[Translated by devotees of Swami]

പ്രബുദ്ധരും അർപ്പണബോധമുള്ളവരുമായ ദൈവദാസരേ,

*ശ്രദ്ധിക്കുക: പ്രഭാഷണം 04-12-2023-ന് ഭാഗം-3 നൊപ്പം അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്തു

ഭാഗം 1

[2023 ഡിസംബർ 26-നാണ് ദത്ത ജയന്തി. ഉത്സവത്തിന് മുന്നോടിയായി സ്വാമി ദത്ത ജയന്തി സന്ദേശം നൽകി.]

ആത്മാവും ലക്ഷ്യവും:- ആത്മാവ് എന്നാൽ ഭക്ഷണത്തിന്റെ ദഹനത്തിലും ഓക്സീകരണത്തിലും ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം (ഇനർട്ട്‌ എനർജി) എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. ഈ നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം വിവിധ ബയോളോജിക്കൽ സിസ്റ്റത്തിൽ പ്രവേശിക്കുകയും അവ മെക്കാനിക്കൽ ഊർജ്ജം, ശ്വസന ഊർജ്ജം, തുടങ്ങിയ വിവിധ പേരുകളിൽ പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം പ്രവർത്തിക്കുന്ന മസ്തിഷ്ക-നാഡീവ്യവസ്ഥയിൽ (ബ്രെയിൻ നെർവ്സ്  സിസ്റ്റം) പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ, നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം ഊർജ്ജത്തിന്റെ ഒരു പ്രത്യേക പ്രവർത്തന രൂപമായ അവബോധമായി (അവേയർനസ്സ്) മാറുന്നു. പൊതുവായ വൈദ്യുതി (ജനറൽ എലെക്ട്രിസിറ്റി) ഒരു ഗ്രൈൻഡിംഗ് മെഷീനിൽ പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ, ഗ്രൈൻഡിംഗ് എന്ന് വിളിക്കുന്ന ഒരു പ്രത്യേക ജോലി ഉണ്ടാക്കുന്നു. ഒരു കട്ടിംഗ് മെഷീനിൽ പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ അതേ പൊതു വൈദ്യുതി, കട്ടിംഗ് എന്ന് വിളിക്കുന്ന ഒരു പ്രത്യേക ജോലി ഉണ്ടാക്കുന്നു. മസ്തിഷ്ക-നാഡീവ്യവസ്ഥയിൽ നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജത്തിന്റെ പരിഷ്ക്കരണത്തിലൂടെ ലഭിക്കുന്ന പൊതുവായ നാഡീ ഊർജ്ജമാണ് അവബോധം. നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം ഒരു സ്വർണ്ണ പിണ്ഡമാണെങ്കിൽ (മാസ്), അവബോധം ഒരു പ്രത്യേക സ്വർണ്ണ ആഭരണമാണ്. അവബോധം അടിസ്ഥാനപരമായി നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജമാണ്, അത് ഒരു ഇലക്ട്രോണിക് ഉപകരണത്തിലൂടെ പ്രചരിക്കുന്ന തരംഗങ്ങളായി കാണാം, കൂടാതെ വ്യക്തിഗത ആത്മാവ് അല്ലെങ്കിൽ ചിന്തകൾ കലർന്ന അവബോധം വിദഗ്ധർക്ക് കാണാൻ കഴിയുമെന്ന് ഗീത പറയുന്നു (പശ്യന്തി ജ്ഞാന ചക്ഷുഷഃ– ഗീത, ദൃശ്യതേ ത്വഗ്രായ ബുദ്ധി–വേദം, Paśyanti Jñāna cakṣuṣaḥ– Gita, Dṛśyate tvagrayā buddhyā– Veda). പൊതുഅബോധത്തെ (ജനറൽ അവേയർനസ്സ്) ശുദ്ധാത്മാവ് (പ്യുവർ സോൾ) എന്ന് വിളിക്കുന്നു, അത് മറ്റ് വിവരങ്ങളൊന്നും ഗ്രഹിക്കാതെ സ്വയം ബോധവാ നാണ്, ധ്യാനാവസ്ഥയിൽ ഈ അവസ്ഥ സാധ്യമാണ്.

അവബോധത്തിന് രണ്ട് തരത്തിലുള്ള ഗുണങ്ങളുണ്ട്:- i) സ്വയം ബോധവാനായിരിക്കുക, ii) താൻ അല്ലാത്ത മറ്റ് വസ്തുക്കളെ കുറിച്ച് ബോധവാനായിരിക്കുക. ശുദ്ധമായ അവബോധം ഉണർന്നിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയിൽ നിരവധി ചിന്തകളാൽ മലിനമാണ്. അതേ ശുദ്ധമായ അവബോധം സ്വപ്നാവസ്ഥയിൽ ഉള്ളിൽ നിന്ന് വിതരണം ചെയ്യുന്ന നിരവധി ചിന്തകളുമായി കൂടിച്ചേർന്നതാണ്. ഈ രണ്ട് അവസ്ഥകളിലും, ശുദ്ധമായ അവബോധം (ശുദ്ധമായ ആത്മാവ്) നിരവധി ചിന്തകളാൽ മലിനമായിരിക്കുന്നു, അതിനെ വ്യക്തിഗത ആത്മാവ് അല്ലെങ്കിൽ ജീവ എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ആത്മാവിനെ ആത്മൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നു, അത് നിഷ്ക്രിയമായ കോസ്മിക് ഊർജ്ജത്തിന്റെ ഒരു തുള്ളി ആണ്. ആത്മാവ് കോസ്മിക് എനർജിയുമായി ഗുണപരമായി (ക്വാലിറ്റേറ്റിവിലി) സാമ്യമുള്ളതും കോസ്മിക് എനർജിയിൽ നിന്ന് അളവനുസരിച്ച് (ക്വാണ്ടിറ്റേറ്റീവിലി) വ്യത്യസ്തവുമാണ്. കോസ്മിക് എനർജി ഒരു വലിയ സമുദ്രം പോലെയാണെങ്കിൽ, ആത്മാവ് (സോൾ) ഒരു ചെറിയ തുള്ളി പോലെയാണ്. കോസ്മിക് എനർജി മുഴുവൻ സൃഷ്ടിയെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ലയിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം ദ്രവ്യവും അവബോധവും സൃഷ്ടിക്കുന്നു. നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം, ദ്രവ്യം, അവബോധം എന്നിവയാണ് സൃഷ്ടിയുടെ അടിസ്ഥാന നിർമാണ സാമഗ്രികൾ. ദ്രവ്യവും അവബോധവും നിഷ്ക്രിയമായ ഊർജ്ജത്തിൽ നിന്നാണ് വരുന്നതെന്നതിനാൽ, ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനും പരിപാലിക്കുന്നതിനും നശിപ്പിക്കുന്നതിനുമുള്ള ഈ പ്രക്രിയയെല്ലാം സാധ്യമാണ്, കൂടാതെ നിഷ്ക്രിയമായ, കോസ്മിക് ഊർജ്ജത്തെ ദൈവമായി കണക്കാക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്, കോസ്മിക് ഊർജ്ജം തന്നെ ദൈവമാണെന്ന് പറയാൻ ശാസ്ത്രജ്ഞരെ പ്രലോഭിപ്പിക്കുന്നു. പക്ഷേ, അതിന് ദൈവമാകാൻ കഴിയില്ല, കാരണം അത് നിർജ്ജീവവും അവബോധമില്ലാത്തതുമാണ്. സൃഷ്ടി, ആഴത്തിൽ പഠിച്ചാൽ കാണിക്കുന്നത് ചില ബൗദ്ധിക ഘടകം (ഇന്റലെൿറ്ല് എലമെന്റ്) സൃഷ്ടി, പരിപാലനം, സംഹാരം എന്നിവയുടെ പ്രവർത്തനം നടത്തുന്നു, അത് അവബോധമില്ലാതെ യാദൃശ്ചികതയായി കണക്കാക്കാനാവില്ല. അവബോധത്തിന് സ്വയം അവബോധം ഉണ്ടായിരിക്കാം (വിവരങ്ങൾ ഗ്രഹിക്കുക എന്നത്), എന്നാൽ ദ്രവ്യവും നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജവും നിഷ്ക്രിയമായതിനാൽ, നിങ്ങൾക്ക് മുഴുവൻ നിഷ്ക്രിയമായ കോസ്മിക് ഊർജ്ജത്തെയും ദൈവം എന്ന് വിളിക്കാൻ കഴിയില്ല, അവൻ (ദൈവം) ചിന്ത തുടങ്ങിയ അവബോധ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ചെയ്യുന്നു.

പൊതു അവബോധം പ്രവർത്തനപരമായി (ഫങ്ക്ഷണലി) മനസ്സ്, ബുദ്ധി, അടിസ്ഥാന-അഹം, വിവരശേഖരണ ശേഷി (ചിത്തം) എന്നിങ്ങനെ നാല് ഫാക്കൽറ്റികളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. മനസ്സ് ചിന്തകളെ ഇതര ചിന്തകളായി (സങ്കൽപവും വികൽപവും) നിർദ്ദേശിക്കുകയും ഒഴിവാക്കുകയും (പ്രോപോസ്സ് & ഡിസ്പോസ്സ്) ചെയ്യുന്നു. അന്തിമ തീരുമാനം നൽകാൻ ഇന്റലിജൻസ് ഈ ചിന്തകളെല്ലാം സൂക്ഷ്മമായി വിശകലനം ചെയ്യുന്നു. സ്വയം(സെല്ഫ്) അല്ലെങ്കിൽ സ്വയവും ശരീരവും അല്ലെങ്കിൽ ശരീരം മാത്രം എന്ന ചിന്തയാണ് അടിസ്ഥാന അഹം (ബേസിക്  ഈഗോ). കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ ഹാർഡ് ഡ്രൈവ് പോലെയുള്ള ബ്രെയിൻ-ഇൻഫർമേഷൻ ചിപ്പിൽ ചിത്തം പൾസുകളുടെ രൂപത്തിൽ വിവരങ്ങൾ (ഇൻഫർമേഷൻ) സംഭരിക്കുന്നു. അവബോധം ബാഹ്യലോകത്തിൽ നിന്നുള്ള വിവരങ്ങൾ ഗ്രഹിക്കുകയും കമ്പ്യൂട്ടറിലെ വിവരങ്ങളുടെ താൽക്കാലിക സംഭരണം പോലെ കുറച്ച് സമയത്തേക്ക് വിവരങ്ങൾ നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. യാതൊരു ചിന്തയുമില്ലാതെ ശുദ്ധമായ അവബോധത്തെ നിങ്ങൾക്ക് വ്യക്തിഗത ആത്മാവെന്ന് വിളിക്കാൻ കഴിയില്ല. ലൗകിക ചിന്തകളാൽ മലിനമായ ശുദ്ധമായ അവബോധമാണ് വ്യക്തിഗത ആത്മാവ്. ഗാഢനിദ്രയിൽ, കമ്പ്യൂട്ടർ ഷട്ട് ഡൗൺ ആകുമ്പോഴുള്ള കറന്റ് പോലെ ശുദ്ധമായ അവബോധം അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു. നാഡീവ്യവസ്ഥ പ്രവർത്തനരഹിതമായി, വിശ്രമിക്കുന്നതിനാൽ ഗാഢനിദ്രയിൽ കറന്റ് പോലെയുള്ള അവബോധം ഉണ്ടാകില്ല. നിർജ്ജീവമായ മസ്തിഷ്കത്തിന്റെ (ബ്രെയിൻ) വിവര (ഇൻഫർമേഷൻ) ചിപ്പിനെയോ ശുദ്ധമായ അവബോധത്തെയോ നിങ്ങൾക്ക് വ്യക്തിഗത ആത്മാവ് എന്ന് വിളിക്കാൻ കഴിയില്ല. ഗാഢനിദ്രയിൽ, ആത്മാവ് അല്ലെങ്കിൽ നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം നിലനിൽക്കുന്നു  അതിനെ തലച്ചോറിന്റെ ബാക്കി ഭാഗങ്ങൾ മറ്റെല്ലാ ബയോളോജിക്കൽ സിസ്റ്റ ത്തിന്റെയും പ്രവർത്തനങ്ങൾ നിർവഹിക്കുന്നതിന് സജീവമാക്കുന്നു.

തലച്ചോറിന്റെ ഈ പ്രവർത്തനവും മെക്കാനിക്കൽ സിഗ്നലുകൾ മൂലമാണ്, ഈ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ നിങ്ങൾക്ക് അവബോധം ഉണ്ടെന്ന് അവകാശപ്പെടാൻ കഴിയില്ല. അദ്വൈത തത്ത്വചിന്തകർ ഗാഢനിദ്രയിലും വ്യക്തിഗത ആത്മാവിന്റെ നിത്യതയെക്കുറിച്ച് (അനശ്വരതയെ) കർക്കശമായി വാദിക്കുന്നു. ഈ ലോകത്തിലെ എല്ലാ ആത്മാക്കളുടെയും അനുഭവം അത്തരം കർക്കശതയെ എതിർക്കുന്നു, കാരണം ഗാഢനിദ്രയിൽ പൂർണ്ണമായ അജ്ഞതയുടെ അനുഭവം പോലും ഇല്ല. ഒരു വ്യക്തി ഉണർന്ന് കഴിഞ്ഞയുടനെ, ആ വ്യക്തി ഗാഢനിദ്രയുടെ പുതുമയും സന്തോഷവും അനുഭവിക്കുന്നു, അതിലൂടെ അവൻ / അവൾ നന്നായി ഉറങ്ങി എന്ന് ആ വ്യക്തി പറയുന്നു. ഇതൊരു ദൈനംദിന അനുഭവമായതിനാൽ, അനുമാനം (ഇൻഫെറെൻസ്) സ്വയമേവയുള്ളതാണ് അത് ധാരണാനുഭവം (പെർസെപ്ഷനൽ എക്സ്പീരിയൻസ്) പോലെ കാണപ്പെടുന്നു.

സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധം - ദൈവത്തിന്റെ അവബോധം

അവബോധം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിന്, നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജവും ഭൗതികവൽക്കരിച്ച (മെറ്റീരിയലൈസ്ഡ്) മസ്തിഷ്ക-നാഡീവ്യവസ്ഥയും അത്യാവശ്യമാണ്. ഈ രീതിയിൽ, അവബോധത്തിന്റെ ഉൽപാദനത്തിന്, നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജവും ദ്രവ്യവും ആവശ്യമാണ്. സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന മുഴുവൻ അവബോധവും നിഷ്ക്രിയമായ ഭക്ഷണത്തിൽ നിന്നാണ് (അന്നത് പുരുഷഃ…, Annāt Puruṣaḥ) ഉണ്ടാകുന്നത് എന്ന് വേദം പറയുന്നു. ഈ ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കാൻ ദൈവം ചിന്തിച്ചുവെന്നും വേദം പറയുന്നു (സ ഈക്സാം കാക്രെ..., Sa īkṣāṃ cakre…). സൃഷ്ടിക്ക് മുമ്പ്, നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജമോ നിഷ്ക്രിയ ദ്രവ്യമോ ഇല്ല. നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജവും ദ്രവ്യവും കൂടാതെ അവബോധം സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയില്ല. അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ, ഈ ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ദൈവം എങ്ങനെ ചിന്തിച്ചു? കാരണം, ഏതൊരു ചിന്തയ്ക്കും, അവബോധം ആവശ്യമാണ്, അത് ദ്രവ്യത്തിന്റെയും നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജത്തിന്റെയും അഭാവത്തിൽ ഒരിക്കലും സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയില്ല, പക്ഷേ, അബോധമില്ലാതെ പോലും ദൈവം ചിന്തിച്ചുവെന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം! ദൈവം സർവ്വശക്തനായതിനാൽ അവബോധമില്ലാതെ പോലും ദൈവത്തിന് ചിന്തിക്കാൻ കഴിയും. സർവ്വശക്തൻ എന്നാൽ ദൈവത്തിന് അസാധ്യമായ ഏത് പ്രവൃത്തിയും ചെയ്യാൻ കഴിയും എന്നാണ്. നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജത്തിന്റെയും ഭൗതിക നാഡീവ്യവസ്ഥയുടെയും അഭാവത്തിൽ പോലും അവബോധം ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന് നിങ്ങൾ പറഞ്ഞേക്കാം, കാരണം സാധാരണ ലൗകിക യുക്തിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ അത്തരം സൃഷ്ടി അസാധ്യമാണെങ്കിലും സർവശക്തനായ ദൈവം അവബോധം സൃഷ്ടിച്ചു. പക്ഷേ, അവബോധം സൃഷ്ടിക്കുന്നത് സർവ്വശക്തനായ ദൈവമാണെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതേണ്ടതില്ല, അതിലൂടെ അവബോധം ചിന്തയുടെ രൂപീകരണത്തിന് സഹായിക്കും. അവബോധത്തിന്റെ ഉത്പാദനത്തിന്റെ അഭാവത്തിലും സർവ്വശക്തനായ ദൈവം ചിന്തിച്ചുവെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് നേരിട്ട് ചിന്തിക്കാം. സർവശക്തി (ഓമ്നിപൊട്ടന്റ) എന്നത് അസാധ്യമായ എല്ലാ കാര്യങ്ങളുടെയും സാധ്യതയാണ്. സ്വർണ്ണ ആഭരണത്തിലെ സ്വർണ്ണം പോലെ ചിന്തയിലാണ് അവബോധം എന്ന് നിങ്ങൾ വാദിച്ചേക്കാം. ഈ വിഷയത്തിൽ നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ യുക്തി നിലനിർത്തിയാലും, ചിന്തയിൽ നിലനിൽക്കുന്ന ആ അവബോധത്തെ, നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജവും പ്രവർത്തനക്ഷമമായ ഒരു മസ്തിഷ്ക-നാഡീവ്യവസ്ഥയും കൊണ്ട് മാത്രം സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധം എന്ന് നിങ്ങൾക്ക് വിളിക്കാൻ കഴിയില്ല. അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ, ദൈവത്തിന്റെ ചിന്തയിൽ ഉള്ള അവബോധം സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്തതാണെന്ന് നിങ്ങൾ അംഗീകരിക്കണം. ഇപ്പോൾ, സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവത്തിന്റെ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവബോധം നിലവിലുണ്ടെന്ന് നമുക്ക് പറയേണ്ടിവരും. സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത എത്ര ഇനങ്ങളും സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു ഇനത്തിൽ മാത്രം കലാശിക്കുന്നു. അതിനാൽ, ഒന്നുകിൽ നിങ്ങൾ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവബോധത്തെക്കുറിച്ചോ അല്ലെങ്കിൽ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവത്തെക്കുറിച്ചോ പരാമർശിക്കേണ്ടതുണ്ട്, സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവബോധത്തിന്റെയും സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവത്തിന്റെയും അസ്തിത്വത്തെ രണ്ടും രണ്ടായി പരാമർശിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയില്ല, കാരണം സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത നിരവധി ഇനങ്ങൾ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു ഇനത്തിൽ മാത്രം കലാശിക്കുന്നു. നിങ്ങൾക്ക് സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത അവബോധവും സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധവും തമ്മിൽ ഒരു പൊതു പോയിന്റും ഇല്ല, കാരണം സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത അവബോധം അർത്ഥമാക്കുന്നത് നിങ്ങൾക്ക് അത് സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധമായി സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്നാണ്. അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ, സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത അവബോധവും സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധവും തമ്മിൽ ഒരൊറ്റ സാമ്യവുമില്ല.

സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന കാരണം സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന ഒരു ഉൽപ്പന്നം സൃഷ്ടിക്കുന്ന കാരണ-ഫല (കോസ്-എഫ്ഫക്റ്റ്) ശൃംഖലയെ വിശകലനം ചെയ്താൽ, ഈ അനന്തമായ ശൃംഖലയ്ക്ക് അവസാനമുണ്ടാകില്ല. ഈ ന്യൂനത ഒഴിവാക്കാൻ ഗൗഡപാദ അജാതലോകം (അജാതിവാദ) നിർദ്ദേശിച്ചു. ഇതൊരു നല്ല നിർദ്ദേശമല്ല. ഈ സൃഷ്ടിയുടെ ആത്യന്തിക കാരണം സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ഒരു ഇനമായിരിക്കണം എന്നതാണ് ഏറ്റവും മികച്ച നിർദ്ദേശം. അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ, സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ഇനത്തിൽ ശൃംഖല അവസാനിക്കും, ഇത് സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന കാരണങ്ങളുടെയും സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന ഫലങ്ങളുടെയും അനന്തമായ ശൃംഖലയെ അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ആത്യന്തിക കാരണമാണ്.

എപ്പോഴാണ് ഒരു ഇനം സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്തതായി മാറിയത്? ഒരു ഇനം സ്പേഷ്യൽ അളവുകളില്ലാതെ സ്പേസിന് അപ്പുറമാണെങ്കിൽ, തീർച്ചയായും അത്തരം വസ്‌തുവിന് വോളിയത്തിന്റെ അംശം ഇല്ല, ഒരു മനുഷ്യ മസ്തിഷ്‌കത്തിനും സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പോലും കഴിയില്ല. ഇതിനർത്ഥം സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ആത്യന്തികമായ കാരണം അതിൽ സ്പേഷ്യൽ അളവുകൾ ഇല്ലാത്തതാണ്, കാരണം അത് സ്പേസിന് അപ്പുറമാണ്. സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ആത്യന്തിക കാരണത്തിൽ നിന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന ആദ്യത്തെ ഇനമായി സ്പേസ് സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു. സ്പേസ് എന്നാൽ സൂക്ഷ്മമായ ഊർജ്ജം, അതിൽ ശൂന്യത എവിടെയും ഇല്ല. സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ആ കാരണത്തിൽ നിന്ന് അതിന്റെ ഉത്പാദനത്തിന് മുമ്പ് സ്പേസിന് നിലനിൽക്കാൻ കഴിയില്ല. സ്പേസ് അതിന്റെ ഉത്പാദനത്തിന് മുമ്പുതന്നെ സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത കാരണത്തിൽ നിലവിലുണ്ടെങ്കിൽ, സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത കാരണത്തിൽ നിന്ന് സ്പേസ് ഉണ്ടാകുന്നത് തെറ്റായി മാറുന്നു. സ്‌പേസ് അല്ലെങ്കിൽ സൂക്ഷ്മമായ ഊർജ്ജം എന്നത് സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത കാരണത്തിൽ നിന്ന് ഉണ്ടായ സൃഷ്ടിയുടെ ആദ്യ ഉൽപ്പന്നമാണ്. വേദം പ്രകാരം ദൈവം സൃഷ്ടിച്ച ആദ്യത്തെ ഇനമായി സ്പേസും നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജവും പരാമർശിക്കപ്പെടുന്നു (ആത്മന ആകാശഃ…., തത് തേജോസൃജത, Ātmana ākāśaḥ…., tat tejo'sṛjata). ഇതിനർത്ഥം സ്പേസും ഊർജ്ജവും ഒരേ നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജമാണ്. നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം സൂക്ഷ്മ ഊർജ്ജമായും (സ്പേസ്) അഗ്നി, പ്രകാശം മുതലായ സ്ഥൂല ഊർജ്ജമായും നിലനിൽക്കുന്നു. ആദ്യം, സൂക്ഷ്മ ഊർജ്ജം (സ്പേസ്) ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെട്ടു, പിന്നീട് സ്ഥൂല ഊർജ്ജം (അഗ്നി) ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. സ്പേസിനും സ്ഥൂല ഊർജ്ജത്തിനുമിടയിൽ, വാതകാവസ്ഥയിലുള്ള ദ്രവ്യവും (വായു)  ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെട്ടു, ഇത് ഊർജ്ജസ്വലമായ വികിരണം പുറപ്പെടുവിക്കുന്നതിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. ഘനീഭവിക്കുന്ന ഈ ഊർജ്ജം ദ്രവ്യമായി മാറുകയും മസ്തിഷ്ക-നാഡീവ്യവസ്ഥയിൽ പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ അതേ ഊർജ്ജം അവബോധമായി മാറുകയും ചെയ്യുന്നു. നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം, നിഷ്ക്രിയ ദ്രവ്യം, നിഷ്ക്രിയമല്ലാത്ത അവബോധം എന്നിവ സൃഷ്ടിയുടെ അടിസ്ഥാന നിർമ്മാണ സാമഗ്രികളായി മാറുന്നു.

പ്രവർത്തിക്കുന്ന മസ്തിഷ്ക-നാഡീവ്യൂഹത്തിലെ നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജത്തിൽ നിന്ന് ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന സാങ്കൽപ്പിക അവബോധത്തിന് സൂക്ഷ്മമായ നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം (സ്പേസ്) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയില്ല, അതിന്റെ (സ്പേസ്) സഹായത്തോടെ എല്ലാ സൃഷ്ടികളെയും ദൈവത്തിന് സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയും. അതിനാൽ, സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധം ദൈവമായി കണക്കാക്കാനാവില്ല. സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധത്തിന് ചില ബൗദ്ധിക ഫാക്കൽറ്റി ഉണ്ടായിരിക്കാം (അത് ഈ ലോകം മുഴുവൻ സൃഷ്ടിക്കാനും കൈകാര്യം ചെയ്യാനും അപര്യാപ്തമാണ്), അത് വളരെ പരിമിതമായ രീതിയിൽ സൃഷ്ടിയുടെ പദ്ധതിയെ സഹായിക്കുന്നു, എന്നാൽ സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധത്തിന് ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കാൻ സ്പേസും കൂടുതൽ ഘടകങ്ങളും സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയില്ല, എന്നാൽ ദൈവം സൃഷ്ടിച്ചതാണ് ഈ നിഷ്ക്രിയവും നിഷ്ക്രിയമല്ലാത്തതുമായ ലോകം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനുള്ള സ്പേസും മറ്റ് ഘടകങ്ങളും.

അതിനാൽ, സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധം തന്നെ ദൈവമായി സ്വപ്നം കാണുന്നത് വളരെ ചിരിപ്പിക്കുന്ന കാര്യമായി മാറുന്നു! മാത്രമല്ല, ഓരോ ദിവസവും ഗാഢനിദ്രയിൽ അപ്രത്യക്ഷമാകുന്ന ദൈവത്തെ സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധമായി നിങ്ങൾ സങ്കൽപ്പിക്കുമ്പോൾ ദൈവത്തിന്റെ നിത്യത (അനശ്വരത) സംശയാസ്പദമായി മാറുന്നു! എല്ലാ ദിവസവും ഗാഢനിദ്രയിൽ, അവബോധം അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും വീണ്ടും ഉണർന്നിരിക്കുന്ന അവസ്ഥ ആരംഭിക്കുമ്പോൾ സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധം പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ അനശ്വരത്തം നിലനിർത്താൻ, അദ്വൈത തത്ത്വചിന്തകർ ഗാഢനിദ്രയിലെ അജ്ഞതയ്ക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിച്ച് ഗാഢനിദ്രയിലും അവബോധം നിലനിർത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ഉണർന്നിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയിൽ, ഒരു വിഷയത്തിൽ തികഞ്ഞ അജ്ഞനായ ഒരാൾക്ക് ആ വിഷയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പൂർണ്ണമായ അജ്ഞത അനുഭവിച്ചുകൊണ്ട് താൻ വിഷയത്തെക്കുറിച്ച് പൂർണ്ണമായും അജ്ഞനാണെന്ന് പറയാൻ കഴിയും. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, അവബോധം അജ്ഞത അനുഭവിക്കുന്നതായി പറയാം. പക്ഷേ, ഗാഢനിദ്രയിൽ, ഭൂമിയിൽ ആർക്കും പൂർണമായ അജ്ഞത അനുഭവപ്പെടുന്ന സാഹചര്യമില്ല. ഈ ലോകത്തിലെ എല്ലാ മനുഷ്യരുടെയും അനുഭവങ്ങൾക്ക് വിരുദ്ധമായ വിചിത്രമായ ഒന്നും നിങ്ങൾക്ക് സ്ഥാപിക്കാൻ കഴിയില്ല!

