അല്ലാഹു പിതാവല്ലെന്നും യേശു അവിടുത്തെ പുത്രനല്ലെന്നും ഇസ്‌ലാം പറയുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?

[Translated by devotees]

[ശ്രീ അനിൽ ചോദിച്ചു: അല്ലാഹു യേശുവല്ലെന്നും യേശു ദൈവപുത്രനല്ലെന്നും (Son of God) ഒരു മുസ്ലീം ഭക്തൻ പറഞ്ഞു. ന്യായവാദമായി അദ്ദേഹം ഇനിപ്പറയുന്ന വിശദീകരണം നൽകുന്നു: യേശുവിന് ഒരു തുടക്കമുണ്ടെന്ന് നമുക്കെല്ലാവർക്കും അറിയാം. അവൻ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് നമ്മളെപ്പോലെ ഉറങ്ങി. അവൻ അല്ലാഹുവിനോട് പ്രാർത്ഥിക്കുക പോലും ചെയ്തു. ഇവ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട ഗുണങ്ങളാണ് എന്നതിൽ സംശയമില്ല. സ്രഷ്ടാവ് സൃഷ്ടിയെപ്പോലെയല്ല, മാത്രമല്ല സൃഷ്ടിച്ച ഗുണങ്ങൾ അവനിൽ ഇല്ല. ബലഹീനത ദൈവത്തിൽ ആരോപിക്കാനാവില്ല. ദൈവം ഒരു മനുഷ്യനാണെന്നോ മനുഷ്യനെപ്പോലെയാണെന്നോ പറയുന്നത് യഥാർത്ഥത്തിൽ ദൈവത്തിന്റെ ബലഹീനതയാണ്. ഒരു പിതാവിനെയും മകനെയും കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ, ഞങ്ങൾ എപ്പോഴും ഇരുവരും തമ്മിലുള്ള ബന്ധമാണ് കാണിക്കുന്നത്. പിതാവ് മനുഷ്യനാണ്, മകനും മനുഷ്യനാണ്. അച്ഛനും മകനും ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നു. പിതാവ് ഒരിക്കൽ ഒരു കുട്ടിയായിരുന്നു, മകൻ ദൈവഹിതത്താൽ ഒരു പിതാവായിരിക്കും. അല്ലാഹു യേശുവിനെ പിതാവില്ലാതെയും ആദമിനെ പിതാവോ മാതാവോ ഇല്ലാതെയും സൃഷ്ടിച്ചു. എന്നിട്ടും ആരും ആദാമിനെ ദൈവപുത്രൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നത് ഞങ്ങൾ കേട്ടിട്ടില്ല. മഹാനായ പ്രവാചകനും നമ്മുടെ പിതാവുമായ ആദം നബിയെ ചിലർ അപമാനിക്കുന്നു. അല്ലാഹുവിനെ പിതാവ് എന്ന് വിളിക്കുകയോ അവന് ഒരു പുത്രനുണ്ടെന്നോ നാം അവന്റെ മക്കളാണെന്നോ പറയുന്നത് ഇസ്ലാമിന് എതിരാണ്. ഇതാണ് ഏറ്റവും മോശമായ കുറ്റകൃത്യം. സൃഷ്ടാവ് സൃഷ്ടിയെപ്പോലെയല്ല. എങ്ങനെയാണ് ശാശ്വതൻ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടവനെപ്പോലെ ആകുന്നത്? ആരുടെയും ആവശ്യമില്ലാത്തവൻ എങ്ങനെ അവരുടെ അസ്തിത്വത്തിന്റെ ഓരോ നിമിഷത്തിലും അല്ലാഹുവിനെ ആവശ്യമുള്ള സൃഷ്ടിയെപ്പോലെയാകും. സ്വാമി, ഇതിനൊരു മറുപടി തരൂ.]