മിസ്സ്‌. സ്വാതികയുടെയും ശ്രീമതി. പ്രിയങ്കയുടെയും ഗോപികമാരുടെ ഭക്തിയെക്കുറിച്ചുള്ള ചോദ്യങ്ങൾക്ക് സ്വാമി ഉത്തരം നൽകുന്നു

[Translated by devotees of Swami]

പ്രബുദ്ധരും സമർപ്പിതരുമായ ദൈവദാസരേ

1. ദൈവത്തോടുള്ള തൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഭക്തി മറച്ചുവെക്കുന്ന ഒരാളാണ് ഗോപി എന്ന് പറയുന്നത് ശരിയാണോ? സ്ഥിതപ്രജ്ഞനും ഗോപിയാണോ?

[മിസ്സ്‌. സ്വാതിക & ശ്രീമതി. പ്രിയങ്ക ചോദിച്ചു: പാദനമസ്കാരം സ്വാമി, ഗോപികമാരെക്കുറിച്ച് സ്വാതികയുമായി നടത്തിയ ചർച്ചയിൽ ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ചില സംശയങ്ങൾ ഉയർന്നു. ഈ പോയിൻ്റുകളിൽ ഞങ്ങൾക്ക് വ്യക്തത നൽകുക. ദൈവത്തോടുള്ള യഥാർത്ഥ ഭക്തി മറച്ചുവെക്കുന്ന ഒരാളാണ് ഗോപി എന്ന് പറയുന്നത് ശരിയാണോ? അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ, സ്ഥിതപ്രജ്ഞൻമാർ തങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ ദൈവസ്നേഹം മറച്ചുവെക്കുകയും തങ്ങളുടെ കർത്തവ്യങ്ങൾ നിർവഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിനാൽ ഓരോ ഗോപികയും സ്ഥിതപ്രജ്ഞനല്ലാത്തതിനാൽ അവരെ ഗോപികൾ എന്ന് വിളിക്കാമോ?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- സ്ഥിതപ്രജ്ഞൻ ഉൾപ്പെടെയുള്ള ഏതൊരു ഭക്തനും, കുടുംബം അത്തരം ഭക്തിയെ എതിർക്കുകയാണെങ്കിൽ, കുടുംബാംഗങ്ങളിൽ നിന്ന് ദൈവത്തോടുള്ള അവന്റെ/ അവളുടെ ഭക്തി മറച്ചുവെച്ചാൽ അവൻ/അവൾ ഗോപിയാണെന്ന് പറയുന്നത് ശരിയാണ്. പൊതുവേ, ഭക്തി മനുഷ്യരൂപത്തിലുള്ള ദൈവത്തിൽ ആയിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഭക്തിക്കെതിരായ എതിർപ്പ് ഉണ്ടാകുന്നത്, കാരണം ത്യാഗം (ദാനം) സ്വീകരിക്കുന്ന ദൈവം കഴിക്കുന്നു. ദൈവം പ്രതിമയുടെയോ ഫോട്ടോയുടെയോ രൂപത്തിലാണെങ്കിൽ, എതിർപ്പ് അധികം ഉണ്ടാകില്ല, കാരണം ത്യാഗം (ദാനം) സ്വീകരിക്കുന്ന ദൈവം കഴിക്കുന്നില്ല. നിങ്ങൾ ഭക്ഷണവും മറ്റും മനുഷ്യരൂപത്തിലുള്ള ദൈവത്തിന് സമർപ്പിക്കുമ്പോൾ, സമർപ്പിച്ച സാധനം ഭഗവാൻ ആസ്വദിക്കുന്നു, അത് ഭക്തനിലേക്ക് തിരികെ വരില്ല. ദൈവം പ്രതിമയുടെയോ ഫോട്ടോയുടെയോ രൂപത്തിലാണെങ്കിൽ, സമർപ്പിച്ച ചെയ്ത സാധനം ദൈവം ആസ്വദിക്കുന്നില്ല, അതിനാൽ ഭക്തനിലേക്ക് മടങ്ങുന്നു. ജീവനുള്ള മനുഷ്യരൂപവും നിഷ്ക്രിയ രൂപങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ഈ വ്യത്യാസം കാരണം, ഭക്തൻ്റെ കുടുംബാംഗങ്ങൾ ദൈവത്തിൻ്റെ മനുഷ്യരൂപത്തോടുള്ള ആരാധനയെ എതിർക്കുന്നു. ഈ എതിർപ്പ് ഭക്തനും കുടുംബവും തമ്മിൽ വഴക്കുണ്ടാക്കുന്നു. എന്നാൽ, ദൈവത്തിൻ്റെ മനുഷ്യരൂപത്തിൻ്റെ യാഥാർത്ഥ്യത്തെക്കുറിച്ച് ഭക്തന് തീര്ത്തും ഉറപ്പുണ്ടെങ്കിൽ, ഭക്തൻ അവന്റെ/ അവളുടെ മനുഷ്യാവതാരത്തോടുള്ള ആരാധന കുടുംബാംഗങ്ങളിൽ നിന്ന് മറച്ചുവയ്ക്കും. ഇത് ഒരു പാപമല്ല, കാരണം ഭക്തൻ അവൻ്റെ/അവളുടെ കുടുംബത്തെ വഞ്ചിക്കുന്നില്ല, കാരണം അവൻ/അവൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ പ്രസക്തമായ (മനുഷ്യരാശിക്ക്) ദൈവത്തിൻ്റെ മനുഷ്യരൂപത്തെ ആരാധിക്കുന്നു, കാരണം ഇത് നിവൃത്തി (ആത്മീയ ജീവിതം) ആണ്, ഇത് പ്രവൃത്തിയെക്കാൾ (ലൗകികമായി ന്യായീകരിക്കപ്പെട്ടതാണ് ജീവിതം) വളരെ വലുതാണ്.

