സന്ധ്യാ വന്ദനത്തിൻ്റെ പ്രാധാന്യം എന്താണ്?

[Translated by devotees of Swami]

ഹേ, പ്രബുദ്ധരും സമർപ്പിതരുമായ ദൈവദാസരേ

[ശ്രീ രമാകാന്ത് ചോദിച്ചു:- സ്വാമി, പദ്മ പാദയോഃ നമസ്കാരോമി, ദത്തായ തിരുവടികളേ ശരണം, പാദനമസ്കാരം സ്വാമി. സ്വാമി, എനിക്ക് താഴെയുള്ള ചോദ്യങ്ങളുണ്ട്. എൻ്റെ അജ്ഞത ഇല്ലാതാക്കാൻ അങ്ങയുടെ ദിവ്യകാരുണ്യം കാണിക്കണമേ. ജയ് ഗുരു ദത്ത സ്വാമി.]

1. സന്ധ്യാ വന്ദനത്തിൻ്റെ പ്രാധാന്യം എന്താണ്?

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- സൂര്യൻ്റെ വികിരണം വളരെ കുറവുള്ള പ്രഭാതത്തിലും വൈകുന്നേരങ്ങളിലും അത് മനോഹരമായ അന്തരീക്ഷം ഉണ്ടാക്കുന്ന സന്ധ്യാസമയമാണ് (ട്വിലൈറ്റ്‌) സന്ധ്യ. അത്തരം അന്തരീക്ഷം ഒരു മനുഷ്യന് പുതുമയുള്ള മനസ്സ് നൽകുന്നു. ലൗകിക ചിന്തകളില്ലാത്ത അത്തരം പുത്തൻ മനസ്സോടെ, നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ശുദ്ധവും ശക്തവുമായ മനസ്സോടെ ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു. ഈശ്വരാരാധനയ്ക്ക് അന്തരീക്ഷം അത്ര പ്രധാനമല്ല കാരണം അത്ര സുഖകരമായ അന്തരീക്ഷത്തിലും മനസ്സ് ശുദ്ധമല്ലെങ്കിൽ സന്ധ്യാവന്ദനം കൊണ്ട് പ്രയോജനമില്ല. ഒരിക്കൽ കാഞ്ചി പരമാചാര്യൻ ഒരു പണ്ഡിതനോട് ചോദിച്ചു, "എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങൾ ഇന്ന് സന്ധ്യാ വന്ദനം നടത്താത്തത്?" "ഇന്ന് എൻ്റെ മനസ്സ് നിർമ്മലവും ശുദ്ധവുമല്ല" എന്ന് പണ്ഡിതൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. ആ മറുപടിയിൽ ശ്രീ പരമാചാര്യൻ വളരെ സന്തുഷ്ടനായി. അതിനാൽ, ബാഹ്യമായ അന്തരീക്ഷത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന സന്ധ്യ എന്ന പദം പ്രധാനമല്ല. എപ്പോഴാണോ നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് പുതുമയുള്ളതും ശുദ്ധവുമാകുന്നത്, ആ സമയത്തെ മാത്രമേ സന്ധ്യ എന്ന് വിളിക്കാൻ കഴിയൂ. നിശിതമായ വിശകലനത്തിന് ശേഷം മാത്രമേ നിങ്ങൾ ഏത് പ്രവൃത്തിയും ചെയ്യാവൂ എന്ന് ഗീത പറയുന്നു (ജ്ഞാനത്വ കുർവീത കർമ്മണി... ). അടച്ചിട്ട വാതിലുകളും ജനലുകളുമുള്ള ഒരു മുറിയിൽ മങ്ങിയ വിളക്ക് കത്തിച്ചോ സീറോ ലൈറ്റ് ബൾബ് ഓണാക്കിയോ സന്ധ്യ പോലും സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയും!

2. എനിക്ക് സന്ധ്യാ വന്ദനം വൈകി ചെയ്യാമോ?

