കുടുംബജീവിതം ആത്മീയ ജീവിതത്തിന് തടസ്സമാണോ?

[Translated by devotees]

ചോദ്യം: കുടുംബജീവിതത്തെ ആത്മീയ ജീവിതത്തിന് തടസ്സമായി കണക്കാക്കുകയും സമ്പത്ത് പാഴാക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് കുടുംബജീവിതം ഒഴിവാക്കാൻ ആർക്കെങ്കിലും കഴിയുമോ?

[ശ്രീമതി. ലക്ഷ്മി ലാവണ്യ കെ ചോദിച്ചു: നമസ്തേ സ്വാമി. അങ്ങയുടെ മുൻ ഉത്തരത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ചില കാര്യങ്ങൾ വിശദമായി ചർച്ച ചെയ്യാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, ഞാൻ തെറ്റാണെങ്കിൽ ദയവായി എന്നെ തിരുത്തുക. ശിവൻ ഹനുമാനും രാധയും ആയി അവതരിച്ചു. ദൈവത്തോടുള്ള വ്യക്തിപരമായ സേവനം എങ്ങനെ ചെയ്യണമെന്ന് ഹനുമാൻ ഞങ്ങൾക്ക് കാണിച്ചുതന്നതായി എനിക്ക് തോന്നുന്നു, ഈശ്വര പ്രീതിക്കായി ദാരേഷണ(Dareshana), ധനേഷണ (Dhaneshana), പുത്രേഷണ(Putreshana) എന്നിവ എങ്ങനെ മറികടക്കാമെന്ന് രാധ ഞങ്ങൾക്ക് കാണിച്ചുതന്നു. ഇവിടെ എന്റെ ചോദ്യം i) ഒരാൾക്ക് വിവാഹം കഴിക്കാൻ താല്പര്യമില്ലെങ്കിലോ, കുട്ടികൾ വേണ്ടെങ്കിലോ, കാരണം ഭർത്താവും കുട്ടികളും അവരുടെ ആത്മീയ ജീവിതത്തിൽ തടസ്സങ്ങളാണെന്ന് അവർക്ക് തോന്നുന്നു, അവർ അവരുടെ മുഴുവൻ സമയവും ചെലവഴിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്നും, ഊർജ്ജം, സമ്പത്ത് ദൈവത്തിന് മാത്രം ചെലവഴിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, അവരുടെ തീരുമാനം ശരിയാണോ?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ഞാൻ ഈ കാര്യം പലതവണ വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്, പക്ഷേ, നിർഭാഗ്യവശാൽ, അടിസ്ഥാനകാര്യം ആർക്കും പിടികിട്ടുന്നില്ല. വീഞ്ഞിന്(wine) അടിമപ്പെട്ട് പാൽ കുടിക്കാത്ത വ്യക്തി ശരിയുടെയും തെറ്റിന്റെയും ഘട്ടം മറികടന്നു എന്നതാണ് അടിസ്ഥാന കാര്യം. ഈ ഉദാഹരണത്തിൽ, ആസക്തിയുള്ള വ്യക്തിയോട് അയാൾ ചെയ്യുന്നത് പൂർണ്ണമായും തെറ്റാണെന്ന് നമുക്ക് വാദിക്കാൻ കഴിയും, മാത്രമല്ല അവൻ ഇവിടെ പൂർണ്ണമായും നശിപ്പിക്കപ്പെടുമെന്ന് മാത്രമല്ല, മരണശേഷം നരകത്തിൽ പോകുമെന്നും പറഞ്ഞ് നമുക്ക് അവനെ ഭീഷണിപ്പെടുത്താം. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ ഞങ്ങൾക്ക് അനുയോജ്യമായ ഒരു അടിത്തറയുണ്ട്(perfect ground for us). മറ്റൊരു കേസ് എടുക്കുക. സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പറ്റാത്ത ഏതോ ഭാഗ്യം കൊണ്ട് ലഭിച്ച ദിവ്യ അമൃതിന്(divine nectar) ആസക്തനായ ഒരാൾ പാൽ കുടിക്കാൻ വിസമ്മതിക്കുന്നു. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, ശരിയും തെറ്റും സംബന്ധിച്ച് അവനുമായി പോരാടാനുള്ള ഒരു അടിത്തറ പോലും നമുക്കുണ്ടോ? മേൽപ്പറഞ്ഞ വീഞ്ഞിന്റെ കാര്യത്തിൽ പോലും, വസ്തുനിഷ്ഠമായ ഇനത്തിന്റെ (വൈൻ) വൈകല്യം കാരണം ആസക്തി പൂർണ്ണമായും തെറ്റാണെങ്കിലും അവന്റെ ആസക്തി കാരണം നാം കഠിനമായ ശ്രമങ്ങൾ നടത്തിയാലും ഫലമുണ്ടാകില്ല. ഇപ്പോൾ, ദിവ്യ അമൃതിന്റെ ഈ ഉദാഹരണത്തിൽ, വസ്തുനിഷ്ഠമായ ഇനത്തിന്(The objective item) പൂർണ്ണമായ ഗുണങ്ങളുണ്ട്, അതിനാൽ, ഈ സാഹചര്യത്തിൽ രണ്ട് ഘടകങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി നമുക്ക് യാതൊരു അടിസ്ഥാനവുമില്ല:- i) കഠിനമായ ആസക്തിയിൽ, ഒരു ശ്രമവും ഫലപ്രദമാകില്ല, ii) വസ്തുനിഷ്ഠമായ ഇനത്തിന് പൂർണ്ണമായ ഗുണങ്ങളുണ്ട്. നിങ്ങൾ ശരിയായ പാതയിൽ സഞ്ചരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ലക്ഷ്യം ദൈവത്തെ പ്രീതിപ്പെടുത്തുക എന്നതാണ്, അതിനാൽ, ലക്ഷ്യം (ദൈവം) പാതയേക്കാൾ വളരെ വലുതാണ്. തെറ്റായ ലക്ഷ്യത്തോടുള്ള ആസക്തിയിൽ, ലൗകിക ശരിയും ലൗകിക തെറ്റും (പ്രവൃത്തി/ Pravrutti) അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു, അതിനെ നമുക്ക് വാമൊഴിയായെങ്കിലും അപലപിക്കാം. മികച്ച ലക്ഷ്യത്തിലേക്കുള്ള ആസക്തിയിൽ, വാമൊഴിയായി അപലപിക്കാൻ പോലും ഞങ്ങൾക്ക് അടിസ്ഥാനമില്ല! ഏറ്റവും നല്ല ലക്ഷ്യത്തിൽ ആസക്തനായ അത്തരമൊരു ആത്മാവിനെ വേദഗ്രന്ഥങ്ങളും മാലാഖമാരും ഋഷിമാരും പ്രശംസിക്കുന്നു.

