ശ്രീമതി ഛന്ദയുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് സ്വാമി ഉത്തരം നൽകുന്നു

[Translated by devotees of Swami]

ശ്രീമതി. ഛന്ദ ചോദിച്ചു:

1a. ലൗകിക ജ്ഞാനം രാജസ്സികവും താമസ്സികവും മാത്രമാണോ?

[അടുത്തിടെ പ്രൊഫ. പ്രസാദിൻ്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടിയായി, സത്വം ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ സവിശേഷതയാണെന്നും അത്തരം ജ്ഞാനം ആത്മീയ ജ്ഞാനമാണെന്നും അങ്ങ് പറഞ്ഞു. ഇതിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, നമുക്ക് ഇനിപ്പറയുന്നവ പറയാൻ കഴിയുമോ:

എല്ലാ ലൌകികജ്ഞാനവും രാജസ്സികവും താമസ്സികവും മാത്രമാണെന്നും സാത്വികമായ ലൌകികജ്ഞാനമില്ലെന്നും അതിനർത്ഥമുണ്ടോ?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- താങ്കൾ പറഞ്ഞത് കൃത്യമായും ശരിയാണ്.

1b. നിരീശ്വരവാദിക്ക് ഒരു സാത്വിക ഗുണവും ഉണ്ടാകില്ലേ?

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ഒരു നിരീശ്വരവാദിക്ക് അന്തർലീനമായ സാത്വിക ഗുണം ഉണ്ടാകാൻ കഴിയില്ല, കാരണം സൃഷ്ടിയുടെ അന്തിമ യജമാനൻ താനാണെന്ന അഹങ്കാരം (രജസ്സ്) എല്ലായ്പ്പോഴും അവനുണ്ട്. നിരീശ്വരവാദി എപ്പോഴും ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയിലാണ് (തമസ്സ്) കാരണം അവൻ എപ്പോഴും ദൈവത്തിൻ്റെ അസ്തിത്വം അംഗീകരിക്കുന്നില്ല, കാരണം ആത്യന്തിക യജമാനൻ്റെ സാങ്കൽപ്പിക സ്ഥാനം നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന് അവൻ ഭയപ്പെടുന്നു.

2. ഇനിപ്പറയുന്ന സംഭവത്തിൽ നിന്ന് പഠിക്കേണ്ട പാഠം എന്താണ്?

[രാമകൃഷ്ണ പരമഹംസർ തൻ്റെ ശിഷ്യനായ ശ്രീ ഗിരീഷ് ഘോഷിനോട് കഴിയുന്നത്ര സ്മരണയും മനനവും ചെയ്യാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. അത് തനിക്ക് സാധ്യമല്ലെന്ന് ശിഷ്യൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ പരമഹംസൻ അദ്ദേഹത്തോട് രണ്ട് തവണ മാത്രം ചെയ്യാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു, ഒരു തവണ രാവിലെയും ഒരു തവണ ഉറങ്ങുന്നതിനുമുമ്പും. അതും അവനു അംഗീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അപ്പോൾ രാമകൃഷ്ണൻ അവനോട് അധികാരം നൽകണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടു, അതായത് അവൻ്റെ പേരിൽ പരമഹംസൻ ചെയ്യും (“താബേ തുമി അമേ ബകൽമ ദാവോ” എന്നതാണ് കൃത്യമായ പദപ്രയോഗം). ഗിരീഷ് ഘോഷ് ഇത് വളരെ സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിച്ചു. എന്നാൽ പിന്നീട്, അവൻ മനസ്സിലാക്കുകയും ഇക്കാരണത്താൽ കടുത്ത സമ്മർദ്ദം അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്തു. ശ്രീരാമകൃഷ്ണൻ്റെ ഈ പ്രവൃത്തിയിലൂടെ നമുക്ക് എന്ത് പാഠമാണ് പഠിക്കാനാവുക?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ഇതിനർത്ഥം ദൈവത്തോടുള്ള ഭക്തി (സ്നേഹം) എന്നത് ഒരു ഭക്തനുവേണ്ടി മറ്റൊരാൾക്ക് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്ന ഒരു ആചാരപരമായ പ്രവൃത്തി പോലെയല്ല എന്നാണ്. ഒരാൾ കുറച്ച് സമയത്തേക്ക് അവധിക്കാലം ചെലവഴിക്കാൻ പോകുന്നതിനാൽ ആരും അവന്റെ സുഹൃത്തിനോട് അവന് വേണ്ടി കാമുകിയെ സ്നേഹിക്കണമെന്നു പറയുന്നില്ല!