കുടുംബം അറിയാതെ ഒരു വേശ്യയ്ക്ക് ഭക്തൻ സാധനങ്ങൾ സമർപ്പിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അത് ദുഷ്പ്രവൃത്തി (അന്യായമായ ലൗകിക ജീവിതം) ആയതിനാൽ അത് പാപമായി മാറുന്നു, അത് പ്രവൃത്തിയേക്കാൾ വളരെ താഴ്ന്നതാണ്. കുടുംബം നിരീശ്വരവാദികളാണെങ്കിൽ, അത് രണ്ട് തരത്തിലുള്ള ആരാധനകളെയും എതിർക്കും. പ്രതിമകളും ഫോട്ടോകളും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരങ്ങളിലും മുൻകാല മനുഷ്യാവതാരങ്ങളിലും വിശ്വസിക്കുന്ന കുടുംബം ദൈവവിശ്വാസികളാണെങ്കിൽ, കുടുംബത്തിന് സാമ്പത്തിക നഷ്ടം സംഭവിക്കാത്തതിനാൽ പ്രതിമകളോടും ഫോട്ടോകളോടും ഉള്ള ഭക്തന്റെ ആരാധനയെ അവർ എതിർക്കില്ല. കുടുംബം ദൈവവിശ്വാസികളാണെങ്കിൽ പോലും, സാമ്പത്തിക നഷ്ടം തടയാൻ മനുഷ്യരൂപത്തിലുള്ള ദൈവത്തോടുള്ള ആരാധനയെ അവർ എതിർക്കും. കുടുംബവും ദൈവത്തിൻ്റെ മനുഷ്യരൂപത്തിൽ വിശ്വസിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, കുടുംബത്തിൽ നിന്ന് എതിർപ്പില്ല, ഈ സാഹചര്യത്തിൽ ഭക്തൻ്റെ ഭക്തി കുടുംബത്തിൽ നിന്ന് മറച്ചുവെക്കേണ്ടതില്ല. സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരവും അദ്ധ്വാനഫലത്തിൻ്റെ ത്യാഗവും വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ആശയങ്ങളാണ് എന്നതിനാൽ ഈ പ്രായോഗിക പ്രശ്നം ഓരോ ഭക്തനും ഉണ്ടാകുന്നു. പണത്തിൻ്റെ ത്യാഗം (കർമ്മ ഫല ത്യാഗം) മാത്രമാണ് യഥാർത്ഥ സ്നേഹത്തിൻ്റെ തെളിവ്, ഈ വസ്തുത പ്രവൃത്തിയിലും നന്നായി തെളിയിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഈ യാഥാർത്ഥ്യം നിവൃത്തിയിൽ പ്രയോഗിക്കുമ്പോൾ, എല്ലാ പ്രായോഗിക ആവശ്യങ്ങൾക്കും ദൈവത്തെ അന്യനായി കണക്കാക്കുന്നതിനാൽ മുഴുവൻ ബുദ്ധിമുട്ടും വരുന്നു. പ്രാർത്ഥനയിൽ മാത്രമേ നമ്മൾ ദൈവത്തോടുള്ള ക്ലൈമാക്സ് സ്നേഹം കാണിക്കൂ, അത് തെറ്റും തികച്ചും വ്യാജവുമാണ്!

2. ഏതൊരു ലിംഗവും (ജെൻഡർ) ദൈവത്തെ (പുരുഷനെ) മാത്രം മാനിക്കുന്നതിനാൽ ഒരു യഥാർത്ഥ ഗോപിയായതിന് ലിംഗഭേദവുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലേ?

