ശ്രീ ദത്ത ജയന്തി സന്ദേശം

[Translated by devotees]

വിശുദ്ധ ദിനങ്ങളും സ്ഥലങ്ങളും (Holy Days and Places)

അഭ്യസ്തവിദ്യരും സമർപ്പിതരുമായ ദൈവദാസന്മാരേ! ഇന്ന് ദത്ത ജയന്തിയാണ്, ഈ ദിവസം നാമെല്ലാവരും ദത്തദേവനെ സ്മരിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നാം ദത്തദേവന്റെ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ പ്രാർത്ഥനകൾക്കായി പോകാറുണ്ട്. ഒരു പ്രത്യേക ദിവസത്തിനും പ്രത്യേക ആരാധനാലയത്തിനും പ്രാധാന്യം നൽകുന്നതിന് കാരണം, എല്ലാ സ്ഥലത്തും എല്ലാ ദിവസവും ദത്ത ദൈവത്തെ നാം സ്മരിക്കുന്നില്ല എന്നതാണ്. എല്ലായിടത്തും എല്ലാ സമയത്തും ലൗകിക ജീവിതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചിന്തകളിലും പ്രവർത്തനങ്ങളിലും മുഴുകിയിരിക്കുന്ന (immersed in their thoughts and activities related to worldly life) ആളുകൾക്ക് വേണ്ടിയാണ് ഇത്തരം പ്രത്യേക പുണ്യസ്ഥലങ്ങളും പ്രത്യേക പുണ്യദിനങ്ങളും നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നത്.

അത്തരം ആളുകൾ ഈ പുണ്യസ്ഥലങ്ങളും ദിവസങ്ങളും ആസ്വദിക്കുന്നു, കാരണം അവ ലൗകിക ജീവിതത്തിൽ അവരുടെ നിരന്തരമായ ഇടപെടലിൽ നിന്നുള്ള ഇടവേളകളോ മാറ്റമോ (gaps or a change) ആയി വർത്തിക്കുന്നു. എരിവുള്ള വിഭവങ്ങൾ (hot dishes) തുടർച്ചയായി കഴിക്കുന്നതിന് ഇടയിൽ മധുരമുള്ള വിഭവം കഴിക്കുന്നത് പോലെയാണ് ഇത്. അതിനാൽ, ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥലത്തും പ്രത്യേക സമയത്തും മാത്രം ആത്മാവ് പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന ഭക്തി ദത്ത ദൈവത്തോടുള്ള യഥാർത്ഥ ഭക്തിയല്ല (not real devotion). എരിവുള്ള വിഭവങ്ങൾ തുടർച്ചയായി കഴിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് ഒരു മാറ്റത്തിന് വേണ്ടിയാണ് നിങ്ങൾ ഈ മധുര വിഭവം കഴിക്കുന്നത്. മധുര വിഭവത്തോടുള്ള (sweet dishes) നിങ്ങളുടെ ആകർഷണം കാരണം നിങ്ങൾ അത് കഴിക്കുന്നില്ല. അതിനാൽ, ഒരു പ്രത്യേക സമയത്തും സ്ഥലത്തും ഒതുങ്ങുന്ന അത്തരം ഭക്തി യഥാർത്ഥ ഭക്തിയല്ല. യഥാർത്ഥ ഭക്തി എന്നാൽ ദത്തദേവനോടുള്ള (God Datta) യഥാർത്ഥ ആകർഷണമാണ് (real attraction). എല്ലാ സ്ഥലങ്ങളിലും സമയങ്ങളിലും ദത്തദേവനെ സ്മരിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ അത് അന്വർത്ഥമാകുന്നു (recognized). യാഥാർത്ഥ്യം എപ്പോഴും ശാശ്വതമാണ് (Reality is that which is always permanent). ഭൂതത്തിലോ വർത്തമാനത്തിലോ ഭാവിയിലോ ഉള്ളതാണ് അത് (It is that which is not absent in the past, present or the future). മൂന്നു കാലങ്ങളിലും ഇല്ലാത്തത് യാഥാർത്ഥ്യമാകില്ല. ശങ്കരൻ (Śaṅkara) (യദനിത്യം തത് കൃതകം ഹി ലോകേ..., Yadanityaṃ tat kṛtakaṃ hi loke...) പറഞ്ഞതുപോലെ അത് അയഥാർത്ഥമായിരിക്കണം.

