാളിയുടെ ശിക്ഷയിലൂടെ നിങ്ങളുടെ സൈദ്ധാന്തിക പ്രതികാരത്തെ ശാന്തമാക്കുകയാണോ? ജ്ഞാനിയായ ഒരു പണ്ഡിതൻ ആദ്യ ഓപ്ഷൻ തിരഞ്ഞെടുക്കും. ഇപ്പോൾ, ദൈവത്തിൽ നിന്ന് നല്ല പ്രായോഗിക നഷ്ടപരിഹാരം ലഭിച്ചതിനാൽ, നിങ്ങളുടെ പുതിയ കുറ്റവാളിയുടെ ശിക്ഷയെക്കുറിച്ച് ദൈവത്തോട് ചോദിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് അവകാശമില്ല. ദൈവം കുറച്ച് സമയം നൽകുകയും ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിലൂടെ ആ കുറ്റവാളിയിൽ നവീകരണം കൊണ്ടുവരാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യും. കുറ്റവാളി നവീകരിക്കപ്പെട്ടാൽ, ദൈവം കുറ്റവാളിയെ ശിക്ഷിക്കില്ല, കാരണം ശിക്ഷ നൽകുന്നതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം അതേ പാപം ഈ ലോകത്ത് ആവർത്തിക്കുന്നത് തടയുക എന്നത് മാത്രമാണ്. കുറ്റവാളി നവീകരിക്കപ്പെട്ടില്ലെങ്കിൽ ദൈവം കുറ്റവാളിയെ നൂറിരട്ടി തീവ്രതയോടെ ശിക്ഷിക്കും. പക്ഷേ, നിങ്ങൾക്ക് ഇതുമായി ബന്ധമില്ല, അത് പുതിയ കുറ്റവാളിയെ ശിക്ഷിക്കാതിരിക്കുകയോ കുറ്റവാളിയെ കഠിനമായ ശിക്ഷിക്കുകയോ ആയിക്കൊള്ളട്ടെ, കാരണം നിങ്ങൾക്ക് ഇതിനകം തന്നെ നല്ല നഷ്ടപരിഹാരം കിട്ടി ഈ കേസിന്റെ ഫീൽഡിൽ നിന്നും നിങ്ങൾ മോചിതനായി. ദ്രൗപതിയുടെ കാര്യത്തിൽ, അവൾ എപ്പോഴും കൗരവരോട് പ്രതികാര മനോഭാവം വളർത്തി.

എല്ലാം ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനെ ഏൽപ്പിച്ച് ദ്രൗപതി മൗനം പാലിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ അവൾക്ക് നഷ്ടപരിഹാരം ലഭിക്കുമായിരുന്നു, കൗരവർ നവീകരിക്കപ്പെടാത്തതിനാൽ അവരെ കൊല്ലാൻ ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ ഇതിനകം തീരുമാനിച്ചിരുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ, ദ്രൗപതിക്ക് കൃഷ്ണ ഭഗവാനിൽ നിന്നുള്ള നഷ്ടപരിഹാരം, അവളുടെ അഞ്ച് പുത്രന്മാരും യുദ്ധത്തിൽ വിജയിച്ച് മുഴുവൻ രാജ്യത്തിന്റെയും ഭാവി രാജാക്കന്മാരായി മാറും എന്നതാണ്. അവളുടെ അനാവശ്യമായ അമിതമായ പ്രതികാര മനോഭാവം കാരണം, ദ്രൗപതിയും ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടു, കാരണം അവളുടെ അഞ്ച് മക്കളും രാത്രിയിൽ ഉറങ്ങുമ്പോൾ അശ്വത്ഥാമാവാൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു. മനസ്സിൽ പ്രതികാരത്തിന്റെ ഒരു തുമ്പും ഇല്ലാതെ ധർമ്മരാജൻ എപ്പോഴും എല്ലാം ദൈവത്തിനു വിട്ടുകൊടുത്തു. യഥാർത്ഥത്തിൽ, ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ എല്ലാ കൗരവരെയും കൊന്നത് ധർമ്മരാജനുവേണ്ടി മാത്രമാണ്, അല്ലാതെ പാണ്ഡവരുടെ പക്ഷത്തുള്ള ആർക്കും വേണ്ടിയല്ല. ഈ സന്ദേശം ഈ ലോകത്തിലെ ഓരോ ആത്മാവും മനസ്സിലാക്കിയാൽ, അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ ഈ ലോകത്ത് കൈവരിക്കുന്ന സമാധാനത്തിന്റെ തീവ്രത നിങ്ങൾക്ക് ഊഹിക്കാം! ഈ സന്ദർഭത്തിൽ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട ഒരു പ്രധാന കാര്യം, ഒന്നുകിൽ അനീതി നവീകരിക്കപ്പെടും അല്ലെങ്കിൽ ദൈവത്തിന്റെ അവസാന ശ്രമമായി ശിക്ഷിക്കപ്പെടും, ഈ സന്ദർഭത്തിൽ, അനാവശ്യമായി നിങ്ങളുടെ വിരൽ അതിൽ ഇട്ടു വിരൽ കത്തിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല. പെട്ടെന്നുള്ള പ്രതികാര മനോഭാവം കാരണം ദ്രൗപതിക്ക് ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള നഷ്ടപരിഹാരം നഷ്ടപ്പെടുകയും അവളുടെ പാപപ്രതികാരത്തിന് ഒരേസമയം ശിക്ഷിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. നിങ്ങൾക്ക് നഷ്ടപരിഹാരം നൽകാൻ കുറഞ്ഞ സമയമെങ്കിലും ദൈവത്തിന് നൽകാതെ നിങ്ങളോടുള്ള കുറ്റകൃത്യത്തിനെതിരെ നിങ്ങൾ ഉടൻ പ്രതികരിക്കുന്നു! ന്യൂട്ടന്റെ ചലനനിയമങ്ങൾ (the laws of motion of Newton) പാലിച്ചുകൊണ്ട് ക്ഷമയുടെ ഒരംശം പോലും പിന്തുടരാതെ നിങ്ങൾ സ്വയമേവ പ്രതികരിക്കുകയാണ്.

4) കുറ്റവാളിക്കെതിരെ പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ കഴിയാത്ത ഒരു കഴിവില്ലാത്ത വ്യക്തിയുടെ കാര്യത്തിൽ ഈ സന്ദേശം ഉപയോഗപ്രദമാണെന്ന് നിങ്ങൾ ചിന്തിച്ചേക്കാം. തിരിച്ചടിക്കാൻ കഴിവുള്ള ഒരാൾക്ക് പോലും കുറ്റവാളി തനിക്കെതിരെ ചെയ്ത കുറ്റം പുതിയ കേസാണോ അതോ തിരിച്ചടി കേസാണോ എന്ന് അറിയാൻ കഴിയാത്തതിനാൽ അത് അങ്ങനെയാകേണ്ടതില്ല. അതിനാൽ, കഴിവുള്ള ഒരു വ്യക്തിക്ക് പോലും തന്റെ ന്യായമായ പ്രതികരണത്തിന്റെ ഗതി നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിന്റെ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ സത്യം എന്താണെന്നു തീരുമാനിക്കാൻ കഴിയില്ല. കഴിവുള്ള ഒരാൾ തന്നോട് ചെയ്ത കുറ്റത്തിന് കുറ്റവാളിയോട് പ്രതികാരം ചെയ്യുന്നുവെന്ന് കരുതുക, ആ കേസ് ഒരു തിരിച്ചടിയായാൽ, ഒടുവിൽ എന്ത് സംഭവിക്കും? കേസ് അവസാനിക്കുന്നതിനുപകരം, അടുത്ത ജന്മം വരെ കേസ് തുടരും, ആ സമയത്ത്, തിരിച്ചടിക്കുന്ന വ്യക്തി നിങ്ങളേക്കാൾ ശക്തനാകും, അങ്ങനെ നിങ്ങൾ കഴിവില്ലാത്തവനായിത്തീരുകയും പ്രതികരണശേഷിയില്ലാതെ തിരിച്ചടി ശിക്ഷ ഏറ്റുവാങ്ങുകയും ചെയ്യും. ഇത് ഒരു ജ്ഞാനിയുടെ നടപടിക്രമമല്ല, അതിനാൽ, കഴിവുള്ള വ്യക്തിയും ജ്ഞാനിയാണെങ്കിൽ, അവൻ/അവൾ മേൽപ്പറഞ്ഞ സന്ദേശം പിന്തുടരുകയും കഴിവുള്ളവനാണെങ്കിലും പ്രതികാരം ചെയ്യാതിരിക്കുകയും അന്തിമ തീരുമാനം ദൈവത്തിന് വിടുകയും ചെയ്യുന്നത് അവനു/അവൾക്കു പ്രയോജനം ചെയ്യുകയും ചെയ്യും.