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു: മുസ്ലീം പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്, പക്ഷേ പൂർണമല്ല. യേശുവിന്റെ കാര്യത്തിൽ പറഞ്ഞ അതേ കാരണങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ മുഹമ്മദും ദൈവപുത്രനല്ലെന്ന് അയാൾക്ക് അംഗീകരിക്കേണ്ടി വരും. യേശുവും മുഹമ്മദും ദൈവത്തിന്റെ പ്രവാചകന്മാരോ ദൂതന്മാരോ (Prophets and Messengers) മാത്രമാണെന്നും ദൈവത്തിന്റെ മക്കളല്ലെന്നും (Son of God) അദ്ദേഹം പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ, യേശുവും മൊഹമ്മദും ദൈവം തന്നെയാണെന്ന് അവൻ അംഗീകരിക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷയില്ല. യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടും ദൈവത്തിന്റെ മനുഷ്യാവതാരങ്ങളാണ് (Human Incarnations of God). ഒരു മനുഷ്യാവതാരത്തെ ഭക്തരുടെ നിലവാരത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഭക്തർ ദൈവമായും, ദൈവപുത്രനായും അല്ലെങ്കിൽ ദൈവദൂതനായും വീക്ഷിക്കും (A Human Incarnation will be viewed by devotees as God, son of God or as a messenger of God, based on the levels of the devotees). മനുഷ്യാവതാരത്തെ ദൈവമായി കാണുന്ന ആദ്യ വീക്ഷണം ശങ്കരന്റെ ഏകത്വമാണ് (monism of Śaṅkara). ഏറ്റവും ഉയർന്ന ഭക്തർക്ക് മാത്രമേ ഈ വീക്ഷണമൊള്ളൂ. രണ്ടാമത്തെ തലം (level) മനുഷ്യാവതാരത്തെ ദൈവത്തിന്റെ പുത്രനായി വീക്ഷിക്കുന്നതും രാമാനുജന്റെ സവിശേഷമായ ഏകത്വവുമാണ് (special monism of Rāmānuja) അത്. മൂന്നാമത്തെ തലം ദൈവത്തിൽ നിന്ന് തികച്ചും വ്യത്യസ്തനായി ദൈവത്തെ വീക്ഷിക്കുന്നു; അവന്റെ ദൂതനായി (His messenger). ഇതാണ് മാധവന്റെ ദ്വൈതവാദം (dualism of Madhva). നിങ്ങൾ ഒന്നാമത്തേതിൽ നിന്ന് മൂന്നാം തലത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോൾ, മനുഷ്യാവതാരത്തിന്റെ മൂല്യം ക്രമേണ കുറയുന്നു. മനുഷ്യാവതാരത്തിന് ഭക്തൻ നൽകുന്ന മൂല്യത്തിലെ ഈ കുറവ് ഓരോ തലത്തിലും ഭക്തരുടെ ആത്മീയ പക്വത കുറയ്ക്കുന്നതിനെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. മനുഷ്യാവതാരത്തിന് നൽകിയിരിക്കുന്ന മൂല്യത്തിലെ ഈ മാറ്റം ഭക്തനിലുള്ള ഈഗോയുടെയും അസൂയയുടെയും ശതമാനത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു.