പരബ്രഹ്മവും അവന്റെ അവതാരങ്ങളും

യഥാർത്ഥ മാധ്യമം സ്വീകരിക്കാത്ത സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവമോ അല്ലെങ്കിൽ പരബ്രഹ്മനോ ഭാവനയ്‌ക്ക് പോലും അതീതമാണ്, ആത്മാക്കൾക്ക് ധ്യാനിക്കാൻ പോലും സാധിക്കില്ല. ഭാവിയിലെ ആത്മാക്കൾക്ക് ധ്യാനത്തിനും ആരാധനയ്ക്കും സൗകര്യമൊരുക്കുന്നതിന് വേണ്ടി, ഊർജ്ജസ്വലമായ ആത്മാവുള്ള ഒരു ഊർജ്ജസ്വലമായ ശരീരം (എനെർജിറ്റിക് ബോഡി) സൃഷ്ടിക്കാൻ പരബ്രഹ്മൻ കുറച്ച് സ്പേസും (പരമവ്യോമ) കുറച്ച് സ്ഥൂല ഊർജ്ജവും (ഗ്രോസ് എനർജി) സൃഷ്ടിച്ചു. പരബ്രഹ്മൻ ഈ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ രൂപവുമായി ലയിച്ചു (ഊർജ്ജസ്വലമായ ആത്മാവുള്ള ഊർജ്ജസ്വലമായ ശരീരം) ദത്ത ഭഗവാൻ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരമായിത്തീർന്നു, അവനെ സൃഷ്ടിക്ക് ഹിരണ്യഗർഭൻ എന്നും, പരിപാലനത്തിന് നാരായണൻ എന്നും, സൃഷ്ടിയുടെ നാശത്തിന് ഈശ്വരൻ എന്നും വിളിക്കപ്പെടുന്നു. പിന്നീട് ദത്ത ഭഗവാൻ ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവായും (ഹിരണ്യഗർഭ) ഭഗവാൻ വിഷ്ണുവായും (നാരായണൻ) ഭഗവാൻ ശിവനായും (ഈശ്വരൻ) അവതരിച്ചു. ഉയർന്ന ഊർജ്ജസ്വലമായ ലോകങ്ങൾക്കായി ദത്ത ഭഗവാൻ കൂടുതൽ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരങ്ങളായി മാറുകയും ഭൂമിയിലെ മനുഷ്യരാശിക്ക് വേണ്ടി മനുഷ്യാവതാരങ്ങളായി മാറുകയും ചെയ്തു. ആത്മാക്കളുടെ ആരാധനയ്ക്കായി മാധ്യമം സ്വീകരിക്കാത്ത - സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവം മാധ്യമം സ്വീകരിച്ച സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന ദൈവമായി. ഭഗവാൻ ദത്ത പരബ്രഹ്മൻ ആയതിനാൽ ദത്തദേവന്റെ എല്ലാ അവതാരങ്ങളും പരബ്രഹ്മന്റെ അവതാരങ്ങൾ മാത്രമാണ്.

എല്ലാവർക്കും അദൃശ്യനായ ബാത്ത്റൂമിൽ നഗ്നനായ വ്യക്തിയും ബാത്ത്റൂമിന് പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ വസ്ത്രം ധരിക്കുന്ന വ്യക്തിയും തമ്മിൽ ഒരു വ്യത്യാസമില്ലാത്തതുപോലെ പരബ്രഹ്മനും ഭഗവാൻ ദത്തയും തമ്മിൽ വ്യത്യാസമില്ല, എല്ലാവർക്കും അദൃശ്യമാണ് (സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്തത് കാരണം പരബ്രഹ്മനും അദൃശ്യനാണ്) എന്നാൽ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നതും എല്ലാവർക്കും ദൃശ്യമാണ് കാരണം മാധ്യമം സ്വീകരിച്ചതും അല്ലെങ്കിൽ ബാത്ത്റൂമിൽ  നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ വസ്ത്രം ധരിക്കുന്ന വ്യക്തിയെപ്പോലെയുമാണ്.

പരബ്രഹ്മനെ നിർവചിക്കുമ്പോൾ വേദം രണ്ട് കാര്യങ്ങൾ പറയുന്നു:- i) അവൻ ലോകത്തിന്റെ സ്രഷ്ടാവും പരിപാലിക്കുന്നവനും നശിപ്പിക്കുന്നവനുമാണ് (യതോ വാ ഇമാനി..., Yato vā imāni…) കൂടാതെ ii) അവൻ ഏകനാണ് (ഏകമേവാ'ദ്വിതീയം..., Ekamevaā'dvitīyam). ഈ രണ്ട് പോയിന്റുകളും ദത്ത ഭഗവാന്റെ രൂപത്തിൽ കൃത്യമായി പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, കാരണം അവൻ ഒരു വ്യക്തി മാത്രമായതിനാൽ, ഈ ലോകത്തിന്റെ സ്രഷ്ടാവും പരിപാലിക്കുന്നവനും നശിപ്പിക്കുന്നവനും അവൻ മാത്രമായതിനാൽ, അത് അവന്റെ മൂന്ന് മുഖങ്ങളായ ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവ്, ഭഗവാൻ വിഷ്ണു, ഭഗവാൻ ശിവൻ എന്നിവ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അതിനാൽ, ദത്ത ഭഗവാൻ ഒരു വ്യത്യാസവുമില്ലാതെ യഥാർത്ഥ പരബ്രഹ്മനാണ്, ഒരേയൊരു വ്യത്യാസം പരബ്രഹ്മന് മാധ്യമം ഇല്ല (ആൻ-മീഡിയേറ്റഡ്‌), ഭഗവാൻ ദത്ത മാധ്യമം സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നു (മീഡിയേറ്റഡ്‌).

കുളിമുറിയിൽ വസ്ത്രം ധരിക്കാതെ നഗ്നനായ വ്യക്തിയും കുളിമുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങുന്ന എല്ലാവർക്കും  കാണപ്പെടുന്ന അതേ വ്യക്തിയും തമ്മിൽ വ്യത്യാസമില്ലെന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം. തീർച്ചയായും, ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരം ഉയർന്ന ഊർജ്ജസ്വലമായ ലോകങ്ങൾക്കും മനുഷ്യാവതാരം ഭൂമിയിലെ മനുഷ്യരാശിക്കും പ്രസക്തമാണ്. അതിനാൽ, ഊർജ്ജസ്വലമായ ഒരു അവതാരത്തിനായി മനുഷ്യൻ വളരെ നീണ്ട തപസ്സു ചെയ്താൽ, ഒന്നുകിൽ അത് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നില്ല, അല്ലെങ്കിൽ അത് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടാലും, അത് കുറച്ച് മിനിറ്റ് മാത്രമേ നിലനിൽക്കൂ. ഒരു നിമിഷം പോലും തപസ്സുചെയ്യാതെ ഭൂമിയിൽ മനുഷ്യാവതാരത്തെ കാണാനുള്ള സൗകര്യം ദൈവം ഒരുക്കുമ്പോൾ, ഭക്തർ വിഡ്ഢിത്തമായി ദൈവത്തിന്റെ ഊർജ്ജസ്വലമായ രൂപം (എനെർജിറ്റിക് ഫോം) കാണാൻ തപസ്സുചെയ്ത് സമയം കളയുകയാണ്. മൂഢനായ ഭക്തൻ തന്റെ കൺമുമ്പിൽ നിൽക്കുന്ന ദൈവത്തിന്റെ മനുഷ്യ രൂപത്തെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ/അവൾ ദൈവത്തിന്റെ ഊർജ്ജസ്വലമായ രൂപത്തെ കാണാൻ ആജീവനാന്തം ചെലവഴിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള ആത്മീയ ജ്ഞാനം അറിയാനും ദൈവത്തെ പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ ആത്മീയ പരിശ്രമം നടത്താനും എവിടെ സമയം?

ദത്ത ഭഗവാന്റെ മനുഷ്യ അവതാരത്തെ എങ്ങനെ കണ്ടുപിടിക്കാം? എല്ലാ അവതാരങ്ങളും ഭഗവാൻ ദത്ത മാത്രമാന്നെന്നു നിങ്ങൾ ഓർക്കണം, കാരണം ഭഗവാൻ ദത്തയും അവനിൽ ലയിച്ച ലയിച്ച പരബ്രഹ്മനും അവതാരമാകാൻ മാധ്യമവുമായി ലയിക്കുന്നു. പരബ്രഹ്മൻ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ രൂപവുമായി ലയിച്ച് ഭഗവാൻ ദത്തയായും ഭഗവാൻ ദത്തൻ ഊർജ്ജസ്വലമായ മാധ്യമങ്ങളിലോ മനുഷ്യ മാധ്യമങ്ങളിലോ ലയിച്ച് മറ്റ് അവതാരങ്ങളായി മാറുന്നു. ഈ രീതിയിൽ, ഏത് അവതാരത്തെയും പരബ്രഹ്മനായ ദത്ത ഭഗവാന്റെ അവതാരമെന്ന് വിളിക്കാം. ഏറ്റവും വ്യക്തതയുള്ള മികച്ച ആത്മീയ ജ്ഞാനം ബ്രഹ്മദേവന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നാണ്. യഥാർത്ഥ ഭക്തരോടുള്ള അത്ഭുതകരമായ സ്നേഹം ഭഗവാൻ വിഷ്ണുവിന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നാണ്. നിരീശ്വരവാദികൾക്ക് ദൈവത്തിന്റെ അസ്തിത്വം തെളിയിക്കാനുള്ള അത്ഭുതങ്ങൾ ഭഗവാൻ ശിവനിൽ നിന്നാണ്. ഭക്തർ ഭഗവാൻ വിഷ്ണുവിനേയും ഭഗവാൻ ശിവനേയും ആരാധിക്കുന്നത് ദൈവത്തിൽ നിന്ന് സ്നേഹം ആഗ്രഹിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ്, അതിനാൽ അവരുടെ ലൗകിക പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കുന്നതിന് അവന്റെ അത്ഭുതശക്തികൾ ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയും. പ്രവൃത്തിയിലും നിവൃത്തിയിലും ശരിയായ ദിശ നൽകാൻ വളരെ ഉപകാരപ്രദമായ ബ്രഹ്മദേവനെയോ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തെയോ അവർ അവഗണിക്കുന്നു. ബ്രഹ്മദേവനെ മനുഷ്യരാശി അധികം ആരാധിക്കാത്തതിന്റെ കാരണം ഇതാണ്! ഒരു വിഡ്ഢി പോലും ഭൗതികമായ ലൈനിൽ വ്യക്തിപരമായി പ്രയോജനമില്ലാത്ത ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ല!

ഏറ്റവും ശക്തമായ മൂന്ന് ലോകബന്ധനങ്ങൾ

ഏറ്റവും ശക്തമായ മൂന്ന് ലോകബന്ധനങ്ങൾ (ഈഷണാത്രയം, Eshanaatrayam) പണം, ജീവിത പങ്കാളി, കുട്ടികൾ എന്നിവയുമായുള്ള ബന്ധനങ്ങളാണ്. ഈ ആശയം വേദങ്ങളിൽ ഋഷിമാർ അവതരിപ്പിക്കുന്നു, കാരണം എല്ലാ വീട്ടിലും ഈ മൂന്ന് മാത്രമേ ലൗകിക ജീവിതത്തിന്റെ സത്തയായി നിലനിൽക്കുന്നുള്ളൂ. ദൈവവുമായുള്ള ബന്ധനം ഈ മൂന്ന് ബന്ധനങ്ങളെയും പരാജയപ്പെടുത്തുകയാണെങ്കിൽ, ദൈവവുമായുള്ള ബന്ധനം ഏറ്റവും ശക്തമാണെന്ന് തെളിയിക്കപ്പെടുകയും എല്ലാ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ നിന്നും പൂർണ്ണമായ മോക്ഷം (മോചനം, ലിബറേഷൻ) നേടുകയും ചെയ്യും. ഈ ത്രയത്തിൽ ഋഷിമാർ ജീവിത പങ്കാളിമായുള്ള ബന്ധനത്തെക്കുറിച്ച് പരാമർശിച്ചതിനാൽ, അവർ തങ്ങളുടെ അമാനുഷിക ശക്തിയിലൂടെ സ്ത്രീകളായി രാമദേവനെ ആശ്ലേഷിക്കാൻ പോയി. അടുത്ത ജന്മത്തിൽ യഥാർത്ഥ സ്ത്രീകളായി ജനിക്കണമെന്ന് രാമൻ അവരോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു, അങ്ങനെ മൂന്ന് ശക്തമായ ലോകബന്ധനങ്ങളും പരീക്ഷിക്കപ്പെടും. അടുത്ത ജന്മത്തിൽ ഋഷിമാർ ഗോപികമാരായും ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനായും ജനിച്ചു. മാതാപിതാക്കൾ തങ്ങളുടെ എല്ലാ സമ്പത്തും മക്കൾക്ക് മാത്രം നൽകുന്നതിനാൽ സമ്പത്തുമായുള്ള ബന്ധനവും കുട്ടികളുമായുള്ള ബന്ധനവും എല്ലായ്പ്പോഴും ഒരുമിച്ചാണ്. കൃഷ്ണൻ അവരുടെ കുട്ടികൾക്കായി സംഭരിച്ച വെണ്ണ (സമ്പത്ത്) മോഷ്ടിച്ചു, അങ്ങനെ സംയുക്ത പരീക്ഷ (പണവും കുട്ടികളും) പത്ത് വർഷത്തേക്ക് (5 മുതൽ 15 വർഷം വരെ) നടത്തി. കൃഷ്ണൻ ദൈവമാണെന്ന് ഗോപികമാർക്ക് അറിയാമെങ്കിലും (നാരദ മഹർഷി തന്റെ ഭക്തി സൂത്രത്തിൽ ഇത് പരാമർശിക്കുന്നു), മിക്കവാറും എല്ലാ ഗോപികമാരും യശോദയോട് പരാതിപ്പെട്ട് സംയുക്ത പരീക്ഷയിൽ പരാജിതരായി. വീടുവിട്ടിറങ്ങുമ്പോൾ പുത്രനായ ശുകന്റെ പിന്നാലെ ഓടിയ വ്യാസ മുനി പോലും ഈ പരീക്ഷയിൽ പരാജയപ്പെട്ടു, ഇത് ഭാഗവതത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ അദ്ദേഹം പരാമർശിച്ചിട്ടുണ്ട്. രണ്ട് വർഷം (16 മുതൽ 18 വർഷം വരെ) ഗോപികമാരോടൊപ്പം (രാസകേളി) നൃത്തം ചെയ്തുകൊണ്ട് കൃഷ്ണൻ ഭാര്യയുമായി ടെസ്റ്റ് നടത്തി, എല്ലാ ഗോപികയും ഈ പരീക്ഷയിൽ വിജയിച്ചു. 12 ഗോപികമാർ മാത്രമാണ് രണ്ട് പരീക്ഷകളും വിജയിച്ച് ഗോലോകത്തേക്ക് പോയത്. ഏറ്റവും ചിരിപ്പിക്കുന്ന കാര്യം എന്തെന്നാൽ, പരീക്ഷിത് രാജാവ് ശുക മഹർഷിയോട് ജീവിത പങ്കാളിമായുള്ള പരീക്ഷയെക്കുറിച്ച് ചോദ്യം ചെയ്തു, ഈ പരീക്ഷയിൽ എല്ലാ ഗോപികമാരും വിജയിച്ചു! മിക്കവാറും എല്ലാ ഗോപികമാരും പരാജയപ്പെട്ട കൃഷ്ണന്റെ വെണ്ണ മോഷ്ടിക്കുന്നതിനെ (ജോയിന്റ് ടെസ്റ്റ്) അദ്ദേഹം ചോദ്യം ചെയ്തില്ല! സാധാരണയായി, മിക്ക ഉദ്യോഗാർത്ഥികളും പരാജയപ്പെട്ട പരീക്ഷയെ വിമർശിക്കുകയും ഭൂരിപക്ഷം ആളുകൾ പാസായി വരുന്ന പരീക്ഷയെ അഭിനന്ദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ആത്മാവ് എല്ലായ്‌പ്പോഴും ദൈവത്തെ കുറ്റപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നു, വൈകല്യങ്ങൾ അവനിൽ പുരട്ടുന്നു, സ്വയം വൈകല്യങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു! ജീവിത പങ്കാളിമായുള്ള ബന്ധനം പരീക്ഷിക്കുന്നതിൽ ഋഷിമാർക്ക് എന്തെങ്കിലും എതിർപ്പുണ്ടെങ്കിൽ, അവർ അത് അവരുടെ വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ ത്രയത്തിൽ പരാമർശിക്കരുത്. ഈ ത്രയത്തെക്കുറിച്ച് (traid) അവർക്ക് ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു, ഈ ത്രയത്തെ പരീക്ഷിക്കാൻ ദൈവത്തെ അവർ ശല്യപ്പെടുത്തി, തന്നോടൊപ്പം നൃത്തം ചെയ്യുന്നതിന്റെ ഭയാനകമായ നരകത്തെക്കുറിച്ച് ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ അവരെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയപ്പോഴും അവർ പിന്നോട്ട് പോയില്ല. ഗോപികമാരായി ജനിച്ച ഋഷിമാരുടെ കാര്യത്തിൽ ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ ത്രയത്തെ പരീക്ഷിച്ചതിന് മറ്റുള്ളവർക്ക് എന്തിന് വയറുവേദന? ദൈവം സർവ്വജ്ഞനും സർവ്വശക്തനുമാണ്, ആവശ്യമെങ്കിൽ നീതിക്കെതിരെ പോലും അവനു വോട്ട് ചെയ്യണമെന്ന് പറയുമ്പോൾ നാം അവനെ തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നു (സർവധർമ്മൻ... ഗീത, Sarvadharmān… Gita). നിങ്ങൾ വളരെ മൂർച്ചയുള്ളതും ആഴത്തിലുള്ളതുമായ വിശകലനം നടത്തുകയാണെങ്കിൽ, അത്തരം പ്രത്യക്ഷമായ നീതി യഥാർത്ഥത്തിൽ അനീതിയാണെന്ന് നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കും, അതിനെതിരെ നിങ്ങൾ വോട്ട് ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്, അതിനാൽ നിങ്ങൾ എല്ലായ്പ്പോഴും ദൈവത്തെ നീതിയുടെ പിന്തുണക്കാരനായി മാത്രം മനസ്സിലാക്കും!

അത്രി മഹർഷി മറ്റ് ഋഷിമാരോടൊപ്പം ചിന്തിച്ചു "ഈ ലോകം മുഴുവൻ സൃഷ്ടിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് ഒരു ബ്രഹ്മൻ മാത്രമാണെന്ന് വേദം പറയുന്നു. പക്ഷേ, ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവ് സൃഷ്ടിക്കുന്നതും ഭഗവാൻ വിഷ്ണു പരിപാലിക്കുന്നതും ഭഗവാൻ ശിവൻ ലോകത്തെ നശിപ്പിക്കുന്നതും നാം വ്യക്തമായി കാണുന്നു. ഈ സംശയത്തോടെ അദ്ദേഹം ബ്രഹ്മനുവേണ്ടി രുക്ഷപർവ്വതത്തിൽ കഠിനമായ തപസ്സു ചെയ്തു. മൂന്ന് ദേവതകളും (ബ്രഹ്മാവ്, വിഷ്ണു, ശിവൻ) അവ മൂന്നും ചേർന്ന് ബ്രഹ്മനാണെന്ന് എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ബ്രഹ്മൻ ഏകനായതിനാൽ അത്രി ഈ മൂന്നും നിഷേധിച്ചു, അന്നുമുതൽ അവൻ അത്രി (അ = ഇല്ല, ത്രി = മൂന്ന് ദേവതകൾ) എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ടു. തുടർന്ന്, ഈ ലോകത്തിന്റെ സ്രഷ്ടാവ്, പരിപാലിക്കുന്നവൻ, നശിപ്പിക്കുന്നവൻ എന്നീ മൂന്ന് മുഖങ്ങളുമായി ഭഗവാൻ ദത്ത പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു (ഹിരണ്യഗർഭന്റെയോ അല്ലെങ്കിൽ ബ്രഹ്മാവിന്റെയോ നാരായണന്റെയോ അല്ലെങ്കിൽ വിഷ്ണുവിന്റെയോ ഈശ്വരന്റെയോ അല്ലെങ്കിൽ ശിവന്റെയോ മുഖങ്ങൾ). ബ്രഹ്മന്റെ വൈദിക നിർവചനം ഈ കാണുന്ന രൂപത്തിൽ പൂർണ്ണമായും പ്രയോഗിക്കപ്പെടുന്നതിനാൽ, അത്രി "ദത്തഃ ദത്തഃ" (ബ്രഹ്മത്തെ പ്രാപിക്കുകയോ നൽകുകയോ ചെയ്യുന്നു) എന്ന് പറഞ്ഞു കരഞ്ഞു. അങ്ങനെ, ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരത്തെ ഭഗവാൻ ദത്ത എന്ന് വിളിക്കുന്നു. പിന്നീട്, അത്രിയുടെ പത്നി തനിക്ക് മനുഷ്യാവതാരമായി ജനിക്കാൻ ദത്തദേവനോട് അഭ്യർത്ഥിച്ചു, അങ്ങനെ ജനിച്ച മനുഷ്യാവതാരത്തെ ദത്താത്രേയ (അത്രിക്ക് മകനായി നൽകി) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ദത്ത ജയന്തി എന്നാൽ ദത്താത്രേയ ഭഗവാന്റെ ജന്മദിനം, അത് മാർഗശിര മാസത്തിലെ പൗർണ്ണമി ദിനമാണ്.

ഭാഗം 2

സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയും പ്രായോഗിക ഭക്തിയും

പാത:- ഈ സൃഷ്ടികൊണ്ട് ദൈവത്തിന് എന്ത് പ്രയോജനം? വേദം പറയുന്നതുപോലെ പോലെ ലോകം എന്ന രണ്ടാമത്തെ വസ്തുവുമായി ചില വിനോദങ്ങൾ ദൈവം ആഗ്രഹിച്ചു(ഏകാകി ന രമതേ, സ ദ്വിതീയമൈച്ചത്, Ekākī na ramate, sa dvitīyamaicchat). ദൈവത്തിന്റെ സൃഷ്ടിയുടെ ലക്ഷ്യം വളരെ മികച്ചതും അത്യുന്നതവുമാണ്, ഇത് ഒരു മടിയന്റെ വിലകുറഞ്ഞ വിനോദമായി നിങ്ങൾ തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്. ഒരു യഥാർത്ഥ ഭക്തന്റെ യഥാർത്ഥ സ്നേഹം വികാരത്തിന്റെ പാരമ്യത്തിൽ ആസ്വദിക്കാൻ ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്നു, ഈ ക്ലൈമാക്സ് രംഗം ദൈവത്തിന്റെ മനസ്സിലെ സൃഷ്ടിയുടെ ലക്ഷ്യമാണ്. മനുഷ്യാത്മാവ് ഭൂമിയിലെ മനുഷ്യജീവിതം പൂർത്തിയാക്കുന്നതിനുമുമ്പ് ദൈവത്തെ പ്രസാദിപ്പിക്കുകയും അവന്റെ കൃപ നേടുകയും ചെയ്യുക എന്നതായിരിക്കണം ഓരോ ആത്മാവിന്റെയും ലക്ഷ്യം. ദൈവത്തെ പ്രീതിപ്പെടുത്താനുള്ള ആത്മാവിന്റെ അത്തരം പരിശ്രമം ദൈവത്തോട് വളരെ അടുക്കാനുള്ള വഴിയായി മാറുന്നു (സായുജ്യം). ദൈവിക പ്രഭാഷകൻ (സദ്ഗുരു) ഏറ്റവും വ്യക്തമായ രീതിയിൽ നൽകിയിരിക്കുന്ന യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ വിശാലമായ സമുദ്രത്തെ പൂർണ്ണമായും ദഹിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അത്തരം പരിശ്രമം നന്നായി തീരുമാനിക്കണം. ഇതാണ് ജ്ഞാനം (ജ്ഞാനയോഗം) എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ആദ്യപടി. അത്തരം ജ്ഞാനം വികാരങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു, അത് ജ്ഞാനം പ്രായോഗികമായി നടപ്പിലാക്കുന്നതിനുള്ള പ്രചോദനം ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു. ജ്ഞാനത്തെ പ്രായോഗികമായി നടപ്പിലാക്കാൻ കഴിവുള്ള അത്തരം സൈദ്ധാന്തിക പ്രചോദനത്തെ സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തി (ഭക്തിയോഗ) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ജ്ഞാനം പ്രായോഗികമായി നടപ്പിലാക്കുമ്പോൾ (കർമ്മയോഗം) രണ്ട് ഉപഘട്ടങ്ങളുണ്ട്:- i) സേവനം അല്ലെങ്കിൽ കർമ്മ സംന്യാസ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ശാരീരിക ഊർജ്ജത്തിന്റെ ത്യാഗം, ii) കഠിനാധ്വാനത്തിന്റെ ഫലം ദൈവത്തിന് ത്യാഗം അല്ലെങ്കിൽ കർമ്മ ഫല ത്യാഗം എന്ന് വിളിക്കുന്നു. സൈദ്ധാന്തികമായ ഭക്തിക്ക് (ബുദ്ധിയാൽ ജ്ഞാനയോഗവും മനസ്സുകൊണ്ട് ഭക്തിയോഗവും) സിദ്ധാന്തപരമായ അനുഗ്രഹങ്ങളും പരിശീലനത്തിന് (പ്രാക്ടിസിന്) (കർമ്മയോഗം) പ്രായോഗിക അനുഗ്രഹങ്ങളും നൽകുമെന്ന് ദൈവം പറയുന്നു. സന്യാസിമാർക്ക് കർമ്മ സംന്യാസം മാത്രമേ ചെയ്യാൻ കഴിയൂ, അതേസമയം ഗൃഹസ്ഥർ കർമ്മ സംന്യാസവും കർമ്മ ഫല ത്യാഗവും ചെയ്യണം. സൈദ്ധാന്തിക ജ്ഞാനത്തിന്റെയും സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയുടെയും പ്രായോഗിക തെളിവാണ് കർമ്മയോഗം. സത്യം എപ്പോഴും പ്രയോഗത്തിലൂടെ മാത്രം തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നു, കേവലം സിദ്ധാന്തം അത് സത്യമാണോ അല്ലയോ എന്ന സംശയം നൽകുന്നു.

കർമ്മയോഗം മാവുപോലെയും ജ്ഞാനയോഗം വെള്ളം പോലെയും ഭക്തിയോഗം വളം പോലെയുമാണ്. 100 ടാങ്ക് വെള്ളവും 100 ചാക്ക് വളവും ഉണ്ടെങ്കിലും അവസാന ഫലം മാവിൽ മാത്രമേ ലഭിക്കൂ. കർമ്മയോഗമില്ലാതെ സൈദ്ധാന്തികമായ ജ്ഞാനയോഗവും ഭക്തിയോഗവും സംശയാസ്പദമാണ്. പക്ഷേ, വെള്ളമില്ലാതെ മാവ് നശിക്കും, വളമില്ലാതെ മാവ് കായ്‌ക്കാൻ വളരില്ല. അതിനാൽ, ഇവ മൂന്നും ഒരുപോലെ പ്രധാനമാണ്, പക്ഷേ, പരിശീലനം (പ്രാക്ടിസ്) മാത്രമാണ് ആശയത്തിന്റെ സത്യത്തെ തെളിയിക്കുന്നത്. ജ്ഞാന യോഗ ദൈവത്തിന്റെ എല്ലാ ശരിയായ സൈദ്ധാന്തിക വിശദാംശങ്ങളും നൽകുന്നു, അതിലൂടെ നിങ്ങൾ ദൈവത്തോടുള്ള സൈദ്ധാന്തിക പ്രചോദനമോ ആകർഷണമോ വളർത്തിയെടുക്കുന്നു, ഇതിനെ ഭക്തി യോഗ എന്ന് വിളിക്കുന്നു, ഇതും സൈദ്ധാന്തികവുമാണ്. അവസാനമായി, ദൈവത്തെ പ്രസാദിപ്പിക്കുന്നതിനും സായൂജ്യം എന്ന അവന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത സഹവാസം നേടുന്നതിനുമായി നിങ്ങൾ കർമ്മയോഗ എന്ന പ്രായോഗിക ശ്രമങ്ങളിൽ പ്രവേശിക്കും. ആദ്യം, നിങ്ങൾ മുംബൈ നഗരത്തിന്റെ വിശദാംശങ്ങൾ കേൾക്കുന്നു, തുടർന്ന്, മുംബൈ നഗരം കാണാനുള്ള ആകർഷണം നിങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കുന്നു. അവസാനമായി, റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ (ശാരീരിക ഊർജ്ജ ത്യാഗം അല്ലെങ്കിൽ കർമ്മ സംന്യാസം) നടന്ന് മുംബൈയിലേക്ക് പോകാൻ നിങ്ങൾ പ്രായോഗിക ശ്രമങ്ങൾ നടത്തും, തുടർന്ന് നിങ്ങളുടെ പേഴ്സിൽ നിന്ന് ടിക്കറ്റ് വാങ്ങും (ജോലിയുടെ ഫലത്തിന്റെ ത്യാഗം അല്ലെങ്കിൽ കർമ്മ ഫല ത്യാഗം). ടിക്കറ്റ് വാങ്ങിയ ശേഷം, ഭക്തന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള എല്ലാ ശ്രമങ്ങളും പൂർത്തിയായി ഒരു പൂർണ്ണ സ്റ്റോപ്പിലെത്തുന്നു (ത്യാഗത് ശാന്തിരനന്തരം... ഗീത, Tyāgāt Śāntiranantaram… Gita). നാരദ മുനിയിൽ നിന്ന് (ജ്ഞാനയോഗ) കൃഷ്ണന്റെ വിശദാംശങ്ങൾ രുക്മിണി കേൾക്കുകയും കൃഷ്ണനെ (ഭക്തിയോഗ) വിവാഹം കഴിക്കാൻ വളരെയധികം വൈകാരിക പ്രചോദനം വികസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. തുടർന്ന്, അവൾ കൃഷ്ണനു ഒരു പ്രണയലേഖനം എഴുതി പുരോഹിതൻ മുഖേന അയച്ചു (കർമ്മ സംന്യാസം). ഒടുവിൽ, അവൾ പുരോഹിതന് തന്റെ സ്വർണ്ണ ചങ്ങല (കർമ ഫല ത്യാഗം) സമ്മാനിച്ചു. സർവ്വശക്തനായ ദൈവം ഒരു ഭക്തനിൽ നിന്നും യാതൊന്നും ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല, കാരണം അവൻ പൂർണ്ണ സംതൃപ്തനാണ് (ആപ്തകാമസ്യ കാ സ്പൃഹ - വേദം, നാനവാപ്തമവാപ്തവ്യം – ഗീത, Āptakāmasya kā spṛhā – Veda, Nānavāptamavāptavyam – Gita).

