ശ്രീമതി പ്രിയങ്കയുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് സ്വാമി ഉത്തരം നൽകുന്നു

[Translated by devotees]

1. മതേതര രാഷ്ട്രത്തിൽ മതപരമായ അവധി ദിനങ്ങൾ തെറ്റാണോ?

[ശ്രീമതി. പ്രിയങ്ക ചോദിച്ചു:- പാദനമസ്കാരം സ്വാമി, എനിക്കറിയാവുന്ന ചില നിരീശ്വരവാദികളും അജ്ഞേയവാദികളും (agnostics) ചില ചോദ്യങ്ങൾ/വാദങ്ങൾ ഉന്നയിച്ചിട്ടുണ്ട്. അമേരിക്കയിലെ പെൻസിൽവാനിയ (Pennsylvania) സംസ്ഥാനം ഈ വർഷം ദീപാവലി ദേശീയ അവധിയായി പ്രഖ്യാപിച്ചതോടെയാണ് ഇതെല്ലാം ആരംഭിച്ചത്. താഴെ പോസ്റ്റ് ചെയ്തിട്ടുള്ള അവരുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾക്ക് അങ്ങയുടെ എതിർവാദങ്ങൾ നൽകുക. "ഒരു മതേതര രാഷ്ട്രത്തിൽ എനിക്ക് മതപരമായ അവധി ദിനങ്ങൾ എല്ലായ്പ്പോഴും തെറ്റായി തോന്നുന്നു. സാംസ്കാരികമായവ അർത്ഥവത്താണ്. അവധി ദിനം, മതവുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് ഒരു മതേതര രാഷ്ട്രത്തിന് തെറ്റാക്കുന്നു എന്നതാണ് എന്റെ വാദം. മതപരമായ ഒരു സ്ഥാപനം ഭരണകൂടത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത് ഇല്ലാത്തതാണ് നല്ലതെന്നു ഡെമോക്രസിയും റിപ്പബ്ലിക്കുകളും (Democracy and Republics) പറയുന്നത്."]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- നിരീശ്വരവാദികൾ ദൈവത്തിന്റെ അസ്തിത്വം അംഗീകരിക്കുന്നില്ല, അതിനാൽ സ്വാഭാവികമായും അവർ ഏതെങ്കിലും മതപരമായ അവധിയെ (religious holiday) എതിർക്കുന്നു. പക്ഷേ, പൊതുജനങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും മതവിശ്വാസികളാണ്, അതിനാൽ സർക്കാർ എല്ലാ മതങ്ങളെയും കണക്കിലെടുത്ത് അവധികൾ പ്രഖ്യാപിക്കും, ഇതാണ് മതേതരത്വം (secularism). ഒരു മരുന്ന് നിരവധി കുപ്പികളിലാണെങ്കിൽ, ഓരോ ദിവസവും ഓരോ കുപ്പിയിൽ നിന്ന് മരുന്ന് ഉപയോഗിക്കുന്നത് മതേതരത്വമാണ്. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ, നിരീശ്വരവാദികളുടെ മതേതരത്വം ഒരു കുപ്പിയിൽ നിന്ന് മരുന്ന് ഉപയോഗിക്കരുതെന്നാണ്, ഇത് പൂർണ്ണമായും തെറ്റാണ്.

2. ക്രിസ്തുമസ് ആണ് യേശുവിന്റെ യഥാർത്ഥ ജന്മദിനമെങ്കിൽ, ഗ്രിഗോറിയൻ കലണ്ടർ ആറ് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് ആരംഭിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?

[ക്രിസ്ത്യാനികൾ യേശുവിന്റെ ജനനം മാപ്പ് ചെയ്ത ഒരു പുറജാതീയ (pagan) സാംസ്കാരിക അവധിയാണ് ക്രിസ്മസ്. അത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ജന്മദിനമായിരുന്നെങ്കിൽ, ഗ്രിഗോറിയൻ കലണ്ടർ 6 ദിവസം കഴിഞ്ഞ് (ബിസിയും എഡിയും കണക്കിലെടുത്ത്) ആരംഭിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ഇത് ഒട്ടും ഗൗരവമുള്ള കാര്യമല്ല, കാരണം ഇത് പണ്ട് രണ്ട് വിഭാഗങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ഒരു അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റ് മാത്രമായിരുന്നു.

3. മതത്തെ ഒരു സാങ്കൽപ്പിക മഹാശക്തിയേക്കാൾ മാനവികതയാൽ നയിക്കാൻ കഴിയാത്തത് എന്തുകൊണ്ട്?