5) അർജ്ജുനൻ കൗരവരോട് അവരുടെ അനീതിക്കെതിരെ പോരാടി, കാരണം അവരുടെ ദൈവത്തിന്റെ സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരമായ  അല്ലെങ്കിൽ സദ്ഗുരുവായ കൃഷ്ണൻ, ഇതൊരു പുതിയ കേസ് മാത്രമാണെന്നും തിരിച്ചടി കേസല്ലെന്നും തീരുമാനിച്ചു. അതിനാൽ, നിങ്ങൾ അനീതിക്കെതിരെ പോരാടുമ്പോഴെല്ലാം, പ്രത്യേകിച്ച് നിങ്ങൾ ബാധിക്കപ്പെട്ട കക്ഷിയായിരിക്കുമ്പോൾ നിങ്ങൾ വിധികർത്താവായിരിക്കരുത്. നിങ്ങളെ ബാധിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, ഇത് പുതിയ കേസാണോ അതോ തിരിച്ചടി കേസാണോ എന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയില്ല. ഈ വീക്ഷണത്തോടെ, അർജ്ജുനൻ യുദ്ധത്തിൽ നിന്ന് പിന്തിരിഞ്ഞു, എല്ലാം ഈശ്വരനെ ഏൽപ്പിച്ചു. എന്നാൽ, എല്ലാ ആത്മാക്കളുടെയും മുൻ ജന്മങ്ങളും ഇപ്പോഴുള്ള ജന്മവും ഭാവി ജന്മങ്ങളും എല്ലാം അറിയുന്ന സദ്ഗുരുവായ കൃഷ്ണൻ, അർജ്ജുനനോട് യുദ്ധം ചെയ്യാൻ ഉത്തരവിട്ടു. അതിനാൽ, അത് നിങ്ങളുടെ വ്യക്തിപരമായ കാര്യമായാലും മറ്റുള്ളവരുടെ കാര്യമായാലും, സദ്ഗുരുവിന്റെ അല്ലെങ്കിൽ ദൈവത്തിന്റെ മനുഷ്യാവതാരത്തിന്റെ സ്റ്റാറ്റസിൽ (പദവിയിൽ) നിൽക്കുന്ന കൃഷ്ണനെപ്പോലെയുള്ള ഒരു ദൈവിക ന്യായാധിപനിൽ നിന്ന് നിങ്ങൾക്ക് ശരിയായ മാർഗനിർദേശം ഉണ്ടായിരിക്കണം. അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ, നിങ്ങൾ അന്ധമായി സദ്ഗുരുവിന്റെ കൽപ്പനകൾ പാലിക്കണം, അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ നിങ്ങളുടെ വിജയം ഉറപ്പാണ്. മേൽപ്പറഞ്ഞ സന്ദേശത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ അർജ്ജുനൻ യുദ്ധത്തിൽ നിന്ന് പിൻവാങ്ങി (അതായത്, എല്ലാം ഈശ്വരനെ ഏൽപ്പിക്കുന്നതാണ് ഏറ്റവും നല്ലത്) എന്ന് അനുമാനിക്കുകയും അവൻ തന്റെ ബന്ധുക്കളോടുള്ള അഭിനിവേശത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലല്ല അത് ചെയ്തെതെന്നും കരുതുകയും ചെയ്താൽ, ഈ സന്ദേശം തികച്ചും സാധുവാണ്.

6) ദൈവത്തെ പ്രസാദിപ്പിക്കുന്നത് നീതിയാണെന്നും ദൈവത്തെ കോപിപ്പിക്കുന്നത് അനീതിയാണെന്നും പറയപ്പെടുന്നു. ഇത് ദൈവം ഒരു സ്വേച്ഛാധിപതിയാണെന്ന് തെറ്റായി കാണപ്പെടുന്നു, അതിനാൽ ദൈവം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നതെന്തും അത് നീതിയായി മാറ്റാൻ നിർബന്ധിതമാകുന്നു! പക്ഷേ, നിങ്ങൾ മുകളിൽ നിന്ന് (ദൈവത്തിന്റെ പ്രീതി) താഴേക്ക് (നീതിയുടെ പാത) വിശകലനം ചെയ്യേണ്ടതില്ല. മൂർച്ചയുള്ള യുക്തിസഹമായ അപഗ്രഥനത്തോടെ താഴെ നിന്ന് മുകളിലേക്ക് വിപരീതമായി നിങ്ങൾ വീണ്ടും വിശകലനം ചെയ്താലും, ദൈവത്തെ പ്രീതിപ്പെടുത്തുന്നതെന്തും സ്വയം ന്യായീകരിക്കപ്പെടുന്നതായി നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തും. നിങ്ങൾ ദൈവത്തെ ശരിയായി മനസ്സിലാക്കാത്തതിനാൽ, ദൈവം പ്രസാദിച്ചാൽ അനീതി പോലും നീതിയാകുമെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നു. അതു തെറ്റാണ്. നിങ്ങൾ മൂർച്ചയുള്ള വിശകലനം നടത്തുകയാണെങ്കിൽ, അത് ഇതിനകം തന്നെ ന്യായീകരിക്കപ്പെടുന്നു, നിങ്ങളുടെ അറിവില്ലായ്മ കാരണം ഇത് നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾക്ക് അനീതിയായി തോന്നുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ദ്രോണന്റെ മകനെക്കുറിച്ച് ഒരു നുണ പറയാൻ ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ ധർമ്മരാജനോട് പറഞ്ഞു, അങ്ങനെ ദ്രോണനെ കൊല്ലാൻ കഴിയും. ധർമ്മരാജൻ കള്ളം പറയാൻ വിസമ്മതിച്ചു. ധർമ്മരാജന് ആ പോയിന്റ് ന്യായമാന്നെന്നു മനസ്സിലാക്കിയില്ല, പരിമിതമായ ജ്ഞാനം കാരണം അത് അനീതിയായി തോന്നി. ആഴത്തിലുള്ള വിശകലനത്തിൽ, ദ്രോണൻ, ഒരു മഹാജ്ഞാനിയുടെയും പണ്ഡിതന്റെയും മകനായതിനാൽ, അനീതിയെ അല്ലെങ്കിൽ കൗരവരെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു. അവൻ നീതിക്കെതിരെയോ പാണ്ഡവരോടോ പോരാടുകയാണ്. അനീതിയെ അനീതികൊണ്ട് നേരിടാം. അതിനാൽ, ഈ സന്ദർഭത്തിൽ കൃഷ്ണൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന നുണ ഒരു നുണയല്ല, അത് അനീതിയെ അനീതിയിലൂടെ പരാജയപ്പെടുത്താനും അതുവഴി നീതിയെ സംരക്ഷിക്കാനും ഉപയോഗിക്കേണ്ടത് പരമമായ സത്യമാണ്.

7) ബ്രഹ്മസൂത്രങ്ങളുടെ രചയിതാവായതിനാൽ വ്യാസ മുനി ഒരു വലിയ തത്ത്വചിന്തകനാണ്. വാൽമീകി മഹർഷിയും ഒരു തത്ത്വചിന്തകൻ കൂടിയായിരുന്നു, കാരണം അദ്ദേഹം യോഗ വസിഷ്ഠം അല്ലെങ്കിൽ ജ്ഞാന വസിഷ്ഠം (Yoga Vāśiṣṭam or Jñāna Vāśiṣṭam) എന്ന ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ ഒരു മഹത്തായ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ രചയിതാവാണ്. അതിനാൽ, ഭാരതവും രാമായണവും രചിച്ച ലളിതമായ കവികളായി വ്യാസനെയും വാൽമീകിയെയും നാം കാണരുത്. ഈ രണ്ട് ഋഷിമാരും ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ പാരമ്യത്തിലെ പണ്ഡിതന്മാരായതിനാൽ, ഭാരതവും രാമായണവും ആത്മീയ പശ്ചാത്തലത്തിൽ മാത്രമാണ് എഴുതിയിട്ടുള്ളത്. ഏറ്റവും ശക്തമായ രണ്ട് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളായ കുട്ടികളുമായുള്ള ബന്ധനവും (പുത്രേശന) സമ്പത്തുമായുള്ള ബന്ധനവും (ധനേശന) പ്രതിപാദിക്കുന്ന ഭാരതം നോക്കാം. ധൃതരാഷ്ട്രരാജാവ് ഈ രണ്ട് ബന്ധനങ്ങളിലും അതിന്റെ പാരമ്യത്തിൽ ആകൃഷ്ടനായിരുന്നു, സ്വന്തം സഹോദരന്റെ മക്കളെപ്പോലും ഒഴിവാക്കിക്കൊണ്ട് എല്ലാ സമ്പത്തും തന്റെ മക്കൾക്ക് നൽകാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. നമുക്ക് രാമായണം നോക്കാം, അത് മൂന്നാമത്തെ ശക്തമായ ബന്ധനത്തെ പ്രതിപാദിക്കുന്നു, അത് ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനമാണ് (ദാരേശന). വളരെ സുന്ദരിയായതിനാൽ രാവണൻ രാമന്റെ ഭാര്യയിൽ ആകൃഷ്ടനായിരുന്നു. അതിനാൽ, ഈ മൂന്ന് ശക്തമായ ലോകബന്ധനങ്ങൾ ഭാരതത്തിലും രാമായണത്തിലും ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നു.