മഹാ വ്രതം (Mahā Vratam)

തീർച്ചയായും, വൈകല്യങ്ങൾ (defects) തുടക്കത്തിൽ ഒഴിവാക്കാനാവില്ല. ഒരു തുടക്കക്കാരന് നാം ആശയം ചെറിയ അളവിൽ മാത്രമേ അവതരിപ്പിക്കാവൂ. ഒരു മത്സ്യത്തൊഴിലാളിയെ മീൻ പിടിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് തടയുകയും അവനിൽ അഹിംസ വളർത്തിയെടുക്കുകയും ചെയ്യണമെങ്കിൽ, തുടക്കത്തിൽ തന്നെ പരിമിതമായ അളവിൽ ഈ ആശയം നമുക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തണം. വിശുദ്ധ കാശി നഗരത്തിലൊഴികെ (holy Kāśī city) എല്ലായിടത്തും മീൻ പിടിക്കാമെന്ന് നമ്മൾ അവനോട് പറയുന്നു. ഇതുവഴി സ്ഥലപരിമിതി അടിച്ചേൽപ്പിക്കുകയാണ് (This is imposing a limitation of place). പവിത്രമായ മഹാശിവരാത്രി (Mahā Śivarātri day) ദിവസമല്ലാതെ മറ്റേതെങ്കിലും ദിവസങ്ങളിൽ മീൻ പിടിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് നമ്മൾ അദ്ദേഹത്തോട് തുടർന്ന് പറയുന്നു. ഈ പ്രാരംഭ പദ്ധതി അദ്ദേഹത്തിന് പരിചയപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ, അയാൾ പതുക്കെ അഹിംസയ്ക്കുള്ള ഒരു മൂല്യം വികസിപ്പിക്കുമെന്ന് നമ്മൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ഒടുവിൽ, ഒരു സ്ഥലത്തും ഒരു ദിവസവും മീൻ പിടിക്കാത്ത സ്ഥിരം പദ്ധതി പിന്തുടരുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ഈ ശാശ്വത പദ്ധതിയെ മഹാവ്രതം (mahā vratam) എന്ന് പതഞ്ജലി വിളിക്കുന്നു, അതിന്റെ അർത്ഥം എല്ലാ സ്ഥലത്തും സമയത്തും (ദേശ കാല അനവച്ഛിന്നം, മഹാ വ്രതം, deśa kāla anavacchinnaṃ, mahā vratam) ആശയത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുക എന്നാണ്.

ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥലത്ത് നമ്മൾ ഇന്ന് ദത്ത ജയന്തി (Datta Jayanti) ആഘോഷിക്കുകയാണ്. മഹാവ്രതം (mahā vratam) എന്ന ഘട്ടം കൈവരിക്കാനുള്ള യാത്രയുടെ തുടക്കം മാത്രമാണിത്. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ മഹാവ്രതം നേടിയാൽ ദത്തദേവന്റെ പൂർണ്ണ കൃപ നമുക്ക് ലഭിക്കും. എല്ലായിടത്തും എല്ലാ സമയത്തും ദത്തദേവനെ സ്മരിക്കുകയും പ്രാർത്ഥിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ നാം മഹാവ്രതം നേടിയവർ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടും. അത് മാത്രമാണ് ദത്ത ദൈവത്തോടുള്ള യഥാർത്ഥ ഭക്തി. അത്തരം ഭക്തി ദത്തദേവന്റെ ദൈവിക വ്യക്തിത്വത്തോടുള്ള യഥാർത്ഥ ആകർഷണത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതായിരിക്കണം (real attraction towards God Datta’s divine personality). യാഥാർത്ഥ്യം എപ്പോഴും ശാശ്വതമായി നിലനിൽക്കുന്നു. അതിനാൽ, നമ്മുടെ ഭക്തി യഥാർത്ഥമാണെങ്കിൽ, അത് സ്ഥലവും സമയവും പരിഗണിക്കാതെ തുടർച്ചയായി (irrespective of place and time)  നിലനിൽക്കണം.