[ഏതൊരു ലിംഗവും (ജെൻഡർ) ദൈവത്തെ (പുരുഷനെ) മാത്രം ബഹുമാനിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീയായതിനാൽ ഒരു യഥാർത്ഥ ഗോപിക്ക് ഒരു പുരുഷനോ സ്ത്രീയോ ആയി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലെന്ന് അവരുടെ കടമകൾ ചെയ്യുമ്പോൾ നമുക്ക് പറയാൻ കഴിയുമോ? ഇക്കാര്യത്തിൽ, സ്ഥിതപ്രജ്ഞനെന്നതിലുപരി ജനക രാജാവും ഗോപികയാണെന്ന് പറയുന്നത് ശരിയാണോ?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ദൈവത്തിൻ്റെ സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരത്തോടുള്ള അവന്റെ/അവളുടെ ഭക്തി മറച്ചുവെക്കുന്ന ഏതൊരു ഭക്തനും ‘ഗോപി’ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നതിനാൽ ഗോപിക്ക് ലിംഗഭേദവുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ല. 'ഗോപി' എന്ന വാക്കിൻ്റെ അർത്ഥം തന്നെ ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനോടുള്ള അല്ലെങ്കിൽ ഏതൊരു മനുഷ്യാവതാരത്തോടുമുള്ള അവന്റെ /അവളുടെ സ്നേഹം മറച്ചുവെക്കുന്ന ഭക്തനാണ് ‘ഗോപി’ എന്നാണ് (ഗോപയതി സ്വ കുടുംബത് മാനുഷാവതാര ഭഗവത് പ്രേമ ഇതി ഗോപീ). അതിനാൽ, മനസ്സും വാക്കും ശരീരവും ദൈവത്തിന് സമർപ്പിക്കുന്ന ‘മധുരമായ ഭക്തി’ മാത്രമായി ഗോപിയെ നിശ്ചയിക്കുന്നത് ശരിയല്ല.

രാമൻ്റെ പക്ഷത്ത് യുദ്ധം ചെയ്യുന്ന വാനരന്മാർ പീഡനത്തിനും മരണത്തിനും പോലും തങ്ങളുടെ ശരീരം ദൈവത്തിന് സമർപ്പിച്ചു, ഇത് ഗോപിക തൻ്റെ ശരീരം ദൈവത്തിന് സമർപ്പിച്ച് കുറച്ച് ആനന്ദവും നേടുന്നതിനേക്കാൾ വളരെ വളരെ വലുതാണ്. മാത്രമല്ല, ജോലിയുടെ ഫലത്തിൻ്റെ ത്യാഗമാണ് ഏതൊരു ബന്ധനത്തിലും യഥാർത്ഥ സ്നേഹത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ തെളിവ്. മിക്കവാറും എല്ലാ ഗോപികമാരും ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനത്തിൻ്റെ പരീക്ഷയിൽ വിജയിച്ചു, പക്ഷേ, ഗോലോകത്തിലെത്താനുള്ള മൂന്ന് ടെസ്റ്റുകളിലും വിജയിച്ചത് പന്ത്രണ്ട് ഗോപികമാർ മാത്രമാണ്. ഈ പന്ത്രണ്ട് ഗോപികമാരും മറ്റ് രണ്ട് പരീക്ഷകളിൽ ( പണവും കുട്ടികളുമായുള്ള ബന്ധനത്തിൻ്റെ ടെസ്റ്റുകൾ ) വിജയിച്ചു, കൂടാതെ കൃഷ്ണദേവനോടൊപ്പം നൃത്തം ചെയ്തുകൊണ്ട് ഇണയുമായുള്ള ബന്ധനത്തിൻ്റെ പരീക്ഷയും വിജയിച്ചു. ജീവിതപങ്കാളി-പരീക്ഷയ്ക്ക് പുറമേ, പണ-പരീക്ഷയിലും കുട്ടികളുടെ-പരീക്ഷയിലും വിജയിക്കലായിരുന്നു പ്രധാന നിർണ്ണായക ഘടകം.

എല്ലാ പ്രണയബന്ധനങ്ങളും ഒരു തുണിക്കഷണത്തിനായി എല്ലാ ദിശകളിലേക്കും ഓടുമ്പോൾ ദ്രൗപദി സഹോദരിയായി തൻ്റെ പുതുപുത്തൻ സാരി കൃഷ്ണ ഭഗവാന് വേണ്ടി വലിച്ചുകീറി! ശ്രീരാമനെ ആരാധിക്കുന്ന ജനക രാജാവും ഗോപിയാണ്. ആദ്യ ചുവടും (ആത്മീയ ജ്ഞാനം) മൂന്നാമത്തെ അവസാന ഘട്ടവും (പ്രായോഗിക ഭക്തി) വളരെ തീവ്രമാണെങ്കിലും വൈകാരികമായ സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തി എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന മധ്യഘട്ടത്തെ ഒരു സ്ഥിതപ്രജ്ഞ നിയന്ത്രിക്കുന്നു. പ്രായോഗിക ഭക്തിയുടെ തീവ്രത സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയുടെ യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ തീവ്രത നൽകുന്നു, ഈ പ്രക്രിയയിൽ, സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തി തീവ്രമാകേണ്ടതില്ല, ഇത് ഭക്തനിൽ ഭ്രാന്ത് ഉണ്ടാക്കുന്നു. ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ തീവ്രതയും പ്രായോഗിക ഭക്തിയുടെ തീവ്രതയും പ്രധാനമാണ്, അവ പരസ്പരം നേരിട്ട് ആനുപാതികവുമാണ്. ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തെ പ്രായോഗിക ഭക്തിയാക്കി മാറ്റാൻ മധ്യ സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തി വളരെ തീവ്രമായിരിക്കേണ്ടതില്ല, സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയുടെ ചെറിയ തീവ്രത മതിയാകും. അതിനാൽ, സൈദ്ധാന്തികമായ ഭക്തി ചില പരിധികൾക്കപ്പുറം നിയന്ത്രിക്കപ്പെടണം, അത്തരം നിയന്ത്രണം ഭ്രാന്തിനെ ഒഴിവാക്കുന്നു, അങ്ങനെ ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തന് ഭ്രാന്തനാകാതെ സ്ഥിതപ്രജ്ഞനായി തുടരാൻ കഴിയും, അങ്ങനെ അവന്‌/അവൾക്ക് ദൈവസേവനം തുടരാം.

3. ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനെ കാമുകനോ ഭർത്താവോ ആയിട്ടല്ല സഹോദരനോ സുഹൃത്തോ ആയി സ്നേഹിച്ച ഗോപികമാർ വേറെയും ഗോലോകത്തിലുണ്ടെന്നത് ശരിയാണോ?

[അമ്മ യശോദയും ഗോലോകത്തിലെ ഗോപികമാരിൽ ഒരാളാണെന്നും അവളുടെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ തീവ്രത രാധയുടേതിന് തുല്യമാണെന്നും അങ്ങ് പറഞ്ഞു. കാമുകനോ ഭർത്താവോ ആയിട്ടല്ല, ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനെ സഹോദരനോ സുഹൃത്തോ ആയി സ്നേഹിച്ച ഗോപികമാർ വേറെയും ഗോലോകത്തിലുണ്ട് എന്നതും ശരിയാണോ?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- യഥാർത്ഥ സ്നേഹം എല്ലായ്പ്പോഴും നിർണ്ണയിക്കുന്നത് ജോലിയുടെ (കർമ്മത്തിന്റെ) ഫലത്തിൻ്റെ ത്യാഗമാണ്, അത് വേദവും ഗീതയും വളരെ വലിയ അളവിൽ എടുത്തുകാണിക്കുന്നു. ബന്ധനത്തിൻ്റെ രൂപം (ദൈവത്തെ പിതാവ്, സഹോദരൻ, മകൻ, ഭർത്താവ്, പ്രിയങ്കരൻ, യജമാനൻ, പ്രസംഗകൻ (ഗുരു) എന്നിങ്ങനെ സ്നേഹിക്കുക) ഭക്തൻ്റെ വ്യക്തിപരമായ മനഃശാസ്ത്രത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. മധുരത്തിൻ്റെ രൂപത്തിന് ഒരു വിലയുമില്ല, പഞ്ചസാരയുടെ ഭാരം മാത്രമാണ് (അദ്ധ്വാനത്തിൻ്റെ ഫലത്തിൻ്റെ ത്യാഗത്തിലൂടെ തെളിയിക്കപ്പെട്ട യഥാർത്ഥ പ്രായോഗിക സ്നേഹം) മധുരത്തിൻ്റെ മൂല്യം നിർണ്ണയിക്കുന്നത്. ശരീരം, വാക്ക്, മനസ്സ് എന്നിവയുടെ സമർപ്പണം പൂർണ്ണമായ സമർപ്പണത്തെ കാണിക്കുന്നതിനാൽ ദൈവം ഗോപികമാർക്ക് ഗോലോകം നൽകിയതിനുശേഷം ‘മധുരമായ ഭക്തി’ ഏറ്റവും ഉയർന്നതായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടു. ഈ ആശയത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ജീവിതപങ്കാളിയുമായുള്ള ടെസ്റ്റും നടത്തി. അതിനാൽ, മധുരമായ ഭക്തിയെ ദൈവം പാരമ്യമായി കണക്കാക്കുകയും ഈ പാത ഏറ്റവും മികച്ച പാതയായി കണക്കാക്കുകയും ചെയ്തു, സംശയമില്ല, പക്ഷേ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഇത് മികച്ച പാതകളിൽ ഒന്ന് മാത്രമാണ്. മധുരമായ ഭക്തി എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളിലും സാധ്യമല്ലാത്തതിനാൽ മറ്റ് മികച്ച മാർഗങ്ങളുണ്ട്. ജോലിയുടെ ഫലത്തിൻ്റെ ത്യാഗമാണ് യഥാർത്ഥ സ്നേഹത്തിൻ്റെ പ്രധാന നിർണ്ണായക ഘടകം. മധുരമായ ഭക്തി മാത്രം ഗോപികയെ ഗോലോകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയില്ല. കർമ്മഫലത്തിൻ്റെ ത്യാഗമാണ് മധുരമായ ഭക്തിക്ക് പുറമെ പാസ്സിന്റെ അന്തിമഫലം നിർണ്ണയിച്ചത്.

