ഹനുമാൻ ജയന്തി സന്ദേശം

[Translated by devotees]

പ്രബുദ്ധരും അർപ്പണബോധമുള്ളവരുമായ ദൈവദാസരേ,

ഹനുമാന്റെ ജനനത്തീയതി ഏപ്രിൽ ആറിനോ (ചൈത്ര ശുദ്ധ പൂർണ്ണിമാ/ Caitra Suddha Puurnimaa) മെയ് 14-നോ (വൈശാഖ ബഹുല ദശമി/ Vaishaakha Bahula Dashamii) ആണോ എന്നു് ചോദിച്ച് നിരവധി ഭക്തർ എന്നെ ഫോൺ വിളിച്ചിരുന്നു. ഹനുമത് ജയന്തി ദിനത്തിലെ അവരുടെ പരിപാടിയെ കുറിച്ച് ഞാൻ അവരോട് ചോദിച്ചു. ഭഗവാൻ ഹനുമാനെ ആരാധിക്കുമെന്ന് എല്ലാവരും പറഞ്ഞു. രണ്ട് ദിവസങ്ങളിലും ഭഗവാൻ ഹനുമാനെ ആരാധിക്കാമെന്ന് ഞാൻ അവരോട് പറഞ്ഞു. വാസ്തവത്തിൽ, എല്ലാ ദിവസവും ഭഗവാൻ ഹനുമാനെ ആരാധിക്കണം.

ഹനുമാന്റെ യഥാർത്ഥ ജന്മദിനം ആറിനാണോ അതോ 14-നാണോ എന്ന് വ്യക്തമാക്കണമെന്ന് ചിലർ ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഈശ്വരന്റെ അവതാരത്തിന് രണ്ട് ജന്മദിനങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു. ഒരു ജന്മദിനം, ദൈവം ഗർഭപാത്രത്തിലെ മനുഷ്യ ശിശുവുമായി ലയിക്കുന്ന ദിവസമാണ്, രണ്ടാമത്തെ ജന്മദിനം കുഞ്ഞിന്റെ യഥാർത്ഥ ഡെലിവറി ദിനമാണ്. മിക്കവാറും എല്ലാ കേസുകളിലും, ഡെലിവറി ദിവസം ജയന്തി ഉത്സവമായി കണക്കാക്കുന്നു. കേസരിയുടെ ഭാര്യ അഞ്ജന ഒരു മകനുവേണ്ടി ഭഗവാൻ ശിവനെ തീവ്രമായി ആരാധിക്കുകയായിരുന്നു. ആത്മാർത്ഥമായ ആരാധനയാൽ, അവൾ തന്റെ ഭർത്താവായ കേസരിയിൽ നിന്ന് ഒരു ആൺകുട്ടിയെ ഗർഭം ധരിച്ചു.  എട്ടാം മാസത്തിലെ ചൈത്ര പൂർണ്ണിമയിൽ(Caitra Puurnima), ഭഗവാൻ ശിവൻ വായുദേവന്റെ മുകളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച് ആൺകുട്ടിയുമായി ലയിക്കാൻ  അഞ്ജനയുടെ ഗർഭപാത്രത്തിൽ പ്രവേശിച്ചു. അതിനാൽ, ഇത് ഹനുമാന്റെ ഒന്നാം ജന്മദിനമാണ്. ഈ ദിവസമാണ് ഹനുമാൻ ഭഗവാൻ ഹനുമാനായത്. തുടർന്ന്, വൈശാഖ ബഹുല ദശമി(Vaishaakha Bahula Dashamii) നാളിൽ, ഭഗവാൻ ഹനുമാനെ അവിടുത്തെ അമ്മ പ്രസവിച്ചു. ഇത് ഭഗവാൻ ഹനുമാന്റെ രണ്ടാം ജന്മദിനമാണ്.