[മതം ഏറെക്കുറെ ഭീകരമാണ്. ഒരേയൊരു നന്മ (എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ) സമൂഹത്തിന്റെ ബോധവും ഒരു പരിധിവരെ സംസ്കാരവുമാണ്. പക്ഷേ, എന്തുകൊണ്ടാണ് മതത്തെ ഒരു സാങ്കൽപ്പിക സൂപ്പർ പവറിലേക്ക് (കളിലേക്ക്) എത്തിക്കുന്നതിന് പകരം മാനവികതയാൽ നയിക്കാൻ കഴിയാത്തത്?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- അത്തരം ചിന്തകൾ ഒരു സാധാരണ മസ്തിഷ്കത്തിന്റെ അഭാവം കാണിക്കുന്നു. അനീതിയെ ശിക്ഷിക്കുകയും നീതിയെ പിന്തുണയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ദൈവത്തിന്റെ അസ്തിത്വത്തെ മതം സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു. ഇത് ശരിയായ പാതയിലുള്ള ആത്മവിശ്വാസം സ്ഥിരീകരിക്കുകയും തെറ്റായ പാതയെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. ഏത് പ്രദേശത്തെ ഭരണത്തിനും ഇത് വളരെ സഹായകരമാണ്. തെറ്റായ പാതയ്‌ക്കും പാപങ്ങൾക്കുമായി കാംക്ഷിക്കുന്ന ആളുകൾ മതത്തിന്റെ അഭാവമാണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്, അതിനാൽ പാപങ്ങൾ പരസ്യമായി ചെയ്യാനുള്ള പൂർണ്ണ സ്വാതന്ത്ര്യം അവർക്കു ലഭിക്കും.

4. ആത്മീയത കേവലം മനുഷ്യനാകാനുള്ള ഒരു പദവിയാണോ?

[ആത്മീയത എന്നത് കേവലം മനുഷ്യനാകാനുള്ള ഒരു പദവിയാണ്. കൂടാതെ അത് 'ദൈവം' എന്നോ മറ്റോ യാതൊരു ഗുണവും ഇല്ല. ഇതെല്ലാം സേവനത്തിലും (അല്ലെങ്കിൽ നിസ്വാർത്ഥതയിലും) സ്വയം സ്വീകാര്യതയിലും നമ്മെ മനുഷ്യരാക്കുന്ന മറ്റ് (നല്ല) എണ്ണമറ്റ കാര്യങ്ങളിലും വരുന്നു. മെറ്റീരിയലിനപ്പുറം ആത്മപരിശോധന നടത്താനും ചിന്തിക്കാനുമുള്ള ഈ കഴിവാണ്. നമ്മുടെ ജീവിത സുഖങ്ങൾക്കും ആവശ്യങ്ങൾക്കുമായി ഒരേ വീടിനെ ചൂഷണം ചെയ്യാൻ കഴിയുമ്പോൾ ഭൂമിയിലെ നമ്മുടെ സഹവാസികൾക്ക് അത് ലഭിക്കുന്നില്ല. അടിസ്ഥാന ആവശ്യങ്ങൾക്കപ്പുറം ചിന്തിക്കാൻ നിങ്ങളുടെ ജീവിതം നിങ്ങൾക്ക് അവസരം നൽകുന്നുവെന്ന് ആത്മീയത സൂചിപ്പിക്കുന്നു. മനുഷ്യർക്കിടയിൽ പോലും എല്ലാവർക്കും ആ പദവിയില്ല.]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- മേൽപ്പറഞ്ഞ ഭ്രാന്തിനെക്കാൾ കുറച്ചുകൂടി മികച്ച മനഃശാസ്ത്രമാണിത്. ദൈവത്തെയും സ്വർഗത്തെയും നരകത്തെയും അംഗീകരിക്കുന്നതാണ് ഉയർന്ന ബുദ്ധിപരമായ മനഃശാസ്ത്രം. കുറഞ്ഞപക്ഷം, നീതിക്കുവേണ്ടിയും അനീതിയുടെ നിർമാർ ജ്ജനത്തിനുവേണ്ടിയും, ഈ മൂന്ന് ആശയങ്ങളും അംഗീകരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്. പക്ഷേ, ഈ ചിന്തയിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങരുത്, കാരണം ഇത്രയധികം ആശയത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ലോകത്ത് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന യഥാർത്ഥ അത്ഭുതങ്ങളെ വിശദീകരിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയില്ല. സർവ്വശക്തനായ ദൈവത്തിന്റെ അസ്തിത്വം നിങ്ങൾ അംഗീകരിക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ യഥാർത്ഥ അത്ഭുതം വിശദീകരിക്കാൻ കഴിയൂ. അതിനാൽ, അത്തരം സർവ്വശക്തനായ ദൈവം നരകത്തിലൂടെ അനീതിയെ ശിക്ഷിക്കുകയും സ്വർഗത്തിലൂടെ നീതിയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ് ഏറ്റവും യഥാർത്ഥ ആശയം. പാപങ്ങൾ പരസ്യമായി ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തി അത്തരം വ്യാജ സങ്കൽപ്പങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്.

5. ആന്തരിക ധാർമ്മിക കോമ്പസ് നിർവചിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് ഒരു മഹാശക്തിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയത്താൽ അല്ലെങ്കിൽ മരണശേഷം എന്ത് സംഭവിക്കുമെന്ന ഭയത്താൽ അല്ലേ?