ദത്ത ദൈവത്തിന്റെ ജനനം (Birth of God Datta)

ദത്ത ജയന്തി എന്നാൽ ദത്ത ദൈവത്തിന്റെ ജന്മദിനമാണ്. ജനനമോ മരണമോ ഇല്ലാത്ത യഥാർത്ഥ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവത്തെ പരബ്രഹ്മൻ (Parabrahman) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഈ പരബ്രഹ്മൻ താനല്ലാത്ത രണ്ടാമത്തെ വസ്തുവിനെ സൃഷ്ടിക്കുക എന്ന ആശയത്തോടെ ജഡമായ (നിർജ്ജീവമായ) ഊർജ്ജം (inert energy) സൃഷ്ടിച്ചു. പരബ്രഹ്മൻ ഒഴികെയുള്ള രണ്ടാമത്തെ ഇനം നിർജ്ജീവ ഊർജ്ജമാണ്. പരബ്രഹ്മൻ സൃഷ്ടിച്ച ആദ്യത്തെ ഇനമാണിത് (first item). ഈ നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജത്തെ മൂലപ്രകൃതി (mūla prakṛti) എന്ന് വിളിക്കുന്നു, അത് ദ്രവ്യത്തിന്റെയും അവബോധത്തിന്റെയും (matter and awareness) ഉറവിടമാണ്. നിർജ്ജീവമായ ഊർജ്ജം സൃഷ്ടിയുടെ മൂലകാരണമാണ് (root cause), പ്രകൃതി (prakṛti) എന്ന വാക്കിന്റെ അർത്ഥം മൂലകാരണം (പ്രകൃതിഃ മൂലകാരണേ, prakṛtiḥ mūla kāraṇe) എന്നാണ്. നിർജ്ജീവമായ ഊർജ്ജം മൂലകാരണം എന്നതിനർത്ഥം അത് സൃഷ്ടിയുടെ മൂലകാരണമാണ്, അല്ലാതെ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവത്തിന്റെ (പരബ്രഹ്മൻ) മൂലകാരണമല്ല എന്നാണ്. സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ഈശ്വരനാണ് (unimaginable God) ജഡമായ ഊർജ്ജത്തിന്റെ അല്ലെങ്കിൽ മൂലപ്രകൃതിയുടെ (inert energy or mūla prakṛti) പോലും മൂലകാരണം.