ഭാരതവും രാമായണവും ഭാഗവതത്തിൽ പ്രതിഫലിച്ചിരിക്കുന്നു. ഗോപികമാരായി ജനിച്ച മുനിമാരുടെ വെണ്ണ (സമ്പത്ത്) കൃഷ്ണൻ മോഷ്ടിച്ചു, ആ വെണ്ണ അവരുടെ മക്കൾക്കായി സൂക്ഷിച്ചുവച്ചതായിരുന്നു. മിക്കവാറും എല്ലാ ഗോപികമാരും യശോദയുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് കൃഷ്ണൻ തങ്ങളുടെ വെണ്ണ  അല്ലെങ്കിൽ സമ്പത്ത് മോഷ്ടിച്ചതായി പരാതിപ്പെട്ടു. ഗോപികമാർ കൃഷ്ണനെ ദൈവമായി തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ലെന്നും അവരുടെ അറിവില്ലായ്മ കൊണ്ടാണ് ഇത് ചെയ്തതെന്നും കരുതരുത്. ഇത് തികച്ചും തെറ്റാണ്. നാരദ മുനി തന്റെ ഭക്തി സൂത്രത്തിൽ പറയുന്നു, ഗോപികമാരായ ഋഷിമാർ കൃഷ്ണ ഭഗവാനെ നന്നായി അറിയുന്നവരായിരുന്നു (മാഹാത്മ്യ ജ്ഞാന വിസ്മൃതി..., Māhātmya jñāna vismṛti...). ഗോപികമാരുടെ അജ്ഞതയെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾക്ക് ഇപ്പോഴും സംശയമുണ്ടെങ്കിൽ പോലും, അത് സ്വീകാര്യമല്ല, കാരണം കൃഷ്ണൻ തന്റെ ജനനം മുതൽ തന്നെ ദൈവിക അത്ഭുതങ്ങൾ തുടർച്ചയായി കാണിച്ചിരുന്നു. അതിനാൽ, ഗോപികമാരായ മുനിമാർ അജ്ഞരായിരുന്നുവെന്നും അതിനാൽ യശോദയോട് പരാതിപ്പെട്ടുവെന്നും സംശയത്തിന്റെ ഒരു കണിക പോലും ആവശ്യമില്ല. ഭഗവാൻ കൃഷ്ണന്റെ ദിവ്യത്വത്തെക്കുറിച്ച് നന്നായി അറിയാമായിരുന്നപ്പോൾ അവർ യശോദയോട് പരാതിപ്പെട്ടു. കൃഷ്ണൻ ദൈവമാണെന്ന് അവർക്ക് നന്നായി അറിയാമായിരുന്നിട്ടും, കുട്ടികളുമായുള്ള ബന്ധനത്തിന്റെ സ്വാധീനം ചിത്രത്തിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ അവർ വഴുതിപ്പോയി.

എല്ലായ്‌പ്പോഴും, സമ്പത്തുമായുള്ള ബന്ധനം കുട്ടികളുമായുള്ള ബന്ധനത്തോടൊപ്പം ചേരുന്നു, കാരണം ലോകത്ത് എല്ലായിടത്തും നാം കാണുന്നത്, ഒരുപാട് പാപങ്ങൾ ചെയ്തുപോലും ആളുകൾ സമ്പാദിക്കുന്നത് അവരുടെ മക്കൾക്ക് നൽകാൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ്.  ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ജന്മങ്ങളായി ദൈവത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള കഠിനമായ തപസ്സുണ്ടായിട്ടും അവരുടെ കുട്ടികളുമായുള്ള ബന്ധനത്തിന് ദൈവവുമായുള്ള ബന്ധനത്തെ പോലും പരാജയപ്പെടുത്താൻ കഴിയുമെങ്കിൽ, സാധാരണ മനുഷ്യരുടെ അവസ്ഥ എന്തായിരിക്കും? എല്ലാ ദിവ്യ ഋഷിമാരുടെയും രാജാവും ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ മുഴുവൻ ഉറവിടവുമായ വ്യാസ മുനി തന്റെ മകന്റെ പിന്നാലെ ഓടി, ഈ കാര്യം വ്യാസ മുനി തന്നെ ഭാഗവതത്തിന്റെ പ്രാരംഭ ശ്ലോകത്തിൽ പരാമർശിച്ചു! ഈശ്വരന്റെയോ അല്ലെങ്കിൽ നിവൃത്തിയുടെയോ വിഷയത്തിൽ പോലും മഹാജ്ഞാനികൾ പോലും പരാജയപ്പെട്ട പ്രധാന പോയിന്റാണിത്. ധൃതരാഷ്ട്രർ തന്റെ മക്കളിൽ ആകൃഷ്ടനായി, സ്വന്തം സഹോദരന്റെ മക്കളോട് അനീതി കാണിക്കാൻ തയ്യാറായതുപോലെ, ഋഷിമാരായ ഗോപികമാരും അവരുടെ വെണ്ണ മോഷ്ടിച്ച് മത്സരിക്കുന്ന ദൈവത്തെക്കാൾ തങ്ങളുടെ കുട്ടികളോട് ആകൃഷ്ടരായി. കൃഷ്ണൻ ദൈവമാണെന്നറിഞ്ഞ ഗോപികമാർ ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനെതിരെ തങ്ങളുടെ മക്കൾക്ക് വോട്ട് ചെയ്യുകയും യശോദയോട് പരാതി പറയുകയും ചെയ്തു. ഈ രീതിയിൽ, ഭാരതം ഭാഗവതത്തിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്നു. അതുപോലെ, രാമായണത്തിന്റെ വിഷയം ഭാഗവതത്തിലും പ്രതിഫലിച്ചു, ഈ പ്രതിഫലനം പരീക്ഷിത്ത് ശുക മുനിയോട് ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിൽ വളരെ വ്യക്തമാണ് (പരദാരാഭിമർശനം, Paradārābhimarśanam).

രാമായണത്തിൽ, രാവണൻ മറ്റുള്ളവരുടെ ഭാര്യമാരെ ആഗ്രഹിച്ചു, ഭാഗവതത്തിൽ, പരീക്ഷിത്ത്, കൃഷ്ണൻ മറ്റുള്ളവരുടെ ഭാര്യമാരെ എങ്ങനെ ആഗ്രഹിച്ചുവെന്ന് ശുകനോട് ചോദിച്ചു. ഇതുപോലെ, രാമായണത്തിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനം ഭാഗവതത്തിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്നു. ഈ പോയിന്റിൽ, പരീക്ഷിത്ത് തികച്ചും തെറ്റാണ്, കാരണം കൃഷ്ണൻ ഗോപികമാരെ അവരുടെ വീടുകളിലേക്ക് മടങ്ങിപ്പോകാൻ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയും തന്നോടൊപ്പം നൃത്തം ചെയ്യാൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടാൽ അവർ നരകത്തിൽ പോകുമെന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഭയങ്കരമായി ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ അവരെ നിരസിച്ചാൽ യമുനാ നദിയിൽ ചാടി ആത്മഹത്യ ചെയ്യുമെന്ന് ഗോപികമാർ പറഞ്ഞു. ഈ രീതിയിൽ, ഗോപികമാർ കൃഷ്ണനെ നിർബന്ധിപ്പിച്ചു, തിരിച്ചല്ല. ഋഷിമാർ കുടുംബത്തെ ഉപേക്ഷിച്ച് ദത്തദേവന് കീഴടങ്ങി. കുടുംബം വിട്ടുപോകുന്ന പുരുഷന്മാർക്ക് വലിയ അസൗകര്യങ്ങൾ ഉണ്ടാകാത്ത തരത്തിലാണ് സമൂഹത്തിന്റെ പ്രവണതയെന്ന് ദത്ത ഭഗവാൻ അവരോട് പറഞ്ഞു. തുടർന്ന്, ഋഷിമാർ അവരുടെ അത്ഭുതശക്തിയാൽ സ്ത്രീകളായിത്തീർന്നു, തങ്ങളെ ഭാര്യമാരായി പരിഗണിക്കണമെന്ന് അഭ്യർത്ഥിച്ച് രാമദേവനെ സമീപിച്ചു. അവർ യഥാർത്ഥ സ്ത്രീകളായി ജനിച്ചില്ലെങ്കിൽ, പരീക്ഷണം യഥാർത്ഥമാകില്ലെന്ന് രാമൻ പറഞ്ഞു. തുടർന്ന്, മുനിമാർ ഗോപികമാർ എന്ന് വിളിക്കുന്ന യഥാർത്ഥ സ്ത്രീകളായി ജനിക്കുകയും ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനെ അവരുടെ യഥാർത്ഥ ഭർത്താവായി കണക്കാക്കുകയും ചെയ്തു.

വിവാഹിതരായ സ്ത്രീകൾക്ക് അവരെ നരകത്തിലേക്ക് വലിച്ചെറിയുന്ന അത്തരം ചിന്തകൾ ഉണ്ടാകില്ലെന്ന് ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ ഇവിടെയും പറഞ്ഞു. ഈ രീതിയിൽ, ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനം പരിശോധിക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കാൻ ദൈവം എപ്പോഴും ശ്രമിച്ചു. വസ്തുത ഇതായിരിക്കെ, കൃഷ്ണൻ മറ്റുള്ളവരുടെ ഭാര്യമാരെ സ്പർശിച്ചുവെന്ന് പറയാൻ പരീക്ഷിത്തിന് എങ്ങനെ ധൈര്യം വന്നു? ഗോപികമാരുടെ വിവാഹത്തിന് മുമ്പ് കൃഷ്ണൻ അവരുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവരേണ്ടതായിരുന്നുവെന്നു  ആരോ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. ഇത് ഏറ്റവും വലിയ വിഡ്ഢിത്തമാണ്, കാരണം ഗോപികമാർ വിവാഹിതരായിട്ടില്ലെങ്കിൽ കുട്ടികളില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ, ജീവിത പങ്കാളിയുമായും കുട്ടികളെയും കുറിച്ചുള്ള പരീക്ഷകൾ ദൈവം എങ്ങനെ നടത്തുമായിരുന്നു? തീർച്ചയായും, മുനിമാരെയും നാം കുറ്റപ്പെടുത്തരുത്, കാരണം അവർ തങ്ങളുടെ മുൻ ജന്മങ്ങളിൽ ചെയ്ത തപസ്സിന്റെ അഗ്നിയിൽ തങ്ങളുടെ കാമത്തെ ദഹിപ്പിച്ചതാണ്. ദൈവം മത്സരിക്കുമ്പോൾ ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനത്തിനുള്ള ഒരു പരീക്ഷണമാണിത്, ടെസ്റ്റിന്റെ മാനദണ്ഡങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് അവരുടെ പ്രതികരണം തികച്ചും ന്യായമാണ്. എല്ലാത്തിനുമുപരി, ഈ ബന്ധനത്തെ ഈശനാത്രയം (Eṣaṇātrayam) എന്ന് വിളിക്കുന്ന ഏറ്റവും ശക്തമായ മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ പരാമർശിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ ബന്ധനം ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനാൽ പരീക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ടതല്ലെങ്കിൽ, ഏറ്റവും ശക്തമായ മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധങ്ങളുടെ ത്രിമൂർത്തിയായ (triad) ഈശനാത്രയത്തിൽ ഈ ബന്ധനത്തെക്കുറിച്ച് തിരുവെഴുത്തുകൾ പരാമർശിച്ചത് എന്തുകൊണ്ട്?