ഭഗവാൻ ഹനുമാൻ കേസരിയുടെയും വായുദേവന്റെയും ഭഗവാൻ ശിവന്റെയും പുത്രനാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. ഒരു ആത്മാവിന് അഞ്ച് പിതാക്കന്മാരുണ്ടെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു (പഞ്ചൈതേ പിതരഃ സ്മൃതഃ/ Pañcaite pitaraḥ smṛtāḥ). ബിയോളോജിക്കൽ പിതാവായ ആത്മാവ്, കുഞ്ഞിനെ ദൈവത്തിലേക്ക് ദീക്ഷിച്ച ആത്മാവ്, ആത്മീയ അറിവ് നൽകുന്ന ആത്മാവ്, അമ്മായിയപ്പൻ, ജീവൻ അപകടത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷിച്ച ആത്മാവ് (biological father, the soul that initiated the baby to God, the soul that gives the spiritual knowledge, the father-in-law and the soul, who saved from life-danger) എന്നിവ അഞ്ച് പിതാക്കന്മാരാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. അതുപോലെ കേസരിയും വായുദേവനും ഭഗവാൻ ശിവനും ഭഗവാൻ ഹനുമാന്റെ പിതാക്കന്മാരായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഈ പവിത്രമായ പശ്ചാത്തലം മനസ്സിലാക്കാതെ, ഭഗവാൻ ഹനുമാനോടുള്ള ഭക്തരുടെ ഭക്തി വികലമാക്കാൻ ആളുകൾ അവിശുദ്ധ കഥകൾ(unholy stories) സൃഷ്ടിക്കുകയും ദ്വിതീയ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ(secondary scriptures) അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഭഗവാൻ ഹനുമാനെ അനുബന്ധിച്ച്‌  ഇത്തരം അശ്ലീല കഥകൾ പറയുകയാണെങ്കിൽ, മുകളിൽ പറഞ്ഞ അഞ്ച് പിതാക്കന്മാർ കാരണം ഓരോ ആത്മാവും അത്തരം അശ്ലീല കഥകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കും!

ആത്യന്തിക ആത്മീയ പ്രയത്നത്തിൽ(ultimate spiritual effort) ആത്മാവിന് പ്രയോജനം ചെയ്യുന്ന ഏറ്റവും ഉയർന്ന തലമായ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ നാം ഭഗവാൻ ഹനുമാനെ  ആരാധിക്കണം. ഭഗവാൻ ഹനുമാൻ ഭഗവാൻ സൂര്യനാരായണൻ(God Suryanarayana) എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ദിവ്യ ആത്മീയ പ്രഭാഷകന്റെ കീഴിൽ പഠിച്ചു, നാരായണ  ദൈവത്തിന്റെ അവതാരവും സൗരമതം(ഷട്ദർശനങ്ങൾ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന 6 മതങ്ങളിൽ ഒന്ന്) എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന, ഒരു പ്രത്യേക അംഗീകൃത മതത്തിന്റെ നാഥനുമാണ് അവിടുന്ന്, ഈ മതം വളരെ പ്രസിദ്ധമാണ്. ഭഗവാൻ സൂര്യൻ എല്ലാ ആത്മീയ ജ്ഞാനങ്ങളും ഹനുമാനെ പഠിപ്പിച്ചു, ഭഗവാൻ നാരായണൻ ഭൂമിയിൽ തന്റെ സ്വന്തം വംശത്തിൽ (സൂര്യവംശം) രാമനായി ഒരു മനുഷ്യാവതാരം എടുക്കാൻ പോകുന്നു വെന്നും, ഹനുമാൻ രാമനെ അനുഗമിക്കുമെന്നും പറഞ്ഞു. ഭഗവാൻ സൂര്യൻ സദ്ഗുരുവും(Sadguru) (ദിവ്യ പ്രബോധകൻ) രാമൻ ഭഗവാനും (ദൈവം) ആണ്. സദ്ഗുരുവും ദൈവവും എപ്പോഴും ഒരേ ദൈവം എന്ന നാണയത്തിന്റെ ഇരുവശങ്ങളാണ്. സദ്ഗുരു ആത്മാവിനെ ദൈവത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. ദത്ത എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന പരമദൈവത്തിന്റെ(ultimate God) വലത് പകുതി സദ്ഗുരുവും ഇടത് പകുതി ഭഗവാനുമാണ്.