[⁠സന്ധ്യാ വന്ദനം വൈകിയതിന് പ്രായശ്ചിത്തം (പുനർഹ് ആർഗ്യം സമർപ്പണം) പോലുള്ള ചില പ്രക്രിയകൾ സ്വീകാര്യമാണോ? സാധാരണയായി ഞാൻ ഓഫീസിലായതിനാൽ സന്ധ്യാ വന്ദനം ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല. അതിനാൽ, എത്ര വൈകിയാലും ഞാൻ വീട്ടിലെത്തിക്കഴിഞ്ഞാൽ, ഞാൻ അത് ചെയ്യുന്നു.]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- മുകളിലുള്ള എൻ്റെ ഉത്തരം നിങ്ങൾ വായിച്ചാൽ നേരത്തെയും വൈകിയും എന്ന ചോദ്യ ത്തിനു എന്ത് പ്രസക്തിയാണ് ഒള്ളത്? ഈ ആശയങ്ങളെല്ലാം ഒരു ഭക്തൻ്റെ മനസ്സിൽ ചില അച്ചടക്കം വളർത്തിയെടുക്കാൻ മുതിർന്നവർ അവതരിപ്പിച്ചതാണ്. ഒരു പണ്ഡിതൻ പറഞ്ഞു, "ദൈവം എപ്പോഴും എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ തിളങ്ങുന്നു, അവൻ എഴുന്നേൽക്കുകയോ അസ്തമിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. ട്വിലൈറ്റോ സന്ധ്യയോ എന്നൊരു ചോദ്യവുമില്ലാത്തതിനാൽ ഞാൻ എങ്ങനെ സന്ധ്യാ വന്ദനം നടത്തും? (ഹൃദാകാശേ ചിദാദിത്യഃ, സദാ ഭാസതി ഭാസതേ, നോദേതി നാസ്ത മേത്യേവ, കഥം സന്ധ്യാ മുപാസ്മഹേ?)”. ‘പാദ്യം’ എന്നാൽ സദ്ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങൾ കഴുകാൻ വെള്ളം കൊടുക്കുക, ‘അർഘ്യം’ എന്നാൽ കൈ കഴുകാൻ കൊടുക്കപ്പെടുന്ന ജലം. ഈ ഒരു സന്ദർഭം ഒഴികെ, നിങ്ങളുടെ മൂർച്ചയുള്ള വിശകലനം ഈ രണ്ട് വാക്കുകൾ ആരാധനയുടെ മറ്റേതെങ്കിലും സന്ദർഭത്തിൽ ബാധകമാണെന്ന് കണ്ടെത്തുന്നുണ്ടോ?

3. 'ത്രികാല' സന്ധ്യാ വന്ദനം നിർബന്ധമാണോ അതോ രാവിലെയും വൈകുന്നേരവും ചെയ്യാമോ?

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ഈ സമയമായപ്പോഴേക്കും നിങ്ങൾ യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനം മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കണം. വിശുദ്ധനെ (മുനി/സന്യാസി) എല്ലാ മനുഷ്യരാശിയും ക്ലൈമാക്‌സ് പരിധി വരെ ബഹുമാനിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാം. അത്തരമൊരു മുനി തൻ്റെ ക്രോസ് ബെൽറ്റ് (യജ്ഞോപവീതം) വലിച്ചെറിയുകയും സന്ധ്യാ വന്ദനം ഒരിക്കൽ പോലും ചെയ്യുന്നില്ല. പക്ഷേ, മുനി ഒരിക്കൽ പോലും അപലപിക്കപ്പെടുന്നില്ല, എല്ലാ വിഭാഗം ആളുകളും ഏറ്റവും ഉയർന്നവനായി കണക്കാക്കുന്നു! ഈ ആചാരപരമായ നടപടിക്രമങ്ങളെല്ലാം തുടക്കക്കാർക്ക് മാത്രമുള്ളതാണ്. സന്യാസി സന്ധ്യാ വന്ദനം ഉപേക്ഷിക്കുന്നു, കാരണം അത് വ്യക്തിപരമായ പുരോഗതി ലക്ഷ്യമാക്കിയുള്ള ഒരു സ്വാർത്ഥമായ ആചാരമാണ്. ദൈവം സൃഷ്ടിച്ച ഈ സൃഷ്ടിയുടെ ഉന്നമനത്തിനുവേണ്ടിയാണ് സന്യാസി സമൂഹത്തിൽ ആത്മീയ ജ്ഞാനം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നത്. സന്ധ്യാ വന്ദനം ഒരു ദൈനംദിന പതിവ് പ്രവർത്തനമാണ് (നിത്യ കർമ്മം), അതിന് ഫലങ്ങളൊന്നുമില്ല, എന്നാൽ കാലക്രമേണ അവനെ യഥാർത്ഥ തലത്തിലേക്ക് നയിക്കാൻ ഒരു തുടക്കക്കാരനോട് അത് ചെയ്യാൻ നിർബന്ധിക്കുന്നു. യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ പ്രചരണത്തിൽ ദൈവം വളരെ സന്തുഷ്ടനാണ്. ശങ്കരൻ ക്രോസ് ബെൽറ്റ് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് തൻ്റെ എട്ടാം വയസ്സിൽ സന്ധ്യാ വന്ദനം ഉപേക്ഷിച്ചു, ദൈവവേലയ്ക്കായി, അത് യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ പ്രചരണമാണ്. നിങ്ങൾ ഇപ്പോഴും എൽ.കെ.ജി ക്ലാസിൻ്റെ തുടക്കക്കാരനാണെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ ഈ ആചാരം വളരെ കർശനമായ അർത്ഥത്തിൽ തുടരണം.