ഈ ഒറ്റ ബന്ധനം പരീക്ഷിച്ചതിന് ദൈവത്തെ വിമർശിക്കാൻ നിങ്ങളുടെ ബുദ്ധി വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങളേക്കാൾ വലുതാണോ? ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ഈ ബന്ധനത്തെ ത്രയത്തിൽ (triad) ഉൾപ്പെടുത്തുന്നത് തികച്ചും ന്യായമാണ്, കാരണം നിങ്ങൾ ഈ ലോകത്തിലെ ഏതെങ്കിലും കുടുംബത്തെ എടുക്കുകയാണെങ്കിൽ, അതിൽ തീർച്ചയായും ഭർത്താവും ഭാര്യയും കുട്ടിയും മാത്രമേ ഉള്ളൂ. ഭാര്യയും ഭർത്താവും കുട്ടിക്കുവേണ്ടി മാത്രം നീതിയിലൂടെയോ അനീതിയിലൂടെയോ തുടർച്ചയായി സമ്പാദിക്കുന്നു. അതിനാൽ, ഈ മൂന്ന് ശക്തമായ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളുടെ പരമോന്നത അധികാരമായ പ്രായോഗിക അനുഭവമായതിനാൽ ഈശനാത്രയത്തിൽ ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള (ഭർത്താവോ ഭാര്യയോ) ബന്ധനം ഉൾപ്പെടുത്തിയതിന് നിങ്ങൾ ആരെയും കുറ്റപ്പെടുത്തേണ്ടതില്ല. എല്ലാ ദൈവിക ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും മോക്ഷം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഈ ത്രയത്തിൽ നിന്നുള്ള (Eṣaṇātrayam) പൂർണ്ണമായ മോചനം ശുപാർശ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

8) പ്രവൃത്തിയിലോ അല്ലെങ്കിൽ ലൗകിക ജീവിതത്തിലോ, ഈ മൂന്ന് ശക്തമായ ലോകബന്ധനങ്ങൾ അനീതിക്കെതിരെ നീതി സ്ഥാപിക്കുന്നതിൽ വലിയ പങ്ക് വഹിക്കുന്നു. പത്ത് വരും തലമുറകൾക്ക് മതിയായ സമ്പാദ്യം നേടിയിട്ടും മക്കൾക്ക് വേണ്ടി സമ്പാദിക്കുന്ന കാര്യത്തിലും മാതാപിതാക്കൾ അനീതി കാണിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ഇത് തടയേണ്ട അനീതിയാണ്, പിന്തുടരേണ്ട നീതി നിങ്ങളുടെ മക്കൾക്ക് വേണ്ടി അനീതിയിലൂടെ സമ്പാദിക്കുന്നതല്ല, കാരണം അന്യായമായ പണം നിങ്ങളുടെ എല്ലാ ഭാവി തലമുറകളെയും നശിപ്പിക്കും. അതിനാൽ, ഈ മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളുടെയും ശക്തി കുറയുന്നത് പ്രവൃത്തിയിൽ ആരംഭിക്കുന്നു, അതിനാൽ  ഈ ലോകത്തിന്റെ സമാധാനം നശിപ്പിക്കാതിരിക്കാൻ നീതി സംരക്ഷിക്കപ്പെടുകയും അനീതി വിജയിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ നീതി സ്ഥാപിക്കുന്നതിലൂടെ ഈ ലോകത്തിന്റെ സമാധാനത്തെക്കുറിച്ച് ദൈവം വളരെയധികം ശ്രദ്ധിക്കുന്നു, കാരണം അവൻ ഈ ലോകത്തിന്റെ സ്രഷ്ടാവാണ്. ലൗകിക ജീവിതത്തിലോ പ്രവൃത്തിയിലോ ഈ മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളും ദുർബ്ബലമായിത്തീരുകയും അനീതി തടയുകയും ചെയ്താൽ, ലോകത്തിൽ സമാധാനം സുസ്ഥിരമാകും. പ്രവൃത്തിയിലോ ലൗകിക ജീവിതത്തിലോ ഉള്ള ഈ മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളെ ദുർബലപ്പെടുത്താൻ ഭാരതവും രാമായണവും സഹായിക്കുന്നു. നാം  നിവൃത്തിയിലേക്കോ അല്ലെങ്കിൽ ആത്മീയ ജീവിതത്തിലേക്കോ പോകുമ്പോൾ, ഈ മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളും അവിടെ തുടരുന്നു, അവ ഈശ്വരബന്ധനത്തോടുള്ള ശക്തമായ ഭക്തി നിമിത്തം ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടിവരും. സ്വപ്രയത്നം കൊണ്ട് ഒരു മനുഷ്യനും നശിപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഈ മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളും ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ നശിപ്പിക്കാൻ പാടില്ല. ഈശ്വരനോടുള്ള അടുപ്പം നിമിത്തം ഈ മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളും സ്വയം ഇല്ലാതാകണം, ഇതാണ് നിവൃത്തിയിലെ യഥാർത്ഥ വിജയം.

നിങ്ങൾ ഒരു ബന്ധനത്തിൽ ആഴത്തിൽ മുഴുകുമ്പോൾ, മറ്റെല്ലാ ബന്ധനങ്ങളും നിങ്ങളുടെ ഓർമ്മയിലേക്ക് പോലും വരില്ല. ഈ തത്വത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, ഒരു ഭക്തൻ ഈശ്വരഭക്തിയുടെ സാഗരത്തിൽ പൂർണ്ണമായും മുഴുകിയിരിക്കുമ്പോൾ, ഭക്തൻ അറിയാതെ തന്നെ എല്ലാ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളും ഒരേ സമയത്തും സ്വയമേവയും ഇല്ലാതാകും. അതിനാൽ, അത് പ്രവൃത്തിയായാലും  നിവൃത്തിയായാലും, നിവൃത്തിയിലെ ഈശ്വരഭക്തിയാൽ ഈ മൂന്ന് ശക്തമായ ലോകബന്ധനങ്ങളും ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതിന് ഈ മൂന്ന് ശക്തമായ ലോകബന്ധനങ്ങളെയും സാവധാനം ദുർബലപ്പെടുത്തുക മാത്രമാണ് വിഷയം. ഈ മൂന്ന് ശക്തമായ ലോകബന്ധനങ്ങൾ നശിപ്പിക്കാൻ നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ അവയാൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടും. ആദ്യ ഘട്ടത്തിൽ നിങ്ങൾ ആത്മീയ ജ്ഞാനം വികസിപ്പിക്കുകയും രണ്ടാം ഘട്ടത്തിൽ സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തി വികസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്താൽ അവ സ്വയമേവ സ്വയം വീഴും. അവസാനമായി, പ്രായോഗികമായ ഭക്തി ഈ മൂന്ന് ശക്തമായ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ നിന്ന് നിങ്ങളെ മോചിപ്പിക്കും, അത്തരം വിമോചനത്തെ രക്ഷ എന്ന് വിളിക്കുന്നു, ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, ദൈവവുമായുള്ള ഏക ബന്ധനം ശാശ്വതമായി നിലനിൽക്കുന്നു. ഈ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളെല്ലാം താത്കാലികവും അതിനാൽ ശങ്കരന്റെ യുക്തിയനുസരിച്ച് അയഥാർത്ഥവുമാണ് (യദാനിത്യം തത് കൃതകം ഹി ലോകേ, Yadanityaṃ tat kṛtakaṃ hi loke). യഥാർത്ഥവും ശാശ്വതവുമായ ഏക ബന്ധനം ദൈവവുമായുള്ളതാണ്, അത് എല്ലാ അയഥാർത്ഥ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളെയും പരാജയപ്പെടുത്തുകയും അവയെ സ്വയമേവ ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യും. ഇതിലൂടെ ദൈവം അങ്ങേയറ്റം പ്രസാദിക്കുകയും ആത്മാവ് എന്നേക്കും രക്ഷിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