ഈ രീതിയിൽ, സദ്ഗുരുവായ സൂര്യൻറെ കീഴിൽ, ഭഗവാൻ ഹനുമാൻ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ പഠനം പൂർത്തിയാക്കി, ഇത് ആത്മീയ പാതയുടെ ആദ്യ ഘട്ടമാണ് (ജ്ഞാനയോഗ/ Jnaana yoga). ഈ ജ്ഞാനം രാമ ഭഗവാനോടുള്ള ഭക്തി വളർത്തിയെടുത്തു, ഇത് രണ്ടാം ഘട്ടമാണ് (ഭക്തിയോഗ/ Bhakti Yoga). ഭഗവാൻ ഹനുമാൻ എല്ലാ ലൗകിക-കുടുംബ ബന്ധങ്ങളും തകർത്തു, രാമനെ സമീപിച്ച്, കർമ്മ സംന്യാസ (ശാരീരിക അധ്വാനത്തിന്റെ ത്യാഗം/ sacrifice of physical work) ചെയ്തുകൊണ്ട്  അവിടുത്തെ തീവ്രമായി സേവിച്ചു, ഇത് പ്രായോഗിക ഭക്തിയുടെ (കർമയോഗം/ Karma Yoga) ആദ്യ ഭാഗമാണ്. ആത്മീയ പാതയുടെ അവസാന പടിയാണ് കർമ്മയോഗം. കർമ്മയോഗത്തിന്റെ രണ്ടാം ഭാഗം കർമ്മഫല ത്യാഗമാണ് (Karma phala Tyaaga) ഹനുമാൻ ഇത് ചെയ്തില്ല, കാരണം അദ്ദേഹം അവിവാഹിതനായിരുന്നു, ശമ്പളം വാങ്ങാതെ സുഗ്രീവന്റെ കീഴിൽ മന്ത്രിയായി ജോലി ചെയ്‌തു ഒരു സന്യാസിയെപ്പോലെ ജീവിച്ചു. സുഗ്രീവന്റെ കൂടെ താമസിച്ചത് ഭഗവാൻ രാമനെ കാണാൻ എന്ന ഒരൊറ്റ ലക്ഷ്യത്തിന് വേണ്ടി മാത്രമാണ്. ഒരു സന്യാസി ശാരീരിക അധ്വാനത്തിന്റെ ത്യാഗം മാത്രമേ ചെയ്യുന്നുള്ളൂ, അതിനാൽ, ‘കർമ്മ സംന്യാസം(Karma Samnyaasa)’ ‘സന്യാസം(Samnyaasa)’ എന്ന വാക്കിനെ പരാമർശിക്കുന്നു, അതായത് വിശുദ്ധൻ(sainthood). 

രാമനും ഹനുമാനും യഥാക്രമം പ്രവൃത്തിയും നിവൃത്തിയും(Pravrutti and Nivrutti) ഉപദേശിക്കാനായി ജനിച്ച രണ്ട് അവതാരങ്ങളാണ്. പ്രായോഗിക ജീവിതത്തിൽ എപ്പോഴും അനീതിയെ എതിർക്കുന്ന നീതിയുടെ പാത പിന്തുടരുന്ന തികഞ്ഞ അർപ്പണബോധമുള്ള ഒരു ആദർശ മനുഷ്യനെപ്പോലെ രാമൻ പെരുമാറി. രാമൻ ഒരിക്കലും നേരിട്ട് ഒരു അത്ഭുതവും കാണിച്ചിട്ടില്ല, മറിച്ച്, പരോക്ഷമായി നിരവധി അത്ഭുതങ്ങൾ കാണിച്ചു. അഹല്യയ്ക്ക് ഭ്രാന്തായിരുന്നു(സുബോധനമില്ലാത്ത/ insane), പക്ഷേ അവിടുത്തെ പാദ സ്പർശനത്താൽ ഒരു സാധാരണ സ്ത്രീയായി മാറി. ഖരന്റെയും ദൂഷണന്റെയും(Khara and Dushana) നേതൃത്വത്തിലുള്ള 14000 അസുരന്മാരെ രാമൻ ഒറ്റയ്ക്ക് കൊന്നു. ഈ അത്ഭുതങ്ങൾ രാമന്റെ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന അത്ഭുതങ്ങളാണ്, ഒരു യഥാർത്ഥ അവതാരം എല്ലായ്പ്പോഴും അത്തരം മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന അത്ഭുതങ്ങൾ ചെയ്യുന്നു, കാരണം ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യനെപ്പോലെ മനുഷ്യരോടൊപ്പം ഭൂമിയിൽ കുറച്ച് സമയം രഹസ്യമായി ചെലവഴിക്കാൻ മാത്രമാൺ ദൈവം മനുഷ്യാവതാരത്തെ എടുക്കുന്നത്.

പേരിനും പ്രശസ്തിക്കും വേണ്ടി അവിടുന്ന് അത്ഭുതങ്ങൾ കാണിക്കുന്നില്ല, കാരണം അവിടുന്ന് ഇതിനകം തന്നെ സ്തുതിക്കുന്ന പ്രാർത്ഥനകളാൽ ഉയർന്ന ലോകത്തിൽ(upper world) ഗുരുതരമായി വിരസനായിരുന്നു(seriously bored). ഹനുമാൻ നിരവധി അത്ഭുതങ്ങൾ കാണിച്ചു. ഈ കലിയുഗത്തിൽ രാമനും ഹനുമാനും ഉണ്ടെങ്കിൽ, രാമൻ ഭക്തനായും ഹനുമാൻ ദൈവമായും പ്രവർത്തിക്കും! കാരണം, കലിയുഗത്തിൽ, ആളുകളുടെ ആത്മീയ നിലവാരം വളരെയധികം ഇടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു, അവർ വിചാരിക്കുന്നത് ദൈവികത എല്ലായ്പ്പോഴും അത്ഭുതകരമായ ശക്തികളോടൊപ്പമാണ്, അല്ലാതെ ദൈവിക സ്നേഹത്തിലും ദൈവിക ജ്ഞാനത്തിലും അല്ല. രാമന്റെ എല്ലാ അനുഷ്ഠാനങ്ങളും പ്രായോഗികമായി കാണിക്കുന്ന പ്രവൃതിയുടെ(Pravrutti) ദിവ്യജ്ഞാനമായിരുന്നു(divine knowledge). പ്രായോഗിക പ്രകടനം നടത്തുമ്പോൾ വളരെയധികം സൈദ്ധാന്തിക പ്രസംഗത്തിന്റെ(theoretical preaching) ആവശ്യമില്ല.