അതിനാൽ, മധുരമായ ഭക്തിയിൽ ശരീരം സമർപ്പിക്കുന്നത് ബദൽ മാർഗങ്ങളിൽ ചെയ്യാവുന്നതാണ്, ഈ പറയുന്ന കേസുകൾ പോലെ i)വിവിധ രൂപങ്ങളിൽ (പിതാവ്, സഹോദരൻ മുതലായവ) ദൈവത്തെ സ്നേഹിക്കുന്ന ഭക്തർ, ii) ഗോപികമാരെ പോലെ അവരുടെ ശരീരം സമർപ്പിക്കാൻ അവസരമില്ലാത്ത ഭക്തർ (ഉദാ:- പുരുഷന്മാർ, മറ്റ് വൃദ്ധ സ്ത്രീകൾ മുതലായവ). ശരീരത്തിൻ്റെ സമർപ്പിക്കൽ എന്നാൽ ഗോപികമാർ ചെയ്യുന്ന ലൈംഗിക പ്രവർത്തനം മാത്രമല്ല അർത്ഥമാക്കുന്നത്, സേവനമെന്ന നിലയിൽ ശരീരത്തിൻ്റെ മറ്റേതൊരു പ്രവർത്തനവും ഒരു ബദൽ ഘട്ടമായി നിലനിൽക്കും.

ദൈവമായ രാമൻ്റെ പക്ഷത്ത് യുദ്ധം ചെയ്യാൻ കുരങ്ങുകൾ തങ്ങളുടെ ശരീരം കീഴടങ്ങി, അവർ കഠിനമായ പീഡനത്തിനും ശരീരത്തിൻ്റെ മരണത്തിനും പോലും തയ്യാറായിരുന്നു. പീഡനത്തിനും മരണത്തിനും പകരം ലൈംഗികതയിൽ ആനന്ദം നേടുന്ന ഗോപികമാർ തങ്ങളുടെ ശരീരങ്ങൾ ദൈവത്തിന് സമർപ്പിക്കുന്നതിനേക്കാൾ വളരെ വലുതാണ് ഈ വാനരശരീരങ്ങളുടെ കീഴടങ്ങൽ. അതിനാൽ, മധുരമായ ഭക്തി ഏറ്റവും മികച്ച മാർഗങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്, മാത്രമല്ല ഏറ്റവും നല്ല മാർഗ്ഗം മാത്രമായിരിക്കണമെന്നില്ല. തീർച്ചയായും, പന്ത്രണ്ട് ഗോപികമാരും മറ്റ് രണ്ട് ബന്ധനങ്ങളുടെ പരീക്ഷയിൽ വിജയിക്കുക മാത്രമല്ല (അമ്മയോട് പരാതി പറയാതെ കൃഷ്ണ ഭഗവാന് വെണ്ണ ബലിയർപ്പിക്കുകയും) മാത്രമല്ല, ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ ഇഹവാസ ലോകം വെടിഞ്ഞു എന്ന് കേട്ട് അഗ്നിയിൽ ചാടി തങ്ങളുടെ ശരീരം പീഡനത്തിനും മരണത്തിനും സമർപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. പന്ത്രണ്ട് ഗോപികമാർ ഗോലോകത്തിലെത്തിയത് ശ്രീകൃഷ്ണ ഭഗവാനുമായുള്ള ലൈംഗികബന്ധത്തിലൂടെ മാത്രമല്ല, മറ്റെല്ലാ ത്യാഗങ്ങളിലൂടെയുമാണ്. അതിനാൽ, ദൈവവുമായുള്ള മറ്റ് തരത്തിലുള്ള ബന്ധനങ്ങൾ ഇഷ്ടപ്പെടുകയും ത്യാഗത്തിൻ്റെ എല്ലാ പരീക്ഷകളിലും വിജയിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഭക്തരും ഗോലോകത്തിലെത്തി. വാസ്തവത്തിൽ, വിവിധ വകുപ്പുകൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന യൂണിവേഴ്സിറ്റി പോലുള്ള നിരവധി പ്രദേശങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഏറ്റവും വലിയ ലോകമാണ് ഗോലോകം. സർവ്വകലാശാലയിലെ ഓരോ ഡിപ്പാർട്ട്‌മെൻ്റിൽ നിന്നും, ഒരു സ്വർണ്ണ മെഡൽ ജേതാവ് ഗോലോകത്തിലെ ഒരു പ്രത്യേക പ്രദേശത്ത് എത്തുന്നു.

‘മധുര ഭക്തി’ (സ്വീറ്റ് ഡിവോഷൻ) എന്നത് ഗോലോകത്തിൻ്റെ ഒരു പ്രത്യേക പ്രദേശമാണ് (നിർദ്ദിഷ്ട വകുപ്പ്) പന്ത്രണ്ട് സ്വർണ്ണ മെഡൽ ജേതാക്കൾ (ഗോപികമാർ) അതിൽ വസിക്കുന്നു, രാധ ആ പ്രദേശത്തിൻ്റെ (ഡിപ്പാർട്ട്മെൻ്റ്) മേധാവിയാണ്.