9) ഈ മൂന്ന് ശക്തമായ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള മോചനമായ മോക്ഷത്തിനായി ഋഷികൾ എപ്പോഴും ദൈവത്തെ ശല്യപ്പെടുത്തിയെന്ന് വളരെ വ്യക്തമാണ്, ഈ ലൈനിലെ അവരുടെ പരിശ്രമത്തെക്കുറിച്ച് നാം ഋഷിമാരിൽ കുറ്റം കാണേണ്ടതില്ല. അഷ്ടവക്ര മഹർഷിയുടെ തത്വശാസ്ത്രമനുസരിച്ച്, ദൈവവുമായുള്ള യഥാർത്ഥ ബന്ധനത്തെ അപേക്ഷിച്ച് ഈ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങൾ എല്ലായ്പ്പോഴും അയഥാർത്ഥമാണ്. ഒരു ജന്മത്തിലെ അമ്മ അടുത്ത ജന്മത്തിൽ ഭാര്യയാകുമെന്ന് അദ്ദേഹം പറയുന്നു. ഷൂട്ടിങ്ങിന് മുമ്പ് അയഥാർത്ഥവും ഷൂട്ടിങ്ങിനിടയിൽ അയഥാർത്ഥവും ഷൂട്ടിംഗിന് ശേഷം അയഥാർത്ഥവുമായിരുന്ന സിനിമാ ഷൂട്ടിംഗ് ബന്ധനംപോലെ അമ്മ-മകൻ ബന്ധനമോ ഭർത്താവ്-ഭാര്യ ബന്ധനമോ യാഥാർത്ഥ്യമല്ല. സിനിമയുടെ നിർമ്മാതാവുമായുള്ള ബന്ധനം യഥാർത്ഥവും ശാശ്വതവുമാണ്, കാരണം എല്ലാ സിനിമയിലും അഭിനേതാക്കളും നിർമ്മാതാവും തൊഴിലുടമ-തൊഴിലാളി ബന്ധനത്തിന്റെ ശാശ്വതവും യഥാർത്ഥവുമായ ബന്ധനത്തിൽ ഒരുപോലെ തുടരുന്നു. ദൈവവുമായുള്ള ശാശ്വതവും യഥാർത്ഥവുമായ ബന്ധനത്തിനായി, ഈ താൽക്കാലികവും അയഥാർത്ഥവുമായ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളെ ത്യജിക്കാൻ സമർപ്പിത ഭക്ത ആത്മാവ് തയ്യാറാണ്.

ഈ കോണിൽ നിന്ന്, സിനിമാ ഷൂട്ടിംഗ് ബോണ്ടുകൾ പോലെ എല്ലായ്പ്പോഴും അയഥാർത്ഥമായ തങ്ങളുടെ ജീവിത പങ്കാളി-ബന്ധനങ്ങളെ ബലിയർപ്പിച്ചതിന് ഗോപികമാരായ ഋഷിമാരെയും കുറ്റപ്പെടുത്തേണ്ടതില്ല. കുട്ടിയുമായുള്ള ബന്ധനവുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ജീവിത പങ്കാളി - ബന്ധനം ദുർബലമാണ്, അതിനാൽ, ജീവിത പങ്കാളി -ബന്ധനത്തിന്റെ പരീക്ഷയിൽ (ദാരേശന പരീക്ഷ, test for dāreṣaṇā) മിക്കവാറും എല്ലാ ഗോപികമാരും വിജയിച്ചു. തങ്ങളുടെ മക്കൾക്കായി സൂക്ഷിച്ചു വെച്ച വെണ്ണ മോഷ്ടിച്ചതിനെക്കുറിച്ച് യശോദയോട് (കൃഷ്ണന്റെ അമ്മ) പരാതിപ്പെട്ടതിനാൽ മിക്കവാറും എല്ലാ ഗോപികമാരും കുട്ടികളുടെയും സമ്പത്തിന്റെയും (വെണ്ണ) സംയുക്ത പരീക്ഷയിൽ പരാജയപ്പെട്ടു. കുട്ടിയുമായുള്ള ബന്ധനം അനാഹതം (Anāhatam) എന്ന ചക്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അതായത് ഈ ബന്ധനം ഇതുവരെ സൃഷ്ടിയിൽ ഒരു ആത്മാവും മറി കടന്നിട്ടില്ല. എന്നിരുന്നാലും, പന്ത്രണ്ട് ഗോപികമാർ ആ ബന്ധനവും മറികടന്ന് മൂന്ന് പരീക്ഷകളും വിജയിച്ച് ഏറ്റവും ഉയർന്ന ഗോലോകത്തിലെത്തി. അതിനാൽ, കൃഷ്ണദേവനെയോ കുറ്റപ്പെടുത്തേണ്ടതില്ല (കാരണം, കൃഷ്ണൻ (ദൈവം) പോലും, തന്നോടൊപ്പം നൃത്തം ചെയ്താൽ നരകത്തിൽ പോകുമെന്ന് ഭീഷണിപ്പെടുത്തി അവരുടെ വീടുകളിലേക്ക് മടങ്ങിപ്പോകാൻ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി) ഗോപികമാരായി ജനിച്ച ഋഷിമാരെയും കുറ്റപ്പെടുത്തേണ്ടതില്ല (കാരണം അവർ ദൈവവുമായുള്ള യഥാർത്ഥ ശാശ്വതമായ ബന്ധനത്തിനായി ഈ അയഥാർത്ഥ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളെല്ലാം ത്യജിക്കാൻ എപ്പോഴും ശ്രമിച്ചു).

10) ഭാരതവും രാമായണവും പ്രവൃത്തിയിലോ അല്ലെങ്കിൽ ലൗകിക ജീവിതത്തിലോ എളുപ്പത്തിൽ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും, കാരണം വിഷയം അനീതിക്കെതിരെ നീതിക്കുവേണ്ടിയുള്ള വോട്ടാണ്. പക്ഷേ, ഭാഗവതം പഠിക്കുന്ന കാര്യം വരുമ്പോൾ, ഭക്തന്റെ ഈശ്വരഭക്തി പരീക്ഷിക്കുമ്പോൾ, ഭഗവാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടാൽ നീതിക്കെതിരെ പോലും ദൈവത്തിന് വോട്ട് ചെയ്യേണ്ടിവരുമ്പോൾ അത്  നിവൃത്തിയോ അല്ലെങ്കിൽ ആത്മീയ ജീവിതമോ ആണ്. നമുക്ക് നീതിക്കെതിരെ ദൈവത്തിന് വോട്ട് ചെയ്യേണ്ടതായി തോന്നുന്നു, എന്നാൽ സമഗ്രമായി വിശകലനം ചെയ്യുമ്പോൾ, ഇവിടെയും നിങ്ങൾ അനീതിക്കെതിരെ ദൈവത്തിന് വോട്ട് ചെയ്യുന്നു, അത് നീതി പോലെ കാണപ്പെടുന്നു.

 

അതിനാൽ, ഇനിപ്പറയുന്ന രണ്ട് പ്രസ്താവനകളും വ്യത്യസ്തമല്ല, അതായത്:- i) നീതിക്കെതിരെ പോലും നിങ്ങൾ ദൈവത്തിന് വോട്ട് ചെയ്യണം, ii) നിങ്ങൾ നീതിക്കെതിരെ ദൈവത്തിന് വോട്ട് ചെയ്താലും, ആ നീതി മൂർച്ചയുള്ള വിശകലനത്തിൽ, അനീതി ആണെന്ന്, ആഴത്തിലുള്ള വിശകലനത്തിലൂടെ നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തും. അതിനാൽ, ദൈവം ഒരിക്കലും നീതിക്ക് എതിരല്ല, ദൈവം നീതിക്ക് എതിരായാൽ, അത്തരം നീതി യഥാർത്ഥത്തിൽ അനീതിയാണ്, നിങ്ങൾ അതിനെ നീതിയായി തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നു. ഈ ആശയം ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനും ഗോപികമാർക്കും പൂർണ്ണമായും ബാധകമാണ്. അതിനാൽ, ഒരു പണ്ഡിതന്റെ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ പരീക്ഷണം ഭാഗവതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവന്റെ ഗ്രാഹ്യത്തിലാണ് (വിദ്യാവതണം ഭാഗവതേ പരീക്ഷാ, Vidyāvatāṃ Bhāgavate parīkṣā) ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.

11) ഒരു യഥാർത്ഥ ദൈവഭക്തൻ എപ്പോഴും പൂർണ്ണ സംതൃപ്തിയോടെ ജീവിക്കുന്നു, ഒരിക്കലും അസംതൃപ്തിയുടെ ലാഞ്ഛനയോടെ കാണില്ല. സൃഷ്ടിയുടെ ആത്യന്തികമായ അധിപൻ ദൈവമായിരിക്കുമ്പോൾ, ഒരിടത്തും ഒരിക്കലും അനീതി ജയിക്കില്ലെന്നും നീതി പരാജയപ്പെടുമെന്നും ഉള്ള അവന്റെ/അവളുടെ ശക്തമായ വിശ്വാസമാണ് കാരണം. ചിലപ്പോൾ നീതി തോൽക്കുന്നതും അനീതി ജയിക്കുന്നതും പോലെ തോന്നാം. ഇത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് ശരിയായ ധാരണയില്ലാത്തതാണ് ഈ കാഴ്ച്ചപ്പാടിന് കാരണം. ചില സമയങ്ങളിൽ, ഒരു നല്ല മനുഷ്യനെ ഒരു ചീത്ത മനുഷ്യൻ ദ്രോഹിക്കുകയും ചീത്ത മനുഷ്യൻ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ നല്ല മനുഷ്യൻ സന്തോഷമില്ലാതെ ജീവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിനാൽ, ദൈവത്തിന്റെ ഭരണത്തിൽ ഒരു വീഴ്ചയുണ്ടെന്ന് നിങ്ങൾ ചിന്തിക്കുന്നു; ഈ തെറ്റിദ്ധാരണ സംഭവിച്ചത് നിങ്ങൾക്ക് ഈ നല്ലവരുടെയും ചീത്തവരുടെയും മുൻ ജന്മങ്ങളെക്കുറിച്ച് അറിവില്ലാത്തതിനാൽ ആണ്.