മുകളിൽ വിവരിച്ച ഭക്തരുടെ മൂന്ന് തലങ്ങളുമായി (three levels) പൊരുത്തപ്പെടുന്ന മനുഷ്യാവതാരത്തിന്റെ മൂന്ന് വീക്ഷണങ്ങൾ ഇവയാണ്:

1) മോണിസത്തിന്റെ വീക്ഷണം (The view of monism): ഭക്തർ അവരുടെ അഹങ്കാരവും അസൂയയും 0% ആണെങ്കിൽ മനുഷ്യാവതാരത്തെ ദൈവമായിത്തന്നെ കാണുന്നു. സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവം (unimaginable God) ദൈവത്തിന്റെ മനുഷ്യാവതാരമായി മാറാൻ തിരഞ്ഞെടുത്ത ഭക്തനുമായി ലയിക്കുന്നു (merges with the selected devotee). മനുഷ്യാവതാരം എന്നത് ദൈവവും മനുഷ്യ ഭക്തനും എന്ന രണ്ട് ഘടകങ്ങൾ (two components) ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു ഏക-ഘട്ട (single-phase system) സംവിധാനമാണ്, അവ പരസ്പരം സമ്പൂർണ്ണമായി ലയിച്ചിരിക്കുന്നു (perfectly merged with each other). ഈ ലയനത്തിൽ, യഥാർത്ഥ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവം (original unimaginable God) അവന്റെ യഥാർത്ഥ സ്ഥാനത്ത് തുടരുന്നു, അതേ സമയം, അവൻ മനുഷ്യാവതാരമായി മാറാൻ ഭക്തനുമായി ലയിക്കുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത സർവ്വശക്തിയാൽ (unimaginable omnipotence of God) ഇത് സാധ്യമാണ്. അതിനാൽ, തന്റെ യഥാർത്ഥ സ്ഥാനത്തുള്ള ദൈവം ഏതെങ്കിലും വിധത്തിൽ കുറയുകയോ മാറുകയോ ചെയ്യുമെന്ന ഭയമില്ല (there is no fear that the God in His original place is reduced or changed in any way). മനുഷ്യാവതാരത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്ന അതേ ദൈവം മനുഷ്യഭക്തനുമായി സമ്പൂർണ്ണമായി ലയിച്ചിട്ടും മലിനമാക്കപ്പെടുന്നില്ല.

2) സ്പെഷ്യൽ മോണിസത്തിന്റെ വീക്ഷണം (The view of special monism): മനുഷ്യാവതാരത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭാഗികമായ മോണിസ്റ്റിക് കാഴ്ചപ്പാടാണിത്. ഈ വീക്ഷണം ഏകത്വത്തിനും ദ്വൈതവാദത്തിനും (lies in between monism and dualism) ഇടയിലാണ്, 50% അഹങ്കാരവും അസൂയയും ഉള്ള ഭക്തരാണ് ഇത് പിന്തുടരുന്നത്. ഇവിടെ, മനുഷ്യാവതാരത്തെ ഭാഗികമായി ദൈവമായി കണക്കാക്കുകയും ദൈവപുത്രനായി (son of God) കണക്കാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ലയിച്ച ആത്മാവിനെ അവന്റെ പുത്രനായി കണക്കാക്കുമ്പോൾ ദൈവത്തെ സമ്പൂർണ്ണമായി കണക്കാക്കുന്നു (God is treated to be the whole while the merged soul is treated as His son). ഈശ്വരന്റെ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത സർവശക്തിയാൽ, ഇവിടെയും ദൈവം ഒരു തരത്തിലും മലിനമാക്കപ്പെടുന്നില്ല (not adulterated).

3) ദ്വൈതവാദത്തിന്റെ വീക്ഷണം (The view of dualism): മനുഷ്യാവതാരത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ വീക്ഷണം 100% അഹങ്കാരവും അസൂയയും ഉള്ള ഭക്തർക്കാണ്. ഇവിടെ മനുഷ്യാവതാരം ദൈവത്തിൽ നിന്ന് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. അവനെ ദൈവത്തിന്റെ ദൂതനോ ദൈവത്തിന്റെ പ്രവാചകനോ ആയി കണക്കാക്കുന്നു. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, തീർച്ചയായും, ദൈവവും ദൂതനും പരസ്പരം തികച്ചും വ്യത്യസ്തരായതിനാൽ, ദൈവത്തിന്റെ മലിനീകരണത്തിന് യാതൊരു സംശയവുമില്ല (there is no doubt of any adulteration of God).

മുകളിലെ വിശകലനം അനുസരിച്ച്, എല്ലാം നിരീക്ഷകന്റെ കോണിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു (angle of the observer). നിങ്ങൾ മനുഷ്യാവതാരങ്ങളെ ദൈവദൂതന്മാരായി (messengers of God) കണക്കാക്കിയാലും, ദൂതന്മാർക്കിടയിൽ ഒരു വ്യത്യാസവും ഉണ്ടാകില്ല, കാരണം ഒരേ ദൈവം വ്യത്യസ്ത സന്ദേശവാഹകരിലൂടെ (messengers) വ്യത്യസ്ത സന്ദേശങ്ങൾ അയയ്ക്കുന്നു, അവ പരസ്പരം വിരുദ്ധമല്ല.