മധുര ഭക്തിയുടെ ഈ പ്രദേശം (ഡിപ്പാർട്ട്മെൻ്റ്) ആദ്യമായി സൃഷ്ടിച്ചത് ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ മാത്രമാണ്. ഈ വകുപ്പിൻ്റെ പവിത്രത ആരും തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്, കാരണം ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ജന്മങ്ങളോളം ദൈവത്തിനുവേണ്ടി തപസ്സുചെയ്യുന്നതിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഏറ്റവും ഉയർന്ന ഋഷിമാർ ഗോപികമാരായിരുന്നു, കൂടാതെ ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനാണ് ഏറ്റവും ഉയർന്ന സമ്പൂർണ്ണ മനുഷ്യാവതാരം. ഈ വകുപ്പിനെ മാത്രം അടിസ്ഥാനമാക്കി, ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനം (ദാരേശാനാ) ഏറ്റവും ശക്തമായ മൂന്ന് ബോണ്ടുകളിൽ ഒന്നായി (ഏഷണാത്രയം) കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ജീവിതപങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനത്തിൻ്റെ പരീക്ഷ ഓരോ ആത്മാവിനും നിർബന്ധമായിരിക്കണമെന്നില്ല. അത്തരം പരീക്ഷ അനിവാര്യമാണെങ്കിൽ, ആത്മാവ് അന്തിമ സ്ത്രീ ജന്മം എടുക്കുകയും ദൈവത്താൽ പരീക്ഷിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യും. നിരവധി പ്രദേശങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു വലിയ ലോകമാണ് ഗോലോകം. രാധയോടൊപ്പം പന്ത്രണ്ട് ഗോപികമാരെയും ഒരു പ്രദേശത്ത് പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുന്നു. മറ്റ് പ്രദേശങ്ങളിൽ, മറ്റ് തരത്തിലുള്ള ഭക്തരെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.

4. മൂന്നാം ചോദ്യത്തിൻ്റെ ഉത്തരം അതെ എന്നാണെങ്കിൽ, ഏറ്റവും ശക്തമായ മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങൾ മറികടക്കുക എന്നത് ‘ഗോപികമാർക്ക്’ ആവശ്യമായ മാനദണ്ഡമല്ലെന്ന് പറയുന്നത് ശരിയാണോ?

[ചോദ്യം 3 ൻ്റെ ഉത്തരം അതെ എന്നാണെങ്കിൽ, ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനെ സഹോദരനോ സുഹൃത്തോ പുത്രനോ ആയി സ്‌നേഹിച്ച ഗോപികമാർക്ക് ഏറ്റവും ശക്തമായ മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങൾ (ഏശാനത്രയം) മറികടക്കുന്നത് ഒരു മാനദണ്ഡമല്ലെന്ന് കരുതുന്നത് ശരിയാണോ? കാരണം ഭർത്താവുമായുള്ള ബന്ധന പരീക്ഷ അവരുടെ കാര്യത്തിൽ പറ്റില്ലല്ലോ?]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- ജീവിതപങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനത്തിൻ്റെ പരീക്ഷ അനിവാര്യമായ ഒരു പരീക്ഷയല്ല, കാരണം ദൈവത്തിൻ്റെ ദൈവിക വ്യക്തിത്വം ഭൂമിയിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുമ്പോൾ, ആരായാലും ഈ പരീക്ഷയിൽ വിജയിക്കും. എല്ലാ ഗോപികമാരും ഈ പരീക്ഷയിൽ വിജയിച്ചെങ്കിലും, മറ്റ് രണ്ട് പരീക്ഷകളിൽ (പണവും കുട്ടികളുമായുള്ള ബന്ധനത്തിൻ്റെ സംയുക്ത പരീക്ഷ) പരാജയപ്പെട്ടതിനാൽ എല്ലാവർക്കും ഗോലോകത്ത് എത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. പിതാവ്, സഹോദരൻ മുതലായ മറ്റ് രൂപങ്ങളിൽ ദൈവത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ ജീവിതപങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനത്തിൻ്റെ പരീക്ഷ അതേ ജന്മത്തിൽ ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല. സർവ്വജ്ഞനായ ദൈവത്തിൻ്റെ അഭിപ്രായപ്രകാരം അത്തരമൊരു ആത്മാവിന് ജീവിതപങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനത്തിൻ്റെ പരീക്ഷ ആവശ്യമാണെങ്കിൽ, ജീവിതപങ്കാളിയുമായുള്ള അവളുടെ ബന്ധനം ദൈവത്തേക്കാൾ ശക്തമാണെങ്കിൽ അത്തരം പരീക്ഷകൾ മറ്റൊരു ജന്മത്തിൽ നടത്തപ്പെടും. അഷ്ടാവക്ര മുനിയുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ, സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടതും പാരമ്യത്തിലെത്തിയതുമായ ഒരു ആത്മാവിന്, ഈ താൽക്കാലിക ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളെല്ലാം അയഥാർത്ഥമാണ്, മാത്രമല്ല ദൈവം-ഭക്തൻ്റെ ശാശ്വതമായ ബന്ധനം മാത്രമാണ് യഥാർത്ഥമായത്.