യഥാർത്ഥത്തിൽ ഇതൊരു തിരിച്ചടി കേസാണ്, നല്ല മനുഷ്യൻ തന്നോട് മുൻ ജന്മത്തിൽ ചെയ്ത കുറ്റത്തിന് ചീത്ത മനുഷ്യൻ തിരിച്ചടിച്ച ഒരു തിരിച്ചടിയാണ്. മോശം വ്യക്തിയെ അത്തരം പ്രതിപ്രവർത്തനത്തിന്റെ പേരിൽ ദൈവം ഉപദ്രവിക്കില്ല. മോശം വ്യക്തിക്ക് കുറച്ച് കാലം കൂടി ആസ്വദിക്കാൻ ചില നല്ല ഫലങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കാം, അതിനാൽ ആ നല്ല വ്യക്തിയെ ദ്രോഹിച്ചതിന് ശേഷവും അവൻ സന്തോഷവാനാണ്. നല്ല വ്യക്തി ഈ സംഭവത്തെക്കുറിച്ച് വിഷമിക്കേണ്ടതില്ല, ഇതൊരു തിരിച്ചടി കേസാണെന്ന് അനുമാനിക്കണം.

ഒരു നല്ല വ്യക്തി അസന്തുഷ്ടനായി തുടരാം, കാരണം കർമ്മങ്ങളുടെയും ഫലങ്ങളുടെയും (കർമ്മ ചക്ര) ചക്രം അനുസരിച്ച് മോശമായ കർമ്മങ്ങളുടെ ചില ഫലങ്ങൾ അവന്റെ കാര്യത്തിൽ തുടരുന്നു. ഈ വിധത്തിൽ, ആഴത്തിലുള്ള അറിവിന്റെയും ഭൂതകാല പ്രവൃത്തികളെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവിന്റെയും അഭാവം ദൈവത്തിന്റെ പൂർണ്ണമായ ഭരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അത്തരം തെറ്റിദ്ധാരണ വളർത്തുന്നു. ഒരു വ്യക്തി പ്രത്യേകിച്ചും തന്റെ കുടുംബാംഗങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ ചില മോശം ഫലങ്ങൾ കാണുമ്പോൾ വിഷമിക്കുന്നു. ഇവിടെയും, കർമ്മങ്ങളുടെയും ഫലങ്ങളുടെയും ചക്രം സാർവത്രികമാണെന്നും നിങ്ങളുടെ കുടുംബത്തെ മറ്റ് കുടുംബങ്ങളിൽ നിന്ന് വിവേചനം കാണിക്കുന്നില്ലെന്നും ചിന്തിക്കണം. നീതിയുടെ നല്ല ഫലവും അനീതിയുടെ ചീത്ത ഫലവും നീതിയുടെ ദേവതയുടെ വിധിപ്രകാരം സാർവത്രികമായി ഒരേപോലെ വിതരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നു. ഒരാൾ തന്റെ കുടുംബത്തിന് ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ വരുമ്പോൾ ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു. ലോകത്തിലെ മറ്റ് കുടുംബങ്ങളുടെ പ്രയാസങ്ങളെക്കുറിച്ച് അവൻ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നില്ല. ഇത് ആത്മാവിന്റെ അന്തർലീനമായ സ്വാർത്ഥതയാണ്. ദൈവം അനുകൂലമായി പ്രതികരിച്ചില്ലെങ്കിൽ, ഈശ്വരനോടുള്ള അവന്റെ ഭക്തി മങ്ങുകയും, അങ്ങനെയുള്ള ഒരു ആത്മാവ് കാലക്രമേണ അവന്റെ ഭക്തി കുറയുന്നത് മൂലം ഒരു മോശം ആത്മാവായി മാറുകയും ചെയ്യും.

ഈ സന്ദർഭത്തിൽ, ദൈവം വളരെ നയപരമായ രീതിയിൽ പ്രതികരിക്കുന്നു. ദൈവം പ്രയാസം നീക്കുന്നു, അങ്ങനെ ഭക്തൻ തന്റെ പ്രാർത്ഥനയാൽ ദൈവം പ്രയാസം നീക്കി, അവൻ കൂടുതൽ തീവ്രമായ ദൈവഭക്തനായിത്തീരുന്നു. ഈ വർധിച്ച ഈശ്വരഭക്തി ആ വ്യക്തിയെ ഭാവിയിൽ വളരെ നല്ല നവീകരിക്കപ്പെട്ട ആത്മാവായി മാറ്റും (ക്ഷിപ്രം ഭവതി ധർമ്മാത്മ-ഗീത, Kṣipraṃ bhavati dharmātmā- Gita). പക്ഷേ, സത്യാവസ്ഥ ഭക്തന് അറിയില്ല. തന്റെ പ്രാർത്ഥനയിലൂടെയും കണ്ണീരിലൂടെയും ദൈവത്തെ വിജയകരമായി ചൂഷണം ചെയ്യാമെന്ന് പാവം ഭക്തൻ ചിന്തിക്കുന്നു, അങ്ങനെ ദൈവം തന്റെ മികച്ച സോപ്പിംഗ് സാങ്കേതികവിദ്യയിൽ കുടുങ്ങി. യഥാർത്ഥത്തിൽ ദൈവം കുടുങ്ങിയിട്ടില്ല. നിങ്ങൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ ചെയ്ത പാപത്തിന്റെ ശിക്ഷയായ ബുദ്ധിമുട്ട് നിങ്ങളുടെ പ്രാർത്ഥനയാൽ ദൈവം റദ്ദാക്കിയതായി നിങ്ങൾ ചിന്തിക്കുന്നു. പക്ഷേ, യഥാർത്ഥ രംഗം തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്. വർദ്ധിച്ച പലിശ സഹിതം ദൈവം നിങ്ങളുടെ ശിക്ഷ ഭാവിയിലേക്ക് മാറ്റിവെക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്. ഈ വിധത്തിൽ, ഭഗവാൻ ഭക്തന്റെ ഭക്തി നിലനിർത്തുകയും അതേ സമയം, കർമ്മങ്ങളുടെയും ഫലങ്ങളുടെയും ചക്രത്തിന്റെ നിഷ്പക്ഷത നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

നോക്കൂ, ദൈവം എത്ര കൗശലക്കാരനാണ്! അതിനാൽ, ജ്ഞാനികളായ പണ്ഡിതന്മാർ തങ്ങളുടെ പാപങ്ങളുടെ ശിക്ഷ എത്രയും വേഗം നൽകണമെന്ന് ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു, അങ്ങനെ ഭാവിയിൽ അനാവശ്യമായ പലിശ അടയ്ക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കപ്പെടും. അതിനാൽ, ആത്മാക്കൾ ദൈവത്തോടുള്ള തങ്ങളുടെ ഭക്തിയെ ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള പ്രത്യാശകളുമായി ബന്ധിപ്പിക്കാതെ വളർത്തിയെടുക്കും. പ്രത്യുപകാരമായി ഫലങ്ങളൊന്നും ആഗ്രഹിക്കാത്ത ഈ ഭക്തി നിമിത്തം, നിങ്ങളുടെ ഭക്തി യുക്തിരഹിതമായതിനാൽ, അത് ദൈവത്തോടുള്ള യഥാർത്ഥ സ്നേഹമായതിനാൽ, ദൈവം നിങ്ങളിൽ വളരെയധികം പ്രസാദിക്കുന്നു. കാലക്രമേണ, ദൈവം നിങ്ങളിൽ വളരെയധികം പ്രസാദിക്കുകയും നിങ്ങളുടെ ശിക്ഷകൾ അവനിലേക്ക് ഏറ്റെടുക്കുകയും അങ്ങനെ നിങ്ങളെ ഏതെങ്കിലും ശിക്ഷയിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പ്രത്യുപകാരം പ്രതീക്ഷിച്ച് നിങ്ങൾക്ക് നേടാൻ കഴിയാത്ത ഫലം, പ്രത്യുപകാരം കൂടാതെയുള്ള ഭക്തിയിലൂടെ നിങ്ങൾ ദൈവത്തിൽ നിന്നും ഇപ്പോൾ അതേ ഫലം നേടിയിരിക്കുന്നു. അതിനാൽ, നിങ്ങൾ സത്സംഗത്തിൽ പങ്കെടുക്കുമ്പോഴെല്ലാം, സ്വാർത്ഥതയുടെയും വ്യക്തിപരമായ അഭിലാഷത്തിന്റെയും മണമില്ലാതെ നിങ്ങൾ സത്സംഗത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്നുവെന്ന് ദയവായി ഒരു നിയമം ഉണ്ടാക്കുക. നിങ്ങൾ സത്സംഗത്തിന്റെ മുഴുവൻ സമയവും നിസ്വാർത്ഥ അവസ്ഥയിൽ ചെലവഴിക്കുകയും സത്സംഗങ്ങളുടെ പരമ്പരയിലോ ആത്മീയ ചർച്ചകളിലോ പങ്കെടുക്കുമ്പോൾ ദൈവത്തോടുള്ള നിങ്ങളുടെ ഭക്തി വർധിപ്പിക്കുന്ന ദൈവത്തിന്റെ ദൈവിക വ്യക്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കൂടുതൽ കൂടുതൽ വിശദാംശങ്ങൾ അറിയുകയും വേണം. ഈ ലോകത്തിലെ ദൈവത്തിന്റെ ഭരണത്തിൽ നിങ്ങൾക്ക് പൂർണ്ണ വിശ്വാസമുണ്ടായിരിക്കണം, നിങ്ങളുടെ കുടുംബാംഗങ്ങളുടെ കാര്യങ്ങളിൽ അവൻ ഇടപെടുമ്പോൾ, കർമ്മങ്ങളുടെയും ഫലങ്ങളുടെയും ചക്രത്തിന്റെ നീതിയെ പിന്തുടരുമ്പോൾ നിങ്ങൾ ദൈവത്തിലുള്ള അതേ വിശ്വാസം തുടരണം. നിങ്ങളുടെ വീക്ഷണത്തിലല്ലെങ്കിലും, ദൈവത്തിന്റെ വീക്ഷണത്തിൽ നിങ്ങളുടെ കുടുംബാംഗങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തരല്ലെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് തോന്നണം. ലോകമെമ്പാടും ചെയ്യുന്ന ദൈവത്തിന്റെ ഭരണം ശരിയാകുമ്പോൾ, സ്വാഭാവികമായും നിങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിൽ ചെയ്യുന്ന ദൈവത്തിന്റെ ഭരണവും ശരിയാണ്. മുഴുവൻ ശരിയാകുമ്പോൾ അതിന്റെ ഭാഗവും ശരിയായിരിക്കണം.