സൂക്ഷ്മാവസ്ഥയിൽ (subtle state) നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം സ്പേസ് (space) അല്ലെങ്കിൽ ആകാശമാണ് (ākāśa) , സ്ഥൂലാവസ്ഥയിൽ അതിനെ അഗ്നി (വികിരണം, fire , radiation) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. വളരെ ഘനീഭവിച്ച അവസ്ഥയിൽ നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം ദ്രവ്യമായി മാറുന്നു. ദ്രവ്യത്തിന്റെ വാതകാവസ്ഥ (വായു , air or vāyu) തന്നെ നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജത്തിന്റെ ഉയർന്ന ഘനീഭവിച്ച അവസ്ഥയാണ് (highly condensed state of inert energy).  ദ്രവ്യത്തിൻറെ ദ്രാവകാവസ്ഥ (ജലം, water or jalam) സാന്ദ്രതയുടെ ഒരു ഉയർന്ന അവസ്ഥയാണ്.  കണ്ടെൻസേഷന്റെ (condensation) ഏറ്റവും ഉയർന്ന തലം ദ്രവ്യത്തിന്റെ ഖരാവസ്ഥയാണ് (solid state of matter) (ഭൂമി അല്ലെങ്കിൽ പൃഥിവി, earth or pṛthivī). അങ്ങനെ, നിഷ്ക്രിയ സൃഷ്ടിയുടെ അഞ്ച് അടിസ്ഥാന ഘടകങ്ങൾ സ്പേസ്, തീ (സ്ഥൂല ഊർജ്ജം അല്ലെങ്കിൽ വികിരണം, gross energy or radiation), ദ്രവ്യത്തിന്റെ മൂന്ന് അവസ്ഥകൾ (സൂക്ഷ്മ ഊർജ്ജം, subtle energy) എന്നിവയാണ്. സൃഷ്ടിയുടെ പ്രക്രിയ തുടർന്ന് സസ്യങ്ങളും (ബൊട്ടാണിക്കൽ ജീവികൾ, botanical beings) മൃഗങ്ങളും (മൃഗശാസ്ത്ര ജീവികൾ, zoological beings) ഉത്ഭവിക്കുന്നു.  മൃഗങ്ങളിൽ, നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം പ്രവർത്തിക്കുന്ന തലച്ചോറിലും നാഡീവ്യവസ്ഥയിലും അവബോധമായി മാറുന്നു (the inert energy gets converted into awareness in the functioning brain and nervous system). അതിനാൽ അവബോധം എന്നത് നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജത്തിന്റെ ഒരു പ്രത്യേക പ്രവർത്തന രൂപമാണ്. ഈ രീതിയിൽ, നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം തന്നെ അഞ്ച് നിഷ്ക്രിയ ഘടകങ്ങളും  അവബോധവുമായി (five inert elements and awareness) മാറിയിരിക്കുന്നു. നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം, ദ്രവ്യം, അവബോധം (inert energy, matter and awareness) എന്നീ മൂന്ന് ഇനങ്ങൾ മുഴുവൻ സൃഷ്ടിയുടെയും അടിസ്ഥാന ഘടകങ്ങളാണ്.

നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട ഉടൻ, അത് അതിന്റെ സൂക്ഷ്മവും സ്ഥൂലവുമായ അവസ്ഥകളിൽ പ്രകടിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജത്തിന്റെ സൂക്ഷ്മാവസ്ഥ സ്പേസും (space) അതിന്റെ സ്ഥൂലരൂപം വികിരണവുമാണ് (radiation ) (അഗ്നി, agni). ജഡമായ ഊർജത്തിന്റെ ഈ രണ്ട് അവസ്ഥകളുടെ സഹായത്തോടെ, ഊർജസ്വലമായ ഒരു രൂപം സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവം സൃഷ്ടിച്ചു (an energetic form was created by the unimaginable God). സൂക്ഷ്മമായ സ്പേസ് (ākāśaḥ) സ്ഥൂല വികിരണവും (അഗ്നി അല്ലെങ്കിൽ തേജഃ, agni or tejaḥ) തുടക്കത്തിൽ ഒരേസമയം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതായി പറയപ്പെടുന്നു, കാരണം അതേ നിഷ്ക്രിയ ഊർജ്ജം അതിന്റെ സൂക്ഷ്മാവസ്ഥയിൽ സ്പേസും സ്ഥൂലാവസ്ഥയിൽ വികിരണവുമാണ്. സ്പേസ് ഒന്നുമല്ലെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെടുന്നു (Space is misunderstood to be nothing). ഈ സാഹചര്യത്തിലാൺ ഐൻസ്റ്റീൻ (Einstein ) ഒരു കാര്യത്തിൽ തെറ്റുപറ്റിയത്. ദ്രവ്യത്തിന്റെ അസ്തിത്വവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് സ്പേസ് താരതമ്യേന നിലനിൽക്കുന്നുവെന്നും (space exists relatively with respect to the existence of matter) അതിനാൽ ദ്രവ്യത്തിന്റെ തിരോധാനത്തിൽ സ്പേസ് അപ്രത്യക്ഷമാകുമെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. യഥാർത്ഥത്തിൽ, സ്ഥൂല ഊർജ്ജം, ദ്രവ്യം, അവബോധം എന്നിവയുൾപ്പെടെ മുഴുവൻ സൃഷ്ടിയും അപ്രത്യക്ഷമായാലും, സൂക്ഷ്മമായ ഊർജ്ജമായ സ്പേസ് അപ്രത്യക്ഷമാകേണ്ടതില്ല. സ്പേസ് മാത്രം നിലനിൽക്കുന്ന ഈ അവസ്ഥ വാക്വം (vacuum) ആണ്.