കർമ്മയോഗം ഭക്തന്റെ യഥാർത്ഥ സ്നേഹം പരീക്ഷിക്കാൻ മാത്രമാണ്, അല്ലാതെ ദൈവത്തിന്റെ ഒരു ആവശ്യത്തിനും വേണ്ടിയല്ല. ഒരു മുത്തച്ഛൻ ഒരു പാക്കറ്റ് ബിസ്‌ക്കറ്റ് കൊണ്ടുവന്ന് മരുമകൾക്ക് രഹസ്യമായി കൊടുത്തു. അവൾ മകന് കുറച്ച് ബിസ്‌ക്കറ്റ് നൽകി, അമ്മ ബിസ്‌ക്കറ്റ് വാങ്ങിയെന്ന് കരുതി മകൻ ആ ബിസ്‌ക്കറ്റ് കഴിക്കുകയാണ്. ഇപ്പോൾ, പേരക്കുട്ടിയുടെ യഥാർത്ഥ സ്നേഹം പരീക്ഷിക്കാൻ മുത്തച്ഛൻ ചെറുമകനോട് ഒരു ബിസ്‌ക്കറ്റ് ആവശ്യപ്പെടുന്നു. മുത്തച്ഛന് ബിസ്കറ്റിന്റെ ആവശ്യമില്ല. യഥാർത്ഥത്തിൽ മുത്തച്ഛനാണ് ബിസ്കറ്റ് വാങ്ങിയതെന്ന് പേരക്കുട്ടിക്ക് അറിയാമെങ്കിൽ, നന്ദിയുള്ളതിനാൽ അവൻ മുത്തച്ഛന് മുഴുവൻ ബിസ്കറ്റ് നൽകും, അത് യഥാർത്ഥ സ്നേഹമല്ല. കൃതജ്ഞത എന്നത് ബിസ്സിനസ് ഭക്തിയാണ്. മനുഷ്യരൂപത്തിലുള്ള ദൈവം ഭക്തന്റെ വഴിപാട് (ഓഫറിങ്) ആസ്വദിക്കുമെന്നതിനാൽ ഭക്തർ മനുഷ്യാവതാരത്തെ നിരാകരിക്കുന്നു. ഈ അസൗകര്യം നിമിത്തം, ആളുകൾ ഒന്നുകിൽ രൂപമില്ലാത്ത ദൈവത്തെയോ ദൈവത്തിന്റെ പ്രതിമകകളോ ഫോട്ടോകളോ ആരാധിക്കുന്നു, അങ്ങനെ അവരുടെ വഴിപാടുകൾ സ്വയം ആസ്വദിക്കാനായി സംരക്ഷിക്കുന്നു. അവരുടെ വാദങ്ങൾ അവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ആത്മീയ സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. മനുഷ്യാവതാരത്തെ നിരാകരിക്കുന്നതിനുള്ള മറ്റൊരു കാരണം, സഹ-മനുഷ്യരൂപത്തോടുള്ള അഹങ്കാരത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള അസൂയയാണ്. വൈദ്യുതധാര അത് കടന്നുപോകുന്ന വയറിന്റെ ഗുണങ്ങളെ തടസ്സപ്പെടുത്താത്തതുപോലെ, മാധ്യമത്തിന്റെ ഗുണങ്ങളിൽ ദൈവം ഇടപെടുന്നില്ല. ദൈവത്തിന്റെ ഇത്തരത്തിലുള്ള പെരുമാറ്റം മനുഷ്യരുമായി സ്വതന്ത്രമായി ഇടകലരുന്നതിനാണ്, അങ്ങനെ എല്ലാ മനുഷ്യരും ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ആവേശവുമില്ലാതെ അവരുടെ സംശയങ്ങൾ വ്യക്തമാക്കുന്നു. പക്ഷേ, ഈശ്വരന്റെ മാധ്യമത്തിന്റെ ഗുണങ്ങളും അവരുടെ ശരീരത്തിന്റെ ഗുണങ്ങളും ഒന്നായതിനാൽ, അവതാരം ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യനെന്ന തെറ്റിദ്ധാരണ കാരണം അവഗണന വരുന്നു. സമുദ്രം കടഞ്ഞെടുത്തപ്പോൾ ദിവ്യമായ അമൃതും ഭയാനകമായ വിഷവും ഒരുപോലെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതുപോലെ ഒരു ഗുണവും ഒരു ദോഷവും ഒരുമിച്ച് നിലനിൽക്കുന്നു.

സദ്ഗുരുവിന് (ദൈവത്തിന്റെ സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരം) പണം അർപ്പിക്കുന്നത് ദൈവവുമായി അടുകാനുള്ള വഴിയാണെന്ന് വേദം പറഞ്ഞു (ധനേനൈകെ അമൃതത്വമാനശുഃ, Dhanenaike amṛtattvamānaśuḥ). കഠിനാധ്വാനത്തിന്റെ ഫലത്തിന്റെ ത്യാഗമാണ് ഏറ്റവും നല്ല മാർഗമെന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ ഈ ആശയത്തെ മികച്ച രീതിയിൽ പരിഷ്‌ക്കരിച്ചു (ത്യാഗത് ശാന്തിരാനന്തരം, പ്രാഹുസ്ത്യഗം വികാക്ഷണം– ഗീത, Tyāgāt śāntiranantaram, prāhustyāgaṃ vicakṣaṇāḥ– Gita). കാരണം, ദൈവം ഏറ്റവും ശക്തമായ ലൗകിക ബന്ധനവുമായി മത്സരിക്കുന്നു, അതിനാൽ ശക്തമായ ലൗകിക ബന്ധനത്തെ പരാജയപ്പെടുത്തി ദൈവം ഏറ്റവും ശക്തമായ ബന്ധനമായി മാറുന്നു. കഷ്ടപ്പെട്ട് സമ്പാദിച്ച പണവുമായുള്ള ബന്ധനം പൂർവ്വിക സമ്പത്തുമായുള്ള ബന്ധനത്തേക്കാൾ ശക്തമാണ്. കഠിനാധ്വാനത്തിന്റെ ഫലമായ ഈ ത്യാഗത്തിനുപുറമെ, ഭക്തൻ ചെയ്യുന്ന സേവനത്തിനും ത്യാഗത്തിനും ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള പ്രത്യുപകാരത്തെ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതാണ്  ഏറ്റവും മോശമായ കുഷ്ഠരോഗം. ഹനുമാൻ ദൈവത്തിൽ നിന്ന് ഒന്നും ആഗ്രഹിക്കാതെ തന്നെത്തന്നെ ദൈവവേലയിൽ ഉപയോഗിച്ചു, അതിനാൽ നിരവധി ക്ഷേത്രങ്ങളുള്ള ഹനുമാനെ ദൈവമായി ആരാധിക്കുന്നു! അർജ്ജുനന്റെ കാര്യത്തിൽ, സ്വത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടത്തിൽ അർജ്ജുനൻ ദൈവത്തെ ഉപയോഗിച്ചു, അതിനാൽ അർജ്ജുനന് ഒരു ക്ഷേത്രം പോലുമില്ല!

ഈശ്വരനുള്ള ത്യാഗം (സാക്രിഫൈസ്) അതിന്റെ പാരമ്യത്തിൽ ആണെങ്കിൽ, അവൻ/അവൾ ചെയ്ത പാപങ്ങളെ ഓർത്ത് ആരും വിഷമിക്കേണ്ടതില്ല, കാരണം പൊടിയിൽ പൊതിഞ്ഞ വജ്രം വൃത്തിയാക്കി കിരീടത്തിൽ വയ്ക്കുന്നതുപോലെ ദൈവം ആ ഭക്തനെ അവന്റെ തലയിൽ വെക്കും. ദൈവത്തിന് പാപിയെ നവീകരിക്കാനും ആവശ്യമെങ്കിൽ ആ ഭക്തന്റെ ശിക്ഷകൾ അനുഭവിക്കാനും കഴിയും. ഒരു പൊടിപോലുമില്ലാതെ കഴുകിയ ചരല്‍ക്കല്ല്‌ നമ്മുടെ കണ്ണിൽപ്പെട്ടാൽ പോലും നമ്മൾ അത് അവഗണിച്ച് നമ്മുടെ വഴിക്ക് പോകുന്നു. കാട്ടിലെ വേട്ടക്കാരന് മൃദു സ്വഭാവമുള്ള മൃഗങ്ങളെ എല്ലാ ദിവസവും വേട്ടയാടിക്കൊണ്ട് നിരവധി പാപങ്ങൾ അവനോടൊപ്പം ഉണ്ട്, എന്നാൽ, ഭഗവാൻ ശിവന്റെ ചോരയൊഴുകുന്ന കണ്ണിനുവേണ്ടി അവൻ അവന്റെ കണ്ണ് പറിച്ചെടുത്തപ്പോൾ, ദൈവം അവന് തന്റെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന ദിവ്യമായ വാസസ്ഥലം (ഏഴാമത്തെ ഉയർന്ന ലോകം) നൽകി. വേട്ടക്കാരൻ പൊടിപിടിച്ച വജ്രമാണ്. ധർമ്മരാജാവ് ഒരിക്കലും പാപം ചെയ്തിട്ടില്ല, കൃഷ്ണൻ ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടും യുദ്ധത്തിൽ കള്ളം പറഞ്ഞില്ല. അവൻ കഴുകിയ ശുദ്ധമായ ചരൽ കല്ലാണ്. അവൻ മൂന്നാം ലോകത്തിലേക്ക് (സ്വർഗ്ഗം) മാത്രം കയറി. പാപങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാലും ശക്തനായ തന്റെ ഭക്തൻ നവീകരണം നേടുകയും അവനിൽ എത്തുകയും ചെയ്യുമെന്ന് ഗീതയിൽ ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞു (അപി സെത് സ ദുരാചാരഃ..., Api cet sa durācāraḥ…).

ഏറ്റവും വലിയ നഷ്ടത്തിന് കാരണമാകുന്ന പൊതു മാധ്യമ വികർഷണം

പൊതു മനുഷ്യ മാധ്യമങ്ങൾ (കോമൺ  ഹ്യൂമൻ  മീഡിയ) തമ്മിലുള്ള വികർഷണം കാരണം മനുഷ്യാവതാരത്തെ ആത്മാവ് ഭൂമിയിൽ തിരിച്ചറിയുന്നില്ലെങ്കിൽ, ഭക്തനായ ആത്മാവ് ഉപരിലോകത്തിലെ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരത്തെയും തിരിച്ചറിയുന്നില്ല, കാരണം മരണശേഷം ആത്മാവ് ഊർജ്ജസ്വലമായ ഒരു സൂക്ഷ്മശരീരം  സ്വീകരിച്ച് ഉപരിലോകത്തേക്ക് പോകുന്നു എന്ന് വേദം പറയുന്നു, അതുകാരണം പൊതുവായ ഊർജ്ജസ്വലമായ മാധ്യമങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള അതേ വികർഷണം ഉണ്ടാകുകയും മനുഷ്യാത്മാവിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ നഷ്ടമായി ഇതിനെ വിളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു (മഹതി വിനഷ്ടിഃ- വേദം, Mahatī Vinaṣṭiḥ– Veda).

പൊതു മാധ്യമങ്ങൾക്കിടയിലെ ഇത്തരം വികർഷണത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന കാരണം അഹം-അധിഷ്ഠിത അസൂയയാണ്, അത് ആദ്യം നീക്കം ചെയ്യണം. കഠിനമായ പാപത്തിന് ദൈവം ശിക്ഷ നൽകിയാൽ, അഹങ്കാരം ഒരു മിനിറ്റിനുള്ളിൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടുമെന്നതിനാൽ അഹങ്കാരം എളുപ്പത്തിൽ നശിപ്പിക്കാം. പക്ഷേ, ആത്മാവിന് ഒരേസമയം ആയിരം ശിക്ഷകൾ നൽകിയാലും ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളോടുള്ള (വരൾഡ്‌ലി  ബോൻഡ്സ്) ആകർഷണം (മാമകാര) നശിപ്പിക്കാനാവില്ല. അതിനാൽ, ആകർഷണം നശിപ്പിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല, മാത്രമല്ല നിങ്ങൾക്ക് ആ ആകർഷണത്തെ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ നിന്ന് ദൈവത്തിലേക്ക് മാറ്റാൻ കഴിയും. ഈശ്വരനോടുള്ള അഭിനിവേശം (ഫാസിനേഷൻ) ഉണ്ടായാൽ, ദിവ്യമായ അമൃത് രുചിച്ചാൽ, എല്ലാ ലൗകിക പാനീയങ്ങളോടും ഉള്ള ഇഷ്ടം സ്വയമേവ ഇല്ലാതാകുന്നതുപോലെ, ഐഹികബന്ധനങ്ങൾ സ്വയമേവ പൊഴിഞ്ഞുപോകുന്നു. ദൈവത്തോടുള്ള ആകർഷണം അതിന്റെ പാരമ്യത്തിലെത്തിക്കഴിഞ്ഞാൽ അത് സ്വയമേവ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളുടെ വേർപിരിയലിന് ഒരു പരീക്ഷണവും ആവശ്യമില്ല. ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങൾ മുറിക്കുന്നത് അസാധ്യവും അനാവശ്യവുമാണെന്ന് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കണം. ദൈവത്തിൽ ആകൃഷ്ടനാകാൻ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങൾ മുറിക്കുക എന്നത് ഒരു മുൻവ്യവസ്ഥയല്ല. ദൈവത്തിൽ ആകൃഷ്ടനാകാതെ, ലൗകിക ബന്ധനങ്ങൾ മുറിക്കുക അസാധ്യമാണ്, കാരണം മനസ്സ് എപ്പോഴും ഏതെങ്കിലും വസ്തുവിൽ ആകൃഷ്ടനാകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ദിവ്യമായ അമൃത് ആസ്വദിക്കാതെ, ലൗകിക പാനീയങ്ങളോടുള്ള ആകർഷണം ഉപേക്ഷിക്കുന്നത് പ്രയോജനകരമല്ല, കാരണം നിങ്ങൾക്ക് ദിവ്യമായ അമൃതും ലൗകിക പാനീയങ്ങളും നഷ്ടപ്പെടും!

ഭക്തി നാല് തരത്തിലുണ്ട്:- i) വേശ്യാ ഭക്തി, ii) ബിസിനസ്സ് ഭക്തി (വൈശ്യ ഭക്തി), iii) വിഷയ ഭക്തി (അപത്യ ഭക്തി), iv) ആരാധക ഭക്തി (ഉന്മാദ ഭക്തി).

i) വേശ്യാ ഭക്തി:- പ്രായോഗിക അനുഗ്രഹങ്ങൾക്കായി ഭക്തൻ ദൈവത്തിന് സൈദ്ധാന്തികമായ ജ്ഞാനവും സൈദ്ധാന്തികമായ ഭക്തിയും നൽകുന്നു. വേശ്യയും വളരെ വിവേകത്തോടെ സംസാരിക്കുകയും ഉപഭോക്താക്കളിൽ നിന്ന് പണം തട്ടിയെടുക്കാൻ മധുരമുള്ള പാട്ടുകൾ പാടുകയും ചെയ്യുന്നു. പക്ഷേ, ദൈവം സൈദ്ധാന്തികമായ ഭക്തിക്ക് സൈദ്ധാന്തികമായ അനുഗ്രഹങ്ങൾ മാത്രം നൽകുന്നു.

ii) ബിസിനസ്സ് ഭക്തി:- ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള പ്രായോഗിക അനുഗ്രഹങ്ങൾക്കായി ഭക്തൻ പ്രായോഗിക ഭക്തി (കർമയോഗ) ചെയ്യുന്നു. ഭക്തനോടുള്ള സ്നേഹം കൂടാതെ പ്രായോഗികമായ അനുഗ്രഹങ്ങൾ ദൈവം അനുവദിക്കുന്നു, ഇവിടെയും, ഭക്തനിൽ യഥാർത്ഥ സ്നേഹമില്ല, കാരണം ദൈവത്തിൽ നിന്ന് ചില ഫലം ആഗ്രഹിച്ചതാണ്. തീർച്ചയായും, ഇത് മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച ഭക്തിയേക്കാൾ മികച്ചതാണ്.

iii) ഇഷ്യൂ ഭക്തി:- ഭക്തൻ ഒരു ഫലവും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ സൈദ്ധാന്തികമായും പ്രായോഗികമായും ദൈവത്തോട് യഥാർത്ഥ സ്നേഹം കാണിക്കുന്നു. വാർദ്ധക്യത്തിൽ അവർ നൽകുന്ന ചികിത്സ എന്തുതന്നെയായാലും മാതാപിതാക്കൾ മക്കൾക്ക് അവരുടെ സേവനവും സ്വത്തും ത്യാഗം ചെയ്യുന്നു. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, യഥാർത്ഥ സ്നേഹം നിലനിൽക്കുന്നു. അതുപോലെ, നിങ്ങൾ ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു ഫലവും കാംക്ഷിക്കാതെ ദൈവത്തോടുള്ള സൈദ്ധാന്തികവും പ്രായോഗികവുമായ ഭക്തി നടത്തുകയാണെങ്കിൽ, ഇഷ്യൂ (issue) ഭക്തി നിലവിൽ വരുന്നു, ഓരോ ഭക്തനും ഈ ഭക്തി കൈവരിക്കാൻ ശ്രമിക്കണം. പ്രതിഫലം കൂടാതെ ആരും ഒരു സേവനവും ത്യാഗവും ചെയ്യുന്നില്ല അത് കാരണം ദൈവത്തോടുള്ള ഇഷ്യൂ ഭക്തി വളർത്തുക അസാധ്യമാണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് പറയാനാവില്ല. നിങ്ങളുടെ കുട്ടികളുടെ കാര്യത്തിലും നിങ്ങൾ ഇതുതന്നെ ചെയ്യുന്നതിനാൽ, ദൈവത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇത് അസാധ്യമാണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് വാദിക്കാൻ കഴിയില്ല. നിങ്ങൾക്ക് പറയാമോ മല ഡൽഹിയിൽ പറ്റില്ല മുംബൈയിൽ ഉയർത്താമെന്ന്?

iv) ആരാധക (ഫാൻ) ഭക്തി:- ഭക്തൻ ദൈവത്തിന്റെ വ്യക്തിത്വത്തിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെടുകയും ദൈവത്തിൽ നിന്ന് ഒരു ഫലവും കാംക്ഷിക്കാതെ ദൈവത്തോടുള്ള സൈദ്ധാന്തികവും പ്രായോഗികവുമായ ഭക്തി അനുഷ്ഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഏറ്റവും നല്ല ഉദാഹരണം ഒരു സിനിമാ നായകന്റെ ആരാധകനാണ്, കാരണം ആരാധകൻ തന്റെ നായകന്റെ പുതിയ സിനിമയുടെ റിലീസിന്റെ ഓരോ ഉദ്ഘാടന ചടങ്ങിനും അവന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് ചെലവഴിക്കുന്നു. നായകൻ ആരാധകന് ഒന്നും നൽകില്ല, വാസ്തവത്തിൽ, അയാൾക്ക് ആരാധകനെ അറിയുകപോലുമില്ലായിരിക്കാം. ആരാധകന് എന്തായാലും നായകനുമായി ബന്ധമില്ല. നായകൻ മരിച്ചപ്പോൾ ആരാധകൻ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നു! നായകന്റെ വ്യക്തിത്വം അതിന്റെ പാരമ്യത്തിലേക്ക് ഉയർത്തിപ്പിടിച്ച തന്റെ നായകന്റെ വിവിധ സിനിമകൾ കാണുന്നതിലൂടെ സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ഈ സ്നേഹം ആരാധകന്റെ മനസ്സിൽ വികസിക്കുന്നു. ആരാധകന്റെ ഭക്തി നല്ലതാണ്, പക്ഷേ ലക്ഷ്യം നല്ലതല്ല, കാരണം സിനിമയിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്ന നായകന്റെ വ്യക്തിത്വം പുറത്തുള്ള അവന്റെ യഥാർത്ഥ വ്യക്തിത്വമല്ല. നിങ്ങൾ നായകനെ ദൈവത്താൽ മാറ്റിസ്ഥാപിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അത് എത്ര നന്നായിരിക്കും, കാരണം ദൈവത്തിന് യഥാർത്ഥത്തിൽ ആ വ്യക്തിത്വമുണ്ട്! ഇവിടെ, ഭക്തന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള ആത്മഹത്യാ പോയിന്റ് പരാമർശിക്കുന്നത് യഥാർത്ഥ സ്നേഹത്തിന്റെ സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത പാരമ്യത്തെ കാണിക്കാൻ മാത്രമാണ്, ആത്മഹത്യ ഏറ്റവും വലിയ പാപമാണെന്ന് വേദത്തിൽ പറഞ്ഞതിനാൽ വാസ്തവത്തിൽ അത് ദൈവത്തിന് ഇഷ്ടമല്ല.

തിരുവെഴുത്തുകളുടെ യഥാർത്ഥ വ്യാഖ്യാനം

ദ്വാപരയുഗത്തിന്റെ അവസാനം വരെ ഈ പാരമ്പര്യം മികച്ചതായിരുന്നു, കലിയുഗം ആരംഭിച്ചപ്പോൾ അത് കലിയുടെ പിടിയിലേക്ക് പോയി. വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള നിരവധി തെറ്റായ വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ നിഷ്കളങ്കരായ പൊതുജനങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ തെറ്റിദ്ധാരണകൾ ഉണ്ടാക്കാൻ തുടങ്ങി. ഭഗവാൻ ദത്തയുടെ അനുയായികൾ ഈ പാരമ്പര്യങ്ങളുടെ സത്യം മനസ്സിലാക്കുകയും കലിയുടെ പിടിയിൽ വീഴാതെ ഇനിപ്പറയുന്ന പാരമ്പര്യങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥം പിന്തുടരുകയും ചെയ്യണം.

1) ഗായത്രി ശ്ലോകം:-

ഗായത്രി എന്നാൽ ദൈവത്തെ സ്തുതിക്കുന്ന ഗായകന് ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള സംരക്ഷണം എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത് (ഗായന്തം ത്രയതേ ഇതി, Gāyantaṃ trāyate iti). ഇത് ദൈവത്തെ ആരാധിക്കുന്ന ഒരു രീതിയാണ് അല്ലാതെ ഗായത്രി മീറ്ററിൽ ഉള്ള ഒരു പ്രത്യേക ശ്ലോകമല്ല. സന്ധ്യാവന്ദനം എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിൽ ഗായത്രി എന്നത് ഒരു വേദിക്ക് മീറ്ററിന്റെ പേരാണ് എന്നും സവിത എന്നത് ദൈവമാണെന്നും (ഗായത്രി ഛന്ദഃ, സവിതാ ദേവതാ, Gāyatrī chhandaḥ, savitā devatā) വ്യക്തമായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. "തത് സവിതുഃ..."( “Tat savituḥ…”.) എന്ന ശ്ലോകത്തിന്റെ മീറ്ററിന്റെ പേരാണ്, ഗായത്രി എന്നതും ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മ ദത്തയാണ് അതിന്റെ ദേവൻ.

2) യാഗം (യജ്ഞം):-

ഭക്ഷണം നശിപ്പിക്കരുത് (അന്നന പരികക്ഷിത, Annaṃ na paricakṣīta) എന്ന വേദ വാക്യത്തിന് എതിരായി അഗ്നിയിൽ ഒഴിച്ച് അവിവേകികൾ അമൂല്യമായ ഭക്ഷണമായ നെയ്യ് കത്തിക്കുന്നു. അഗ്നി മൂന്ന് രൂപങ്ങളിലാണ്:- i) ലൗകികാഗ്നി അല്ലെങ്കിൽ ഭൌതികാഗ്നി (വിറകിൽ കത്തുന്ന തീ), ii) വൈദ്യുതാഗ്നി (വൈദ്യുതിയിൽ നിന്ന് ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്ന തീ), iii) ദേവതാഗ്നി അല്ലെങ്കിൽ വൈശ്വാനരാഗ്നി (വിശക്കുന്ന വ്യക്തിയുടെ വിശപ്പിന്റെ തീ). ആദ്യത്തെ രണ്ട് തരങ്ങൾ നെയ്യുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന യാഗോപകരണങ്ങളാണ് (യജ്ഞസാധനം, Yajna saadhanam) (ഘ്രുതം നെയ്യല്ല, മറിച്ച് നെയ്യുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഭക്ഷണമാണ്. വിശപ്പിന്റെ അഗ്നിയും (ആരാധന ചെയ്യപ്പെടേണ്ട അഗ്നി അല്ലെങ്കിൽ യജ്ഞോപാസ്യാഃ) ഈ അഗ്നിയും ഗീതയിൽ ദൈവമാണെന്ന് പറയുന്നു (അഹം വൈശ്വാനരോ ഭൂത്വ, Ahaṃ vaiśvānaro bhūtvā). ആദ്യ വേദത്തിലെ (രുഗ്വേദം) ആദ്യ ശ്ലോകം പറയുന്നത് അഗ്നി നെയ്യ്-ഭക്ഷണം സ്വീകരിക്കുന്നവനും (ഹവാനിയ) വിതരണക്കാരനും (ഹോതാ) ആണെന്നും പറയുന്നു. നിഷ്ക്രിയ അഗ്നിക്ക് സ്വീകർത്താവ് ആകാൻ മാത്രമേ കഴിയൂ, വിതരണക്കാരനല്ല. നെയ്യ് ഭക്ഷണം (കൈകൊണ്ട് ഭക്ഷിക്കുക), സ്വീകർത്താവ് (വയറ്റിലെ അഗ്നിക്ക് നെയ്യ് ഭക്ഷണം വിതരണം ചെയ്യുന്നത്) എന്നിവയിൽ വിശക്കുന്ന സദ്ഗുരുവിനെയാണ് ‘അഗ്നി’ കൊണ്ട് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. അങ്ങനെ, ആദ്യത്തെ വേദത്തിലെ ആദ്യത്തെ ശ്ലോകം പോലും തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെടുന്നു! വിശക്കുന്ന അതിഥിയെ വൈശ്വാനര അഗ്നി (വൈശ്വാനരഃ പ്രവിശത്യതിതിഃ, Vaiśvānaraḥ praviśatyatithiḥ) എന്ന് വിളിക്കുന്നുവെന്ന് വേദം പറയുന്നു. ഒരു വിഡ്ഢി നെയ്യ് തീയിൽ കത്തിക്കുന്നു എന്ന് ഭഗവാൻ കപില പറഞ്ഞു. തന്റെ വിശക്കുന്ന സുഹൃത്തുക്കൾക്ക് നെയ്യ് ഭക്ഷണം നൽകാൻ ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ ഋഷിമാരുടെ ഭാര്യമാരോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. മഴ പെയ്യിക്കാതെ അന്തരീക്ഷം മലിനമാക്കാൻ അജ്ഞരായ ഭക്തർ ഇന്ന് ടൺ കണക്കിന് നെയ്യ് ഭൗതികാഗ്നിയിൽ കത്തിക്കുന്നു. എല്ലാ ദേവതകളും സദ്ഗുരുവിൽ ഉണ്ടെന്നും അദ്ദേഹത്തിന് ഭക്ഷണം നൽകിയാൽ സദ്ഗുരുവിൽ സന്നിഹിതനായ ഇന്ദ്ര ദേവൻ മഴ നൽകുന്നതിൽ പ്രസാദിക്കുന്നുവെന്നും വേദം പറയുന്നു (യവതീർവൈ ദേവതാഃ..., Yāvatīrvai devatāḥ….).