12) ദൈവത്തോടുള്ള നമ്മുടെ ഭക്തിയുടെ പരാജയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അടിസ്ഥാന സൂചന മൂർച്ചയുള്ള വിശകലനത്തിലൂടെ കണ്ടെത്തണം. ചില ലൗകിക പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമ്പോൾ മാത്രമാണ് നാം ദൈവത്തെ സമീപിക്കുന്നത് എന്നതാണ് അടിസ്ഥാന വൈകല്യം. ഒരു പ്രശ്നവുമില്ലാതെ നമ്മൾ ഒരിക്കലും അവനെ സമീപിക്കില്ല. ഇത് അടിസ്ഥാനപരമായ ആശയമായിരിക്കുമ്പോൾ, നിങ്ങളുടെ ആരാധനയോ ഭക്തിയോ എത്ര തീവ്രമാണെങ്കിലും, ദൈവം നിങ്ങളുടെ ഭക്തിക്ക് വഴങ്ങുകയില്ല, കാരണം അത് ഉപകരണ ഭക്തി (സാധന ഭക്തി) മാത്രമാണ്. നിങ്ങളുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാനുള്ള ഉപകരണമായതിനാൽ നിങ്ങൾ ദൈവത്തെ സമീപിച്ചുവെന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം. ദൈവത്തോടുള്ള നിങ്ങളുടെ ഭക്തി ദൈവം നിങ്ങളുടെ പ്രശ്‌നങ്ങളുടെ പരിഹാരത്തിനുള്ള ഉപകരണമായതിനാൽ മാത്രമാണെന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം. അതിനാൽ, നിങ്ങളുടെ ഭക്തി ദൈവത്തിലല്ല, നിങ്ങളുടെ ആഗ്രഹത്തിൽ മാത്രമുള്ളതിനാൽ നിങ്ങളുടെ എല്ലാ ഭക്തിയും ഒരു പരിധിവരെ വ്യാജ സ്നേഹമാണ്. നിങ്ങളുടെ പ്രശ്‌നപരിഹാരത്തിനുള്ള ഉപകരണം ദൈവമല്ലെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ അവനെ സമീപിക്കുകയില്ല. ദൈവത്തെ നാം എന്നെന്നേക്കുമായി നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്ന അടിസ്ഥാന പോയിന്റാണിത്.

നിങ്ങളുടെ പ്രശ്നം കുറച്ചുകാലമായി മറച്ചുവെച്ചുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ ദൈവത്തോട് വളരെയധികം ഭക്തി കാണിക്കുന്നു അതുമൂലം നിങ്ങൾ ദൈവത്തോട് കാണിക്കുന്ന ഭക്തി യഥാർത്ഥ ഭക്തിയാണെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ച് ദൈവം നിങ്ങളുടെ ഭക്തി മൂലം കുടുങ്ങിപ്പോകുമെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നു.  ഈ രീതിയിൽ, നിങ്ങൾ ദൈവത്തെ വഞ്ചിക്കുന്നു, അതിനാൽ, ദൈവം നിങ്ങളെ തിരികെ ചതിച്ചാൽ കുഴപ്പമില്ല. നിങ്ങളുടെ അഭിനയഭക്തിയാൽ ദൈവം കുടുങ്ങിയിരിക്കുകയാണെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നു, അതിനാൽ, നിങ്ങളുടെ പാപത്തിന്റെ ശിക്ഷ ദൈവം റദ്ദാക്കി, അങ്ങനെ ബുദ്ധിമുട്ട് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു എന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നു. നിങ്ങളുടെ കപടഭക്തിയിൽ ദൈവം കുടുങ്ങിയെന്നും നിങ്ങൾ ഒരു നല്ല പ്രവൃത്തിയും ചെയ്തില്ലെങ്കിലും നിങ്ങൾക്ക് നല്ല ഫലം ലഭിക്കുന്നുവെന്നും നിങ്ങൾ ചിന്തിക്കുന്നു. കൂട്ടു പലിശ സഹിതം ദൈവം നിങ്ങളുടെ പാപത്തിന്റെ ശിക്ഷ ഭാവിയിലേക്ക് മാറ്റിവെക്കുകയാണ് എന്നതാണ് യഥാർത്ഥ സത്യം. ഭാവി ജീവിത ചക്രത്തിൽ നിങ്ങൾ നല്ല ഫലം ആസ്വദിക്കേണ്ട ഒരു നല്ല പ്രവൃത്തിയുടെ നല്ല ഫലം ദൈവം എടുക്കുന്നു, മുൻകൂട്ടി മെച്യൂർ ചെയ്യാത്ത ഫിക്സഡ് ഡിപ്പോസിറ്റ് പിൻവലിക്കുന്നത് പോലെ അതിന്റെ മൂല്യം കുറച്ചുകൊണ്ട് ഇപ്പോൾ അത് നിങ്ങൾക്ക് നൽകുന്നു. ഇതിലൂടെ, നിങ്ങളുടെ ഭാവി ജീവിത ചക്രങ്ങൾ മാറ്റിവച്ച ശിക്ഷകളാൽ മാത്രം നിറയുന്നു, നല്ല ഫലം അവശേഷിപ്പിക്കാതെ, കാരണം ഭാവിയിലെ എല്ലാ നല്ല ഫലങ്ങളും കുറഞ്ഞ മൂല്യങ്ങളോടെ നേരത്തെ പിൻവലിക്കപ്പെട്ടു. ഒരു നല്ല പ്രവൃത്തി ചെയ്യാതെ നല്ല ഫലം നേടാൻ നിങ്ങൾ എപ്പോഴും ആഗ്രഹിക്കുന്നതുകൊണ്ടും നിങ്ങൾ ചെയ്ത ദുഷ്കർമ്മത്തിന്റെ മോശം ഫലം ഇല്ലാതാക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നതുകൊണ്ടും നിങ്ങളുടെ വിഡ്ഢിത്തം കൊണ്ടാണ് ഇതെല്ലാം ദൈവം ചെയ്യുന്നത്. നിങ്ങൾ ചെയ്ത എല്ലാ തിന്മയും ഒഴിവാക്കി, നിങ്ങൾ ചെയ്യാത്ത എല്ലാ നന്മകളും നേടിയെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നു. നിങ്ങൾ വളരെ മിടുക്കനാണെന്നും നിങ്ങളുടെ പ്രാർത്ഥനയുടെയും തെറ്റായ ഭക്തിയുടെയും എണ്ണ സാങ്കേതിക വിദ്യയാൽ  ദൈവം മസ്തിഷ്ക പ്രക്ഷാളനം ചെയ്യപ്പെടുകയാണെന്നും നിങ്ങൾ കരുതുന്നു. പക്ഷേ, ദൈവം നിങ്ങളേക്കാൾ ഒരു ദശലക്ഷം മടങ്ങ് ബുദ്ധിമാനാണ്, അന്തിമഫലം നിങ്ങൾ ഭാവി ജീവിത ചക്രങ്ങളിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാൻ പോകുന്നു എന്നതാണ്, അത് മുഴുവൻ ജീവിത ചക്രത്തിലും നല്ല ഫലത്തിന്റെ ഒരു തുമ്പും കൂടാതെ ജനനം മുതൽ മരണം വരെ ദുരിതങ്ങൾ മാത്രം നിറഞ്ഞതാണ്. ഇതുവഴി, ഭാവി ജീവിതചക്രങ്ങളിൽ ജനനം മുതൽ മരണം വരെ നിങ്ങൾ കരയാൻ പോകുന്നു, നിങ്ങളുടെ വിഡ്ഢിത്തം മാത്രമാണ് നിങ്ങളുടെ ഈ അവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണം എന്ന വസ്തുത അറിയാതെ സദാ സമയവും ദൈവത്തെ ശപിച്ചുകൊണ്ട്! അതിനാൽ, നിങ്ങളുടെ ആരാധനയ്‌ക്കോ സേവനത്തിനോ ദൈവത്തിന് ചെയ്യുന്ന ത്യാഗത്തിനോ പകരമായി നിങ്ങൾ ദൈവത്തിൽ നിന്ന് ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കരുത്. ദൈവത്തെ ശകാരിച്ചുകൊണ്ട്, നിങ്ങൾ ഏറ്റവും വലിയ പാപം ചെയ്യുകയും കൂടുതൽ ചീത്തഫലങ്ങൾ സമ്പാദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അങ്ങനെയെങ്കിൽ ചില ചീത്തഫലങ്ങൾ കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നതിൽ നിങ്ങൾ കാര്യമാക്കേണ്ടതില്ല, കാരണം നിങ്ങളുടെ ജീവിതചക്രങ്ങളെല്ലാം ചീത്ത ഫലങ്ങളാൽ മാത്രം നിറഞ്ഞതാണ്!