അചിന്തനീയമായ ദൈവം (unimaginable God) സൃഷ്ടിച്ച ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ രൂപം ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സ്പേസിനെ പരമ വ്യോമ (parama vyoma) എന്ന് വിളിക്കുന്നു, അതായത് ശാശ്വതമായ സ്പേസ് (eternal space). ഈ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ രൂപത്തിൽ ആപേക്ഷിക അവബോധം (relative awareness) അല്ലെങ്കിൽ സ്വന്തം ആത്മാവും (its own soul) അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഈ ആപേക്ഷിക അവബോധം സൃഷ്ടിയുടെ തുടക്കത്തിൽ തന്നെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതിനാൽ, അതിനെ സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത അവബോധം എന്നോ ആത്മാവിന്റെ സങ്കൽപ്പിക്കാവുന്ന അവബോധം എന്നോ വിളിക്കാനാവില്ല. ഈ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ രൂപത്തിന്റെ ആത്മാവിനെ ദൈവിക അവബോധം (divine awareness) (ദിവ്യാത്മ, divyātmā) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഈ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ രൂപം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട ഉടനെ, ഊർജസ്വലമായ രൂപത്തോടും അതിന്റെ ദിവ്യാത്മാവിനോടും സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവം ലയിച്ചു.

ഈ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ രൂപം (first energetic form), സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരമാണ് (first Energetic Incarnation of the unimaginable God), ഇപ്പോൾ സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവത്തിന്റെ സ്ഥിരമായ താമസ വിലാസമാണ് (the permanent residential address of the unimaginable God). ഈ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ രൂപവും അതിന്റെ ദിവ്യാത്മാവും ശാശ്വതമാണ് (This first energetic form along with its divine soul is eternal). അത് എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും അപ്രത്യക്ഷമാകില്ല. ബാക്കിയുള്ള എല്ലാ സൃഷ്ടികളും അപ്രത്യക്ഷമായാലും ഭാവിയിൽ അത് അപ്രത്യക്ഷമാകില്ല. ഈ ശാശ്വതമായ ഊർജ്ജസ്വലമായ രൂപത്തെ രാമാനുജർ (Ramanuja) അപ്രാകൃത ശരീരം (aprākṛta śarīram) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. അതിനാൽ, പരബ്രഹ്മന്റെ ഈ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരം കൈവശപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന സ്പേസ് ( space occupied by this first Energetic Incarnation), അവന്റെ ഊർജ്ജസ്വലമായ ശരീരവും അവന്റെ ദിവ്യാത്മാവും ഉൾപ്പെടെ, സ്ഥിരവും ശാശ്വതവുമാണ് (permanent and eternal).

ഈ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ, സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ദൈവം, പിന്നീട് സൃഷ്ടിക്കപ്പെടേണ്ട ആത്മാക്കൾക്ക് തന്നെത്തന്നെ 'നൽകി' (‘gave’ Himself to the souls). സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഈശ്വരനെ സൃഷ്ടിയിലെ ഒരു ആത്മാവിനും കാണാനോ സങ്കൽപ്പിക്കാനോ കഴിയില്ല. എന്നാൽ ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരത്തിലൂടെ അവൻ ദൃശ്യമാകുന്നു. ഇക്കാരണത്താൽ, ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരത്തെ ദത്ത അല്ലെങ്കിൽ ‘നൽകപ്പെട്ടത്’ (‘the given’) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. പരബ്രഹ്മന് ജനനമോ മരണമോ ഇല്ല, അതിനാൽ ജന്മവാർഷികമോ (ജയന്തി, jayanti) ചരമവാർഷികമോ (വർദ്ധന്തിയോ, vardhanti) ഇല്ല.

