ഗോപികമാർ എങ്ങനെയാൺ ഭർത്താക്കന്മാരുമായും ശ്രീകൃഷ്ണനുമായും ശാരീരികബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നത്?

[Translated by devotees]

[മിസ്. ഭാനു സാമ്യക്യ ചോദിച്ചു: പാദനമസ്കാരം സ്വാമി, ഗോപികമാർ ചെയ്യുന്ന പ്രവൃത്തികൾ എനിക്ക് വളരെ വിചിത്രവും ധീരമായും തോന്നുന്നു. അവിടുത്തേയ്ക്കു വേണ്ടി എല്ലാം സമർപ്പിക്കുന്ന ദൈവത്തോട് നിരുപാധികമായ സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിച്ച അസാധാരണ ആത്മാക്കളാണിവർ. പക്ഷേ, ഒരു മണ്ടൻ സംശയം എന്റെ മനസ്സിനെ അലട്ടുന്നു എന്ന് പറയുന്നതിൽ ഞാൻ ഖേദിക്കുന്നു, അതായത് കൃഷ്ണനുമായി ശാരീരികമായി ഇടപഴകുമ്പോൾ ഗോപികമാർക്ക് അവരുടെ ഭർത്താക്കന്മാരുമായി എങ്ങനെ ശാരീരിക ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടും? കാരണം- ഭൗതികതയ്ക്ക് (Physicality) അവർ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുന്നില്ലേ? അങ്ങനെയെങ്കിൽ, എന്തുകൊണ്ട് അവർ കുടുംബത്തെ ഉപേക്ഷിച്ചില്ല? അർപ്പണബോധമുള്ള ആത്മാവിന്റെ മോശം ഗുണങ്ങൾ, മുൻകാല പ്രവൃത്തികൾ, നിലവിലെ ലൈംഗിക ബന്ധങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റേതെങ്കിലും കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ദൈവം ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ലേ?

സ്വാമി, ഈ ഭൗതിക കാഴ്ചപ്പാടിൽ നിന്ന് പുറത്തുവരാനും ദൈവത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ആന്തരിക ദൈവിക ഗുണങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാനും എന്നെ സഹായിക്കൂ.]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- കൃഷ്ണനെ ദൈവത്തിന്റെ മനുഷ്യാവതാരമായിട്ടല്ല, മനുഷ്യനായി കണക്കാക്കിയാൽ ഗോപികമാർ ചെയ്തത് തീർത്തും തെറ്റാണ്. ദൈവത്തിന്റെ പവിത്രത (sacredness) വളരെ ഉയർന്നതാണ്, ഈ പാപം ശിക്ഷയിൽ കലാശിക്കുന്നില്ല, മറുവശത്ത്, അത് ഏറ്റവും വലിയ പുണ്യമായി മാറുന്നു. ഈ സന്ദർഭത്തിൽ, എല്ലാ നൂറു ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ (worldly bonds) നിന്നുമുള്ള മോചനം സമ്പൂർണ്ണ മോക്ഷം (പൂർണ മോക്ഷം, Pūrṇa mokṣa) എന്ന നിലയിൽ പ്രധാനമാണ്, നിർഭാഗ്യവശാൽ, ഭർത്താവുമായുള്ള ബന്ധനവും (bond) ആ നൂറ് ബന്ധങ്ങളിൽ  ഒന്നായിത്തീർന്നു, അതിനാൽ ഈ ഒരു ബന്ധനത്തിന്റെ അനിവാര്യമായ പൂർണ്ണമായ വിമോചന  ത്യാഗം നേടലും കൂടിയാണ്. ദൈവവുമായുള്ള വിശുദ്ധമായ ബന്ധനത്തിന് വേണ്ടി ഉപേക്ഷിക്കാൻ കഴിയാത്ത ലൗകികമായ ഒരു ബന്ധനവുമില്ല എന്നാണ് പൂർണ്ണ രക്ഷയുടെ അർത്ഥം. അതിനാൽ, ഇത് അനിവാര്യമായിത്തീരുന്നു.  മാത്രമല്ല, തൊണ്ണൂറ്റി ഒമ്പത് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളും ഇതിനകം ബലിയർപ്പിക്കപ്പെട്ട ആത്മാവിന്റെ അന്തിമ സ്ത്രീ ജന്മത്തിൽ അത്തരം ത്യാഗം സൂക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതിനാൽ ഈ ബന്ധനത്തിന്റെ ത്യാഗത്തിന്റെ ചൂഷണം ഒഴിവാക്കാൻ വേണ്ടത്ര ശ്രദ്ധ ചെലുത്തുന്നു. മറ്റെല്ലാ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളും ത്യജിക്കാതെ, ഈ ബന്ധനത്തിന്റെ ത്യാഗം മാത്രം കഠിനമായ പാപമാണ്. ഋഷിമാർ മറ്റെല്ലാ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളും ത്യജിച്ചു, അവർ തങ്ങളുടെ ജീവിത     പങ്കാളികളുമായുള്ള ഈ ബന്ധനം പോലും ഈശ്വരപ്രീതിക്കായി ത്യജിച്ചു. പക്ഷേ,  ജീവിതപങ്കാളിയുമായും കുട്ടികളുമായുമുള്ള ബന്ധനത്തിന്റെ ത്യാഗം ആത്മാവ് പുരുഷശരീരത്തിലാണെങ്കിൽ അത്ര പ്രാധാന്യമുള്ള കാര്യമല്ല. ആത്മാവ് സ്ത്രീ  ശരീരത്തിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ ഈ ത്യാഗത്തിന് വളരെ പ്രാധാന്യമുള്ളൂ.

ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനത്തിന്റെ ത്യാഗം അസൗകര്യത്തിന്റെ പാരമ്യത്തിലെത്തുന്നു, പ്രത്യേകിച്ചും വളരെ കർക്കശമായ സാമൂഹിക പാരമ്പര്യങ്ങൾ കാരണം ആത്മാവ് സ്ത്രീ ശരീരത്തിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ. അതിനാൽ, ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനത്തിന്റെ ത്യാഗത്തിനുള്ള (sacrifice of the bond with life partner) പരീക്ഷണം അന്തിമ സ്ത്രീ ജനനത്തിൽ മാത്രം നിലനിർത്തുന്നത് ന്യായമാണ്. ശ്രീരാമൻ പുരുഷ ഋഷിമാരുടെ കാര്യത്തിൽ ഈ പരീക്ഷ അടുത്ത ജന്മത്തിലേക്ക് മാറ്റിവെച്ചതിന്റെ പശ്ചാത്തലം ഇതാണ്. ദൈവത്തിന് വേണ്ടിയുള്ള ഈ ബന്ധനത്തിന്റെ ത്യാഗത്തിൽ ന്യായമായ യുക്തികൾ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, മറ്റ് വികൃതികളായ ആത്മാക്കൾ ഈ പോയിന്റ് ചൂഷണം ചെയ്യുന്നതിനെ ചെറുക്കാൻ, ദൈവം ഈ ത്യാഗത്തിനുള്ള ശിക്ഷ ഒരു പ്രത്യേക കേസായി നിലനിർത്തി. ഗോപികമാരുടെ ഈ ബന്ധത്തിന്റെ ത്യാഗം എല്ലാ കോണുകളിലും പൂർണ്ണമായും ന്യായീകരിക്കപ്പെടുന്നതിനാൽ, ഗോപികമാരുടെ ഈ ത്യാഗത്തിന്റെ (sacrifice) ശിക്ഷ അനുഭവിക്കാൻ ദൈവം മുന്നോട്ട് വന്നു.

ഭഗവാൻ കൃഷ്ണന് വേണ്ടി ഈ കഠിനമായ ശിക്ഷ അനുഭവിക്കാൻ ഗോപികമാർ നരകത്തിലേക്ക് പോകാൻ പോലും തയ്യാറായിരുന്നു. കാരണം, ഈ  ബന്ധനത്തിലൂടെ കൃഷ്ണനിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന ആനന്ദം മറ്റേതൊരു ലൌകിക സന്തോഷത്തേക്കാളും വളരെ മികച്ചതാണെന്ന് അവർക്ക് തോന്നി. അതിനുള്ള ശിക്ഷ വെറും ഒരു ശതമാനത്തിൽ താഴെയുള്ള പിശക് പോലെ അവഗണിക്കപ്പെട്ടു. പ്രായോഗിക പരീക്ഷകളുടെ സമയത്ത് കെമിസ്ട്രി ലബോറട്ടറിയിൽ നടത്തുന്ന ടൈട്രഷനുകളിൽ (titration) ശതമാനം അവഗണിക്കപ്പെടുന്നു. അതിനാൽ, ശിക്ഷ നിലനിൽക്കുന്നതിനാൽ ആരും ഇതിനെക്കുറിച്ച് വിഷമിക്കേണ്ടതില്ല. കൃഷ്ണനെ കണ്ടശേഷം ചില ഗോപികമാർ ഒരിക്കലും ഭർത്താക്കന്മാരെ കണ്ടില്ല, അത്തരം ഗോപികമാർ ഗോലോകത്തിൽ (Goloka) മാത്രം പോയി. രാധയുടെ കാര്യത്തിൽ കൃഷ്ണനെ രഹസ്യമായി വിവാഹം കഴിച്ച 'അയനാഘോഷ' (Ayanaghosha) എന്ന തൻറെ വിവാഹിതനായ ഭർത്താവിനെ പോലും തൻറെ ശരീരത്തിൽ തൊടാൻ അവൾ അനുവദിച്ചില്ല.