[നമ്മുടെ ആന്തരിക ധാർമ്മിക കോമ്പസ് ഒരു മഹാശക്തിയെയോ മരണശേഷം സംഭവിക്കുന്നതിനെയോ കുറിച്ചുള്ള ഭയത്താൽ നിർവചിക്കേണ്ടതില്ല. അത് വ്യക്തിപരമായ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളാണ്. ഇത് ദൈവവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കണമെന്നില്ല. നിങ്ങൾ മതവിശ്വാസിയല്ലെങ്കിലും സാംസ്കാരിക മാനദണ്ഡങ്ങൾക്കനുസൃതമായി അത് ചെയ്യാൻ നിർബന്ധിതനാണെങ്കിലും നിങ്ങളുടെ ധാർമ്മിക കോമ്പസ് ശരിയായിരിക്കാം. മനുഷ്യർ ഒരു സമൂഹത്തിൽ ജനിക്കുകയും വൈകാരിക ഘടകത്തെ (EQ) മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു - അവരുടെ ചുറ്റുപാടുകൾ തിന്മയ്‌ക്കെതിരായ നല്ല പ്രവൃത്തികളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നിടത്തോളം കാലം അവർ അത് തുടരും. അങ്ങയുടെ ദിവ്യ താമര പാദങ്ങളിൽ, പ്രിയങ്ക]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ഇത് ഭയത്തിന്റെയോ ഭയമില്ലായ്മയുടെയോ ചോദ്യമല്ല. ഇത് സത്യത്തിന്റെയും അസത്യത്തിന്റെയും ചോദ്യമാണ്. ഒരു യഥാർത്ഥ അത്ഭുതം വിശദീകരിക്കാൻ സർവ്വശക്തനായ ദൈവത്തിന്റെ സാന്നിധ്യം ആവശ്യപ്പെടുമ്പോൾ, മനുഷ്യരൂപത്തിലുള്ള ആ ദൈവം സ്വർഗ്ഗവും നരകവും വെവ്വേറെ ഉണ്ടെന്ന് പറയുകയാണെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ സ്വർഗ്ഗത്തെയും നരകത്തെയും വിശ്വസിക്കണം. അത്ഭുതങ്ങൾ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത സംഭവങ്ങൾ ചെയ്യുന്നയാളാണ് സ്പേസിൽ അമാനുഷിക സ്പെക്ട്രത്തിന്റെ (supernatural spectrum in space) നിലനിൽപ്പിനെക്കുറിച്ചുള്ള യഥാർത്ഥ അധികാരി. നിങ്ങൾ ദൈവത്തെയും സ്വർഗ്ഗത്തെയും നരകത്തെയും നേർക്കുനേർ കാണുന്നില്ലെന്ന് (50:50 അസ്തിത്വത്തിൻറെയും അഭാവത്തിൻറെയും സാധ്യത, 50:50 probability of existence and non-existence) പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നിങ്ങളുടെ ബുദ്ധി വികലമാണെങ്കിലും, ഈ ചിന്താരീതിയെങ്കിലും അംഗീകരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്:-  “ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ പാപം ചെയ്യില്ല എന്ന അമാനുഷിക വിശ്വാസമാണ് ഞാൻ പിന്തുടരുന്നതെങ്കിൽ, ഭാഗ്യവശാൽ അല്ലെങ്കിൽ നിർഭാഗ്യവശാൽ, എന്റെ മരണശേഷം നരകം ഇല്ലെങ്കിൽ, പാപം ചെയ്യാത്തതിന് ശിക്ഷിക്കപ്പെടാത്തതിനാൽ എനിക്ക് ഒരു തരത്തിലും കേടുപാടുകൾ സംഭവിക്കുന്നില്ല. പക്ഷേ, ഭാഗ്യവശാൽ അല്ലെങ്കിൽ നിർഭാഗ്യവശാൽ, നരകം നിലവിലുണ്ടെങ്കിൽ, ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ പാപങ്ങൾ ചെയ്യുന്ന നിരീശ്വരവാദി അവന്റെ മരണശേഷം എന്നെന്നേക്കുമായി കൊല്ലപ്പെടുന്നു, എന്റെ മരണശേഷവും ഞാൻ സുരക്ഷിതനായിരിക്കും, കാരണം ഞാൻ ഒരു പാപവും ചെയ്തിട്ടില്ല, അതിനാൽ ഞാൻ ശിക്ഷയ്ക്കായി നരകത്തിൽ പ്രവേശിക്കുകയില്ല” (നാസ്തി സെത് നാസ്തി മേ ഹാനിഃ, അസ്തി സെത് നാസ്തികോ ഹതഃ, Nāsti cet nāsti me hāniḥ, Asti cet nāstiko hataḥ).

ഈ ശ്ലോകം പറഞ്ഞത് ഏറ്റവും ബുദ്ധിമാനായ ജഗദ്ഗുരു, ശ്രീ ആദിശങ്കരന്റെ ശിഷ്യനായ സുരേശ്വര ആചാര്യനാണ് (Sureshwara Acharya) (മുമ്പ് മണ്ഡന മിശ്ര എന്നായിരുന്നു വിളിച്ചിരുന്നത്, previously called Mandana Mishra).