ദത്ത എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ആദ്യത്തെ ഊർജ്ജസ്വലമായ അവതാരത്തിന് ജനനമോ ജയന്തിയോ (birth or Jayanti) മാത്രമേ ഉള്ളൂ, പക്ഷേ മരണമോ വർദ്ധന്തിയോ (death or vardhanti) ഇല്ല. സൃഷ്ടിയിലെ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങൾക്കും, എല്ലാ ജഡ വസ്തുക്കളും ജയന്തിയും വർദ്ധന്തിയും ഉണ്ട്. ഈ രീതിയിൽ, ദത്ത ജയന്തിയെക്കുറിച്ച് നാം പ്രബുദ്ധരാകണം. ഈ ദത്ത ദൈവം (God Datta), സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഈശ്വരൻ ആദ്യമായി ജഡമായ ഊർജ്ജത്തെ സൃഷ്ടിച്ചതിനുശേഷം നടന്ന മുഴുവൻ സൃഷ്ടികളെയും സൃഷ്ടിക്കുകയും നിയന്ത്രിക്കുകയും നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ദത്തദേവൻ തുടർന്നുള്ള എല്ലാ ഊർജ്ജസ്വലവും മനുഷ്യാവതാരങ്ങളും (subsequent Energetic and Human Incarnations) സൃഷ്ടിക്കുന്നത് യഥാക്രമം അനുബന്ധ ഊർജ്ജസ്വലവും മാനുഷികവുമായ മാധ്യമങ്ങളിൽ (corresponding energetic and human media) പ്രവേശിക്കുകയും ലയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അങ്ങനെ ഈ സൃഷ്ടിയെ സൃഷ്ടിച്ചതും ഭരിക്കുന്നതും നശിപ്പിക്കുന്നതും ദത്തദേവനാണ്. ദത്ത ദൈവം മാത്രമാണ് ഈ സൃഷ്ടിയിൽ ദൈവത്തിന്റെ തുടർന്നുള്ള എല്ലാ ഊർജ്ജസ്വലരും (Energetic) മനുഷ്യാവതാരങ്ങളും (Human Incarnations of God) ആയിത്തീരുന്നത്.

ചോദ്യങ്ങളും ഉത്തരങ്ങളും

[ഈ പ്രഭാഷണത്തിന് ശേഷം, ഭക്തർ ഉന്നയിച്ച ചോദ്യങ്ങൾക്ക് സ്വാമി ഉത്തരം നൽകി.]

1. ദത്ത ദൈവത്തെ നമുക്ക് എങ്ങനെ പ്രസാദിപ്പിക്കാം?

ഈ യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ (ജ്ഞാന യജ്ഞേന..., Jñāna yajñena...) പ്രചാരണത്തിൽ താൻ അത്യധികം സന്തുഷ്ടനാകുമെന്ന് കൃഷ്ണൻ എന്ന നിലയിൽ ഭഗവാൻ ദത്ത തന്നെ ഗീതയിൽ പറഞ്ഞു.

2. ഈ യഥാർത്ഥ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ ആത്യന്തിക ലക്ഷ്യം എന്താണ്?