അയഥാർത്ഥ സിനിമയിൽ (അയഥാർത്ഥ ലോകം) ഈ ജന്മത്തിൽ ഒരു ആത്മാവിൻ്റെ അമ്മ അടുത്ത ജന്മത്തിൽ ആ ആത്മാവിൻ്റെ ഭാര്യയാകുമെന്ന് അഷ്ടാവക്ര മുനി പറയുന്നു! ഈ ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന ഉദാഹരണം നൽകുന്നത് താൽക്കാലികമായ എല്ലാ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളും തികച്ചും അയഥാർത്ഥമാണെന്ന് പറയാൻ മാത്രമാണ്. ഈ ഉദ്ദേശ്യമല്ലാതെ മറ്റൊരു ദുരുദ്ദേശവുമില്ല. ഒരു പഴയ സിനിമയിൽ ഒരു നായകനും നായികയും ഭാര്യാഭർത്താക്കന്മാരായി അഭിനയിച്ചു. ഏറ്റവും പുതിയ സിനിമയിൽ, അതേ നായകനും നായികയും മകനായും അമ്മയായും അഭിനയിക്കുന്നു, കാരണം നായിക നായകനേക്കാൾ വേഗത്തിൽ പ്രായമുള്ളതായി തോന്നുന്നു. മാത്രമല്ല, ഗോപികമാർ (മുനികൾ) തന്നെ ദൈവത്തെ പ്രിയപ്പെട്ട ബന്ധനത്തിൽ തിരഞ്ഞെടുത്തു (മുനികൾ ആലിംഗനത്തിനായി സ്ത്രീ രൂപത്തിൽ രാമനെ സമീപിച്ചു) കാരണം ദൈവം ഒരു പ്രത്യേക ബന്ധനത്തിലും (ബോണ്ട്) ഭക്തനെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നില്ല. ഏതൊരു ബന്ധനത്തിലും യഥാർത്ഥ സ്നേഹത്തിൻ്റെ ഭാരം മാത്രമേ ദൈവം കാണുന്നുള്ളൂ, ബന്ധനത്തിൻ്റെ രൂപം കാണുന്നില്ല.

5. ഒരു ആത്മാവ് തുടക്കത്തിൽ ഒരു നിശ്ചിത ബന്ധം ഇഷ്ടപ്പെട്ടേക്കാം, എന്നാൽ ഒടുവിൽ എല്ലാ ബന്ധനങ്ങളും ദൈവം മാത്രമുള്ള ഒരു അവസ്ഥയിലേക്ക് ഉയരുന്നു എന്ന് പറയുന്നത് ശരിയാണോ?

[ചില ഗോപികമാർ കൃഷ്ണനെ ഒരു കാമുകനോ ഭർത്താവോ ആയി സ്നേഹിക്കാൻ തിരഞ്ഞെടുത്തു, ഈ രീതിയിൽ ആരംഭിച്ച ശേഷം, ഒടുവിൽ കൃഷ്ണൻ അവരുടെ എല്ലാം ആയിത്തീർന്നു, അവിടെ എല്ലാ ബന്ധനങ്ങളും കൃഷ്ണനായി മാറി. ഉദാഹരണത്തിന്, കൃഷ്ണൻ മാത്രമാണ് അവരുടെ അമ്മയും അച്ഛനും ഭർത്താവും സുഹൃത്തും എല്ലാം. അങ്ങനെയെങ്കിൽ, ഒരു ആത്മാവിന് ദൈവവുമായുള്ള ഏത് ബോണ്ട് വേണമെങ്കിലും തിരഞ്ഞെടുക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് പറയുന്നത് ശരിയാണോ, എന്നാൽ ആത്യന്തികമായി എല്ലാ ബന്ധനങ്ങളും ദൈവത്തിൽ മാത്രം കാണപ്പെടുന്ന ഒരു പരിധി വരെ ഭക്തി ഉയരേണ്ടതുണ്ട്? പക്ഷേ, അമ്മ യശോദയെപ്പോലുള്ള ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ, അവൾ ദൈവത്തെ മകനെന്ന നിലയിൽ കർശനമായി സ്നേഹിച്ചു. അതിനാൽ, ഇത് പൂർണ്ണമായും ഓരോ സാഹചര്യത്തിലും അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ആത്മാവിൻ്റെ തിരഞ്ഞെടുപ്പിനെ മാത്രം ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നും ഓരോ ആത്മാവിനും ദൈവത്തെ എല്ലാ ബന്ധനങ്ങളായി കണക്കാക്കുന്നത് സാധ്യമല്ലെന്നും ശരിയല്ലെന്നും നമുക്ക് പറയാൻ കഴിയുമോ?