3) വേദം എന്നാൽ ജ്ഞാനം, അന്ധമായ പാരായണം അല്ല:-

ഇന്ന്, പുരോഹിതന്മാർ അതിന്റെ അർത്ഥം അറിയാതെ നിഷ്ക്രിയ ടേപ്പ് റെക്കോർഡറുകൾ പോലെ അന്ധമായി വേദം പാരായണം ചെയ്യുന്നതിൽ പത്ത് വർഷത്തിലേറെ ചെലവഴിക്കുന്നു, അതേസമയം വേദം എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം തന്നെ ജ്ഞാനം (വിദുൽ ജ്ഞാനേ, Vidul jñāne) എന്നാണ്. അച്ചടി സാങ്കേതിക വിദ്യ ഇല്ലാതിരുന്ന പുരാതന കാലത്ത്, കൂട്ടിച്ചെർക്കലും (ഇൻസെർഷൻസ്) നീക്കം ചെയ്യലും (ഡിലീഷൻസ്) ഒഴിവാക്കാൻ വേദം പാരായണം ചെയ്താണ് സൂക്ഷിച്ചിരുന്നത്, എന്നിട്ടും അവർ വേദത്തിന്റെ അർത്ഥം പഠിക്കുമായിരുന്നു. അർത്ഥം (ജ്ഞാനയോഗം) പ്രചോദനം നൽകുന്നു (ഭക്തിയോഗം) ഫലം നൽകുന്ന അന്തിമ പരിശീലനത്തിലേക്ക് (കർമ്മയോഗം) നയിക്കുന്നു. ഈ വാക്ക് തന്നെ അതീന്ദ്രിയ ശക്തിയുള്ള ദൈവമാണെന്നും (ശബ്ദമാത്ര ദേവതാ, Shabdamaatra Devataa) പൂർവമീമാംസക്കാർ പറയുന്നു; ഇത് തികച്ചും അസംബന്ധമാണ് ഇത് അവരെ നിരീശ്വരവാദികളാക്കി. പുരോഹിതൻ അന്ധമായി വേദം പാരായണം ചെയ്യുന്നത് സ്വർണ്ണത്തിന്റെ വില അറിയാതെ സ്വർണ്ണം മുതുകിൽ ചുമക്കുന്ന ഒരു മൃഗത്തെപ്പോലെയാണെന്ന് യാസ്ക മുനി പറഞ്ഞു (സ്വർണ്ണഭാരഹര..., Svarṇabhāraharaḥ…). അത്തരമൊരു പുരോഹിതൻ ദേവന്മാർ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു മൃഗമാണെന്നും വേദം പറയുന്നു (ദേവനാം പശുരാഹാ..., Devānāṃ paśurahaha). വേദത്തിന്റെ അധ്യായനവും (ജ്ഞാനം അറിയുന്നത്) ജ്ഞാനവും (ജ്ഞാനം അറിയുന്നത്) ചെയ്യേണ്ടതാണെന്നും അതേ അർത്ഥം ആവർത്തിക്കുന്നത് ആശയത്തിന് (വേദോധ്യേതവ്യോ ജ്ഞേയശ്ച, Vedo'dhyetavyo jñeyaśca) വളരെയധികം സമ്മർദ്ദം നൽകുമെന്നും വേദഗ്രന്ഥം പറയുന്നു. ഇവിടെ പാരായണം പരാമർശിക്കുന്നില്ല. ഈ സംസ്‌കൃത ഭാഷാ പ്രശ്‌നം കാരണം ഹിന്ദുമതം ഹിന്ദുക്കൾക്ക് ദഹിക്കുന്നില്ല, അതേസമയം ക്രിസ്തുമതത്തിന്റെയും ഇസ്‌ലാമിന്റെയും വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ അവരുടെ മാതൃഭാഷയിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നതിനാൽ അവർ അവരുടെ മതഗ്രന്ഥങ്ങൾ എളുപ്പത്തിൽ പിന്തുടരുന്നു. നമ്മുടെ പുരോഹിതന്മാർക്ക് തന്നെ വേദം മനസ്സിലാകുന്നില്ല, ഹിന്ദു സദസ്സിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കേണ്ട കാര്യമില്ലല്ലോ! വേദഗ്രന്ഥമായ വേദത്തിന്റെ (ജ്ഞാനത്വ കുർവീത കർമ്മണി..., Jñātvā kurvīta karmāṇi) അർത്ഥം അറിഞ്ഞതിന് ശേഷം നിങ്ങൾ വേദിക ആചാരങ്ങൾ ചെയ്യണമെന്ന് ഗീത പറയുന്നു.

4) യോഗയുടെ ആശയം:-

യോഗ  എന്നാൽ ദൈവത്തോട് ചേരുക അല്ലെങ്കിൽ ദൈവത്തെ നേടുക അങ്ങനെ അവനോട് അടുക്കുക എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. ഈ പദം അതിന്റെ മൂല അർത്ഥത്തിൽ ലോകത്തിലെ എന്തും നേടിയെടുക്കാൻ ഉപയോഗിക്കാമെങ്കിലും, അത് ദൈവത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ മാത്രമേ സാധാരണയായി ഉറപ്പിച്ചിട്ടുള്ളൂ (റൂധി,ruudhi). ദൈവവുമായുള്ള അത്തരം ഐക്യത്തിന്  മുൻവ്യവസ്ഥ നല്ല ശാരീരികവും മാനസികവുമായ ആരോഗ്യമാണ്. ഈ ആരോഗ്യം ദൈവസേവനത്തിൽ ഉപയോഗിക്കാം. എന്നാൽ ഇന്ന്, യോഗ എന്ന പേരിൽ, ലൗകിക ജീവിതം കൂടുതൽ ഫലപ്രദമായി ആസ്വദിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ നല്ല ആരോഗ്യത്തിനായി ചില നടപടികൾ (യാമം, നിയമം, ആസനം, പ്രാണായാമം, പ്രത്യാഹാരം) സ്വീകരിക്കുന്നു. ബാഹ്യവും ആന്തരികവുമായ ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കുക, ശാരീരിക വ്യായാമങ്ങൾ, ശ്വസന വ്യായാമങ്ങൾ, സമാധാനം ലഭിക്കാൻ ലൗകിക കാര്യങ്ങളിൽ  നിന്നും മനസ്സ് പിൻവലിക്കൽ എന്നിവ ഈ അഞ്ച് ഘട്ടങ്ങളാണ്. അടുത്തതായി,  ‘ധാരണ’ സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരത്തെ പിടിക്കുക എന്നാണ്. അടുത്തതായി, ‘ധ്യാനം’ എന്നാൽ ദൈവത്തോട് യഥാർത്ഥ സ്നേഹം കാണിക്കുകയും തെളിയിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നാണ്. ‘സമാധി’  എന്നാൽ  തിരഞ്ഞെടുത്ത ലക്ഷ്യത്തിൽ ഉറച്ചതും പൂർണ്ണമായതുമായ വിശ്വാസം എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്.

സുഷുമ്നാനാഡിയിലൂടെ തിരമാലകളുടെ രൂപത്തിൽ സഞ്ചരിക്കുന്ന കുണ്ഡലിനി അല്ലെങ്കിൽ മനസ്സ് അല്ലെങ്കിൽ നാഡീ ഊർജ്ജം ഈ ചക്രങ്ങളുമായി കൂട്ടിമുട്ടാതിരിക്കാൻ നേരായ വഴിയിലല്ല, വളഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ നീങ്ങി ആ ചക്രങ്ങളെയോ താമരകളെയോ മറി കടക്കണം. യഥാർത്ഥത്തിൽ, ഈ  ചക്രങ്ങൾ ലോക സമുദ്രത്തിലെ ചുഴികൾ പോലെയുള്ള വിവിധ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു–അത് നീന്തൽക്കാരനെ ദൈവത്തിലേക്കടുപ്പിക്കാതെ, നീന്തൽക്കാരനെ കുറച്ചു നേരം കറക്കി വിനോദം നൽകുകയും ഒടുവിൽ അവനെ മുക്കിക്കൊല്ലുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ ചക്രങ്ങളെ, കറുത്ത തേനീച്ചയെപ്പോലെയുള്ള അജ്ഞരായ ആത്മാവിനെ വലിച്ചിഴച്ച് ദളങ്ങൾ കൊണ്ട് അടച്ച് ബന്ധിക്കുന്ന താമരപ്പൂക്കളുമായി ആണ് താതമ്യപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. ചക്രങ്ങളും താമരപ്പൂക്കളും താരതമ്യത്തിന്  മാത്രമുള്ളതാണ്, യഥാർത്ഥത്തിൽ നിലവിലുള്ള ഇനങ്ങൾ അല്ല. കുണ്ഡലിനി (മനസ്സ്) ദൈവവുമായി ലയിക്കുന്ന ഏറ്റവും ഉയർന്ന ഏഴാമത്തെ ചക്രത്തിൽ  (സഹസ്രാരം)  എത്താൻ ഈ ചക്രങ്ങളെയോ പൂക്കളെയോ മറി കടന്നതായി അജ്ഞരായ ആളുകൾ സ്വപ്നം കാണുന്നു. മനസ്സ്, ഈ ലൗകിക ബന്ധന-തടസ്സങ്ങളെ വളഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ മറികടന്ന് ഈശ്വരനിൽ എത്തിച്ചേരുന്നതിനും ലയിക്കുന്നതിനും വേണ്ടിയുള്ള ആത്മീയപരിശ്രമത്തിന്റെ ചിത്രപരമായ അവതരണമാണ് ഇതെല്ലാം.

മുകളിലേക്കുള്ള ചലനം നേരെയാണെങ്കിൽ തീർച്ചയായും ദൃശ്യമാകുന്ന ലൗകികബന്ധനങ്ങളുമായി നേരിട്ടുള്ള വൈരുദ്ധ്യമില്ലാതെ വളഞ്ഞവഴി (മായ) ഉപയോഗിച്ച്  മായ (മിഥ്യാധാരണ) കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച ഈ ലോകബന്ധനങ്ങളെ നിങ്ങൾക്ക് കടക്കാൻ കഴിയും എന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം. ഭൂമിയെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന അമ്മയുമായുള്ള ബന്ധനമാണ് മൂലാധാര-ചക്രം, മേഘത്തിൽ നിന്നുള്ള വെള്ളത്തിനെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന അച്ഛനുമായുള്ള ബന്ധനമാണ് മണിപ്പുര-ചക്രം, രണ്ടും (ഭൂമിയിൽ മഴ പെയ്യുന്നത് കുട്ടികളെ ജനിപ്പിക്കാൻ മാതാപിതാക്കളുടെ ഐക്യത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു) സസ്യങ്ങൾ മൃഗങ്ങൾ തുടങ്ങിയവയുടെ ഉൽപാദനത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. അടുത്ത ചക്രം സ്വാധിഷ്‌ഠാന-ചക്രമാണ്, ജീവിത പങ്കാളിയുമായുള്ള ബന്ധനമാണ്, ഒരുമിക്കലിനെ (യൂണിയൻ) പ്രകോപിപ്പിക്കുന്ന തീയെ അത്   പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.  അടുത്ത ചക്രം അനാഹത-ചക്രമാണ്,  ഇത് ഹൃദയത്തിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന വായുവിനെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന കുട്ടികളുമായുള്ള ബന്ധനമാണ്. ഇത് കുട്ടികളോടുള്ള ഘനീഭവിച്ച ദൃഢമായ ആകർഷണമാണ്, 'അനാഹത' എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥമനുസരിച്ച് ഈ ചക്രം (അനാഹത) ആരാലും ആരും മറികടന്നട്ടില്ല.

‘വിശുദ്ധചക്രം’ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന അടുത്ത ചക്രം തൊണ്ടയിലാണ്, കള്ള പ്രഭാഷകരുമായുള്ള ബന്ധനത്തെ അത്  സൂചിപ്പിക്കുന്നു, കാരണം അയാളുടെ പ്രസംഗം സത്യമില്ലാത്ത ശൂന്യതമാത്രമാണ്.  അടുത്തതായി ‘അജ്ഞാ - ചക്രം’ നിരവധി ദൈവങ്ങളുടെ ബന്ധങ്ങളാൽ പതറുന്ന മനസ്സിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. തലയുടെ മുകൾ ഭാഗത്ത് ബുദ്ധിയുടെ സ്ഥാനത്ത് ആയിരം ഇതളുകളുള്ള താമരപ്പൂവാണ് ‘സഹസ്രാരം’, ഈ കുണ്ഡലിനി എല്ലാ തടസ്സചക്രങ്ങളും കടന്ന് ഇവിടെ സമ്പൂർണ്ണ സത്യദൈവവുമായി ലയിക്കുന്നു. ആയിരം ഇതളുകൾ സത്യത്തിലേക്ക് എത്തുന്നതിനുള്ള വിവിധ വിശകലനചർച്ചകളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ദത്തഭഗവാനെ യോഗിരാജ (യോഗികളുടെരാജാവ്) എന്ന് വിളിക്കുന്നു, ഇത് ശ്രീ സ്വാമിയിലൂടെ ദത്ത ഭഗവാൻ ലോകത്തിന് നൽൽകിയ യോഗയുടെ വിശദീകരണമാണ്. ദൈവത്തിനു വേണ്ടി അവരോട്  കീഴടക്കിടാതിരിക്കാൻ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളെ വഞ്ചിക്കുന്നത് പാപമല്ല (സർവധർമ്മൻ... ഗീത,Sarvadharmān… Gita) കൂടാതെ ഏതെങ്കിലും മനുഷ്യൻ ദൈവത്തിന്റെ സ്ഥാനത്തിൽ നിൽക്ക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, തീർച്ചയായും   അത്  നായീകരിക്കപ്പെട്ട ലൗകികബന്ധനങ്ങളെ വഞ്ചിക്കുന്നതാണ്, ഇത് കഠിനമായ നരകത്തിലേയ്ക്ക് നയിക്കുന്നു ( ദുഷ്പ്രവൃത്തി).

5) നോൺ വെജിറ്റേറിയൻ ഭക്ഷണം:-

നോൺ വെജിറ്റേറിയൻ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിൽ പാപമില്ല, കാരണം ഒരേ ഇൻഗ്രീഡിയന്സ് പച്ചക്കറികളിലും നോൺവെജിറ്റേറിയൻ ഭക്ഷണത്തിലും ഉണ്ട്. എല്ലാ ജീവജാലങ്ങൾക്കും വേണ്ടി ദൈവം സസ്യാഹാരം സൃഷ്ടിച്ചപ്പോൾ ഭക്ഷണത്തിനായി മൃഗത്തെയോ പക്ഷിയെയോ കൊല്ലുന്നതിൽ മുഴുവൻ പാപവും നിലനിൽക്കുന്നു. ഭക്ഷണം പച്ചക്കറികളിൽ നിന്നും മാത്രമായിരിക്കണമെന്നു ദൈവം കൽപ്പന നൽകിയിട്ടുണ്ട്   (ഓഷധിഭ്യോന്നം-വേദം,Oṣadhībhyo'nnam— Veda). മൃഗമോ പക്ഷിയോ കൊല്ലപ്പെടുമ്പോൾ അനുഭവിക്കുന്ന പീഡനം സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്തതാണ്. നോൺവെജ് ഭക്ഷണത്തെ ശാസ്ത്രജ്ഞർ പോലും വിമർശിക്കുന്നു, കാരണം നിങ്ങൾക്ക് ലഭിക്കുന്ന ദ്വിതീയ (സെക്കന്ററി) പ്രോട്ടീനുകൾ (സസ്യങ്ങളിൽ ഒരിക്കൽ രൂപം കൊള്ളുന്നു, രണ്ടാമത് മൃഗങ്ങളിൽ രൂപം കൊള്ളുന്നു) അല്ലാതെ പ്രാഥമിക പ്രോട്ടീനുകളല്ല. പച്ചക്കറി ഭക്ഷണം 5 മുതൽ 6 മണിക്കൂർ സമയം കൊണ്ടു ദഹിക്കുന്നു, അതേ സമയം നോൺവെജ് ഭക്ഷണം ദഹിക്കാൻ 72 മണിക്കൂർഎടുക്കും. നോൺവെജ് ക്ഷഭക്ഷണം വഴി 150-ലധികം രോഗങ്ങൾ ഉണ്ടാകകുമെന്നു ലോകാരോഗ്യ സംഘടന പറയുന്നു. ഭക്ഷണത്തിനു വേണ്ടി മൃഗത്തെ കൊന്നാലുള്ള ശിക്ഷ അടുത്ത ജന്മത്തിൽ കൊലയാളി മൃഗമായും കൊല്ലപ്പെട്ട മൃഗം ആ മൃഗത്തെ കൊല്ലുന്നവനായും ജനിക്കും എന്നതാണ്.

മരണ സമയത്ത് മൃഗമോ പക്ഷിയോ വിചാരിക്കുന്നു, "ഇപ്പോൾ ഈ മനുഷ്യനാൽ ഞാൻ കൊല്ലപ്പെടുന്നതുപോലെ, അടുത്ത ജന്മത്തിൽ ഞാൻ അവനെ കൊല്ലും" (മാംസഃയഥാഹന്തി...,Māṃsaḥyathāhanti…). ഉപഭോഗം ആവശ്യം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനാൽ നോൺവെജ് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നവർക്കും ശിക്ഷ ലഭിക്കുന്നു. വേദഗ്രന്ഥത്തിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഏറ്റവും വലിയ അനീതി കൊല്ലപ്പെടുമ്പോൾ മൃഗത്തെ പീഡിപ്പിക്കുന്നതാണ് (അഹിംസാപരമോധർമ്മഃ, Ahimsā paramo dharmaḥ). കൊല്ലുന്നതിന് മുമ്പ് മൃഗത്തെ അബോധാവസ്ഥയിലാക്കുന്നത് ഒരു പ്രതിവിധിയല്ല, കാരണം കൊല്ലുന്നത് തീർച്ചയായും പീഡനം നൽകുന്നു. ഒരു ജീവിക്ക് ജീവൻ നൽകാൻ നിങ്ങൾ കഴിവില്ലാത്തവരായിരിക്കുമ്പോൾ അതിന്റെ ജീവൻ അപഹരിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് അവകാശമില്ലെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. നിങ്ങൾക്ക് ജീവനുണ്ടെന്ന് നിങ്ങൾ വാദിക്കരുത്. മസ്തിഷ്ക-നാഡീവ്യവസ്ഥയിൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്ന അവബോധമാണ് യഥാർത്ഥ ജീവൻ എന്ന് നിർവചിക്കപ്പെടുന്നു. കേവലം ശ്വസനം യാന്ത്രികമാണ്, ജീവനല്ല. സുവോളജിക്കൽ ഉദാഹരണങ്ങൾക്ക് മാത്രമേ ജീവനുള്ളൂ, ഏക കോശ അമീബയ്ക്കു പോലും നാഡീവ്യൂഹം ഉണ്ട്. നാഡീ പദാർത്ഥങ്ങളുടെ അഭാവം മൂലം സസ്യശാസ്ത്ര (ബോട്ടണിക്കൽ) ഉദാഹരണങ്ങൾക്ക് ജീവനല്ല, വളരെ വലിയ ആൽ മരം പോലും ജീവനില്ലാത്ത ഇനമാണ്. പ്രവർത്തനത്തിന്റെ വ്യക്തത ലഭിക്കാൻ ദത്തഭഗവാന്റെ അനുയായികൾ ഈ പോയിന്റ് വിശകലനം ചെയ്യണം.

6) ദൈവിക ഭരണം:-

ദത്തഭഗവാന്റെ അനുയായികൾക്ക് ഈ ലോകത്തിലെ ദത്തഭഗവാന്റെ ഭരണത്തിൽ പൂർണ്ണ വിശ്വാസമുണ്ടായിരിക്കണം, മാത്രമല്ല ഒരു തരത്തിലുമുള്ള തെറ്റിദ്ധാരണകൾക്കും സാധ്യത നൽകരുത്. ദത്തഭഗവാനെ ആരാധിക്കുമ്പോൾ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ വരുമെന്ന് ആളുകൾ പറയുന്നു. ഈ വിഷയത്തിൽ നിങ്ങൾ ദത്തഭഗവാനെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചിരിക്കുകയാണ്. നിങ്ങളുടെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ നീങ്ങിയാൽ, നിങ്ങളുടെ പാപങ്ങളുടെ ശിക്ഷ ദൈവം റദ്ദാക്കിയതായി നിങ്ങൾ കരുതുന്നു. ഇത് തെറ്റായ ധാരണയാണ്. പ്രയാസങ്ങൾ നീക്കാൻ നിങ്ങൾ ദൈവത്തോട്  പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ,  ദൈവം ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഇല്ലാതാക്കുന്നത്  നിങ്ങളുടെ ശിക്ഷകൾ റദ്ദാക്കുന്നതിലൂടെയല്ല, മറിച്ച്, അവ പിന്നീടുള്ള തീയതിയിലേക്കോ പിന്നീടുള്ള ജന്മ്മത്തിലേക്കോ കൂട്ട്പലിശയോടെ മാറ്റി വയ്ക്കുന്നതിലൂടെയാണ്. നിങ്ങൾ ചെയ്ത പാപങ്ങളുടെ ശിക്ഷ ഇല്ലാതാക്കാൻ നിങ്ങൾ ദൈവത്തോട്   പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ ഇത്  ശരിക്കും സംഭവിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ ആനുകൂല്യങ്ങൾക്കായി പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ, ദൈവം ഈ ജന്മത്തിലേക്ക് സമയമാകും മുമ്പുള്ള നിക്ഷേപം (പ്രിമച്ച്വർ ഡെപ്പോസിറ്റ്) പോലെ കുറഞ്ഞ മൂല്യങ്ങളോടെ അടുത്ത ജന്മത്തിലെ നല്ല ഫലങ്ങൾ തിരികെ കൊണ്ടു വരുന്നു. സൽകർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യാതെ തന്നെ നല്ല ഫലം ലഭിച്ചതായി നിങ്ങൾ കരുതുന്നു. നിങ്ങൾ ദൈവത്തെ വളരെയധികം സ്നേഹത്തോടെ ആരാധിക്കുന്നു, പക്ഷേ, ആ സ്നേഹം ദൈവത്തിലല്ല, നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഫലത്തിൽ മാത്രമാണ്. നിങ്ങളുടെ തെറ്റായ സ്നേഹത്തെ ദൈവം യഥാർത്ഥ സ്നേഹമായി തെറ്റിദ്ധരിച്ചുവെന്നു നിങ്ങൾ കരുതുന്നു, അതിനാൽ അവൻ പാപങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കുകയും സൽകർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യാതെ നല്ല ഫലങ്ങൾ നൽകുകയും ചെയ്തു. ദൈവം സർവ്വജ്ഞനാണ്, അവൻ നിങ്ങളുടെ ചിന്തയെ പിന്തുടർന്നു, പക്ഷേ, മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സത്യം വ്യത്യസ്തമാണ്. നിങ്ങളുടെ ഭക്തി വളർത്തിയെടുക്കാനും കാലക്രമേണ ഒരു നവീകരിക്കപ്പെട്ട വ്യക്തിയാകാനും വേണ്ടിയാണ് ദൈവം ഇത് ചെയ്യുന്നത്. ദത്തഭഗവാന്റെ കാര്യത്തിൽ, നിങ്ങളുടെ പാപങ്ങൾ പലിശയോടെ മാറ്റിവയ്ക്കാൻ അവൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല, പലിശ കൂടാതെ അർഹമായ ശിക്ഷകൾ നൽകിക്കൊണ്ട് അവൻ നിങ്ങളുടെ പാപങ്ങൾ ഇപ്പോൾ തന്നെ മായ്ച്ചു കളയുന്നു. നിങ്ങളുടെ ആരാധനയ്ക്കു ദത്ത ഭഗവാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ നൽകുന്നുവെന്ന് നിങ്ങൾ  തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നു!

മുൻ ജന്മത്തിൽ നിങ്ങൾ ആരെയെങ്കിലും ഉപദ്രവിച്ചാൽ, ഈ ജന്മത്തിൽ അവൻ നിങ്ങളെ ഉപദ്രവിക്കും. എല്ലാ ജന്മങ്ങളെയും കുറിച്ചുള്ള അറിവില്ലായ്മ കാരണം, ഈ ജന്മത്തിൽ നിങ്ങളെ ഉപദ്രവിച്ച വ്യക്തിയെ ശിക്ഷിക്കാത്തതിന്   നിങ്ങൾ ദൈവത്തെ തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നു. ഇതൊരു തിരിച്ചടി കേസ്സാണ്, ദൈവം മറ്റയാളെ ശിക്ഷിക്കില്ല. ഇതിലൂടെ ദൈവം ഇല്ലെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നു. ഇതൊരു പുതിയ സംഭവമാണെങ്കിൽ, ആ വ്യക്തിയിൽ നിന്നുണ്ടായ നിങ്ങളുടെ നാശത്തിന് ദൈവം  നിങ്ങൾക്ക്‌ നഷ്ട പരിഹാരം നൽകും, അവനെ നവീകരിക്കാൻ ദൈവം ആ വ്യക്തിയിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കും. മറ്റയാൾ ദൈവത്താൽ ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടാൽ, അത് നിങ്ങൾക്ക്‌ നഷ്ട പരിഹാരം നൽകില്ല. അതിനാൽ, പുതിയ കേസിൽ പോലും, ദൈവം ശിക്ഷ വൈകിപ്പിച്ചാൽ, നിങ്ങൾ ദൈവത്തെ തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്. എന്തായാലും, ദത്തഭഗവാന്റെ ഭക്തൻ പ്രതികാരം പൂർണ്ണമായും ദൈവത്തിന്റെ കൈയിലാണെന്ന് വിശ്വസിച്ച്  ജീവിക്കണം. ആ വ്യക്തി ദീർഘകാലത്തേക്ക് പോലും നവീകരിക്കപ്പെട്ടില്ലെങ്കിൽ, ദൈവം അവനെ കഠിനമായി ശിക്ഷിക്കും. ദത്തഭഗവാന്റെ ഭരണം വളരെ ആഴമേറിയതാണ്.

7) ജാതി വ്യവസ്ഥ (കാസ്റ്റ് സിസ്റ്റം):- മറ്റ് മതങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് ഹിന്ദുമതത്തിലെ ഒരു വലിയ പോരായ്മയാണ് ഇത്. ഗുണങ്ങളെയും തുടർന്നുള്ള കർമ്മങ്ങളെയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് ജാതി വ്യവസ്ഥ വികസിപ്പിച്ചതെന്ന് ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞു. ജനനം പോലെയുള്ള മറ്റൊരു അടിസ്ഥാനം താൻ ചെയ്യുന്നതല്ല (ചാതുർവർണ്യം... ഗീത, Cāturvarṇyam… Gita) എന്ന് അദ്ദേഹം വ്യക്തമായി പറയുന്നു. സത്യകാമ ജാബാലയെയും ജനശ്രുതിയെയും കുറിച്ചുള്ള വേദ പരാമർശങ്ങൾ നമ്മുടെ പക്കലുണ്ട്. ജനനത്തിനു മുകളിൽ ഗുണങ്ങളുടെ പ്രാധാന്യം സൂചിപ്പിക്കുന്ന രോമഹർഷണൻ എന്ന കുടം നിർമ്മാതാവിനെ (കുശവൻ) എല്ലാ ഋഷിമാരും ചേർന്ന് ഒരു വലിയ യാഗത്തിന്റെ അധ്യക്ഷനാക്കി. ഒരു ബ്രാഹ്മണ സ്ത്രീ തന്റെ ആർത്തവചക്രത്തിന്റെ നാല് ദിവസങ്ങളിൽ എല്ലാ ദിവസവും ജാതി മാറുന്നു, ഇത് ജനനം കാരണമുള്ള ജാതി വ്യവസ്ഥ ശാശ്വതമല്ലെന്ന് തെളിയിക്കുന്നു.

വേദപ്രകാരം നാല് ജാതികളേ ഉള്ളൂ. തൊട്ടുകൂടാത്ത എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന 5-ആം ജാതി ഫ്രെയിം ചെയ്യപ്പെട്ടത് നാല് ജാതികളിലെയും ഗുരുതരമായ പാപികളെ ഗ്രാമത്തിൽ നിന്ന് 5-ആം ജാതിയായി ബഹിഷ്കരിച്ചതിനാലാണ്. അച്ചടക്കമില്ലാത്ത ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയെ കുറച്ച് ദിവസത്തേക്ക് സ്‌കൂളിൽ നിന്ന് ബഹിഷ്‌കരിക്കുന്നത് പോലെ നവീകരണത്തിന് വേണ്ടി മാത്രമാണ് ഇത്തരം നടപടി. അവരുടെ കുട്ടികൾ പാപങ്ങൾ ചെയ്യാത്തപ്പോൾ, അവർക്ക് തൊട്ടുകൂടാത്തവരാകാൻ കഴിയില്ല. ഹിന്ദുക്കളെ വിഭജിക്കാൻ കലിയുഗത്തിന്റെ തുടക്കത്തിലാണ് ഈ അബദ്ധം സംഭവിച്ചത്. മറ്റൊരു മതത്തിലും ഇത്തരമൊരു സംവിധാനം നിലവിലില്ല. ബ്രാഹ്മണരുടെ പൂജാമുറികളിൽ വേട്ടക്കാരന്റെ (ഭഗവാൻ ശിവന്റെ പ്രീതിക്കായി കണ്ണ് പറിച്ചെടുത്ത) ഫോട്ടോയും ശബരിയുടെ (പട്ടികവർഗക്കാരിയായ സ്ത്രീ) ഫോട്ടോയും സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. അത്തരം അന്ധമായ ജാതിവ്യവസ്ഥയിലെ യുക്തിയെയും തത്വശാസ്ത്രത്തെയും കുറിച്ച് ശങ്കരനോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ ശങ്കരൻ തൊട്ടുകൂടാത്തവന്റെ കാലിൽ വീണു. രാമൻ ബ്രാഹ്മണനല്ല, മറിച്ച്, ബ്രാഹ്മണർ ദൈവമായി ആരാധിക്കുന്നു, രാവണൻ ബ്രാഹ്മണനാണെങ്കിലും അവനെ ആരാധിക്കുന്നില്ല.