ഹനുമാനിലെ ഏറ്റവും വലിയ കാര്യം, അവൻ തന്നെ പല അത്ഭുത ചെയ്യാനുള്ള ശക്തി ഉള്ളവനായിരിക്കുമ്പോൾ, അവൻ ഒരു അത്ഭുത ശക്തിയും പ്രകടിപ്പിക്കാത്ത രാമനെ ആരാധിക്കുന്നു എന്നതാണ്! ഭൂതങ്ങൾ പോലും അത്ഭുതകരമായ ശക്തികൾ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു, അതിനാൽ, അത്ഭുതശക്തികൾ മാത്രം ദൈവത്തിന്റെ ഐഡന്റിറ്റി അടയാളമല്ല(not the identity mark of God). ഭക്തന്മാരോ അവതാരമോ അത്ഭുത ശക്തികളാൽ അഹംഭാവമുള്ളവരാകരുത്. ഇത്രയധികം അദ്ഭുത ശക്തികൾ ഉള്ളതിനാൽ ഹനുമാൻ ഒരിക്കലും അഹംഭാവത്തിന്റെ ഒരു ലാഞ്ഛനയും കാണിച്ചില്ല, ഒരു അത്ഭുതവും കാണിക്കാത്ത രാമന്റെ പാദങ്ങളിൽ സ്വയം സമർപ്പിച്ചു. സമ്പൂര്‍ണ്ണ മനുഷ്യാവതാരത്തിന്റെ റോളിൽ ഭഗവാൻ രാമനും സമ്പൂര്‍ണ്ണ ഭക്തന്റെ വേഷത്തിൽ ഭഗവാൻ ഹനുമാനും ആണ്.

ഹനുമാൻ എപ്പോഴും ഒരു ദാസനായി തുടർന്നു, സ്വപ്നത്തിൽ പോലും ദൈവസ്ഥാനം ആഗ്രഹിച്ചില്ല. അവസാനമായി, സൃഷ്ടിയെ സൃഷ്ടിക്കാനും ഭരിക്കാനും നശിപ്പിക്കാനും ദൈവത്തിന്റെ ശക്തിയും സ്ഥാനവുമായ ഭഗവാനാകാൻ ഹനുമാനോട് അപേക്ഷിച്ചു. ഒരു മനുഷ്യൻ ഒരിക്കലും ദൈവമാകാൻ ആഗ്രഹിക്കാൻ പാടില്ല, അവിടുത്തെ പ്രിയപ്പെട്ട ദാസനായി മാത്രം ദൈവസേവനത്തിൽ എപ്പോഴും നിലനിൽക്കണം. ഓരോ ഭക്തനും പിന്തുടരേണ്ട ഹനുമാന്റെ മുഴുവൻ ജീവിതത്തിന്റെയും സത്തയാണ് ഈ സന്ദേശം. ദൈവം തന്നെ ഒരു സമർപ്പിത ദാസന്റെ(devoted servant) വേഷം ചെയ്തതിനാൽ, ഒരു കോണിലും ഒരു കുറവും ഉണ്ടാകില്ല, അതിനാൽ, സ്വാർത്ഥ ലൗകിക പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാൻ അത്ഭുതങ്ങളിൽ ഒരു കണ്ണും ഇല്ലാതെ ദൈവത്തിന്റെ സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരത്തെ പിന്തുടരാൻ ഹനുമാനെ നിവൃത്തിയിൽ (Nivrutti) തികഞ്ഞ ആദർശമായി എടുക്കണം.

ഈ വിധത്തിൽ, ദൈവമായ ഹനുമാനെയും ദൈവമായ രാമനെയും കുറിച്ചുള്ള പഠനം, ആത്യന്തികമായ ദൈവിക ലക്ഷ്യത്തിലെത്തുന്നതിന്, ആദ്യ പകുതി പ്രവൃതിയും രണ്ടാം പകുതി നിവൃത്തിയും ആയ പാതയെക്കുറിച്ചുള്ള യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനം നൽകുന്നു.