ചോദ്യം: ഏതാണ് അങ്ങ് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത്? a) കുടുംബ ജീവിതം ഇല്ലാതെ ദൈവത്തിനുവേണ്ടി പൂർണ്ണമായ ത്യാഗത്തോടെയുള്ള; അല്ലെങ്കിൽ ബി) കുടുംബ ജീവിതത്തോടൊപ്പം എന്നാൽ ദൈവത്തിന് മുൻഗണന നൽകുന്നു.

[ശ്രീമതി. ലക്ഷ്മി ലാവണ്യ കെ ചോദിച്ചു: അവരുടെ മുഴുവൻ സമയവും ഊർജവും പണവും ദൈവത്തിനു വേണ്ടി മാത്രം ചെലവഴിക്കാൻ ഭർത്താവും കുട്ടികളും ഇല്ലാത്തതും ഭർത്താവ് / കുട്ടികളുള്ളതും എന്നാൽ തിരിച്ചൊന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ദൈവത്തിന് മുൻഗണന നൽകുന്നതും രണ്ടും ഒന്നു തന്നെയാണോ, ഇല്ലെങ്കിൽ, ഏതാണ് അങ്ങ് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത്?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ദൈവമില്ലാത്ത കുടുംബജീവിതം മാത്രം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നതാണ് ഏറ്റവും താഴ്ന്ന ഘട്ടം. മധ്യഘട്ടം ദൈവത്തിനും കുടുംബത്തിനും മുൻഗണന നൽകുന്നു. ഏറ്റവും ഉയർന്ന ഘട്ടം ദൈവത്തെ മാത്രം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നതാണ്. ഈ മൂന്ന് ഘട്ടങ്ങളും ലോകത്തിൽ നിന്ന് ദൈവത്തിലേക്കുള്ള ആത്മീയ യാത്രയെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു-ആരോഹണ മാർഗം (യാത്രയുടെ ആരോഹണ ക്രമം/ Aarohana maarga). ശ്രീ രാമകൃഷ്ണ പരമഹംസൻ ക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്ന് (ലോകം/ world) പഞ്ചവടി (ദൈവം) എന്നറിയപ്പെടുന്ന ധ്യാനസ്ഥലത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ, നവവധുവായ ഒരു ഭക്തൻ പരമഹംസനുമായുള്ള ആത്മീയ സംഭാഷണങ്ങൾ കാരണം വീട്ടിലേക്ക് വൈകിപ്പോയതിൽ ഭാര്യ വിഷമിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു . അപ്പോൾ പരമഹംസൻ പറഞ്ഞു "ഭാര്യയെ ഉപേക്ഷിക്കൂ". ഭക്തൻ മധ്യഘട്ടത്തിലായിരുന്നു, പരമഹംസൻ അദ്ദേഹത്തിന് ഏറ്റവും ഉയർന്ന സ്റ്റേജ് കാണിച്ചുകൊടുത്തു. ഭാര്യയെ തൊടുക പോലും ചെയ്യാതെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന സ്റ്റേജ് അഭ്യസിക്കുകയും ചെയ്തു. ഭക്തന് മധ്യഘട്ടത്തിൽ നിന്ന് ഏറ്റവും ഉയർന്ന നിലയിലേക്ക് ഉയരാൻ കഴിയാതെ വന്നതിനാൽ, തിരികെ മടങ്ങുമ്പോൾ (ദൈവത്തിൽ നിന്ന് ലോകത്തിലേക്ക് അവതാരമായി) പരമഹംസൻ അവനെ മൂന്നാം ഘട്ടത്തിൽ എത്തുന്നതുവരെ മധ്യ ഘട്ടത്തിൽ സ്ഥിരത നൽകി ആശ്വസിപ്പിച്ചു. അതിനുശേഷം തനിക്ക് പ്രശ്‌നമുണ്ടാകില്ലെന്ന് പരമഹംസൻ ഭക്തനോട് പറഞ്ഞു. ആത്മീയ പുരോഗതിയിൽ ദൈവത്തിന് പൂർണ്ണ പ്രതീക്ഷയുള്ള യഥാർത്ഥ ഭക്തരുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാൻ മാത്രമാണ് അവതാരങ്ങൾ അത്ഭുതങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതെന്ന് ഇത് കാണിക്കുന്നു. ലോകത്ത് പേരും പ്രശസ്തിയും ആസ്വദിക്കാൻ പബ്ലിസിറ്റിക്കായി ഒരു പൈശാചിക ആത്മാവ് (demonic soul) അത്ഭുതങ്ങൾ ചെയ്യുന്നു.