ഗുണങ്ങളാണ് എപ്പോഴും ആരാധിക്കപ്പെടുന്നത്, ജാതിയും ലിംഗഭേദവുമല്ല. എല്ലാ ആത്മാക്കളും സ്ത്രീകൾ മാത്രമല്ല, ദൈവത്തിന്റെ ഭാര്യമാരാണെന്നും വേദം പറയുന്നു (സ്ത്രിയഃ സതീപുഷ്പഃ..., Striyaḥ satīḥ puṃsaḥ….) ദൈവം മാത്രമാണ് പുരുഷൻ. ഭാര്യ എന്നാൽ പരിപാലിക്കപ്പെടുന്ന ആത്മാവ് (ഭൃയതേ ഇതി ഭാര്യ, Bhriyate iti bhāryā), ഭർത്താവ് എന്നാൽ പരിപാലിക്കുന്ന ദൈവം (ബിഭാരതി ഇതി ഭാരത, Bibharti iti Bhartā) എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. ദത്ത ഭഗവാന്റെ ഏതൊരു ഭക്തനും ജാതിയും ലിംഗഭേദവും പരിഗണിക്കാതെ ഗുണങ്ങളെ ബഹുമാനിക്കണം.

8) ഗുരുദക്ഷിണ (ദിവ്യ പ്രബോധകനുള്ള വഴിപാട് (ഓഫറിങ്)):- ചാരിറ്റി ഇരുതല മൂർച്ചയുള്ള വാളാണ്. അർഹനായ ഒരാൾക്ക് നൽകിയാൽ നല്ല ഫലം ലഭിക്കും. അനർഹനായ ഒരാൾക്ക് കൊടുത്താൽ പാപത്തിന്റെ ശിക്ഷ ലഭിക്കും. അതിനാൽ, അർഹതയുള്ളതും അർഹതയില്ലാത്തതുമായതിനെക്കുറിച്ചുള്ള (സാംവിദ ദേയം, Saṃvidā deyam) അറിവ് (സാംവിത്ത്, Saṃvit) വ്യക്തമായതിനു ശേഷം നിങ്ങൾ ദാനം ചെയ്യണമെന്ന് വേദം പറയുന്നു. ഗുരുവിന് ജ്ഞാനമുണ്ട്, പണം ദുരുപയോഗം ചെയ്യാത്തതിനാൽ സ്വയം കവിതയില്ലാതെ സദ്ഗുരു നൽകിയ ജ്ഞാനം പ്രസംഗിക്കുകയാണെങ്കിൽ, നിങ്ങളുടെ ആത്മീയ പ്രഭാഷകന് (ഗുരു) നിങ്ങൾക്ക് പണത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ ഗുരു ദക്ഷിണ നൽകാം. സദ്ഗുരു ദൈവത്തിന്റെ സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരമാണ്, എല്ലാവർക്കും ദാതാവായതിനാൽ നിങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒന്നും ആവശ്യപ്പെടുന്നില്ല. സദ്ഗുരു നിങ്ങളോട് അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നത് അവന്റെ ആവശ്യത്തിനല്ല, അവനോടുള്ള നിങ്ങളുടെ സ്നേഹം സത്യമാണോ അല്ലയോ എന്ന് പരിശോധിക്കാനാണ്. കൊച്ചുമകന്റെ യഥാർത്ഥ സ്നേഹം കാണാൻ ഒരു മുത്തച്ഛൻ തന്റെ കൊച്ചുമകനോട് ഒരു ബിസ്‌ക്കറ്റ് ആവശ്യപ്പെടുന്നു, മുത്തച്ഛന് അത് ആവശ്യമില്ല. വാസ്തവത്തിൽ, അവൻ ബിസ്‌ക്കറ്റ് പാക്കറ്റ് വാങ്ങി മരുമകളോട്, അത് രഹസ്യമായി സൂക്ഷിക്കാൻ പറഞ്ഞു, അതുവഴി തന്റെ പേരക്കുട്ടിയുടെ യഥാർത്ഥ സ്നേഹം പരീക്ഷിക്കാൻ. മുത്തച്ഛനാണ്  ബിസ്‌ക്കറ്റ് വാങ്ങിയെന്ന് പേരക്കുട്ടി അറിഞ്ഞാൽ, കൃതജ്ഞത നിമിത്തം അവൻ ഉടൻ തന്നെ മുഴുവൻ ബിസ്‌ക്കറ്റും ദാനം ചെയ്യും, അത് യഥാർത്ഥ സ്നേഹമല്ല. അതുപോലെ, ദൈവം നിങ്ങൾക്ക് സമ്പത്ത് നൽകുന്നു, അക്കാര്യം രഹസ്യമായി സൂക്ഷിക്കുന്നു, അവനോടുള്ള നിങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ സ്നേഹം പരീക്ഷിക്കാൻ അവൻ വന്ന് നിന്നിൽ നിന്ന് യാചിക്കുന്നു. അവൻ ആവശ്യമുള്ള ഒരു യാചകനല്ലെന്ന് നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കണം.

ദരിദ്രർക്ക് വേണ്ടി ദാനധർമ്മം ചെയ്യുമ്പോൾ, അത് അടിയന്തിരാവസ്ഥ (ആപത് ധർമ്മം, āpat dharma) ആയതിനാൽ അർഹതയുണ്ടോ അർഹതയില്ലയോ എന്ന് നിങ്ങൾ ചിന്തിക്കരുത്. പക്ഷേ, ദരിദ്രർക്ക് ദാനം ചെയ്യുമ്പോൾ, ഏറ്റവും ദരിദ്രരായ യാചകർക്ക് നാം മുൻഗണന നൽകണം. ഒരു യാചകനെ എവിടെയും കണ്ടില്ലെങ്കിൽ, അതിദരിദ്രനെയും പിന്നീട് ദരിദ്രനെയും മാത്രം തിരഞ്ഞെടുക്കുക. പാർപ്പിടം, ഭക്ഷണം, വസ്ത്രം, മരുന്ന് എന്നിവ നൽകാൻ യാചക ഭവനങ്ങൾ നിർമിക്കുന്നതിനാണ് പ്രഥമ പരിഗണന. യാചകർക്ക് നിങ്ങൾ എല്ലായ്പ്പോഴും വസ്തുക്കൾ ദാനം ചെയ്യണം, പണമല്ല, കാരണം അവർ അത് തെറ്റായ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് ഉപയോഗിക്കും.

അധ്വാനത്തിന്റെ ഫലത്തിന്റെ ത്യാഗത്തിനുശേഷം, ആത്മീയ പാതയിൽ ഭക്തന്റെ ഭാഗത്തുനിന്ന് ഒന്നും അവശേഷിക്കില്ലെന്ന് ഗീത പറയുന്നു (ത്യാഗത് ശാന്തിരനാന്തരം– ഗീത, Tyāgāt śāntiranantaram– Gita). ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ തന്റെ മുഴുവൻ ജീവിതത്തിലും തന്റെ മുഴുവൻ സമ്പത്തിന്റെയും (സർവകർമ്മഫലത്യാഗം... ഗീത, Sarvakarmaphalatyāgam… Gita) ഒരു ത്യാഗം സുദാമയ്ക്ക് മാത്രമാണ് ചെയ്തത്, കാരണം അവൻ അതിന് ഏറ്റവും അർഹനായിരുന്നു. സ്വീകർത്താവിന്റെ അർഹതയ്ക്കായി വേദം രണ്ട് ഗുണങ്ങൾ പറയുന്നു:- i) അയാൾക്ക് എല്ലാ ആത്മീയ ജ്ഞാനവും ഉണ്ടായിരിക്കണം, ii) അവൻ ആരിൽ നിന്നും ഒന്നും ആഗ്രഹിക്കരുത്. ഒരു ക്ലൈമാക്‌സ് ഭക്തന് മാത്രമേ ഇത്തരത്തിൽ സമ്പൂർണ ഫല ത്യാഗം ചെയ്യാൻ കഴിയൂ. അതിനാൽ, കഴിവിന്റെയും ഭക്തിയുടെയും (കപ്പാസിറ്റി & ഡിവോഷൻ ) തത്വം പിന്തുടരുന്ന ത്യാഗത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട പ്രായോഗിക ആശയം ഭക്തൻ പരിശീലിക്കണം, ഏതാണ് ഏറ്റവും കുറഞ്ഞത്. നിങ്ങളുടെ ശേഷി (കഴിവ്) 100 ഉം ഗുരുവിലുള്ള നിങ്ങളുടെ മതിപ്പ് 10 ഉം ആണെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ 10 മാത്രം ദാനം ചെയ്യണം. നിങ്ങളുടെ ശേഷി 10 ആണെങ്കിൽ, ഗുരുവിലുള്ള നിങ്ങളുടെ മതിപ്പ് 100 ആണെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ 10 മാത്രം ദാനം ചെയ്യണം. ഇതിനെ "ശേഷിയും ഭക്തിയും പോലെ" (യഥാ ശക്തി യഥാ ഭക്തി, Yathā śakti yathā bhakti) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഗുരു ദക്ഷിണ (ഗുരുവിന് സമർപ്പിക്കൽ) ഇല്ലാതെ, യജ്ഞമോ യാഗമോ ഫലശൂന്യമാണ് (ആദക്ഷിണ ഹതോ യജ്ഞഃ, Adakṣiṇa hato yajñaḥ). പ്രായോഗിക ഭക്തി (സേവനവും ത്യാഗവും) നിങ്ങളുടെ സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയുടെ തെളിവാണ്. ത്യാഗത്തിൽ ദ്രവ്യവും സേവനത്തിൽ ഊർജ്ജം നൽകുന്നതും ഉൾപ്പെടുന്നു, ആദ്യത്തേത് E=MC² പ്രകാരം രണ്ടാമത്തേതിനേക്കാൾ വളരെ വലുതാണ്. ദത്തഭഗവാന്റെ ഭക്തൻ ദാനധർമ്മം ചെയ്യുന്നതിൽ വളരെ വിവേകിയായിരിക്കണം, കാരണം ഇത് ഇരുതല മൂർച്ചയുള്ള വാളാണ്, ബുദ്ധിപൂർവ്വം ചെയ്താൽ നല്ല ഫലവും അന്ധമായി ചെയ്താൽ ചീത്ത ഫലവും ലഭിക്കും.

9) ജ്യോതിഷം:- ജ്യോതിഷത്തിൽ, നിഷ്ക്രിയ ഗ്രഹങ്ങളെ പരാമർശിക്കുന്നില്ല, എന്നാൽ, ദൈവത്തിന്റെ ഭരണഘടന പ്രകാരം ലോകത്തെ ഭരിക്കുന്ന ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള ചില അത്ഭുത ശക്തികളുള്ള അവയുടെ അധിപനായ ദേവതകളെ പരാമർശിക്കുന്നു. അവർ ദൈവിക ഭരണത്തിന്റെ എക്സിക്യൂട്ടീവ് ശക്തികളാണ്. ജ്യോതിഷത്തിന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ എഴുതിയത് പരാശരൻ, ജൈമിനി തുടങ്ങിയ പുരാതന ഋഷിമാരാണ്. ഈ ഗ്രഹങ്ങൾക്ക് അവയുടെ അധിപ ദേവതകളുണ്ട്, അവ ദൈവത്തിന്റെ അവതാരങ്ങളാണ്. ഒരു ഗ്രഹത്തിന്റെ ദോഷഫലത്തെ ശമിപ്പിക്കാൻ, അതിന്റെ അധിപനായ ദൈവത്തിന്റെ അവതാരത്തെ ആരാധിക്കണം, ഇത് ആത്മീയ ലൈൻ മാത്രമാണ്. ഈ ആരാധന കൂടാതെ, ഒരു പ്രത്യേക ഗ്രഹവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ധാന്യങ്ങൾ പാകം ചെയ്യുകയും യാചകർക്ക് ഭക്ഷണമായി നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു, ഇത് പ്രായോഗിക ദാനധർമ്മം വികസിപ്പിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ എവിടെയായിരുന്നാലും ഗ്രഹങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ മുൻകാല കർമ്മങ്ങളുടെ ഫലങ്ങൾ കൃത്യമായ സമയത്ത് നൽകുന്നു. അതിനാൽ, അതിനെ ഗ്രഹം എന്ന് വിളിക്കുന്നു, അതിനർത്ഥം അത് കൃത്യസമയത്ത് നിങ്ങളെ പിടിക്കുന്നു എന്നാണ് (ഗൃഹാതി ഇതി ഗ്രഹഃ, Gṛhṇāti iti grahaḥ). ഒമ്പത് ഗ്രഹങ്ങളും ആത്യന്തികമാണെന്ന് ജ്യോതിഷന്മാർ കരുതി നിരീശ്വരവാദികളാകരുത്. മുഖ്യമന്ത്രി-ദൈവത്തിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള സെക്രട്ടറിമാരാണ് ഗ്രഹങ്ങൾ.

10) സാർവത്രിക ആത്മീയത (യൂണിവേഴ്സൽ സ്പിരിചൗലിറ്റി):-

ദത്ത ഭഗവാന്റെ അനുയായികൾ ലോകത്തിലെ എല്ലാ മതങ്ങളെയും ഹിന്ദുമതത്തിലെ എല്ലാ ഉപമതങ്ങളെയും ബഹുമാനിക്കണം. എല്ലാ മതങ്ങളുടെയും ദൈവം പറയുന്നത് താൻ ഭൂമിയെയും അതിലുള്ള മുഴുവൻ മനുഷ്യരെയും സൃഷ്ടിച്ചുവെന്നാണ്. നിർഭാഗ്യവശാൽ, മനുഷ്യരാശിയുള്ള  ഒരേയൊരു ഭൂമി മാത്രമേ ഒള്ളു, അതിനാൽ, വിവിധ മതങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങൾ അർത്ഥമാക്കുന്നത്, ഈ ലോകത്തിലെ വിവിധ പ്രദേശങ്ങളിലെ വ്യത്യസ്ത സംസ്കാരങ്ങൾക്ക് സൗകര്യപ്രദമായ വിവിധ ഭാഷകളിൽ വിവിധ മതങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കാൻ ഇറങ്ങിവന്ന ഒരേയൊരു ദൈവം മാത്രമേ ഉള്ളൂ എന്നാണ്. ദൈവം തന്റെ മതത്തിൽ നൽകിയ വേദഗ്രന്ഥം മാത്രമേ മനുഷ്യനെ രക്ഷിക്കൂ എന്ന് ഒരു മതത്തിന്റെ അനുയായികൾ പറഞ്ഞാൽ, മനുഷ്യരാശിയുടെ മുഴുവൻ സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം എന്തുകൊണ്ടാണ് അതേ വേദഗ്രന്ഥം സമയ ഇടവേളയില്ലാതെ ഭൂമിക്ക് മുഴുവൻ നൽകാത്തത് എന്നതാണ് ഞങ്ങളുടെ ചോദ്യം? നിങ്ങളുടെ പ്രദേശത്ത് മാത്രം നല്ല ആളുകൾ ഉണ്ടെന്ന് നിങ്ങൾ പറഞ്ഞാൽ, നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം ദൈവിക പ്രബോധകനെ ക്രൂശിച്ച മോശം ആളുകൾ നിങ്ങളുടെ പ്രദേശത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നില്ലേ? നിങ്ങളുടെ ദൈവിക ഗ്രന്ഥം ലഭിച്ചതിന് ശേഷം 1700 വർഷത്തേക്ക് ഞങ്ങളുടെ രാജ്യം നിങ്ങളുടെ രാജ്യവുമായി വിച്ഛേദിക്കപ്പെട്ടു. ഈ സമയ ഇടവേളയിൽ, നിരവധി തലമുറകൾ നരകത്തിലേക്ക് പോയി, ഇത് അവരുടെ തെറ്റല്ല, നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ അവരെല്ലാം നരകത്തിലേക്ക് പോയി! നിങ്ങളുടെ ദൈവം നിങ്ങളുടെ ദൈവിക ഗ്രന്ഥം എല്ലാ രാജ്യങ്ങൾക്കും ഒരേ സമയം നൽകിയിരുന്നെങ്കിൽ, ഞങ്ങളുടെ കഴിഞ്ഞ തലമുറകളിൽ ചിലർക്കെങ്കിലും നിങ്ങളുടെ ദൈവിക ഗ്രന്ഥം പിന്തുടർന്ന് ദൈവത്തിലേക്ക് എത്തിചേരാമായിരുന്നു! ഇത് ദൈവത്തിന്റെ മേൽ പക്ഷപാതം അടിച്ചേൽപ്പിക്കും, ദൈവം എല്ലാ ആത്മാക്കളുടെയും ദൈവിക പിതാവായതിനാൽ മുഴുവൻ മനുഷ്യരാശിയോടും എപ്പോഴും നിഷ്പക്ഷനാണ്! നിങ്ങളുടെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് ഉത്തരമില്ല, പക്ഷേ ഞങ്ങളുടെ ഭാഗത്തുനിന്ന് മറുപടിയുണ്ട്, അതേ ഒരേ ഒരു ദൈവം എല്ലാ പ്രദേശങ്ങളിലും ഒരേ സമയം വിവിധ മാധ്യമങ്ങളിൽ വന്ന് വിവിധ ഭാഷകളിൽ വേദഗ്രന്ഥങ്ങൾ രചിച്ചു, എന്നതിനാൽ എല്ലാ സാർവത്രിക മതങ്ങളുടെയും സിലബസ് ഒന്നാണ്. അതിനാൽ, സൃഷ്ടിയുടെ ആരംഭം മുതൽ, അവരുടെ വേദഗ്രന്ഥം പിന്തുടരുന്നവർ ദൈവത്തിലെത്തി, വേദഗ്രന്ഥം പിന്തുടരാത്തവർ നരകത്തിലേക്ക് പോയി. ഇപ്പോൾ, ദൈവത്തിന് പക്ഷപാതമില്ല, കാരണം ആത്മാക്കൾക്ക് അവരുടെ യോഗ്യതയും പാപവും അനുസരിച്ച് പ്രതിഫലമോ ശിക്ഷയോ ലഭിച്ചു. അതിനാൽ, ദത്ത ഭഗവാന്റെ അനുയായികൾ എല്ലാ മതങ്ങളുടെ വേദഗ്രന്ഥങ്ങളെ ബഹുമാനിക്കുകയും ലോകത്തിലെ എല്ലാ മതങ്ങളുടെ രൂപങ്ങളെയും ബഹുമാനിക്കുകയും വേണം.

ഒരു മിനി-കോസ്മിക് ലോകമായ ഹിന്ദുമതത്തിലേക്ക് വരുമ്പോൾ, ഹിന്ദുമതത്തിൽ നിരവധി ഉപമതങ്ങളുണ്ട്, ഓരോ ഉപമതവും സ്വയം ദൈവത്തിലേക്കുള്ള ഏറ്റവും മികച്ചതും ഒരേയൊരു പാതയായി സ്വയം പ്രൊജക്റ്റ് ചെയ്യുന്നു. ദത്ത ഭഗവാന്റെ അനുയായികൾ മുകളിൽ പറഞ്ഞതുപോലെ എല്ലാ ഉപമതങ്ങളെയും എല്ലാ ഉപമതങ്ങളിലെ ദൈവത്തിന്റെ വിവിധ രൂപങ്ങളെയും ബഹുമാനിക്കണം. ഭഗവാൻ വിഷ്ണുവും ഭഗവാൻ ശിവനും ഒന്നാണെന്ന് നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കിയാൽ (ശിവശ്ച നാരായണഃ—വേദം, Śivaśca Nārāyaṇaḥ— Veda), ലോകത്തിലെ എല്ലാ മതങ്ങളിലെയും ദൈവങ്ങളും സമാനമായ രീതിയിൽ ഒന്നായിരിക്കും. ശങ്കരൻ എല്ലാ ഉപമതങ്ങളെയും ഹിന്ദുമതത്തിലും സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ ലോകത്തിലെ എല്ലാ മതങ്ങളെയും ഒന്നിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

ഒരേയൊരു ദൈവം എല്ലാ മതങ്ങൾക്കും ഉപമതങ്ങൾക്കും വേണ്ടി വേദഗ്രന്ഥങ്ങൾ എഴുതിയതിനാൽ ആർക്കും അവന്റെ / അവളുടെ മതമോ ഉപമതമോ മാറേണ്ടതില്ല. എല്ലാ മതങ്ങളിലും ഉപമതങ്ങളിലും ഗുണങ്ങളും ദോഷങ്ങളും ഉണ്ട്. ഗുണങ്ങൾ മതങ്ങളുടെ ഉപമതങ്ങളുടെ സ്ഥാപകർ മൂലവും വൈകല്യങ്ങൾ അവരുടെ മോശം അനുയായികൾ മൂലവുമാണ്. എല്ലാ മതങ്ങളിൽ നിന്നും ഉപമതങ്ങളിൽ നിന്നുമുള്ള പോരായ്മകൾ നിങ്ങൾ ഫിൽട്ടർ ചെയ്താൽ, ഫിൽട്ടർ പേപ്പറിൽ അവശേഷിക്കുന്ന അവശിഷ്ടങ്ങൾ ഒന്നുതന്നെയാണെന്ന് കാണുമ്പോൾ നിങ്ങൾ ആശ്ചര്യപ്പെടും. സ്വന്തം മതത്തിൽ നിന്നും ഉപമതത്തിൽ നിന്നും തുടങ്ങി ആർക്കും ആ ഏക ദൈവത്തോട് അടുക്കാനും അടുത്തിടപഴകാനും കഴിയും. എല്ലാ മതങ്ങളും ഉപമതങ്ങളും വൃത്തത്തിൽ ബിന്ദുവായി നിൽക്കുകയും വൃത്തത്തിന്റെ കേന്ദ്രം മാധ്യമം സ്വീകരിക്കാത്ത-സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവമാണെങ്കിൽ, ജ്ഞാനിയായ ഭക്തൻ സ്വന്തം മതത്തിൽ നിന്നോ ഉപമതത്തിൽ നിന്നോ ആരംഭിച്ച് കേന്ദ്രത്തിലെത്തും. സ്വന്തം മതത്തെ മറ്റൊരു മതത്തിലേക്ക് മാറ്റുന്ന സർക്കിളിലെ ഒരു പോയിന്റ് മറ്റൊന്നിലേക്ക് മാറ്റുന്നതിനേക്കാൾ മുന്നോട്ടുള്ള സഞ്ചാരമാണ് ബുദ്ധിപരമായ കാര്യം. ഇന്ത്യയിൽ, ഒരു കേന്ദ്ര ഗവൺമെന്റും വിവിധ സംസ്ഥാനങ്ങളും അനുബന്ധ സംസ്ഥാന സർക്കാരുകളുമുണ്ട്. ഏതൊരു സംസ്ഥാന സർക്കാരിലെയും ഏതൊരു പൗരനും ഒരേസമയം കേന്ദ്ര ഗവൺമെന്റിന്റെ ഇന്ത്യക്കാരനാണ്. നിങ്ങൾ ഇതിനകം ജനനം (സംസ്ഥാനം) പ്രകാരം നിങ്ങളുടെ മതത്തിലോ ഉപമതത്തിലോ രജിസ്റ്റർ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്, നിങ്ങളുടെ ബ്രയിനിലെ ചെറിയ യുക്തി ഉപയോഗിച്ച് ഞങ്ങളുടെ സെന്ററിൽ നിങ്ങൾ സ്വയം രജിസ്റ്റർ ചെയ്യണം. ഈ കേന്ദ്രസർക്കാർ ഞങ്ങളുടെ സാർവത്രിക ആത്മീയതയാണ് (യൂണിവേഴ്സൽ സ്പിരിചൗലിറ്റി), ഏത് മതത്തിലും ഉപമതത്തിലും ഒരേ ദൈവം, ഒരു സ്വർഗ്ഗം, ഒരു നരകം എന്നിവ പൊതുവായതാണ്, അത് നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ മതത്തെ ആത്മാർത്ഥമായി പിന്തുടരണമെന്നും അതേ സമയം സാർവത്രിക ആത്മീയതയെ അംഗീകരിക്കണമെന്നും പറയുന്നു. എല്ലാ സ്കൂളുകളിലും സിലബസ് ഒന്നാണ്, ഭാഷകൾ മാത്രം വ്യത്യസ്തമാണ്. ലംബമായ ചലനം പുരോഗതിക്ക് വേണ്ടിയുള്ളതിനാൽ, തിരശ്ചീന ചലനം സമയം പാഴാക്കുന്നതിനാൽ, അതേ ക്ലാസിലെ മറ്റ് സ്കൂളുകളിലേക്ക് മാറാതെ, നിങ്ങളുടെ ക്ലാസിൽ നിന്ന് ഉയർന്ന ക്ലാസിലേക്ക് നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം സ്കൂളിൽ ഉയരണം.

ഹിന്ദു ഉപമതങ്ങളുടെ പരസ്പരബന്ധം

ഹിന്ദുമതത്തിലെ ഉപമതങ്ങളിലേക്ക് വരുമ്പോൾ, ശങ്കരന്റെ അദ്വൈതവും രാമാനുജന്റെ വിശിഷ്ടാദ്വൈതവും മധ്വന്റെ ദ്വൈതവും തമ്മിലുള്ള പരസ്പരബന്ധം ചെയ്യാൻ പറ്റും:-

1) ശങ്കരൻ ഇറങ്ങിവന്നപ്പോൾ, അവൻ പൂർണ്ണമായും നിരീശ്വരവാദികളാൽ ചുറ്റപ്പെട്ടു (പൂർവ്വമീമാംസക്കാരും ബുദ്ധമതക്കാരും. നിരീശ്വരവാദി താനല്ലാതെ ദൈവത്തിന്റെ അസ്തിത്വത്തോട് ഒരിക്കലും സമ്മതിക്കില്ല, മാത്രമല്ല വളരെ കർക്കശക്കാരനായ നിരീശ്വരവാദിയുടെ കാര്യത്തിൽ അവൻ ദൈവമാണെന്ന് പറയുകയല്ലാതെ മറ്റൊരു മാർഗവുമില്ല. ശങ്കരൻ മൂന്ന് ഘട്ട (സ്റ്റെപ്പ്) യുക്തികൾ നൽകി:- i) നിങ്ങൾ ദൈവമാണ്, ii) നിങ്ങൾ ഉണ്ട്, iii) അതിനാൽ, ദൈവം ഉണ്ട്. നിരീശ്വരവാദിയോട് ദൈവം ഉണ്ടെന്ന് വായിലൂടെ പറഞ്ഞു, എന്നാൽ എന്തുകൊണ്ടാണ് അവന് ദൈവത്തിന്റെ അത്ഭുത ശക്തികൾ ലഭിക്കാത്തത്? മിഥ്യാബോധത്തിന്റെ (വിക്ഷേപ-മല) പ്രായോഗിക ഫലം വളരെക്കാലമായി മനസ്സിനെ നശിപ്പിച്ചുവെന്നും അതിനാൽ ഈശ്വരാരാധനയിലൂടെ മനസ്സ് ശുദ്ധമാക്കണമെന്നും ശങ്കരൻ മറുപടി നൽകി. നിരീശ്വരവാദിയായി പരിവർത്തനം ചെയ്ത ആൾ ഭക്തനും ആയിത്തീർന്നു, അവന്റെ 100% അഹംഭാവം കുറയാൻ തുടങ്ങി. താൻ മാത്രമാണ് ദൈവമെന്ന് (ശിവഃ കേവലോഹം, Śivaḥ kevalo'ham) ഉരുക്കിയ ഈയം കുടിച്ച് നിരീശ്വരവാദികൾക്കായി ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടുള്ള ഈ തെറ്റായ തത്ത്വചിന്ത പിന്തുടരരുതെന്ന് ശങ്കരൻ തന്റെ അടുത്ത ഭക്തരെ ബോധ്യപ്പെടുത്തി.

2) ഈ ഘട്ടത്തിൽ, രാമാനുജ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് ദൈവത്തോടുള്ള സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തി പ്രചരിപ്പിക്കുകയും മേൽപ്പറഞ്ഞ ഭക്തനെ കൂടുതൽ തീവ്രമായ ഭക്തിയോടെ ശക്തനാക്കുകയും ചെയ്തു. ഇപ്പോൾ, ഒരു നല്ല സത്യം മനസ്സിലാക്കാൻ ആത്മാവിന്റെ അഹംഭാവം 50% ആയി കുറഞ്ഞു. ഓരോ ആത്മാവും ദൈവമല്ല, മറിച്ച് ദൈവത്തിന്റെ ഒരു ചെറിയ കണമാണ് (മുഴുവൻ-പാർട്ട് (വോൾ-പാർട്ട്) ബന്ധം) എന്ന് അവൻ അവരോട് പറഞ്ഞു. നിരീശ്വരവാദത്തിൽ നിന്ന് ഒരു ദീർഘയാത്ര നടത്തിയതിനാൽ ഇത് അംഗീകരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത് എന്ന് ആത്മാക്കൾ കരുതി. ഈ ആത്മാക്കൾ ദൈവത്തോടുള്ള അവരുടെ ഭക്തി തുടർന്നു, അവരുടെ അഹംഭാവം 1% ആയി കുറഞ്ഞു.