അങ്ങയുടെ ദിവ്യ താമര പാദങ്ങളിൽ, സ്വാതികയും പ്രിയങ്കയും]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു:- i) ദൈവവുമായുള്ള ബന്ധനം എല്ലാ ബന്ധനങ്ങളാകുമ്പോൾ, എല്ലാ ലോകബന്ധനങ്ങളും ദൈവവുമായുള്ള ബന്ധനത്താൽ പരാജയപ്പെടുന്നു എന്നാണ്. അതുപോലെ, ഏതൊരു താൽക്കാലിക ലൗകിക ബന്ധനവും അയഥാർത്ഥമാണ്, കാരണം അത് ഭൂതകാലത്തിൽ (മുൻ ജന്മത്തിൽ) നിലവിലില്ല, ഭാവിയിൽ (അടുത്ത ജന്മത്തിൽ) നിലനിൽക്കില്ല. ശങ്കരൻ്റെ യുക്തിയനുസരിച്ച് താൽക്കാലികമായത് എല്ലായ്പ്പോഴും അയഥാർത്ഥമാണ് (യദാനിത്യം തത് കൃതകം ഹി ലോകേ ). അതിനാൽ, ഈ താത്കാലിക ബന്ധനം നിലവിൽ (ഇപ്പോഴത്തെ ജന്മം) അയഥാർത്ഥമാണ്. അതിനാൽ, ഏതൊരു ലൗകിക ബന്ധനവും ഭൂതത്തിലും വർത്തമാനത്തിലും ഭാവിയിലും അയഥാർത്ഥമാണ്. ഭക്തൻ ബന്ധനം തിരഞ്ഞെടുത്താൽ മാത്രമേ ദൈവവുമായുള്ള ബന്ധനം യഥാർത്ഥമാകൂ. അതിനാൽ, ദൈവവുമായി മാത്രം രൂപപ്പെടുന്ന ബന്ധനം യഥാർത്ഥമാണ്, അതേസമയം മറ്റെല്ലാ ലോകബന്ധനങ്ങളും അയഥാർത്ഥമാണ്. ഏതൊരു ലൗകിക ബന്ധനവും അയഥാർത്ഥമായതിനാൽ ഇപ്പോഴത്തെ ജന്മത്തിൽ അമ്മ ഭാവി ജന്മത്തിൽ ഭാര്യയാകുമെന്ന് അഷ്ടാവക്ര മുനി പറയുന്നു. അതിനാൽ, യശോദയ്ക്ക് തൻ്റെ ജീവിതപങ്കാളിയുമായി വളരെ ശക്തമായ ബന്ധനമുണ്ടെങ്കിൽ, അടുത്ത ജന്മത്തിൽ ആ ബന്ധനം പരീക്ഷിക്കാൻ ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ വിസമ്മതിക്കില്ല.

ii) ഒരു പ്രത്യേക ഭക്തൻ്റെ പ്രത്യേക ലൗകിക ബന്ധനം പരീക്ഷിക്കപ്പെടണോ വേണ്ടയോ എന്ന് ദൈവം തീരുമാനിക്കുന്നു, കാരണം ഓരോ ആത്മാവിൻ്റെയും എല്ലാ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളുടെയും ശക്തി ദൈവത്തിന് അറിയാം. എല്ലാ ഭക്തൻ്റെയും കാര്യത്തിൽ മൂന്ന് ബന്ധനമോ രണ്ട് ബന്ധനമോ ഒരു ബന്ധനമോ അതോ ഒന്നും തന്നെയോ പരിശോധിക്കേണ്ടതുണ്ടോ എന്ന് സർവ്വജ്ഞനായ ദൈവം തീരുമാനിക്കുന്നു. ഗോപികമാരുടെ കാര്യത്തിൽ, പരീക്ഷ എഴുതുന്ന ഉദ്യോഗാർത്ഥികൾ ധാരാളം ഉള്ളതിനാൽ ഈ മൂന്ന് ബോണ്ടുകളും അദ്ദേഹം പരീക്ഷിച്ചു, വിജയിക്കാൻ പോകുന്ന അപേക്ഷകർ വളരെ കുറവാണെന്ന് ദൈവത്തിന് അറിയാം. സർവ്വജ്ഞനായ ദൈവം എല്ലാ മൂന്ന് പരീക്ഷകളും എല്ലാ ഗോപികമാർക്കും വേണ്ടി നടത്തി, അങ്ങനെ ഒരു ഗോപികയും (മുനി) ദൈവം ഏതെങ്കിലും പ്രത്യേക ഭക്തനോട് യുക്തിരഹിതമായ പക്ഷപാതം കാണിച്ചെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്. പരീക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ട ഭക്തൻ ഒരാൾ മാത്രമാണെങ്കിൽ, സർവ്വജ്ഞനായ ദൈവം പരീക്ഷകൾ നടത്തുകയോ പരീക്ഷകൾ നടത്താതിരിക്കുകയോ ചെയ്യാം, കാരണം ആ സ്ഥാനാർത്ഥി വിജയിക്കുമോ പരാജയപ്പെടുമോ എന്ന് ദൈവത്തിന് അറിയാം. ഗോപികമാരുടെ കാര്യത്തിൽ മൂന്ന് ടെസ്റ്റുകളുടെയും മുഴുവൻ നടപടിക്രമങ്ങളും വെളിപ്പെടുത്തി, അങ്ങനെ മൊത്തം ആശയം ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിൽ അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.