ദത്തദേവൻ പ്രബോധനം ചെയ്യുന്ന ഈ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിന്റെ ആത്യന്തിക ലക്ഷ്യം എപ്പോഴും അവസാനത്തെ മൂന്നാമത്തെ പടിയാണ്. ആദ്യപടി ജ്ഞാനം അല്ലെങ്കിൽ ജ്ഞാനയോഗം (jñāna yoga), രണ്ടാമത്തെ പടി ഭക്തി അല്ലെങ്കിൽ ഭക്തിയോഗം (bhakti yoga ), അവസാനത്തെ മൂന്നാമത്തെ പടി അഭ്യാസം (practice) അല്ലെങ്കിൽ കർമ്മയോഗം (Karma yoga). കർമ്മയോഗം അർത്ഥമാക്കുന്നത് അർഹരായ സ്വീകർത്താക്കൾക്ക് ചെയ്യുന്ന പ്രായോഗിക ത്യാഗമാണ്. കർമ്മയോഗ അല്ലെങ്കിൽ പ്രായോഗിക ത്യാഗം (practical sacrifice) മൂന്ന് തരത്തിൽ ചെയ്യാം. (1) ഒരാളുടെ സേവനം ത്യാഗം ചെയ്യുകയോ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുകയോ ചെയ്യുക എന്നതാണ് ആദ്യത്തെ മാർഗം. (2) തന്റെ അധ്വാനത്തിന്റെ ഫലം ത്യാഗം ചെയ്യുകയോ അർപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യുക എന്നതാണ് രണ്ടാമത്തെ മാർഗം, അതായത് ഒരാൾ കഠിനാധ്വാനം ചെയ്ത സമ്പത്ത്. (3) രണ്ടും ഒരുമിച്ച് ചെയ്യുക എന്നതാണ് മൂന്നാമത്തെ മാർഗം. ത്യാഗത്തിന്റെ ഈ മൂന്ന് വഴികളിൽ, ബ്രഹ്മചാരികളായ സന്യാസിമാർക്ക് ആദ്യത്തേത് മാത്രമേ ചെയ്യാൻ കഴിയൂ. ആദ്യത്തേതും രണ്ടാമത്തേതുമായ വഴികൾ മൂന്നാമത്തേതിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതിനാൽ ഗൃഹസ്ഥർ മൂന്നാമത്തെ വഴിയാണ് പിന്തുടരുന്നത്.

3. ഏറ്റവും അടിസ്ഥാന തലത്തിൽ, നമ്മുടെ സേവനവും നമ്മുടെ ജോലിയുടെ ഫലവും ആർക്കാണ് നാം നൽകേണ്ടത്?

ഭക്ഷണം, വസ്ത്രം, പാർപ്പിടം, ശരിയായ മരുന്നുകൾ എന്നിവയുടെ അഭാവം നിമിത്തം മരണമടയുന്ന ഭിക്ഷാടകരുടെയും പാവപ്പെട്ടവരുടെയും അടിസ്ഥാന ആവശ്യങ്ങൾ പ്രദാനം ചെയ്യുന്നതിനായി, ഒരു അടിയന്തരാവസ്ഥയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ, നിങ്ങൾ സേവനവും നിങ്ങളുടെ ജോലിയുടെ ഫലവും (സമ്പത്ത്) വാഗ്ദാനം ചെയ്യണം. ഭിക്ഷാടന ഭവനങ്ങൾ നിർമ്മിക്കണം, അതിൽ ഇത്തരക്കാരുടെ അടിസ്ഥാന ആവശ്യങ്ങളെല്ലാം ലഭ്യമാക്കണം. ഇതോടെ ദത്ത ദേവൻ അത്യധികം പ്രസാദിക്കും.

4. ദരിദ്രരുടെ അടിസ്ഥാന ആവശ്യങ്ങൾ നൽകുന്നത് ദത്ത ദൈവത്തെ പ്രീതിപ്പെടുത്തുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?

ഗീതയിൽ (അഹം ബീജ പ്രദഃ പിതാ.., Ahaṃ bīja pradaḥ pitā...) പറഞ്ഞതുപോലെ എല്ലാ ആത്മാക്കളുടെയും പിതാവാണ് ദത്ത ദൈവം. ഭക്ഷണം, വസ്ത്രം, പാർപ്പിടം, മരുന്ന് എന്നിവയുടെ അഭാവം മൂലം ഒരു കുട്ടി മരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ആരാണ് കൂടുതൽ സങ്കടപ്പെടുന്നത്? അത് ദിവ്യപിതാവാണ്, ദത്ത ദൈവം! മരിക്കുന്ന ആത്മാവിന്റെ കേവലം സഹോദരീസഹോദരന്മാരായ മറ്റ് ആത്മാക്കളല്ല,  അവിടുന്ന് ഏറ്റവും വലിയ അളവിൽ വേദനിക്കുന്നു.