13) ഉപകരണ ഭക്തിക്ക് (instrumental devotion) പകരം, നാം ലക്ഷ്യ ഭക്തി (സാധ്യ ഭക്തി, Sādhya Bhakti) പിന്തുടരണം. നിങ്ങൾ ഇത്തരത്തിലുള്ള ഭക്തി ആരംഭിക്കുമ്പോൾ, ദൈവം ആദ്യം മുതൽ തന്നെ നിങ്ങളിൽ പ്രസാദിക്കുന്നു. ഈ ഭക്തിയിൽ, ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള പ്രതിഫലമായി നിങ്ങൾക്ക് ഒരു ഫലത്തിനും ആഗ്രഹമില്ല. ഈ ഭക്തിയുടെ അടിസ്ഥാനം ദൈവത്തോടുള്ള നിങ്ങളുടെ ആകർഷണമാണ്, അത് അവന്റെ ദൈവിക വ്യക്തിത്വത്തിൽ മാത്രം അധിഷ്ഠിതമാണ്. നിങ്ങൾ ഈ ലൈനിൽ മുന്നോട്ട് പോകുകയാണെങ്കിൽ, ദൈവം നിങ്ങളോട് വളരെ വളരെ അടുത്ത് വരുന്നു, നിങ്ങളുടെ പാപങ്ങളുടെ എല്ലാ ശിക്ഷകളും ദൈവം അവനിലേക്ക് ഏൽക്കുകയും എല്ലാ ദുരിതങ്ങളിൽ നിന്നും നിങ്ങളെ മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു ഘട്ടം വരുകയും ചെയ്യുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ, ഉപകരണ ഭക്തിയിലൂടെ നിങ്ങൾ ശ്രമിച്ചത് ഈ ലക്ഷ്യ ഭക്തിയിലൂടെ നിങ്ങൾ നേടിയെടുക്കുന്നു. മേൽപ്പറഞ്ഞ ഉപകരണ ഭക്തിയിൽ, ജനനം മുതൽ മരണം വരെ ദുരിതം മാത്രം നിറഞ്ഞ ദയനീയമായ ജീവിതചക്രങ്ങളിൽ നിങ്ങൾ അവസാനിക്കുകയാണ്. എന്നാൽ, ലക്ഷ്യ ഭക്തിയുടെ ലൈനിൽ നിങ്ങൾക്ക് പ്രയോജനം ലഭിക്കുമെന്ന് കരുതി, നിങ്ങൾ ഈ ലൈൻ തിരഞ്ഞെടുക്കരുത്, കാരണം ദൈവം സർവ്വജ്ഞനാണ് ഓരോ തീരുമാനത്തിന് പിന്നിലുള്ള നിങ്ങളുടെ എല്ലാ ആശയങ്ങളും അവൻ അറിയുന്നു.  കാരണം, ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള നിങ്ങളുടെ അഭിലാഷങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്നതിനെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾക്ക് ഒരു ധാരണയും ഉണ്ടാകരുത്. ഇത് (മറ്റൊന്നും ആഗ്രഹിക്കാതെയുള്ള വ്യക്തിത്വ ആകർഷണം) അസാധ്യമല്ല, കാരണം ആരാധക ഭക്തിയിൽ (fan devotion) ഇത് സാധ്യമാണെന്ന് നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നു. ഒരു സിനിമാ നായകന്റെയോ രാഷ്ട്രീയ നേതാവിന്റെയോ ആരാധകൻ നായകനിൽ നിന്ന് പ്രതിഫലമായി ഒന്നും ആഗ്രഹിക്കാതെ തന്റെ നായകന്റെ പരിപാടികൾക്കായി എല്ലാത്തരം സേവനങ്ങളും ചെയ്യുന്നതിനായി അവന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് പണം ചെലവഴിക്കുന്നു. നായകൻ മരിക്കുമ്പോൾ ആരാധകൻ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്ന തരത്തിൽ ഭ്രാന്തിന്റെ ക്ലൈമാക്സ് അവസ്ഥയിലാണ് ആരാധകന്റെ ഭക്തി! വാസ്തവത്തിൽ, സിനിമാ നായകൻ വളരെ നല്ല വ്യക്തിത്വത്തോടെ സിനിമകളിൽ മാത്രമാണ് കാണുന്നത്, അത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതത്തിൽ യഥാർത്ഥമല്ല. യഥാർത്ഥത്തിൽ മികച്ച ദൈവിക വ്യക്തിത്വമുള്ള ദൈവത്തിൻറെ കാര്യത്തിൽ എന്തുകൊണ്ട് അത്തരം ഭക്തി ലൈൻ സാധ്യമല്ല? ഉപകരണ ഭക്തിയിൽ നിന്ന് ലക്ഷ്യ ഭക്തിയിലേക്കുള്ള മാറ്റം ആത്മീയ ജീവിതത്തിന്റെ ഏറ്റവും അനിവാര്യമായ വഴിത്തിരിവാണ്.

14) ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങളോ അല്ലെങ്കിൽ ജ്ഞാനമോ  ശരിയായതും പൂർണ്ണവുമായിരിക്കണം. ദൈവം വളരെ കരുണയുള്ളവനും ദയയുള്ളവനുമാണെന്നാണ് ചില പ്രസംഗകർ പ്രസംഗിക്കുന്നത്. ഇത് ശരിയായ ജ്ഞാനമാണ്, എന്നാൽ ഇത് ദൈവത്തിന്റെ ദൈവിക വ്യക്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പൂർണ്ണമായ അറിവല്ല. ഈ അപൂർണ്ണമായ ശരിയായ ജ്ഞാനം കേൾക്കുമ്പോൾ, മറ്റൊരു നല്ല ഗുണത്തിനും സ്ഥാനമില്ലാതെ മുകളിൽ നിന്ന് താഴേക്ക് ദൈവം കരുണയുള്ളതായി മാത്രം നമുക്ക് തോന്നുന്നു. നാം കരഞ്ഞു പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ ദൈവം തീർച്ചയായും കുടുങ്ങുമെന്നും നമ്മുടെ എല്ലാ ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഇല്ലാതാകുമെന്നും തോന്നാൻ അത്തരം വിവരങ്ങൾ നമുക്ക് മാനസികമായ ഒരു മതിപ്പ് നൽകുന്നു. ഇതിലൂടെ, നിങ്ങൾ തെറ്റായ വഴിയിലൂടെ ദൈവത്തെ സമീപിക്കുന്നു, ദിവസങ്ങളോളം ഒന്നിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ കരച്ചിലിൽ പോലും അവന്റെ നിശബ്ദത കാണുമ്പോൾ നിങ്ങൾ ഞെട്ടിപ്പോകും. ദൈവം കാരുണ്യവാനല്ല, മറിച്ച് ഒരു കല്ലിന്റെ പ്രതിമ പോലെ വളരെ കഠിനനാണെന്ന് നിങ്ങൾ വിചാരിക്കും. ദൈവത്തിന്റെ ദൈവിക വ്യക്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ശരിയായ പൂർണ്ണമായ ചിത്രം, കരുണയുള്ളവനായിരിക്കുന്നതിനു പുറമേ, നീതിയെ സംരക്ഷിക്കുക, അനീതിയെ ശിക്ഷിക്കുക, ബുദ്ധിജീവികളോട് വളരെ ബുദ്ധിമാനായിരിക്കുക, നയമുള്ളവരോട് വളരെ കൗശലത്തോടെ പെരുമാറുക തുടങ്ങിയ നല്ല ഗുണങ്ങളും അവനുണ്ട്. തുടർച്ചയായി കരഞ്ഞും കണ്ണീർ പൊഴിച്ചും ഈ സൃഷ്ടിയിൽ ഒരു ആത്മാവിനും അവനെ ചൂഷണം ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല. ശരിയായതും സമ്പൂർണ്ണവുമായ ആത്മീയ ജ്ഞാനമായ ദൈവത്തിന്റെ ബഹുമുഖമായ ദൈവിക വ്യക്തിത്വം നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കണം. അത്തരം ശരിയായതും സമ്പൂർണ്ണവുമായ ആത്മീയ ജ്ഞാനം വഴി, ദൈവത്തോടുള്ള നിങ്ങളുടെ സമീപനം എല്ലായ്പ്പോഴും തികഞ്ഞതായിരിക്കും, അതിനാൽ ദൈവം നിങ്ങളോട് അങ്ങേയറ്റം പ്രസാദിക്കുന്നു, ഇത് ഈ ലോകത്തിലെ ഏതൊരു ആത്മാവിന്റെയും ആത്യന്തിക ലക്ഷ്യമാണ്.