3. ഭഗവാൻ മനുഷ്യരൂപത്തിൽ വരുമെന്ന് വാനരന്മാർ അറിഞ്ഞിരുന്നോ? അവർ അവനെ സേവിക്കാൻ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നോ?

[സ്വാമി, ഗോപികമാരും ഹനുമാനും ഒരു വശത്തും, മറ്റ് കുരങ്ങന്മാർ മറു വശത്ത് ശ്രീരാമന്റെ പക്ഷത്ത് പങ്കെടുക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചും ഇതേ ചോദ്യത്തിന് ഒരിക്കൽ കൂടി ഉത്തരം നൽകണമെന്ന് ഞാൻ അങ്ങയോടു അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു. എന്റെ മനസ്സ് വളരെ പരിമിതമായതിനാൽ, അത് ശരിയായി മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല. ഒരേ ചോദ്യം വീണ്ടും വീണ്ടും ചോദിക്കുന്നതിലുള്ള എന്റെ സംശയത്തിനുള്ള അടിസ്ഥാനം ഞാൻ എഴുതാം. ഗോപികമാർ (ഋഷിമാരായിരുന്നെങ്കിലും) സാധാരണ ആത്മാക്കളായിരുന്നതിനാൽ, മനുഷ്യരൂപത്തിലുള്ള ദൈവമായി തിരിച്ചറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അവർ ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനെ എല്ലാറ്റിനുമുപരിയായി തിരഞ്ഞെടുത്തു. ദൈവത്തിനു വേണ്ടി, എല്ലാ ലൗകിക ഓപ്ഷനുകളും ഉപേക്ഷിച്ച്, അവർക്ക് എല്ലാം മനഃപൂർവ്വം ഉപേക്ഷിക്കാൻ കഴിയും. സാധാരണ ആത്മാക്കളായിരിക്കുമ്പോൾ തെറ്റുകൾ വരുത്താനുള്ള എല്ലാ സാധ്യതയുമുണ്ട്. എന്നിട്ടും അവർ ഭയപ്പെട്ടില്ല, കർത്താവായ ദൈവത്തിനു മാത്രം വോട്ട് ചെയ്തു. എന്നാൽ കുരങ്ങുകളുടെ കാര്യത്തിൽ, അവർ മാലാഖമാരാണെങ്കിലും സുഗ്രീവ രാജാവിന്റെ പക്ഷത്തുള്ള പട്ടാളക്കാരായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട്, രാവണനെതിരെയുള്ള യുദ്ധത്തിൽ ശ്രീരാമനെ സഹായിക്കുമെന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്ത സുഗ്രീവ രാജാവിന്റെ പടയാളികളായതിനാൽ ശ്രീരാമനുവേണ്ടി പോരാടുകയല്ലാതെ അവർക്ക് മറ്റ് മാർഗമില്ലായിരുന്നു. അവർ യുദ്ധത്തിൽ പങ്കെടുക്കാൻ നിർബന്ധിതരാകുന്നു. ഏതൊരു പട്ടാളക്കാരനും തന്റെ രാജാവിനുവേണ്ടി പോരാടേണ്ടിവരും, യുദ്ധത്തിൽ അയാൾക്ക് ജീവൻ നഷ്ടപ്പെട്ടേക്കാം, അത് അയാൾക്ക് വളരെ സ്വാഭാവികമാണ്. പിന്നെ ഒരു കാര്യം കൂടിയുണ്ട്. മാലാഖമാരായതിനാൽ, ഗോപികമാരെപ്പോലെ അവർ ഒരു തെറ്റും ചെയ്യില്ല. മനുഷ്യരൂപത്തിലുള്ള ഭഗവാൻ ഹനുമാനെപ്പോലെ (തീർച്ചയായും റോളിൽ) വരുമെന്ന് അവർ അറിഞ്ഞിരുന്നോ, അവനെ സേവിക്കാൻ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നോ? അവരുടെ ത്യാഗത്തെ താഴ്ത്തിക്കെട്ടാൻ എനിക്ക് ഉദ്ദേശ്യമില്ല, പക്ഷേ സേവനത്തിന്റെയും ത്യാഗത്തിന്റെയും വീക്ഷണകോണിൽ നിന്ന് നോക്കുമ്പോൾ, അവർ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഗോപികമാരോടോ ഹനുമാനോടോ തുല്യരാണോ? വിശദീകരിക്കാൻ ദയവായി ഈ വേദന വീണ്ടും എടുക്കുക.]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- കുരങ്ങന്മാർക്ക് അവരുടെ രാജാവിന്റെ പക്ഷത്ത് നിന്ന് പോരാടേണ്ടിവന്നെങ്കിലും, രാമന്റെ ദൗത്യത്തിൽ അവരുടെ വ്യക്തിപരമായ ആത്മാർത്ഥത മികച്ചതായിരുന്നു. ഇന്നും ഒരു ജീവനക്കാരൻ തന്റെ ജോലിയിൽ വളരെ ആത്മാർത്ഥത പുലർത്തുന്നത് നാം കാണുന്നു, അതേസമയം മറ്റൊരു ജീവനക്കാരൻ തന്റെ ജോലിയിൽ ഒട്ടും ഗൗരവമുള്ളവനല്ല. അതിനാൽ, ഓരോ കുരങ്ങിന്റെയും വ്യക്തിഗത ഭക്തി വിലയിരുത്തപ്പെടേണ്ടതാണ്. കുരങ്ങന്മാർ മാലാഖമാരായിരുന്നു, ഗോപികമാർ ഋഷിമാരായിരുന്നു. ദൈവഭക്തിയുടെ നിർമ്മലതയിൽ ഋഷിമാർ എപ്പോഴും മാലാഖമാരേക്കാൾ ശ്രേഷ്ഠരാണ്. സൃഷ്ടിയിലുള്ള ഭക്തരെ നയിക്കാൻ ഒരു ഭക്തന്റെ വേഷത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ദൈവം തന്നെയാണ് ഹനുമാൻ. ഈ ഉദാഹരണങ്ങളെല്ലാം സ്വർണ്ണ മെഡൽ ജേതാക്കളാണ്. ഏതൊരു ഉദാഹരണത്തിൽ നിന്നും മനുഷ്യ ഭക്തർക്ക് ഭക്തിയുടെ ശ്രദ്ധ പഠിക്കാൻ കഴിയും. നമ്മൾ അക്ഷരമാല പഠിക്കുന്ന തലത്തിലാണ്, ഏത് തലത്തിലുള്ള അധ്യാപകരിൽ നിന്നും നമുക്ക് ഈ അക്ഷരമാല പഠിക്കാൻ കഴിയും, അതായത്, അധ്യാപകൻ ഒരു സ്കൂൾ അധ്യാപകനായാലും കോളേജ് അധ്യാപകനായാലും യൂണിവേഴ്സിറ്റി പ്രൊഫസറായാലും.