5. നമ്മുടെ സ്വന്തം സഹോദരീസഹോദരന്മാരിൽ പലരും അസ്വാഭാവിക മരണത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുമ്പോൾ, ബാക്കിയുള്ള മനുഷ്യരായ നമ്മൾ എന്താണ് ചെയ്യുന്നത്?

നമ്മളുടെ ബന്ധുക്കൾക്കും സുഹൃത്തുക്കൾക്കും നമ്മൾ എല്ലാത്തരം ഭക്ഷണ പദാർത്ഥങ്ങളും തയ്യാറാക്കി വിളമ്പുന്നു. അവരും നമ്മുടെ സഹോദരീസഹോദരന്മാരാണെന്നത് സത്യമാണ്. എന്നാൽ അവർ ഇതിനകം തന്നെ സമ്പന്നരാണ്, അവർക്ക് ഇതിനകം തന്നെ ധാരാളം ഭക്ഷണവും മറ്റ് സൗകര്യങ്ങളും ഉണ്ട്, അവർക്ക് ആവശ്യമുള്ളതിനേക്കാൾ വളരെ കൂടുതലാണ്. അത്തരം ആളുകൾക്ക്, നമ്മൾ നമ്മളുടെ സേവനവും സമ്പത്തും വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു. നമ്മുടെ ഈ അന്ധമായ ത്യാഗത്തിന് കാരണം അവർ നമ്മുടെ ബന്ധുക്കളും സുഹൃത്തുക്കളുമാണ്.

6. നാം ചെയ്യുന്ന ഇത്തരം വിഡ്ഢിത്തമായ ത്യാഗത്തിൽ ദിവ്യപിതാവായ ദത്തദേവൻ പ്രസാദിക്കുമോ?

ഇല്ല ഒരിക്കലും ഇല്ല! ദത്ത ജയന്തിയുടെ ഈ പുണ്യ വേളയിൽ ഇത് ദത്തദേവന്റെ ഭക്തരുടെ തലച്ചോറിൽ ജ്ഞാനത്തിന്റെ അഗ്നി ജ്വലിപ്പിക്കുമെന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ജ്ഞാന യോഗ (jñāna yoga) എന്ന ഈ സന്ദേശം പാഴായിപ്പോകുമെന്ന് നാം വിഷമിക്കേണ്ടതില്ല, കാരണം അതിന്റെ പ്രായോഗിക പ്രയോഗം വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. ഇത് ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്ന് ഞാൻ സമ്മതിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഈ ജ്ഞാനാഗ്നി (knowledge-fire) ആളുകളുടെ പ്രായോഗിക അജ്ഞതയെ ഒരു ദിവസം അല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരിക്കൽ ദഹിപ്പിക്കുകയും ദത്ത ദൈവത്തിന് സന്തോഷം നൽകുകയും ചെയ്യും. നീതിയുടെ ചക്രങ്ങൾ പതുക്കെ ചലിച്ചേക്കാം, പക്ഷേ അവ ഉറപ്പായും പൊടിക്കുന്നു (the wheels of justice may move slowly, but they grind surely) എന്ന ചൊല്ല് നിങ്ങൾക്ക് ഓർമ്മിക്കാം. ദൈവം ദത്തയെ വളരെയധികം സന്തോഷിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ദിവസം ഞാൻ ഭാവനയിൽ കാണുന്നു, കാരണം എല്ലാ മനുഷ്യരും യാചകർക്കും പാവപ്പെട്ടവർക്കും മാത്രം ഭക്ഷണം നൽകുന്ന ചടങ്ങുകൾ സംഘടിപ്പിക്കുകയും അവരുടെ സുഹൃത്തുക്കൾക്കും ബന്ധുക്കൾക്കും ഭക്ഷണം നൽകുന്നതു് നിർത്തുകയും ചെയ്യുന്ന സംഭവം.