3) ഒടുവിൽ, മാധവൻ ഈ ഘട്ടത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും ആത്മാക്കൾ ദൈവവുമായി തികഞ്ഞ ദ്വൈതത്വം ഉൾക്കൊള്ളാൻ യോഗ്യരാണെന്ന് കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്തു. കുടം കുശവനിൽ നിന്നും നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായിരിക്കുന്നതുപോലെ ഏതൊരു ആത്മാവും ദൈവത്തിൽ നിന്ന് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. ഏതൊരു ആത്മാവിനും പരമാവധി ദൈവദാസനാകാം. ആത്മാവ് ദൈവത്തിന്റെ ദാസനായി സ്ഥിരതാമസമാക്കിയിരിക്കുന്നു, ഒരു ആത്മാവിനു ലഭിക്കാവുന്ന ആത്യന്തികമായ ഫലമാണിത് അതിനു മുകളിൽ ഒരിക്കലും ആഗ്രഹിക്കരുത്, ദൈവം അവന്റെ ആഗ്രഹപ്രകാരം ഉയർന്ന ഫലം നൽകിയേക്കാം.

ഈ രീതിയിൽ, മൂന്ന് തത്ത്വചിന്തകൾ ആത്മീയ പാതയിലെ തുടർന്നുള്ള ഘട്ടങ്ങളാണ്. അതുകൊണ്ട് ആദ്യം ശങ്കരനും പിന്നെ രാമാനുജനും ഒടുവിൽ മധ്വനും ഇതേ ക്രമത്തിൽ വന്നു. ശങ്കരൻ ഭഗവാൻ ശിവനാണ്, അതിനാൽ ആത്മാവ് ദൈവമാണെന്ന് പറഞ്ഞു. യഥാർത്ഥത്തിൽ, ശങ്കരൻ മനുഷ്യാവതാരത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ശരിയാണ്, അതിൽ ദൈവം പൂർണ്ണമായും ലയിച്ച് ആത്മാവായി മാറുന്നു. ഭഗവാൻ തന്റെ കണ്ണോ കൈയോ ആയി കണക്കാക്കുന്ന ആദിശേഷനാണ് രാമാനുജം. ഭാഗം എന്നാൽ ഭൗതിക അർത്ഥത്തിലല്ല. രണ്ടു മക്കളും തന്റെ കണ്ണുകളാണെന്ന് ഒരു പിതാവ് പറയുന്നു. അതിനാൽ, ആത്മാവ് ദൈവത്തിന്റെ ഭാഗമാണെന്ന് രാമാനുജ പറഞ്ഞു (ശേഷ-ശേഷീ ബന്ധം). ആത്മാവ് ദൈവത്തിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണെന്നും എന്നാൽ ദൈവത്തിൽ നിന്ന് വേർതിരിക്കാനാവാത്തതാണെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. അവന്റെ താരതമ്യബോധം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാതെ, അജ്ഞർ അവനെ പരിഹസിച്ചു, മോക്ഷത്താൽ, അവയവം അപ്രത്യക്ഷമായാൽ, ദൈവം വികലാംഗനാകും എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട്! ഈ ആശയക്കുഴപ്പം ഒഴിവാക്കാൻ, ദൈവവും ആത്മാവും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ ഇനങ്ങളാണെന്ന് മാധവൻ (മധ്വ)  പറഞ്ഞു. ഈശ്വരനും ആത്മാവും ഒരേ അവബോധത്താൽ നിർമ്മിച്ചതാണെങ്കിലും, ഈ പൊതുകാര്യം മാധവൻ അവഗണിച്ചു. യഥാർത്ഥത്തിൽ, ദൈവവും ആത്മാവും അവബോധത്താൽ മാത്രം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതാണെന്ന് മൂന്ന് ദൈവിക പ്രസംഗകരും സമ്മതിച്ചു. അവബോധം അല്ലെങ്കിൽ നിർഗുണ ബ്രഹ്മൻ മാത്രമാണ് ശങ്കരന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ ദൈവം. സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധം അല്ലെങ്കിൽ വ്യക്തിഗത ആത്മാവ് ദൈവമല്ല, കാരണം സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധം വേദപ്രകാരം ഭക്ഷണത്തിൽ നിന്നാണ് ജനിച്ചത്. അതിനാൽ, അത്തരം അവബോധം സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത അവബോധമാണെന്നും സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധമോ വ്യക്തിഗത ആത്മാവോ അല്ലെന്നും നിങ്ങൾ പറയണം. നിർഭാഗ്യവശാൽ, സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധം അല്ലെങ്കിൽ ആത്മാവ് ഒരു കണ്ടെയ്നർ ഇല്ലാതെ സ്വതന്ത്രമായി നിലനിൽക്കില്ല, കൂടാതെ ഇത് സ്വതന്ത്രനായ ദൈവം സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധമോ വ്യക്തിഗത ആത്മാവോ ആണെന്നതിനെ നിരാകരിക്കുന്നു. രാമാനുജവും മധ്വനും ഭഗവാൻ വിഷ്ണുവിനെ തന്റെ ദിവ്യശരീരത്തോടൊപ്പം ആത്യന്തിക ദൈവമായി തിരഞ്ഞെടുത്തു, കാരണം നാമെല്ലാവരും ദൈവത്തിന്റെ പരിപാലനത്തിന്റെയും ഭരണത്തിന്റെയും അവസ്ഥയിലാണ്. പരബ്രഹ്മനോടൊപ്പം ഭഗവാൻ ദത്ത  വിഷ്ണുവുമായി ലയിച്ചതിനാൽ, ഭഗവാൻ വിഷ്ണു ഭഗവാൻ ദത്തയാണ് അല്ലെങ്കിൽ പരബ്രഹ്മനാണ് എന്ന് പറയുന്നതിൽ സംശയമില്ല. എന്നാൽ, ഈ വ്യവസ്ഥ ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മയ്ക്കും ഭഗവാൻ ശിവനും ബാധകമാണ്. ഈ മൂന്ന് ദൈവങ്ങളും മാധ്യമം സ്വീകരിച്ച പരബ്രഹ്മൻ മാത്രമാണ്, അതിനാൽ പരമമായ ഈശ്വരനെക്കുറിച്ച് ഒരു കലഹവും വേണ്ട.

ഭാഗം-3

ദത്ത ഭഗവാന്റെ തത്ത്വചിന്തയിൽ നിന്നുള്ള ചില അടിസ്ഥാന ആശയങ്ങൾ.

മൂന്ന് ആത്മീയ ജ്ഞാന-കൊന്തമാലകൾ

ദത്ത ഭഗവാന്റെ ഭക്തർ താഴെപ്പറയുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ ജാഗ്രത പുലർത്തുകയും മാലയിലെ മുത്തുകളിൽ തൊട്ടു ജപം ചൊല്ലുന്നപോലെ ദിവസവും (മനനം) മനഃപാഠമാക്കുകയും വേണം. ഒരു ഭക്തൻ ഈശ്വരനാമജപം ചെയ്താൽ ദൈവത്തിനും ഭക്തനും കടുത്ത തലവേദനയുണ്ടാകും. ഏതെങ്കിലും ഒരു ഭക്തൻ ഈ ആത്മീയ ആശയങ്ങളുടെ ജപം ചെയ്താൽ, ദൈവവും ഭക്തനും ഒരുപോലെ ആനന്ദം അനുഭവിക്കുകയും ഒടുവിൽ ദൈവവുമായി അടുത്ത ബന്ധമുള്ള മോക്ഷം ഭക്തൻ നേടുകയും ചെയ്യും.

ദൈവം (ബ്രഹ്മമാല)

1. യഥാർത്ഥ യഥാർത്ഥവും (ഒറിജിനൽ) ആത്യന്തികവുമായ ദൈവം അദൃശ്യവും സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്തതും മാധ്യമം സ്വീകരിക്കാത്തതുമാണ് (ആൻമീഡിയേറ്റഡ്‌), അവൻ വേദവും ഗീതയും അനുസരിച്ച് ലോകത്തിനപ്പുറം അല്ലെങ്കിൽ ലോകത്തിന് ചുറ്റുമുള്ള സ്പേസിനപ്പുറം നിലനിൽക്കുന്നു (സ ഭൂമിം വിശ്വതോ വിത്വാ... വേദം, സർവ മാവ്ത്യ തിഷ്ഠതി- ഗീത, Sa bhūmiṃ viśvato vtvā… Veda, Sarva māvtya tiṣṭhati- Gita).

2. ആത്മാക്കൾ ചെയ്യേണ്ട ആരാധനയ്ക്കും ധ്യാനത്തിനും വേണ്ടി, സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവം താൻ സൃഷ്ടിച്ച ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ ജീവിയാൽ (ഫസ്റ്റ് എനെർജിറ്റിക് ബീയിങ്) മാധ്യമം സ്വീകരിക്കുകയും അവനുമായി ഏകതാനമായി (ഹോമോജീനിയസ്‌ലി) ലയിക്കുകയും അവനെ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരമാക്കുകയും (ഫസ്റ്റ് എനെർജിറ്റിക് ഇൻകാർനേഷൻ) ചെയ്തു.

3.. i) ആരും കാണാത്ത കുളിമുറിയിൽ നഗ്നനായ ഒരു മനുഷ്യനെപ്പോലെ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവം, ii) ദത്ത എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന മാധ്യമം സ്വീകരിച്ച ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരം കുളിമുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങുന്ന വസ്ത്രധാരിയെപ്പോലെ ആത്മാക്കൾക്കു ദൃശ്യമാണ് (ദത്ത എന്നാൽ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവത്തെ മാധ്യമം സ്വീകരിച്ച സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവമായി ലോകത്തിന് നൽകി) തമ്മിൽ വ്യത്യാസമൊന്നുമില്ല.

4. ദത്ത ഭഗവാനെ സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ പിതാവ് എന്ന് വ്യത്യസ്ത രൂപങ്ങളിൽ അവരുടെ ഇഷ്ടത്തിനനുസരിച്ച് മറ്റ് മതങ്ങളിൽ വിളിക്കുന്നു, വ്യത്യസ്ത വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ച ഒരേ വ്യക്തിയെപ്പോലെ, ഇത് സാർവത്രിക ആത്മീയതയുടെ (യൂണിവേഴ്സൽ സ്പിരിചുവാലിറ്റി) ആദ്യപടിയാണ്.

5. ഹിന്ദുക്കൾക്ക് ദത്ത ഭഗവാനെയും മറ്റ് മതവിശ്വാസികൾക്ക് സ്വർഗ്ഗപിതാവിനെ വിവിധ രൂപങ്ങളിലും (വസ്ത്രങ്ങൾ) ആരാധിക്കാം, പക്ഷേ, ലോകത്തിലെ എല്ലാ ഭക്തജനങ്ങളും ആരാധിക്കുന്ന ആന്തരിക ദൈവം മാധ്യമം സ്വീകരിക്കാത്ത സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ഒരേ ഒരു ദൈവമാന്നെന്ന് എല്ലാവരും മനസ്സിലാക്കണം.

6. ഒരു മതത്തിന്റെ ദൈവം അവരുടെ രൂപത്തിൽ അവരുടെ വേദഗ്രന്ഥം നിർദ്ദേശിക്കുമ്പോൾ (ഡിക്ടേറ്റു) ആരും ഓഡിയോ-വീഡിയോ കാസറ്റ് എടുത്തിട്ടില്ല, അതിനാൽ, ഏതൊരു മതത്തിന്റെയും ഇന്നത്തെ വേദഗ്രന്ഥം മോശം അനുയായികളുടെ തിരുകലുകൾക്ക് (ഇൻസെർഷൻസ്) വിധേയമാണ്. അതിനാൽ, ആഴത്തിലുള്ള യുക്തിസഹമായ വിശകലനത്തിലൂടെ, എല്ലാ മതങ്ങളിലെയും വികലമായ എല്ലാ ആശയങ്ങളും നിങ്ങൾ ഫിൽട്ടർ ചെയ്താൽ, ഫിൽട്ടർ പേപ്പറുകളിൽ അവശേഷിക്കുന്ന ഒരേയൊരു ആത്മീയ ജ്ഞാനമായിരിക്കും, ഇത് വ്യത്യസ്ത ഭാഷകളിൽ ലോകത്തിലെ എല്ലാ മതങ്ങളുടെയും ഒരേ ആത്മീയ ജ്ഞാനം എഴുതുന്നത് ഒരേയൊരു ദൈവം മാത്രമാണെന്ന് തെളിയിക്കുന്നു. ഇത് ഈ ഭൂമിയിലെ എല്ലാ മനുഷ്യരാശിയുടെയും ഒരേയൊരു ദൈവിക പിതാവായ ദൈവത്തിന്റെ നിഷ്പക്ഷത കൊണ്ടുവരുന്നു.

7. തിരുവെഴുത്തുകൾ വിഷയത്തിലും വ്യത്യസ്തമാണെങ്കിൽ (ഞാൻ ഈ ചോദ്യം ഏതൊരു മതത്തിനോടും ചോദിക്കുന്നു, ഇവിടെ ഞാൻ ക്രിസ്തുമതത്തെ ഒരു ഉദാഹരണമായി എടുക്കുന്നു), എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങളുടെ ശരിയായ വേദഗ്രന്ഥം ഏത് തലമുറയിലും എല്ലാവർക്കും ഒരേ സമയം പിന്തുടരുതിനു വേണ്ടി അത് എല്ലാ വിച്ഛേദിക്കപ്പെട്ട രാജ്യങ്ങളിലും ഒരേ സമയം ആശയവിനിമയം (കമ്മ്യൂണിക്കേറ്റ്) ചെയ്യാഞ്ഞത്?

ഇന്ത്യയെ കണ്ടുപിടിക്കുന്നതിനു 1700 വർഷമെടുത്തു, 17 തലമുറകൾ അവരുടെ ഒരു തെറ്റും കൂടാതെ നരകത്തിലേക്ക് പോയി, കാരണം നിങ്ങളുടെ ശരിയായ വേദഗ്രന്ഥം ഈ ഇടവേളയിൽ (കാലയളവിൽ) ആർക്കും ലഭിക്കാത്തതിനാൽ ഇത് ഏക ദൈവത്തെ (മനുഷ്യരാശിയോടെ ഈ ഒരു ഭൂമിയെ സൃഷ്ടിച്ചു) ഒരു പക്ഷപാത ദൈവിക പിതാവാക്കുന്നു. പക്ഷേ, ഏകദൈവപിതാവ് സൃഷ്ടിയുടെ ആരംഭത്തിൽ തന്നെ വിവിധ ഭാഷകളിൽ എല്ലാ ഗ്രന്ഥങ്ങളും സൃഷ്ടിച്ചു, ദൈവത്തിനു പക്ഷപാതമില്ല.

8. ത്രയങ്ങൾ (വേദഗ്രന്ഥമുള്ള ദൈവം, പാപങ്ങളെ ശിക്ഷിക്കാൻ നരകം, പുണ്യങ്ങൾക്കായി സ്വർഗ്ഗം) എല്ലാ മതങ്ങളിലും പൊതുവാണ്‌, ഉപരിപ്ലവമായ സാംസ്കാരിക വ്യത്യാസങ്ങൾ അവഗണിക്കാം. നിങ്ങളുടെ ദൈവം മാത്രമാണ് മനുഷ്യരാശിയുള്ള ഈ ഭൂമിയെ സൃഷ്ടിച്ചതെന്ന് നിങ്ങളുടെ മതം പറയുന്നുവെങ്കിൽ, എല്ലാ മതങ്ങളും ഇതുപോലെ പറയുന്നതിനാൽ, നിർഭാഗ്യവശാൽ, ഒരേയൊരു ഭൂമി മാത്രമുള്ളതിനാൽ ഒരു ദൈവം വ്യത്യസ്ത രൂപങ്ങളിൽ ഈ ഒരു മനുഷ്യരാശിയുള്ള ഭൂമിയെ സൃഷ്ടിച്ചുവെന്നാണ് നിഗമനം! വ്യത്യസ്ത രൂപങ്ങളിലുള്ള ഒരേ ദൈവം എല്ലാ മതങ്ങളുടെയും വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ പറയുന്നത് അവൻ മാത്രമാണ് ഭൂമിയെ സൃഷ്ടിച്ചതെന്നും ഇവിടെ 'അവൻ' എന്നത് ദൈവത്തിന്റെ രൂപമല്ല, മറിച്ച് എല്ലാ രൂപങ്ങളിലും അടിസ്ഥാനപരമായി കാണപ്പെടുന്ന ഒരേയൊരു ആത്യന്തിക ദൈവത്തെയാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത് എന്നും.

9. ഇന്ത്യാ രാജ്യത്ത്, നിരവധി സംസ്ഥാനങ്ങളുണ്ട്, ഓരോ പൗരനും സംസ്ഥാനത്തിന്റെയും അതേ സമയം രാജ്യത്തിന്റെയും (കേന്ദ്രം) ഭാഗമാണ്. അതുപോലെ, ഓരോ പൗരനും അവന്റെ/അവളുടെ സ്വന്തം മതം ഒരേസമയം പിന്തുടരുകയും നമ്മുടെ സാർവത്രിക മതത്തിലോ അല്ലെങ്കിൽ സാർവത്രിക ആത്മീയതയിലോ രജിസ്റ്റർ ചെയ്യുകയും വേണം, അത് ദൈവത്തിന്റെയും വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെയും ഐക്യത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി മറ്റെല്ലാ മതങ്ങളെയും ബഹുമാനിക്കുന്നതോടൊപ്പം നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം മതം പിന്തുടരുകയും ചെയ്യണമെന്നും പറയുന്നു.

10. മതം മാറുന്നത് വിഡ്ഢിത്തത്തിന്റെ പാരമ്യമാണ്, എല്ലാ മതങ്ങളുടെയും പാതയിലൂടെ കേന്ദ്ര-ദൈവത്തിൽ എത്തിച്ചേരാനാകും. തിരശ്ചീന യാത്രയിലൂടെ ഒരു മതത്തിൽ നിന്ന് മറ്റൊരു മതത്തിലേക്ക് മാറുന്നത് സമയം പാഴാക്കലാണ്, അതിന് പകരം നിങ്ങളുടെ മതത്തിൽ നിന്ന് ദൈവത്തിലേക്കുള്ള ലംബമായ നേരായ യാത്ര ഏറ്റെടുക്കാം.

ഒരു മീഡിയം സ്‌കൂൾ അതേ ക്ലാസിലെ മറ്റൊരു മീഡിയം സ്‌കൂളിലേക്ക് മാറുന്നത് പ്രയോജനകരമല്ല, അതേ സ്‌കൂളിലെ അതേ മീഡിയത്തിൽ താഴ്ന്ന ക്ലാസിൽ നിന്ന് ഉയർന്ന ക്ലാസിലേക്ക് മാറുന്നത് വളരെ ബുദ്ധിപരമാണ്.

11. തന്റെ മതത്തോട് ഭ്രാന്തുള്ള ഒരാൾ നിങ്ങളുടെ മതത്തെ അശ്ലീലമായ രീതിയിൽ ആക്രമിക്കുകയാണെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ അവന്റെ മതത്തെയും അതേ രീതിയിൽ തന്നെ ആക്രമിക്കണം, കാരണം ഒരു മോശം വ്യക്തിയെ സമാധാനപരമായ വാക്കുകളാൽ (സഹായിക്കൽ) അല്ല വിപരീത പോരാട്ടത്തിലൂടെ (ദ്രോഹത്തിലൂടെ) മാത്രമേ ശമിപ്പിക്കാൻ കഴിയുകയുള്ളൂ. ആ വ്യക്തി സമാധാനപരമായ വാക്കുകളുമായി സമീപിക്കുകയാണെങ്കിൽ, മുകളിൽ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ നിങ്ങൾ സമാധാനപരമായി സംസാരിക്കണം. മോശം വ്യക്തി ശമിക്കപ്പെടുകയാന്നെങ്കിൽ നിങ്ങൾ പറയുന്നത് കേൾക്കാൻ തയ്യാറാവുകയും ചെയ്താൽ മുകളിൽ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ തന്നെ നിങ്ങൾ അയാളോട് പറയണം.

12. ദത്ത ഭഗവാൻ (സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ പിതാവ്) ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരങ്ങളായി (ബ്രഹ്മാവ്, വിഷ്ണു, ശിവൻ മുതലായവ പോലെ) ഊർജ്ജസ്വലരായ ജീവികളുള്ള ഉപരിലോകങ്ങൾക്കും, മനുഷ്യാവതാരങ്ങളായി മനുഷ്യരുള്ള ഭൂമിക്കും വേണ്ടി. മനുഷ്യർക്ക് ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരങ്ങളെ ആരാധിക്കാൻ കഴിയില്ല, കാരണം അവ ഭൂമിക്ക് അപ്രസക്തമാണ്. ജീവിതത്തിലുടനീളം കഠിനമായ തപസ്സു ചെയ്താലും ആത്മാവിന് ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരത്തെ കാണാൻ പോലും കഴിയില്ല. അതിനാൽ, ഊർജ്ജസ്വലമായ ഒരു അവതാരത്തെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരു ഭക്തൻ, ദൈവത്തിന്റെ ക്രമീകരണമനുസരിച്ച് അപ്രസക്തമായ ഒരു സാങ്കൽപ്പിക രൂപം അടങ്ങിയ ഒരു പ്രതിമയിലൂടെയോ ഫോട്ടോയിലൂടെയോ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരത്തെ ആരാധിക്കുന്നു. ഇതിൽ തെറ്റൊന്നുമില്ല, കാരണം അത്തരം ആരാധന ഭക്തന്റെ സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയെ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നു.

13. നിങ്ങൾക്ക് പ്രസക്തമായ സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരത്തെ നിങ്ങൾ തിരിച്ചറിയുകയാണെങ്കിൽ, യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനം ലഭിക്കുന്നതിന് ദൈവത്തെ കാണാൻ നിങ്ങൾ ആജീവനാന്ത തപസ്സൊന്നും ചെയ്യേണ്ടതില്ല. സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരത്തിൽ നിന്ന് നിങ്ങൾക്ക് യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനം ഉടനടി പഠിക്കാൻ തുടങ്ങാം, അതുവഴി നിങ്ങളുടെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ കർമ്മയോഗയുടെ അവസാന ഘട്ടം പരിശീലിക്കുന്നതിനും ഈ ജീവിതാവസാനത്തിന് മുമ്പ് ലക്ഷ്യത്തിലെത്തുന്നതിനും കഴിയും. ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരങ്ങൾക്കോ ​​മുൻകാല മനുഷ്യാവതാരങ്ങൾക്കോ ​​വേണ്ടി നിങ്ങൾ തപസ്സുചെയ്യുകയാണെങ്കിൽ, അവ നിങ്ങൾക്ക് അപ്രസക്തമായതിനാൽ ഒന്നും നിങ്ങൾക്ക് ദൃശ്യമാകില്ല. ദൈവം അംഗീകരിച്ച ദൈവത്തിൻറെ പ്രസക്തമായ രൂപത്തെ നിരാകരിച്ച്, ദൈവം അംഗീകരിക്കാത്ത, അപ്രസക്തമായ ദൈവത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ നിങ്ങൾ തൂങ്ങിക്കിടക്കുകയാണ്.

14. ദത്ത ഭഗവാൻ, ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവും ഭഗവാൻ വിഷ്ണുവും ഭഗവാൻ ശിവനും ആണ്. ശങ്കരൻ ഭഗവാൻ ശിവൻ, രാമാനുജൻ ഭഗവാൻ വിഷ്ണു, മധ്വൻ ഭഗവാൻ ബ്രഹ്മാവ് ആണ്. ശങ്കരൻ നേരിട്ട് ശിവനാണ്, അതിനാൽ, എല്ലാ ആത്മാവും ദൈവമാണെന്ന് പറയാനുള്ള പൂർണ്ണ ധൈര്യമുണ്ട്, അവന്റെ കാലത്ത് തന്നെ ഏതാണ്ട് പൂർണ്ണമായ പരിപാടി ആവിഷ്കരിച്ചു. രാമാനുജൻ ആദിശേഷന്റെ അവതാരമാണ് (അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുയായികൾ പ്രകാരം) മധ്വൻ വായുവിന്റെ അവതാരമാണ് (അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുയായികൾ പ്രകാരം). ദൈവത്തിന്റെ ദാസരായ ഇരുവരും ആത്മാവ് ദൈവത്തിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണെന്ന് അവകാശപ്പെട്ടു (ദ്വൈതവാദം). ഒരു പ്രൊഫസർ നടത്തുന്ന പ്രഭാഷണം അവന്റെ റിസർച്ച് സ്കോളർ-വിദ്യാർത്ഥികൾ വിപുലീകരിക്കുന്നതുപോലെ ദൈവം സ്ഥാപിച്ച പരിപാടി അവന്റെ ദാസന്മാർ വിപുലീകരിക്കുന്നു. ത്രിമൂർത്തികൾക്കിടയിലും (ബ്രഹ്മ, വിഷ്ണു, ശിവൻ) മൂന്ന് ദൈവിക പ്രബോധകർക്കിടയിലും (ശങ്കരൻ, രാമാനുജം, മധ്വ) വ്യത്യാസം കാണുന്ന ആൾ നിത്യനരകത്തിൽ വീഴും.  

15. ഭൂതവും വർത്തമാനവും ഭാവിയും എല്ലാം ദൈവത്തിനറിയാം, എന്നാൽ വർത്തമാനകാലത്തെക്കുറിച്ച് നമുക്ക് വളരെ കുറച്ച് മാത്രമേ അറിയൂ, അത് പലപ്പോഴും തെറ്റായി നിഗമനം ചെയ്യപ്പെടാം. കൃഷ്ണൻ ദൈവത്തിന്റെ മനുഷ്യാവതാരമാണെന്നും ഗോപികമാർ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ജന്മങ്ങളോളം ദൈവത്തിനായി തപസ്സു ചെയ്ത ഋഷിമാരാണെന്നും നമുക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല. എല്ലാ വീട്ടിലും ഈ മൂന്ന് ബന്ധനങ്ങൾ മാത്രമേ ഉള്ളൂ എന്നതിനാൽ, ഏറ്റവും ശക്തമായ മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങൾ സമ്പത്ത്, കുട്ടികൾ, ജീവിതപങ്കാളി എന്നിവയിലാണെന്ന് നമുക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല. പണവും കുട്ടികളും അടങ്ങുന്ന ബോണ്ടിന്റെ സംയുക്ത പരീക്ഷയിൽ ഗോപികമാർ പരാജയപ്പെട്ടു (കൃഷ്ണൻ അവരുടെ കുട്ടികൾക്കായി സൂക്ഷിച്ച വെണ്ണ മോഷ്ടിച്ചപ്പോൾ അവർ യശോദയോട് പരാതിപ്പെട്ടതിനാൽ), പക്ഷേ, ജീവിതപങ്കാളിയുമായുള്ള പരീക്ഷയിൽ വിജയിച്ചു (അർദ്ധരാത്രിയിൽ കൃഷ്ണനോടൊപ്പം നൃത്തം). ഗോപികമാരോടൊപ്പം കൃഷ്ണൻ നടത്തിയ നിയമവിരുദ്ധ നൃത്തത്തെക്കുറിച്ച് പരീക്ഷിത്ത് രാജാവ് ശുകനെ ചോദ്യം ചെയ്തു, ഈ പരീക്ഷയിൽ എല്ലാ ഗോപികമാരും വിജയിച്ചു! ഗോപികമാരെല്ലാം പരാജയപ്പെട്ട ജോയിന്റ് ടെസ്റ്റിനെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം ചോദ്യം ചെയ്തില്ല! പരീക്ഷിതും ഒരു ആത്മാവാണ്, വിജയിച്ച പരീക്ഷയെക്കുറിച്ച് കൃഷ്ണ ഭഗവാനെ അനാവശ്യമായി കുറ്റപ്പെടുത്തി, പരാജയപ്പെട്ട പരീക്ഷയെക്കുറിച്ചുള്ള ആത്മാക്കളുടെ വൈകല്യം മറയ്ക്കുന്നു! ഗോപികമാർ ഏറ്റവും ഉന്നതരും  ജ്ഞാനികളുമായ ഋഷിമാരാണ്, അവൻ അവരിൽ തെറ്റ് കണ്ടെത്തുന്നു! വിജയിച്ച പരീക്ഷയെ കുറിച്ചും ഗോപികമാർ പലതവണ ദൈവത്തെ അമർത്തി (നിർന്ധിച്ചു) (സ്ത്രീകളായി മാറാൻ അവർ അഭ്യർത്ഥിച്ചപ്പോൾ രാമൻ അവരെ നിരസിച്ചു, നരകത്തിലെ പാപത്തിന്റെ ഗുരുതരമായ ശിക്ഷയെക്കുറിച്ച് കൃഷ്ണൻ പോലും അവരെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തി). i) ഗോപികമാർ ഏറ്റവും ശക്തമായ മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങൾ (ഏശാനാ ത്രയം, Eshanaa trayam) തീരുമാനിക്കുന്നതിൽ വളരെ ജ്ഞാനികളായിരുന്നു, അവയെ കുറിച്ച് നമുക്ക് അവരെ വിമർശിക്കാൻ കഴിയില്ല, ii) ഈ പരീക്ഷണത്തിനായി അവർ ദൈവത്തെ പ്രത്യേകിച്ച് നിർബന്ധിപ്പിച്ചു, iii) അവർക്ക് ഗോലോകഫലം ലഭിച്ചു, അത് അത്യുന്നതമായ ദൈവത്തിന്റെ വാസസ്ഥലത്തേക്കാൾ ഉയർന്നതാണ്. കൃഷ്ണ ഭഗവാനെക്കുറിച്ച് പരീക്ഷിത്തിനു എന്തിന് വയറുവേദന ഉണ്ടാകണം? ഭാഗവതം പണ്ഡിതന്മാർക്ക് ഒരു പരീക്ഷണമാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു (വിദ്യാവതണം ഭാഗവതേ പരീക്ഷ, Vidyāvatāṃ Bhāgavate parīkṣā).