4. ഓരോ കേശവാദി നാമത്തിനും തർപ്പണങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടതിൻ്റെ പ്രാധാന്യം എന്താണ്?

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ‘തർപ്പണം’ എന്നാൽ സദ്ഗുരുവിൻ്റെ ഭക്ഷണവേളയിൽ വെള്ളം നൽകി അദ്ദേഹത്തെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തുക എന്നാണ്. പരേതർക്ക് ആളുകൾ തർപ്പണം ചെയ്യുന്നു. പക്ഷേ, ദൈവത്തിൽ എത്തുന്ന ആത്മാവിന് ഭക്ഷണമോ വെള്ളമോ ആവശ്യമില്ല. സ്വർഗ്ഗത്തിൽ എത്തുന്ന ആത്മാവിന് ഭക്ഷണമോ വെള്ളമോ ആവശ്യമില്ല, കാരണം അത് സൂര്യൻ്റെ കിരണങ്ങളിൽ ജീവിക്കുന്നു (സൂര്യോഷ്മ പായിനഃ) (ഉഭേ തീർത്വാ അശനായാ  പിപാസേ - വേദം). പിതൃലോകത്ത് എത്തുന്ന ആത്മാവിന് ഭക്ഷണമോ വെള്ളമോ ആവശ്യമില്ല, കാരണം അത് ചന്ദ്രൻ്റെ കിരണങ്ങളിൽ ജീവിക്കുന്നു (നിര്വിഷ്ട സാരാം പിതൃഭിർ ഹിമാംശോഃ). നരകത്തിൽ എത്തുന്ന ആത്മാവിന് ഭക്ഷണമോ വെള്ളമോ കഴിക്കാൻ അനുവാദമില്ല (ജായസ്വ മ്രിയസ്വ - വേദം). ഈ നാല് വഴികളിലും, ആത്മാവിന് ഭക്ഷണമോ വെള്ളമോ ആവശ്യമില്ല, കാരണം അത് കോസ്മിക് എനർജിയിൽ നിന്ന് മാത്രം ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന ഒരു ഊർജ്ജസ്വലമായ ശരീരത്തിൽ ജീവിക്കുന്നു. സദ്ഗുരുവിൻ്റെ മനുഷ്യശരീരം പോലെ ഈ ഭൂമിയിലെ ഭൗതിക ശരീരത്തിന് മാത്രമേ ഭക്ഷണവും (നൈവേദ്യം) വെള്ളവും (തർപ്പണം) ആവശ്യമുള്ളൂ. അതിനാൽ, തുടക്കക്കാർക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ഈ ബാലിശമായ ആചാരങ്ങളുടെ പിടിയിൽ വീഴാതെ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിലും ദൈവത്തോടുള്ള ശക്തമായ ഭക്തിയിലും ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുക. പ്രാരംഭ ഘട്ടത്തിലെ ഏതൊരു സംവിധാനവും തുടക്കത്തിലെ അഗ്നിയെ പുക മൂടുന്നതുപോലെ വികലമാണ്, കാലക്രമേണ അത് അവസാന ആത്മീയ ഘട്ടത്തിൽ ഒരു സന്യാസിയെപ്പോലെ പുകയില്ലാതെ പ്രകാശിക്കുന്നു (സർവാരംഭാ ഹി ദോഷേണ, ധുമേനാഗ്നി രിവാവൃതഃ - ഗീത).

5. താഴെപ്പറയുന്ന മന്ത്രം ഫലത്തിനായുള്ള അഭിലാഷത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നില്ലേ?

[⁠മന്ത്രങ്ങളിലൊന്ന് പറയുന്നു - "മമ ബ്രഹ്മത്വ സിധ്യര്ധമ് പ്രതഹ്/മധ്യന/സയമ് കാലേ യദാ ശക്തി ഗായത്രി മന്ത്ര ജപം കരിസ്ഹ്യേ". ഇത് ഫലത്തിനായുള്ള ആഗ്രഹമല്ലേ? ദയവായി വ്യക്തമാക്കൂ സ്വാമി.]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ‘സന്ധ്യാ വന്ദനം’ നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടാനുസരണം ദൈവാരാധനയായി എടുക്കുകയാണെങ്കിൽ, ‘ഗായത്രി’ എന്നത് ദൈവത്തെ സ്തുതിച്ച് ഗാനങ്ങൾ ആലപിക്കുകയും ദൈവത്തിൽ നിന്ന് പ്രതിഫലമായി ഒന്നും ആഗ്രഹിക്കാതെ ആരാധനയുടെ കാരണം ദൈവത്തിലേക്കുള്ള വ്യക്തിത്വ ആകർഷണമായി കണക്കാക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ ആത്മീയ പരിശ്രമത്തിൻ്റെ (സാധന) പാരമ്യത്തിലെത്തിയിരിക്കുന്നു.