4. ആവരണം, വിക്ഷേപം, മലം, വാസനം, സംസ്കാരം, ഗുണം എന്നിവയുടെ വ്യത്യസ്ത സന്ദർഭങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണ്?

[സ്വാമി, ഇതും ആവർത്തിച്ചുള്ള ചോദ്യമാണ്. ആവരണം, മലം, വിക്ഷേപം, വാസനം, സംസ്കാരം, ഗുണം എന്നിവയുടെ സന്ദർഭങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള എന്റെ സമീപകാല ചോദ്യത്തിന് അങ്ങ് ഉത്തരം നൽകിയിട്ടും, ഇപ്പോഴും എനിക്ക് ഉത്തരം ലഭിച്ചില്ല. ഈ രണ്ട് വ്യത്യസ്ത സന്ദർഭങ്ങളെക്കുറിച്ച് വിശദീകരിക്കണമെന്ന് ഞാൻ വീണ്ടും അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു? എപ്പോഴും അങ്ങയുടെ ദിവ്യ പാദങ്ങളിൽ, ഛന്ദ]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- അജ്ഞത മൂലമുള്ള ലൗകിക ആകർഷണത്തിന്റെ ശക്തി, i) ആവരണം, വിക്ഷേപം, മലം, ii) വാസനം, സംസ്കാരം, ഗുണം എന്നിവയുടെ ലിസ്റ്റിൽ നാം മുന്നോട്ട് പോകുന്തോറും വർദ്ധിക്കുന്നു. ആദ്യത്തെ ത്രയം (ട്രെയ്‌ഡ്‌) അജ്ഞതയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, രണ്ടാമത്തെ ത്രയം ലൗകിക ആകർഷണത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ലൗകിക ആകർഷണത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം അജ്ഞതയാണ്. ദൈവത്തോടുള്ള ആകർഷണത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം ആത്മീയ ജ്ഞാനമാണ്. അജ്ഞത എന്നാൽ ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവില്ലായ്മ എന്നാണ്. ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ജ്ഞാനം അജ്ഞതയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു. ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ജ്ഞാനം നിലവിലുണ്ടെങ്കിൽ പോലും, ലോകത്തോടുള്ള ആകർഷണം ഇല്ലെങ്കിൽ ഒരു അപകടവുമില്ല. ദൈവത്തോടുള്ള ആകർഷണം ആത്മീയ ജ്ഞാനം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.