16. ഊർജസ്വലവതാരങ്ങളിലും മനുഷ്യാവതാരങ്ങളിലും ദത്ത ഭഗവാൻ പ്രവേശിച്ച് ലയിച്ചുവെങ്കിലും, യഥാർത്ഥത്തിൽ, ഈ അവതാരങ്ങളെല്ലാം പരബ്രഹ്മന്റെ അവതാരങ്ങളാണ്, കാരണം പരബ്രഹ്മൻ ഇതിനകം ദത്ത ഭഗവാനുമായി ലയിച്ചു. അതിനാൽ, മനുഷ്യർക്ക് ഒരു മനുഷ്യാവതാരത്തെക്കുറിച്ചും സംശയം വേണ്ട, കാരണം പരബ്രഹ്മൻ ഒഴികെയുള്ള സൃഷ്ടികളെല്ലാം പരബ്രഹ്മന്റെ മാധ്യമങ്ങൾ മാത്രമായതിനാൽ അത് പരബ്രഹ്മന്റെ അവതാരമാണ്. മനുഷ്യാവതാരവുമായി നിങ്ങൾ സഹവസിക്കുമ്പോൾ; നിങ്ങൾ പരബ്രഹ്മനെ തന്നെയാണ് കാണുന്നതും സംസാരിക്കുന്നതും സ്പർശിക്കുന്നതും ജീവിക്കുന്നതും എന്ന് നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കണം. ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരത്തോടൊപ്പം സഹവസിക്കുന്ന ഊർജ്ജസ്വലരായ ജീവികൾക്കും ഇതേ സൗകര്യം നൽകപ്പെടുന്നു.

ആത്മാവ് (വിഷ്ണു മാല)

1) ആത്മാവ് ലക്ഷ്യമല്ല (ദൈവം). നിങ്ങൾ ഇതിനകം മുംബൈ നഗരമാണെങ്കിൽ, ത്രിപുടിയുടെ (ആത്മാവ്, ലക്ഷ്യം, പാത) ആവശ്യമില്ല, കാരണം ലക്ഷ്യത്തിലെത്താൻ (മുംബൈ നഗരം) ശരിയായ പാതയിലൂടെ നിങ്ങൾ യാത്ര ചെയ്യേണ്ടതില്ല. പിന്നെ, ഒരു ഗുരുവിന്റെയോ സദ്ഗുരുവിന്റെയോ ആവശ്യമില്ല, കാരണം നിങ്ങൾ മുംബൈ നഗരമായതിനാൽ മുംബൈ നഗരത്തിലെത്താൻ ഒരു വഴികാട്ടിയും ആവശ്യമില്ല!

2) ആത്മാവിനെ സൃഷ്ടിയിൽ (പ്രകൃതി) പരാ പ്രകൃതി എന്ന് ഗീത (പ്രകൃതി വിദ്ധി മേ പരം, ജീവ ഭൂതം..., Prakṛtiṃ viddhi Me parām, Jīva bhūtām…) പരാമർശിച്ചിരിക്കുന്നു, അതിനാൽ ആത്മാവിന് സ്രഷ്ടാവോ സ്രഷ്ടാവിന്റെ ഭാഗമോ ആകാൻ കഴിയില്ല. ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, ഏതൊരു ജീവിയ്ക്കും സ്രഷ്ടാവ് (അവതാരം) ആകാൻ കഴിയും, കാരണം ദൈവം ആ തിരഞ്ഞെടുത്ത വ്യക്തിയുമായി ഏകതാനമായി ലയിക്കുന്നു, ഇതാണ് ശങ്കരന്റെ വീക്ഷണം. അതുപോലെ, ഏതൊരു ആത്മാവിനെയും ഈശ്വരന് ഒരു അവയവം (ഭാഗം) പോലെ വളരെ അടുപ്പിക്കാനാകും, ഇതാണ് രാമാനുജന്റെ വീക്ഷണം. മറ്റെല്ലാ സാധാരണ ആത്മാക്കളും മധ്വയുടെ വീക്ഷണമനുസരിച്ച് യജമാനനിൽ നിന്ന് ദാസന്മാരെന്നപോലെ ദൈവത്തിൽ നിന്ന് വേറിട്ടുനിൽക്കുന്നു.

3) ഒരു ആത്മാവ് ദൈവത്തിന്റെ ഭാഗമാകുമ്പോൾ, അത് ദൈവത്തിന്റെ ആഗ്രഹത്താൽ മാത്രം സംഭവിക്കുന്നു, എന്നാൽ, ആ ഭാഗം ദൈവത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ദൈവിക ശരീരത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ അവയവമല്ല. ഭക്തൻ അവന്റെ ശരീരത്തിന്റെ അവയവം പോലെ ദൈവത്തോട് വളരെ അടുക്കുന്നു. യഥാർത്ഥത്തിൽ, ദൈവത്തിന്റെ ദിവ്യശരീരത്തിനുചുറ്റും, അകത്തെ കുപ്പായത്തിൽ (അവന്റെ ദിവ്യശരീരം) ഒരു പുറം കുപ്പായം പോലെയാണ് ലോകം നിലനിൽക്കുന്നത്, ഓരോ ആത്മാവും പുറം കമ്പിളി കോട്ടിലെ കമ്പിളി നൂൽ പോലെയാണ്. ഈ കമ്പിളി കോട്ട് വിശ്വരൂപമാണ് (രാമാനുജന്റെ വീക്ഷണമനുസരിച്ച് ഈ ലോകം ദൈവത്തിന്റെ അവിഭാജ്യമായ ബാഹ്യ കോട്ടായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു). ദൈവാഭിലാഷത്താൽ ആത്മാവ് ദൈവമാകുമ്പോൾ, ശങ്കരന്റെ വീക്ഷണപ്രകാരം മനുഷ്യാവതാരമാകാൻ ദൈവം മനുഷ്യനുമായി സമ്പൂർണ്ണമായി ലയിക്കുന്നു. ഈ രണ്ട് കേസുകളും ആത്മാക്കളുടെ പ്രത്യേക കേസുകളാണ്, അവശേഷിക്കുന്ന ആത്മാക്കൾ മധ്വയുടെ വീക്ഷണമനുസരിച്ച് ദൈവത്തിൽ നിന്ന് (ദ്വൈതവാദം) തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്.

4) മധ്വയുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ, ആത്മാവ് യജമാനനായ ദൈവത്തിൽ നിന്ന് പൂർണ്ണമായും വേർപെട്ട ഒരു ദാസനാണ്, അതിനർത്ഥം കോട്ട് ദൈവം ധരിക്കുക്കുന്നില്ല എന്നാണ് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്. ഈ തത്ത്വചിന്തകളിലെല്ലാം, ആത്മാവിനെ ദൈവമായി അല്ലെങ്കിൽ ദൈവത്തിന്റെ ഭാഗമായി കണക്കാക്കാൻ ദൈവം ഒരു പ്രത്യേക ആത്മാവിനോട് ഒരു പ്രത്യേക ഉപകാരം ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ സാധാരണ ആത്മാവ് ദൈവവുമായി പൂർണ്ണമായും വിച്ഛേദിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

5) സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധമായ ആത്മാവ് ദൈവമാണ് എന്ന് ശങ്കരൻ പറഞ്ഞു (നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം അവബോധം എന്ന പേരിൽ ഒരു പ്രത്യേക പ്രവർത്തന രൂപത്തിലേക്ക് രൂപാന്തരപ്പെടുന്നു. ഭക്ഷണത്തിന്റെ ദഹനവും ഓക്സീകരണവും മൂലം ഉണ്ടാകുന്ന നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം, പ്രവർത്തനക്ഷമമായ മസ്തിഷ്ക-നാഡീവ്യവസ്ഥയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ, നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം അവബോധമായി രൂപാന്തരപ്പെടുന്നു.). ശങ്കരൻ ഇറങ്ങിവന്നപ്പോൾ എല്ലാവരും നിരീശ്വരവാദികളായിരുന്നു (പൂർവമീമാംസകരും ബുദ്ധമതക്കാരും), അവനല്ലാതെ മറ്റൊരു ദൈവമുണ്ടെന്ന് ഒരു നിരീശ്വരവാദിയും സമ്മതിക്കില്ല. ശങ്കരന് (അല്ലെങ്കിൽ ശങ്കരന്റെ സ്ഥാനത്ത് ആരെങ്കിലും) i) ആത്മാവ് ദൈവമാണ്, ii) ആത്മാവ് ഉണ്ട്, iii), അതിനാൽ ദൈവം ഉണ്ട് എന്ന് പറയുകയല്ലാതെ  മറ്റൊരു മാർഗവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ആളുകൾ ശങ്കരന്റെ പശ്ചാത്തലം മനസ്സിലാക്കിയില്ല, മാത്രമല്ല എല്ലാ ആത്മാവും ദൈവമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്തു. യാതൊരു പരിശ്രമവുമില്ലാതെ ദൈവമാകാനുള്ള ആത്മാക്കളുടെ സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത അഭിലാഷത്തെ ശങ്കരൻ ചൂഷണം ചെയ്തു!

6) നിരീശ്വരവാദികളെ ഈശ്വരവാദികളാക്കാൻ സ്വയം സൃഷ്ടിച്ച ഈ മിഥ്യാധാരണയിൽ (ഇല്ല്യൂഷൻ) തന്റെ അടുത്ത ശിഷ്യന്മാർ വീഴില്ലെന്ന് ശങ്കരൻ കരുതി. അതിനാൽ, താൻ മാത്രമാണ് ശിവൻ (ശിവ കേവലോ’ഹം, Shivah kevalo’ham) എന്ന് പറഞ്ഞ് അദ്ദേഹം അത്ഭുതകരമായി ഉരുക്കിയ ഈയം കുടിച്ചു. ദൈവവുമായുള്ള ആത്മാവിന്റെ ദ്വൈതത്വത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി അദ്ദേഹം നിരവധി പ്രാർത്ഥനകൾ എഴുതി. കൈവല്യത്തിൽ (മോനിസം) ആത്മാവ് അവതാരമായി മാറുന്നതിലൂടെ ദൈവമോ ദൈവത്തിന് തുല്യമോ ആയി മാറുന്നു. ദ്വൈത സായൂജ്യത്തിൽ, ദൈവം ഭക്തന്റെ ദാസനായി മാറുന്നു! ഇവ രണ്ടും ദൈവഹിതത്താൽ മാത്രം സംഭവിക്കുന്നു, ആത്മാവിന്റെ അഭിലാഷത്താൽ അല്ല.

7) നമ്മുടെ മൂന്ന് വിശുദ്ധ ഇതിഹാസങ്ങളിൽ (രാമായണം, ഭരതം, ഭാഗവതം) സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരത്തെ (രാമനും കൃഷ്ണനും) മാത്രമേ പരാമർശിച്ചിട്ടുള്ളൂ, അതിന്റെ ഭക്തരായ ഹനുമാനും ഗോപികമാരും അവരുടെ സമകാലീന മനുഷ്യാവതാരങ്ങളെ മാത്രമേ ആരാധിച്ചിട്ടുള്ളൂ, ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരങ്ങളെയോ പ്രതിമകളുടെ രൂപത്തിലുള്ള മുൻകാല മനുഷ്യാവതാരങ്ങളെയോ ആരാധിച്ചിട്ടില്ല. ഹനുമാനും ഗോപികമാരും യഥാക്രമം ബ്രഹ്മലോകത്തിന്റെയും ഗോലോകത്തിന്റെയും ഉന്നതഫലങ്ങൾ നേടി. പ്രസക്തമായ സമകാലിക മനുഷ്യാവതാരത്തെ മാത്രം പിടിക്കുന്നതിലൂടെ, മനുഷ്യ ഭക്തർക്ക് അത്യുന്നതമായ ദിവ്യഫലം ലഭിക്കുന്നു എന്ന് പറയാനുള്ള ഏറ്റവും ശക്തമായ തെളിവല്ലേ ഇത്?

8) ഓരോ നിരീശ്വരവാദിയും പറഞ്ഞു, ദൈവം ഉണ്ടെന്ന് കാരണം ദൈവം അവനാണ്. പക്ഷേ, തന്റെ പക്കൽ അത്ഭുതശക്തികൾ ഇല്ലാതിരുന്നതിനെ കുറിച്ച് അവൻ ശങ്കരനോട് ചോദിച്ചു. തുടർന്ന്, ശങ്കരൻ പറഞ്ഞു, പ്രായോഗികമായ അജ്ഞത (വിക്ഷേപം) വളരെ മോശമായ വസ്തുവായി(മല)  മാറിയതാണ് തടസ്സമെന്ന് ശങ്കരൻ പറഞ്ഞു, അത് ദൈവത്തോടുള്ള ഭക്തിയാൽ നീക്കം ചെയ്താൽ ശുദ്ധമായ ഓർമ്മ (ചിത്ത ശുദ്ധി) നേടാൻ കഴിയും. അഭിലാഷ-അന്ധനായ നിരീശ്വരവാദി ഈശ്വരവാദിയായി തിരിഞ്ഞു, തന്റെ യഥാർത്ഥ 100% അഹങ്കാരത്തെ 50% ആക്കി, ഒരു ഭക്തനായി മാറി.

9) രാമാനുജം ഈ ഘട്ടത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു, ആത്മാവ് ദൈവത്തിന്റെ ഒരു ചെറിയ അംശമാണെന്നും പൂർണ്ണമായും ദൈവമല്ലെന്നും പഠിപ്പിച്ച് സൈദ്ധാന്തികമായ ഭക്തിക്ക് (ഭക്തി) ഊന്നൽ നൽകി. നിരീശ്വരവാദത്തിൽ നിന്നും ഈശ്വരവാദികളായി മാറിയ ഭക്തർ ദൈവമല്ലെങ്കിൽ ദൈവത്തിന്റെ ഭാഗമാകാൻ വേണ്ടിയെങ്കിലും വളരെക്കാലം ഭക്തിയോടെ തുടർന്നു. നീണ്ട ഭക്തി നിമിത്തം അഹങ്കാരം 50% ൽ നിന്ന് 1% ആയി.

10) ആത്മാവ് ഈശ്വരനിൽ നിന്ന് വേറിട്ട് നിൽക്കുന്നതാണെന്നും ദൈവത്തിൻറെ ദാസൻ മാത്രമാണെന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മാധവൻ (മധ്വ) ഈ ഘട്ടത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ഇതിലൂടെ, ആത്മാവ് തന്റെ അഹംഭാവം 100% ൽ നിന്ന് ഏതാണ്ട് 0% ആയി കുറച്ചുകൊണ്ട് നവീകരിക്കപ്പെട്ടു. ഈ രീതിയിൽ, മൂന്ന് ദൈവിക പ്രസംഗകരും ഒന്നുതന്നെയാണ്, ഒരേ പരിപാടി വികസിപ്പിക്കുന്നു. അവരുടെ പശ്ചാത്തലം മനസ്സിലാക്കാതെ അവരുടെ ശിഷ്യന്മാർ ഇന്നും തമ്മിൽ കലഹിക്കുന്നു!

11) ലൗകിക ജീവിതത്തിലെ അനീതിക്കെതിരെ ആത്മാവ് നീതിക്ക് വേണ്ടി വോട്ട് ചെയ്യണം, ഇത് ദൈവത്തെ വളരെയധികം സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നു. ആത്മീയ ജീവിതത്തിൽ, ആത്മാവ് നീതിക്കെതിരെ പോലും ദൈവത്തിന് വോട്ട് ചെയ്യണം, കാരണം ആഴത്തിലുള്ള വിശകലനം അനുസരിച്ച് അത്തരം നീതി യഥാർത്ഥത്തിൽ അനീതിയാണ്. ദൈവം എപ്പോഴും ശരിയാണ്, എന്നാൽ ആത്മാവല്ല, കാരണം ആത്മാവിന്റെ പരിമിതമായ അറിവ് കാരണം ആത്മാവിനു അനീതി നീതിയായി കാണപ്പെടുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ദ്രോണനെ വധിക്കാൻ യുദ്ധത്തിൽ ഒരു നുണ പറയാൻ ദൈവം ധർമ്മരാജനോട് പറഞ്ഞു. കള്ളം പറയുന്നത് അനീതിയാണെന്ന് കരുതി ധർമ്മരാജൻ അത് നിരസിച്ചു. പക്ഷേ, കൃഷ്ണ ഭഗവാന്റെ വീക്ഷണത്തിൽ അത് നീതിയാണ്, കാരണം ദ്രോണർ മോശം കൗരവരുടെ അനീതിയെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു, അനീതിയെ അനീതിയെക്കൊണ്ട് വെട്ടിമാറ്റാം എന്നതാണ് ഇവിടെ ന്യായം. അതിനാൽ, ദൈവം എല്ലായ്പ്പോഴും നീതി പാലിക്കുകയും നീതിയെ സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അത് പശുവിന്റെ രൂപത്തിൽ അവനു കീഴടങ്ങി.

12) ഗായത്രി മന്ത്രവും യജ്ഞയാഗവും ചെയ്യുമ്പോൾ ബ്രാഹ്മണ പുരുഷാത്മാക്കൾ അഭിമാനിക്കുന്നു, സ്ത്രീകൾക്കും താഴ്ന്ന ജാതിക്കാർക്കും ഈ രണ്ട് മാന്യമായ സൗകര്യങ്ങളിൽ നിന്ന് വിലക്കുണ്ടെന്ന് കരുതി. നിങ്ങൾ ഇങ്ങനെ ചിന്തിച്ചാൽ നിങ്ങളാണ് ഏറ്റവും വലിയ വിഡ്ഢി. ഗായത്രി എന്നാൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ നിങ്ങളുടെ മാതൃഭാഷയിൽ ദൈവത്തെ സ്തുതിക്കുക എന്നതാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്, നിങ്ങൾ അജ്ഞതയോടെ ഗായത്രി മീറ്ററിൽ ഒരു ശ്ലോകം ചൊല്ലുകയാണ്, അതുമാത്രമാണ് ഗായത്രി മന്ത്രം എന്ന് കരുതി. നിർഭാഗ്യവാന്മാരെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്ന അവരുടെ കൂടെയാണ് യഥാർത്ഥ ഗായത്രി. അതുപോലെ, യജ്ഞം എന്നാൽ വിശക്കുന്നവർക്ക് നെയ്യ് ചേർത്ത ഭക്ഷണം നൽകുക എന്നതാണ്. വിശപ്പിന്റെ അഗ്നി വൈശ്വാനരാഗ്നി അല്ലെങ്കിൽ നെയ്യ്-ഭക്ഷണത്തോടൊപ്പം ആരാധിക്കപ്പെടുന്ന ദൈവിക അഗ്നിയാണ് (അഹാം വൈശ്വാനരോ... ഗീത, Ahaṃ Vaiśvānaro… Gita). വിശക്കുന്ന വ്യക്തി ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ, അവൻ ഹോതായും (ഭക്ഷണം നൽകുന്നയാൾ) ഹവാനിയയും (ഭക്ഷണം സ്വീകരിക്കുന്നയാൾ) ആയിത്തീരുന്നു, ഇത് രുഗ്വേദം (അഗ്നി മിയേ… ഹോത്താരം, Agni mīḻe… hotāram) എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ആദ്യ വേദത്തിലെ ആദ്യ ശ്ലോകത്തിൽ പറയുന്നു. അതിനാൽ, നെയ്യ് ഉപയോഗിച്ച് ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യാൻ ഉപയോഗിക്കേണ്ട ഭൗതിക അഗ്നിയിൽ നെയ്യ് കത്തിച്ചുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ ഏറ്റവും വലിയ പാപം ചെയ്യുന്നു. വൈശ്വാനര അഗ്നി വിശക്കുന്ന അതിഥിയാണെന്ന് വേദം പറയുന്നു (വൈശ്വാനര പ്രവിശത്യതിഥി, Vaiśvānara praviśatyatithi). ബ്രാഹ്മണ പുരുഷൻ ഗായത്രിയിലും യജ്ഞത്തിലും അഭിമാനിക്കുന്നു, സ്ത്രീകൾക്കും മറ്റ് ജാതികൾക്കും ഈ രണ്ട് സൗകര്യങ്ങളും നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നു. പക്ഷേ, മൂർച്ചയുള്ള വിശകലനത്തിൽ, ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പാട്ടുകൾ പാടുന്ന സ്ത്രീകളാണ് യഥാർത്ഥ ഗായത്രി ചെയ്യുന്നത് എന്ന് വ്യക്തമായി കണ്ടെത്തി. അതുപോലെ, സ്ത്രീകൾ ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യുന്നതും വിശക്കുന്നവർക്ക് വിളമ്പുന്നതും യഥാർത്ഥ യജ്ഞമാണ്.

13) വേദം പാരായണം ചെയ്യുന്ന ആളുകൾ തങ്ങളെ വേദ പണ്ഡിതൻ (വേദ പണ്ഡിതൻ, Veda pandita) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഇത് തെറ്റാണ്, കാരണം അവർക്ക്  വേദത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവ് ഇല്ല, പ്രത്യേകിച്ചും വേദം എന്നാൽ ജ്ഞാനം (വിദുൽ ജ്ഞാനേ, Vidul Jñāne) എന്നാണ്. അവർ തങ്ങളെ വേദ പാരായണം ചെയ്യുന്നവർ എന്ന് വിളിക്കണം (വേദ പാതക, Veda paathaka). പുരാതന ഇന്ത്യയിൽ, അച്ചടി സാങ്കേതികവിദ്യ  നിലവിലില്ലാതിരുന്നപ്പോൾ, ആളുകൾ വേദം പാരായണം ചെയ്ത് സംരക്ഷിച്ചു, ഇത് ഉൾപ്പെടുത്തലും (ഇൻസെർഷൻസ്) ഒഴിവാക്കി. പക്ഷേ, ഇപ്പോൾ, അച്ചടി സാങ്കേതികവിദ്യയിലൂടെ വേദം നന്നായി സംരക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു, വേദം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള പാരായണം അർത്ഥശൂന്യമാണ്, ഇപ്പോൾ, ഉൾപ്പെടുത്തലും അസാധ്യമാണ്. അതിനാൽ, വേദം അന്ധമായി വായിക്കുന്നതിനേക്കാൾ ആളുകൾ വേദത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവിലും അതിന്റെ പ്രചാരണത്തിലും ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കണം. വേദജ്ഞാനം എല്ലാവർക്കും കേൾക്കാവുന്ന പുരാണങ്ങളിൽ (ദ്വിതീയ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ) പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുന്നതിനാൽ, അന്ധനായ പുരുഷ പാരായണക്കാരൻ നിർഭാഗ്യവാനാണ്, മറ്റുള്ളവരെല്ലാം (സ്ത്രീകളും മറ്റ് ജാതികളും) പുരാണങ്ങളിലൂടെ വേദജ്ഞാനം അറിയുന്നതുകൊണ്ടു വളരെ ഭാഗ്യവാൻമാരാണ്. ബ്രാഹ്മണ പുരുഷന്മാർ വേദജ്ഞാനത്തെക്കുറിച്ച് അജ്ഞരാണ്, അന്ധമായി വേദം (വേദ പാതകാസ്) ചൊല്ലുന്നു. ദ്വിതീയ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലൂടെ (പുരാണങ്ങൾ) വേദജ്ഞാനം പഠിക്കാൻ നിർബന്ധിതരായ സ്ത്രീകളും മറ്റ് ജാതികളും വേദത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ പണ്ഡിതന്മാരായി മാറുകയാണ് (വേദ പണ്ഡിതന്മാർ). ആരെങ്കിലും മറ്റുള്ളവരെ ദ്രോഹിക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ, അവൻ സ്വയം ദൈവഹിതത്താൽ ആ ദ്രോഹം സ്വീകരിക്കുന്നു, അവൻ മറ്റുള്ളവരെ ഇരയാകാൻ ശ്രമിക്കുമെങ്കിലും, ആ ഉപദ്രവം അവരെ (സ്ത്രീകളും മറ്റ് ജാതികളും) സ്പർശിക്കുന്നില്ല, മറിച്ച്  ദൈവഹിതത്താൽ അവർക്കു പ്രയോജനം ലഭിക്കുന്നു.

14) ലൗകിക പ്രയത്നങ്ങൾ കൊണ്ട് പരിഹരിക്കാൻ കഴിയാത്ത, പ്രായോഗികമായ ലൗകിക പ്രശ്നങ്ങളിൽ ചില പരിഹാരങ്ങൾ ലഭിക്കുന്നതിന് ദൈവത്തെ ഉപയോഗിക്കുക എന്നതാണ് ആത്മാവിന്റെ പ്രധാന സ്വഭാവം. ദൈവത്തോടുള്ള ശ്രദ്ധയും സ്നേഹവും വളരെ ഉയർന്ന തലത്തിലേക്ക് പോകുന്നത് ദൈവത്തോടുള്ള ആകർഷണം കൊണ്ടല്ല, മറിച്ച്, പരിഹരിക്കപ്പെടേണ്ട ലൗകിക പ്രശ്നങ്ങൾ വളരെ കഠിനമായതിനാൽ ആണ്. ഇവിടെ ലക്ഷ്യം ദൈവമല്ല, കഠിനമായ ലൗകിക പ്രശ്‌നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാനുള്ള ഉപകരണമാണ് ദൈവം, ഈ ഭക്തിയെ ഉപകരണ ഭക്തി (ഇൻസ്ട്രുമെന്റൽ  ഡിവോഷൻ) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഈശ്വരനോടുള്ള ആകർഷണം മാത്രമാണുള്ളതെങ്കിൽ, ഇവിടെ ലക്ഷ്യം ദൈവമായതിനാൽ അത്തരം ഭക്തി ലക്ഷ്യ ഭക്തിയാണ് (ഗോൾ ഡിവോഷൻ). ആരാധക ഭക്തിയുടെ (ഫാൻ ഡിവോഷൻ) ഉദാഹരണത്തിൽ നാം കാണുന്നതുപോലെ അത്തരം ഭക്തി ഈ ലോകത്ത് സാധ്യമാണ്. ഒരു സിനിമാ നായകന്റെയോ രാഷ്ട്രീയ നേതാവിന്റെയോ ആരാധകൻ തന്റെ നായകന്റെ എല്ലാ ചടങ്ങുകൾക്കും തന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് മാത്രം ചെലവഴിക്കുകയും ഒടുവിൽ നായകൻ മരിക്കുമ്പോൾ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. അത്തരം ലക്ഷ്യ ഭക്തി (ദൈവത്തോടുള്ള ആകർഷണം മൂലമുള്ള ഭക്തി, ലൗകിക പ്രശ്‌നങ്ങൾ ദൈവത്താൽ പരിഹരിക്കാനുള്ള ആകർഷണം കൊണ്ടല്ല) വികസിച്ചില്ലെങ്കിൽ, ദൈവം നമ്മെ നോക്കുക പോലും ചെയ്യില്ല. ഉപകരണ ഭക്തിയിലും, ദൈവം കൂട്ടുപലിശയോടെ പാപങ്ങളുടെ ശിക്ഷ ഭാവിയിലേക്ക് മാറ്റിവയ്ക്കുന്നു, അതിനാൽ നമുക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഉടനടി ഒഴിവാക്കാം. അതുപോലെ, അവൻ ഭാവി ജന്മങ്ങളിൽ നിന്ന് നല്ല ഫലങ്ങൾ പിൻവലിക്കുന്നു, പ്രീ-മെച്യൂർഡ് ഫിക്സഡ് ഡിപ്പോസിറ്റ് പോലെ കുറഞ്ഞ മൂല്യമായി, അങ്ങനെ ദൈവം നമ്മുടെ അയഥാർത്ഥമായ ഭക്തിയാൽ മസ്തിഷ്ക പ്രക്ഷാളനം (ബ്രൈൻ വാഷ്) ചെയ്യപ്പെടുകയും നമ്മുടെ പുണ്യകർമങ്ങളില്ലാതെ നല്ല ഫലങ്ങൾ നൽകുകയും ചെയ്തുവെന്ന് നാം കരുതുന്നു. കാലക്രമേണ ആത്മാവ് നവീകരിക്കപ്പെടുമെന്ന പ്രതീക്ഷയോടെയാണ് ഇതെല്ലാം ദൈവം ചെയ്യുന്നത്.

