ദൈവത്തെ സൂചിപ്പിക്കാൻ വേദം 'സ്വർണം' എന്ന വാക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടോ അതോ ദൈവത്തെ മറയ്ക്കുന്ന ആവരണമാണോ?

[Translated by devotees of Swami]

[ശ്രീ ലക്ഷ്മണൻ ചോദിച്ചു: ഒരു ഭക്തന് സ്വർണ്ണ വെളിച്ചത്തിൽ ദത്തദേവനായി അങ്ങ് സ്വയം കാണിച്ചതിന്റെ അത്ഭുതം വിശദീകരിക്കുമ്പോൾ, രണ്ട് സാധ്യതകളുണ്ടെന്ന് അങ്ങ് പറഞ്ഞു. 1) സ്വർണ്ണം മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഹിരണ്യഗർഭയെക്കുറിച്ച് വേദം പരാമർശിക്കുന്നത് പോലെ സൃഷ്ടിയാൽ സ്വർണ്ണമോ ദൈവമോ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. മറ്റൊരു സാധ്യത, ഹിരണ്മയേന പാത്രേണയിൽ (Hiraṇmayeṇa pātreṇa) പറഞ്ഞതുപോലെ സ്വർണ്ണം പുറത്തുവന്ന് സൃഷ്ടിയെ മറയ്ക്കുന്നു എന്നതാണ്. എന്നാൽ വേദത്തിലെ ഈ വാക്യത്തിന്റെ തുടർന്നുള്ള വരി പറയുന്നു, ഈ ബാഹ്യ സ്വർണ്ണ പാത്രം സത്യത്തെ അല്ലെങ്കിൽ ദൈവത്തെ മറയ്ക്കുന്നു (സത്യസ്യാപിഹിതം മുഖം, satyasyāpihitaṃ mukham).

ഇപ്പോൾ, എന്റെ സംശയം, സ്വർണ്ണം സത്യമോ ദൈവമോ ആയിരിക്കുമ്പോൾ, സ്വർണ്ണ പാത്രം സത്യമായിരിക്കുമ്പോൾ സത്യത്തെ മറയ്ക്കുന്നു എന്ന് നമുക്ക് എങ്ങനെ പറയാൻ കഴിയും?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു: നിങ്ങളുടെ സംശയം ശരിയാണ്, കാരണം ഒരു സാധ്യതയനുസരിച്ച്, ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യം (സൃഷ്ടി) സമ്പൂർണ്ണ  യാഥാർത്ഥ്യത്തെ (ദൈവം) മൂടുന്നു. മറ്റൊരു സാധ്യതയനുസരിച്ച്, സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യത്തെ മൂടുകയാണ്. എന്നാൽ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം (സ്വർണ്ണ പാത്രം) സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ (ദൈവം അല്ലെങ്കിൽ സത്യം) മൂടുന്നുവെന്ന് വേദം പറയുന്നു. യഥാർത്ഥത്തിൽ, രണ്ടാമത്തെ സാദ്ധ്യതയനുസരിച്ച്, സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യത്തെ മൂടുന്നുവെന്ന് നമ്മൾ പറയണം, കാരണം നിങ്ങൾ പരാമർശിച്ച അത്ഭുതത്തിൽ, സ്വർണ്ണ വെളിച്ചം (ദൈവത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു) എന്റെ മനുഷ്യരൂപത്തെ മൂടുന്നു.

"ഹിരൺമയേന പാത്രേണ സത്യസ്യാപിഹിതം മുഖം" (“Hiraṇmayena pātreṇa satyasyāpihitaṃ mukham”) എന്ന വരിയിൽ നമുക്ക് 'സത്യസ്യാപിഹിതം' എന്ന വാക്കിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാം. ഈ വാക്ക് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ട് പദങ്ങളാണ് (സന്ധി, sandhi). സത്യസ്യാപിഹിതം എന്ന ഒരേ പദം സത്യസ്യ + ആപിഹിതം (satyasya + āpihitam) എന്ന പദങ്ങൾ ചേരുന്നതിലൂടെയോ സത്യസ്യ + അപിഹിതം (satyasya + apihitam), എന്ന പദങ്ങൾ ചേരുന്നതിലൂടെയോ ഉണ്ടാകാം. ഈ രണ്ട് ഓപ്ഷനുകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച രണ്ട് സാധ്യതകളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നതിനായി വേദ പ്രസ്താവനയെ ഇനിപ്പറയുന്ന രണ്ട് തരത്തിൽ വ്യാഖ്യാനിക്കാം:

1)ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യം സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ (ഹിരണ്യഗർഭ) മൂടുന്നു എന്നതാണ് ആദ്യത്തെ വ്യാഖ്യാനം. ഈ ആവശ്യത്തിനായി, സത്യസ്യാപിഹിതം എന്ന പദത്തെ സത്യസ്യ + ആപിഹിതം = സത്യസ്യാപിഹിതം എന്ന് വേര്‍പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. 'ആപിഹിതം' എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം 'മൂടി' എന്നാണ്. അതിനാൽ, മുഴുവൻ പ്രസ്താവനയും അർത്ഥമാക്കുന്നത് ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യം (ഹിരൺമയേന പാത്രേണ) സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ (ആപിഹിതം) മൂടിയിരിക്കുന്നു എന്നാണ് (സത്യസ്യ മുഖം).

2) സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യത്തെ മൂടുന്നു എന്നതാണ് രണ്ടാമത്തെ വ്യാഖ്യാനം. ഇവിടെ സത്യസ്യാപിഹിതം എന്ന പദം സത്യസ്യ + അപിഹിതം = സത്യസ്യാപിഹിതം (satyasya + apihitam = satyasyāpihitam) എന്ന് വേര്‍പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. അപിഹിതം എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം ‘മൂടിയില്ല’ എന്നാണ്. അതിനാൽ, മുഴുവൻ പ്രസ്താവനയും അർത്ഥമാക്കുന്നത് സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം (ഹിരൺമയേന പാത്രേണ, hiraṇmayena pātreṇa) സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ (അപിഹിതം, apihitam) മൂടിയിട്ടില്ല എന്നാണ് (സത്യസ്യ മുഖം, satyasya mukham). സമ്പൂർണ്ണ ദൈവത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന സ്വർണ്ണ വെളിച്ചം (സ്വർണ്ണ പാത്രം; ഹിരണമയം പാത്രം, hiraṇmayam pātram) എന്റെ മനുഷ്യരൂപത്തെ (ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യത്തെ) മൂടുന്നതായിരുന്നു മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച അത്ഭുതത്തിന്റെ കാര്യം. അതിനാൽ, സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യത്തെ മാത്രം മൂടുന്നു, സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്തെയല്ല.

അതിനാൽ, ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യം സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ മൂടുന്നതായും സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യത്തെ മൂടുന്നതായും; ഇവരണ്ടും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സാധ്യതകളായി  സത്യാസ്യാപിഹിതം മുഖത്തെ (satyasyāpihitaṃ mukham ) വ്യാഖ്യാനിക്കാം.

നിങ്ങൾ ദത്ത സ്വാമിയെ കാണുമ്പോൾ, ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യം, സാധാരണയായി, ഈ ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യം അവനിലെ പരമമായ യാഥാർത്ഥ്യമായ ഭഗവാൻ ദത്തയെ മൂടുന്നു. പക്ഷേ, ദത്ത സ്വാമി ഭഗവാൻ ദത്തയായി അത്ഭുതത്തിൽ കാണപ്പെട്ടപ്പോൾ, ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യത്തെ മറയ്ക്കുന്ന സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം കാണപ്പെട്ടു. ഈ രീതിയിൽ, രണ്ട് സാധ്യതകളും നിലവിലുണ്ട്. ഭഗവാൻ ദത്ത ശാശ്വതനാണ് (അനശ്വരനാണ്) എന്നത് സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു, അതേസമയം, മനുഷ്യരൂപം ശാശ്വതമല്ലാത്തതിനാൽ ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യമായി കണക്കാക്കുന്നു. ഭഗവാൻ ദത്ത എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരം സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവത്തിൽ നിന്ന് ഒട്ടും വ്യത്യസ്തമല്ല, കാരണം ഭഗവാൻ ദത്ത മാത്രം സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവത്തെപ്പോലെ ശാശ്വതമായി നിലകൊള്ളുന്നു.