15) മുക്തി ലഭിച്ച (ലിബറേറ്റഡ്) ഒരു ആത്മാവ് തന്റെ ദൈവിക ദൗത്യത്തിൽ അവനെ സഹായിക്കാൻ ദൈവത്തിന്റെ മനുഷ്യാവതാരത്തോടൊപ്പം ജന്മം എടുക്കുന്നു. അത്തരം പുനർജന്മങ്ങളിൽ, ആത്മാവ് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ കുടുങ്ങിപ്പോകുന്നില്ല. മോക്ഷത്തിന് ശേഷം പുനർജന്മമില്ലെന്ന് ആളുകൾ പറയുമ്പോൾ അതിനർത്ഥം മുക്തി ലഭിച്ച ആത്മാവ് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ കുടുങ്ങിയ പുനർജന്മം എടുക്കില്ല എന്നാണ്. ആത്മാവ് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ അകപ്പെടാത്ത പുനർജന്മത്തെ പുനർജന്മം എന്ന് വിളിക്കുന്നില്ല. മുക്തി നേടിയ ആത്മാവിന് ഒരു തരത്തിലുള്ള പുനർജന്മവും ഉണ്ടാകില്ലെന്ന് നിങ്ങൾ പറയരുത്, കാരണം ദൈവം തന്നെ പുനർജന്മം എടുക്കുമ്പോൾ, മുക്തി നേടിയ ആത്മാവ് ദൈവത്തേക്കാൾ വലുതാണോ? മുക്തി പ്രാപിച്ച ആത്മാവ് എന്നാൽ ദൈവവുമായുള്ള സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ബന്ധനത്താൽ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു എന്നാണ്.

16) ഈ ഭൂമിയിലെ മനുഷ്യൻ പ്രസക്തമായ മനുഷ്യാവതാരത്തെ തിരിച്ചറിയുകയും പിടിക്കുകയും വേണം, കാരണം ദൈവം മനുഷ്യരൂപത്തിൽ മാത്രമേ ഭൂമിയിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്നുള്ളൂ എന്നതിനാൽ ദൈവത്തോടുള്ള സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയെ വളർത്തിയെടുക്കാൻ മനുഷ്യ ഭക്തന് ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരങ്ങളുടെയും മുൻകാല മനുഷ്യാവതാരങ്ങളുടെയും പ്രതിമകളെ ആരാധിക്കാൻ കഴിയും. പ്രായോഗിക ഭക്തിയോ കർമ്മയോഗമോ ഇതിനകം തന്നെ അവസാന ഘട്ടമായി നടപ്പിലാക്കിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും മനുഷ്യാത്മാവ് എല്ലാ യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനവും പഠിക്കുകയും സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയെ ബഹുമാനിക്കുകയും വേണം. ജ്ഞാനവും ഭക്തിയും ഉണ്ടെങ്കിൽ, കർമ്മയോഗത്തോടൊപ്പം യഥാർത്ഥ സ്നേഹവും യഥാർത്ഥ വിധേയത്വവും നിലനിൽക്കുന്നു. ജ്ഞാനവും ഭക്തിയും കൂടാതെ അന്തിമഫലം നൽകുമെന്ന് വിശ്വസിച്ച് കർമ്മയോഗം മാത്രം ചെയ്താൽ, അത്തരം കർമ്മയോഗം പാഴായിപ്പോകും. സൈദ്ധാന്തികമായ ജ്ഞാനത്തിലും സൈദ്ധാന്തികമായ ഭക്തിയിലും ആരെയും പരീക്ഷിക്കാത്തതിനാൽ ആത്മാവ് ഭഗവാൻ  ദത്തയുടെ പ്രായോഗികമായ ഭക്തിയുടെ പരീക്ഷണങ്ങൾക്ക് തയ്യാറായിരിക്കണം. എല്ലാ ഗുണങ്ങളും ഈശ്വരന്റേതാണെന്നും എല്ലാ വൈകല്യങ്ങളും ആത്മാവിനാണെന്നും വിചാരിച്ചാൽ  ആത്മാവിനു അഹംഭാവത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള അസൂയ ഒഴിവാക്കാനാകും. ഈ ലോകത്ത് ഒരു മനുഷ്യനെയും ഭക്തൻ അപമാനിക്കരുത്, അതുമൂലം ദൈവം ഏതെങ്കിലും മനുഷ്യരൂപത്തിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന മനുഷ്യാവതാരത്തെ ഭക്തൻ അപമാനിക്കാൻ സാധ്യതയില്ല.

പാത (ശിവ മാല)

1) സ്ഥിരമായ സഹവാസത്തിനായി (യോഗ) ദൈവത്തെ സമീപിക്കുന്നതിന് ശരിയായ പാതയിലൂടെ യാത്ര ചെയ്യുന്നതിനുമുമ്പ്, നിങ്ങൾ ലക്ഷ്യത്തിന്റെയും (ജ്ഞാനയോഗ), നിങ്ങളുടേയും അതിനിടയിലുള്ള ശരിയായ പാതയുടേയും വിശദാംശങ്ങൾ അറിഞ്ഞിരിക്കണം. ഈ അറിവിൽ നിന്ന്, നിങ്ങൾ ലക്ഷ്യത്തിന്റെ വിശദാംശങ്ങൾ നേടുകയും ലക്ഷ്യത്തിലേക്കുള്ള സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തി (ഭക്തിയോഗ) വികസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ലക്ഷ്യത്തിലേക്കുള്ള ഈ ആകർഷണം ലക്ഷ്യത്തിലെത്താൻ പ്രായോഗിക പരിശ്രമം (കർമയോഗ) നടത്താൻ നിങ്ങളെ പ്രേരിപ്പിക്കും.

2) ജ്ഞാനയോഗത്തെ ജലത്തോടും ഭക്തിയോഗത്തെ വളത്തോടും കർമ്മയോഗത്തെ മാമ്പഴം തരുന്ന മാവിനോടും ഉപമിക്കുന്നു. നൂറു ടാങ്ക് വെള്ളവും നൂറ് ചാക്ക് വളവും ഉണ്ടെങ്കിലും അവയിൽ നിന്ന് ഒരു മാമ്പഴം പോലും കിട്ടില്ല. പക്ഷേ, വെള്ളമില്ലെങ്കിൽ ചെടി നശിക്കും. വളം ഇല്ലെങ്കിൽ, ചെടിക്ക് ഫലം നൽകാൻ മരമായി വളരാൻ കഴിയില്ല, കാരണം ചെടി മാത്രം ഫലം നൽകുന്നു. ഇവ മൂന്നും പ്രധാനമാണ്, പക്ഷേ, മാവ് വളരെ പ്രധാനമാണ്. അതിനാൽ, നിങ്ങൾ ആത്യന്തികമായി കർമ്മയോഗത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കണം. പ്രായോഗിക ഭക്തി (കർമ്മയോഗം) പ്രായോഗിക ഫലങ്ങളും സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തി (ജ്ഞാന യോഗയും ഭക്തി യോഗയും) ഗീതയിൽ (യേ യഥാ മാം..., Ye yathā Mām…) ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞതുപോലെ സൈദ്ധാന്തിക ഫലങ്ങൾ മാത്രമേ നൽകുന്നുള്ളൂ.

3) കർമ്മയോഗം രണ്ട് തരത്തിലാണ്: - i) കർമ്മ സംന്യാസ, ജോലിയുടെ അല്ലെങ്കിൽ ഊർജ്ജത്തിന്റെ ത്യാഗം, ii) കർമ്മ ഫല ത്യാഗം, ജോലിയുടെ ഫലത്തിന്റെ ത്യാഗം, ഇത് ദ്രവ്യമാണ്. E=mc², ഒരുപാട് ഊർജ്ജം വളരെ ചെറിയ അളവിലുള്ള ദ്രവ്യത്തിന് തുല്യമാണ്, രണ്ടാമത്തേത് (m) ആദ്യത്തേതിനേക്കാൾ (E) വളരെ വലുതാണ്. ഒരു ഗൃഹസ്ഥൻ രണ്ടും ചെയ്യണം. ഒന്നും സമ്പാദിക്കാത്തതിനാൽ ഒരു സന്യാസിക്ക് ആദ്യത്തെ കാര്യം മാത്രമേ ചെയ്യാൻ കഴിയൂ.

4) ദൈവം പണത്തിന് ആവശ്യമുള്ള ഒരു യാചകനല്ല. അതിനാൽ, ഗുരുവിനെ ഒരു യാചകനായി കണക്കാക്കികൊണ്ടു ദൈവത്തിന്റെ മുഖത്ത് നിങ്ങൾക്ക് ഗുരുദക്ഷിണ എറിയാൻ കഴിയില്ല. നിങ്ങളുടെ മനോഭാവം പരിശോധിക്കാൻ അവൻ നിങ്ങളോട് അപേക്ഷിക്കുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ, ഏതൊരു ആത്മാവിന്റെ കാര്യത്തിലും അവൻ എല്ലാറ്റിന്റെയും ദാതാവാണ്. അതിനാൽ, അന്തിമഫലം ലഭിക്കാൻ പ്രായോഗിക ഭക്തി മാത്രം മതിയെന്ന് നിങ്ങൾ വിശ്വസിക്കരുത്. അധ്വാനത്തിന്റെയോ സേവനത്തിന്റെയോ ഫലത്തിന്റെ ത്യാഗം ചെയ്യുമ്പോൾ നിങ്ങളിൽ കർത്താവിന് കീഴ്‌പെടാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ആത്മീയ ജ്ഞാനവും സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയും അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

5) വാസ്‌തവത്തിൽ, നിങ്ങളുടെ വഴിപാട് (ഓഫറിങ്) സ്വീകരിക്കുന്ന സദ്‌ഗുരു നിങ്ങൾ അറിയാതെ നിങ്ങളുടെ കൈവശമുള്ള മുഴുവൻ സമ്പത്തും നിങ്ങൾക്ക് നൽകിയിട്ടുണ്ട്. നിങ്ങൾ ഇത് അറിഞ്ഞാൽ, നിങ്ങൾ അവനു നന്ദിയോടെ ദാനം ചെയ്യും, അത് യഥാർത്ഥ സ്നേഹമല്ല. മുത്തച്ഛൻ ഒരു ബിസ്‌ക്കറ്റ് പാക്കറ്റ് വാങ്ങി മരുമകൾക്ക് രഹസ്യമായി നൽകി, അമ്മ മകന് കഴിക്കാൻ ഒരു ബിസ്‌ക്കറ്റ് നൽകി. കൊച്ചുമകന് തന്നോടുള്ള യഥാർത്ഥ സ്നേഹം പരിശോധിക്കാൻ മുത്തച്ഛൻ ഇപ്പോൾ ബിസ്‌ക്കറ്റിന്റെ ഒരു കഷണം ചോദിച്ചാൽ, ബിസ്‌ക്കറ്റ് പാക്കറ്റ് മുത്തച്ഛൻ വാങ്ങിയതാണെന്ന് പേരക്കുട്ടി അറിയുന്നില്ല, അമ്മയാണ് പാക്കറ്റ് വാങ്ങിയതെന്ന് ചിന്തിക്കുന്നു. പേരക്കുട്ടിക്ക് മുത്തച്ഛനോട് യഥാർത്ഥ സ്നേഹമുണ്ടെങ്കിൽ, അവൻ തീർച്ചയായും കുറച്ച് അല്ലെങ്കിൽ മുഴുവൻ ബിസ്കറ്റും നൽകും.

6) ജോലിയുടെ ഫലത്തിന്റെ ത്യാഗത്തിന്റെ പ്രാരംഭ ഘട്ടത്തിൽ, നിങ്ങളുടെ കഴിവ് അനുസരിച്ച്, നിങ്ങളുടെ ഭക്തി അനുസരിച്ച്, ഏതാണ് ഏറ്റവും കുറഞ്ഞത് അത് ചെയ്യുക. നിങ്ങളുടെ ശേഷി (കഴിവ്) 10 ആണെങ്കിൽ സദ്ഗുരുവിനോടുള്ള നിങ്ങളുടെ ഭക്തി 100 ആണെങ്കിൽ, 10 മാത്രം ദാനം ചെയ്യുക. അതുപോലെ, നിങ്ങളുടെ കഴിവ് 100 ആണെങ്കിൽ സദ്ഗുരുവിനോടുള്ള ഭക്തി 10 ആണെങ്കിൽ, അവനു 10 മാത്രം ദാനം ചെയ്യുക. രണ്ടും ഒരുപോലെയാണെങ്കിൽ (10 അല്ലെങ്കിൽ 100), പൊരുത്തപ്പെട്ട  അതേ തുക ദാനം ചെയ്യുക.

7) അഹങ്കാരത്തോടും അസൂയയോടും കൂടി നിങ്ങൾ ക്ലൈമാക്‌സ് ഭക്തനല്ലാത്തപ്പോൾ സദ്ഗുരുവിന് സമ്പൂർണ്ണ ത്യാഗം ചെയ്യുന്ന ക്ലൈമാക്സ് ഭക്തനെ അനുകരിക്കരുത്. മറ്റ് പരീക്ഷകൾ നിങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ നില എളുപ്പത്തിൽ വെളിപ്പെടുത്തും.

8) സിദ്ധാന്തമാണ് പരിശീലനത്തിന്റെ (പ്രാക്ടീസ്) ഉറവിടം. സിദ്ധാന്തവും പ്രയോഗവും (പ്രാക്ടീസ് ) ഭക്തനോടൊപ്പം നിലനിൽക്കുകയാണെങ്കിൽ, പ്രായോഗിക ത്യാഗം നല്ല പെരുമാറ്റത്തോടെയും നല്ല അർപ്പണബോധത്തോടെയുമായിരിക്കും. മര്യാദയും സമർപ്പണവും ഇല്ലെങ്കിൽ, പ്രായോഗിക ഭക്തി നിഷ്ഫലമാകും. അതിനാൽ, കർമ്മയോഗ അല്ലെങ്കിൽ പ്രായോഗിക ഭക്തി ചെയ്യുന്നതിൽ സൈദ്ധാന്തിക ജ്ഞാനവും സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയും അത്യാവശ്യമാണ്.

9) കർമ്മയോഗം, ഭക്തിയോഗം, ഒടുവിൽ ജ്ഞാനയോഗം എന്നിങ്ങനെയാണ് ക്രമം എന്ന് ചിലർ അറിവില്ലാതെ പറയുന്നു! ഇത് ശരിയല്ല, കാരണം ശങ്കരൻ, രാമാനുജ, മധ്വ എന്നാണ് ക്രമം മധ്വവും രാമാനുജവും ശങ്കരനുമല്ല. ആദ്യം, നാരദൻ രുക്മിണിക്ക് കൃഷ്ണന്റെ (ജ്ഞാനയോഗ) വിശദാംശങ്ങൾ നൽകി. തുടർന്ന്, രുക്മിണി കൃഷ്ണനോട് വളരെയധികം സ്നേഹ-വേദന (ഭക്തിയോഗ) വളർത്തി. ഒടുവിൽ, രുക്മിണി ഒരു പ്രണയലേഖനവുമായി (കർമ്മ സംന്യാസം) പുരോഹിതനെ കൃഷ്ണനിലേക്ക് അയച്ചു. പുരോഹിതൻ വിജയകരമായി മടങ്ങിയെത്തിയപ്പോൾ, അവൾ തന്റെ സ്വർണ്ണ ചെയിൻ പുരോഹിതന് (കർമ ഫല ത്യാഗ) നൽകി. കർമ്മ സംന്യാസവും കർമ്മ ഫല ത്യാഗവും കർമ്മയോഗമാക്കുന്നു, അത് ആത്യന്തിക ഘട്ടമാണ്.

10) മുംബൈ നഗരത്തിന്റെ (ജ്ഞാന യോഗ) വിശദാംശങ്ങൾ നിങ്ങൾ കേട്ടപ്പോൾ, മുംബൈ നഗരം കാണാനുള്ള ആകർഷണം (ഭക്തിയോഗ) നിങ്ങൾ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു. തുടർന്ന്, നിങ്ങൾ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് (കർമ്മ സംന്യാസം) നടന്നു. പിന്നെ, നിങ്ങൾ മുംബൈയിലേക്കുള്ള ടിക്കറ്റ് (കർമ ഫല ത്യാഗ) വാങ്ങി ട്രെയിനിൽ ഇരുന്നു. ഇതോടെ, നിങ്ങളുടെ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള ശ്രമം പൂർത്തിയായി. കർമ്മ ഫല ത്യാഗത്തിന് ശേഷം, നിങ്ങളുടെ പരിശ്രമം ഒരു പൂർണ്ണ വിരാമത്തോടെ അവസാനിക്കുന്നു (ത്യാഗത് ശാന്തി..., Tyāgāt śānti…) എന്ന് ഗീത പറയുന്നു.

11) പുരാതന കാലത്തും പലരും മനുഷ്യാവതാരത്തെ നിരസിക്കുകയും രൂപരഹിതമായ ദൈവത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയും ആത്മീയ സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രം കാരണം പ്രതിമകളെയും പഞ്ചഭൂതങ്ങളെയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്തു, അതായത് മനുഷ്യരൂപത്തിന് അർപ്പിക്കുന്ന എന്തും മനുഷ്യാവതാരവും മറ്റുവഴിയിൽ (പ്രതിമകളുടെ ആരാധന), വഴിപാട് കഴിഞ്ഞ് വഴിപാട് നമുക്ക് തന്നെ ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യാം. ഇവിടെ അത്യാഗ്രഹമാണ് അടിസ്ഥാന കാരണം. ഒരു അധിക ഘടകം, ഓരോ മനുഷ്യനും നമ്മെക്കാൾ മഹത്തായ ഏതൊരു സഹ-മനുഷ്യ രൂപത്തോടും അഹം-അധിഷ്ഠിത അസൂയയുണ്ട്. തീർച്ചയായും, ദൈവത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ മനുഷ്യാവതാരം വികര്ഷിക്കപ്പെടുന്നു.

12) അഹങ്കാരവും അസൂയയും മൂലം പൊതുവായ (കോമൺ) മാധ്യമങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള വികർഷണമാണ് ആദ്യത്തെ തടസ്സം. ഇവിടുത്തെ പൊതുവായ മനുഷ്യ മാധ്യമങ്ങൾക്കിടയിലെ വികർഷണം മൂലം മനുഷ്യൻ ദൈവത്തിന്റെ മനുഷ്യരൂപത്തെ നിരാകരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവർ ഭൂമിയിൽ ദൈവത്തെ മിസ് (നഷ്ടപ്പെടുത്തി) ചെയ്തു. അത് മരിക്കുകയും ഊർജ്ജസ്വലമായ ഒരു ശരീരത്തിൽ ഉയർന്ന ലോകങ്ങളിൽ എത്തുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, ഊർജ്ജസ്വലമായ ശരീരത്തിലെ ദൈവവും പൊതുവായ (കോമൺ) ഊർജ്ജസ്വലമായ മാധ്യമങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള വികർഷണം മൂലം വികര്ഷിക്കപ്പെടുന്നു, കൂടാതെ ആത്മാവ് ഉയർന്ന ലോകങ്ങളിലും ദൈവത്തെ മിസ് ചെയ്യുന്നു. അതിനാൽ, പൊതുവായ മാധ്യമങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ഈ വികർഷണം ഭക്തനെ ഭൂമിയിലും ഉപരിലോകത്തും ദൈവത്തെ നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നു. അതിനാൽ, ഓരോ ഭക്തനും സഹ-മനുഷ്യരൂപത്തോടുള്ള അഹങ്കാരത്തിന്റെയും അസൂയയുടെയും അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള ഈ വികർഷണത്തെ മറികടക്കണം. ഇതാണ് ഏറ്റവും വലിയ നഷ്ടം എന്ന് വേദം പറയുന്നു (മഹതി വിനഷ്ടി..., Mahatī vinaṣṭi….). 

13) മൂന്ന് ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ ഏറ്റവും ശക്തമായത് കുട്ടികളുടെ ബന്ധനത്തോടുള്ള അഭിനിവേശമാണ്. കുട്ടികളോടുള്ള അമിതമായ അഭിനിവേശം കാരണം, ആത്മാവ് കുട്ടികൾക്കായി കൂടുതൽ കൂടുതൽ പണം സമ്പാദിക്കാൻ അഴിമതി എന്ന അനീതി-പാപം ചെയ്യുന്നു. അങ്ങനെ, പ്രവൃത്തിയിലോ ലൗകിക ജീവിതത്തിലോ, അന്യായമായ അഴിമതി ഒഴിവാക്കാൻ കുട്ടികളോടുള്ള സ്നേഹത്തിന്റെ ന്യായമായ പരിധി കടക്കാതെ കുട്ടികളോടുള്ള ആകർഷണം കുറച്ചുകൊണ്ട് അനീതിക്കെതിരെ നീതിക്കുവേണ്ടി ആത്മാവ് വോട്ട് ചെയ്യണം.

14) ജ്യോതിഷം ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തോടൊപ്പം മാത്രമാണ്. ഇത് ഒമ്പത് ഗ്രഹങ്ങളെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു, ആത്മാക്കളുടെ കർമ്മങ്ങളുടെയും ഫലങ്ങളുടെയും ചക്രം നടപ്പിലാക്കുന്നതിൽ എക്സിക്യൂട്ടീവ് അധികാരികൾ ആണവർ. ഗ്രഹങ്ങൾക്ക് അവരുടെ കർത്തവ്യങ്ങൾ നിർവഹിക്കാൻ ദൈവം അത്ഭുതകരമായ ശക്തികൾ നൽകി. ഒരിക്കൽ നിങ്ങൾ ഗ്രഹങ്ങളെ അംഗീകരിച്ചാൽ, സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവത്തിന്റെ അസ്തിത്വം അനുമാനിക്കുന്ന അത്ഭുതശക്തിയെ നിങ്ങൾ അംഗീകരിക്കുന്നു. ആകാശത്തിലെ നിഷ്ക്രിയ ഗ്രഹങ്ങൾ ഈ ജ്യോതിഷ ഗ്രഹങ്ങളല്ല, കാരണം ഈ ജ്യോതിഷ ഗ്രഹങ്ങൾ ആ നിഷ്ക്രിയ ഗ്രഹങ്ങളുടെ അധിപ ദേവതകളാണ്. ഗ്രഹകാലങ്ങൾ നല്ലതല്ലാത്തപ്പോൾ, ഗ്രഹങ്ങളുടെ ദേവതകളെ ആരാധിക്കുന്നതും ദൈവത്തിൻറെ തത്തുല്യമായ രൂപങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നതും ഭിക്ഷാടകർക്ക് ചില ഭക്ഷണസാധനങ്ങൾ (ഗ്രഹങ്ങൾക്ക് അനുസൃതമായി തയ്യാറാക്കിയത്) വിതരണം ചെയ്യുന്നതോടൊപ്പം ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു. അതിനാൽ, ജ്യോതിഷം ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ മാത്രം അനുബന്ധ ശാഖയാണ്. ഒൻപത് ഗ്രഹങ്ങളെ ദൈവത്തിന്റെ സ്ഥാനത്ത് നിർത്തിക്കൊണ്ട് ഒരു ജ്യോതിഷൻ ദൈവത്തെ നിഷേധിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അത് അവന്റെ പാരമ്യത്തിലെ അറിവില്ലായ്മയാണ്. ദൈവത്തിന്റെ ദൈവിക ഭരണഘടനയെ പിന്തുടർന്ന് ഗ്രഹങ്ങൾ ദൈവസേവനം ചെയ്യുന്നു, അതിനാൽ, ഗ്രഹങ്ങൾ ദൈവത്തിന്റെ ഏറ്റവും ആത്മാർത്ഥമായ ദാസന്മാരാണ്.

15) ദൈവത്തെ വളരെയധികം പ്രസാദിപ്പിക്കുന്ന ഏറ്റവും നല്ല സേവനം പാവപ്പെട്ട യാചകർക്ക് അവശ്യ സൗകര്യങ്ങൾ ഒരുക്കുക എന്നതാണ്. ഏറ്റവും പാവപ്പെട്ടവർക്കുള്ള സേവനം പൂർത്തിയാക്കാതെ പാവപ്പെട്ടവരെയും കുറച്ച് മാത്രം ദരിദ്രമുള്ളവരെയും സഹായിക്കുന്നത് വിഡ്ഢിത്തമാണ്. ഇതിനർത്ഥം തെരുവുകളിൽ ഏറ്റവും ദരിദ്രനായ യാചകനെ കണ്ടെത്താത്തപക്ഷം, ദരിദ്രർക്കും കുറച്ച് മാത്രം ദരിദ്രമുള്ളവർക്കും ഒരു ദാനധർമ്മവും ചെയ്യരുത് എന്നാണ്. ഏറ്റവും ദരിദ്രർക്ക് നേരിട്ട് പണം നൽകരുത്, കാരണം അവരുടെ ദുഷ്പ്രവണതകൾ കാരണം അവർ അത് നശിപ്പിച്ചേക്കാം. അതിനാൽ, പണം ഒഴികെയുള്ള അവശ്യവസ്തുക്കൾ നിങ്ങൾ എപ്പോഴും യാചകർക്ക് ദാനം ചെയ്യണം. ഇവിടെ, സ്വീകർത്താവിന്റെ അർഹത അന്വേഷിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല, സ്വീകരിക്കുന്നവൻ നിരീശ്വരവാദി ആയാലും. അവന്റെ ജീവൻ രക്ഷിക്കപ്പെട്ടാൽ, അവൻ ഭാവിയിൽ ഒരു ദൈവവിശ്വാസിയായി മാറിയേക്കാം. ഭക്ഷണം, വസ്ത്രം, മരുന്ന്, പാർപ്പിടം എന്നിവ സൗജന്യമായി നൽകുന്ന ഭിക്ഷാടന ഭവനങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുന്നതിന് ക്ഷേത്രങ്ങളുടെയും സർക്കാരിന്റെയും ധനികരുടെയും ഫണ്ടുകൾ വകമാറ്റി ചെലവഴിക്കണം. ദർശനത്തിനെത്തുന്ന ഭക്തർക്ക് ഭക്ഷണം നൽകുന്നത് ദൈവം ഭക്ഷിച്ച ഭക്ഷണത്തിന്റെ അവശിഷ്ടമാണ് (പ്രസാദം) എന്ന് പറഞ്ഞ് നിർബന്ധിക്കേണ്ടതില്ല. ഇതിനുപകരം, രാജ്യത്തെ തെരുവുകളിൽ ഒരു യാചകനെയും കാണാതിരിക്കാൻ ഭിക്ഷാടകർക്കുള്ള സേവനത്തിൽ മാത്രമേ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാവൂ.

16) ആത്മീയ ജ്ഞാനവും സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയും ബഹുമാനിക്കപ്പെടണം, കാരണം ജ്ഞാനം സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയുടെ ഉറവിടവും സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തി പ്രായോഗിക ഭക്തിയുടെ അല്ലെങ്കിൽ കർമ്മയോഗത്തിന്റെ ഉറവിടവുമാണ്. സൈദ്ധാന്തിക ജ്ഞാനത്തിനും സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിക്കും സിദ്ധാന്തപരമായ വരം നൽകുമെന്ന് ഭഗവാൻ പറഞ്ഞതിനാൽ, പ്രായോഗിക ഭക്തിക്ക് പ്രായോഗിക വരം നൽകുമ്പോൾ, പ്രായോഗിക ഭക്തിയില്ലാത്ത കേവലം സിദ്ധാന്തം ജീവനില്ലാത്ത ശരീരം പോലെയാണ്. പക്ഷേ, പ്രായോഗിക ഭക്തിക്ക് സൈദ്ധാന്തിക ജ്ഞാനത്തിന്റെയും സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തിയുടെയും സഹായം വളരെ ആവശ്യമാണ്, ഇവയുടെ അഭാവത്തിൽ അഹങ്കാരത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള അസൂയ കാരണം പ്രായോഗിക ഭക്തി പാഴായിപ്പോകുന്നു. മൂന്ന് യോഗകളും പ്രധാനപ്പെട്ടതും അത്യന്താപേക്ഷിതവുമാണ്, എന്നാൽ, കർമ്മയോഗത്തിന് മാത്രമേ ആവശ്യമുള്ള അന്തിമ പ്രായോഗിക ഫലം നൽകാൻ കഴിയൂ, ജ്ഞാനവും ഭക്തിയും കർമ്മ യോഗയെ സഹായിക്കുന്നു.