മുംബൈയിലെ സത്സംഗം-4

[Translated by devotees of Swami]

പ്രബുദ്ധരും അർപ്പണബോധമുള്ളവരുമായ ദൈവദാസരേ,

[03/01/2024 ന് ശ്രീ ദത്ത സ്വാമിയിൽ നിന്ന് ചില ഫ്ലാഷ് ആശയങ്ങൾ പ്രസരിച്ചു]

1) സൃഷ്ടിക്ക് മുമ്പ് അദ്വൈതത്തിൽ ദൈവം ഉണ്ടായിരുന്നു. അവൻ ഏകത്വത്തിൽ (അദ്വൈതം) വിരസനായിരുന്നു (അസന്തുഷ്ടനാണെന്ന് അർത്ഥമാക്കുന്നു), ദ്വൈതത (ദ്വൈതം) ആഗ്രഹിച്ചു. ദൈവം തനിച്ചായിരുന്നപ്പോൾ സന്തോഷവാനായിരുന്നില്ലെന്നും അതിനാൽ ദ്വൈതഭാവം ആഗ്രഹിച്ചെന്നും വേദം പറയുന്നു. നിലവിൽ, ദൈവം ദ്വൈതത്തിൽ നിൻലനിൽക്കുന്നതിനാൽ സന്തോഷവാനാണ്. ഈശ്വരനുപോലും ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത അദ്വൈതദർശനത്തെ എന്തിനാണ് ഭക്തർ വാഴ്ത്തുന്നത്? (ഏകാകീ ന രമതേ സ ദ്വിതീയമൈഛ്ഹത് - വേദം).

2) അദ്വൈത ദർശനം ഒരിക്കലും നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നില്ല. അവതാരത്തിൻ്റെ കാര്യത്തിൽ അദ്വൈതമുണ്ട്. ദൈവം ത്യത് ആയി എന്ന് വേദം പറയുന്നു. ‘ത്യത്’ എന്നാൽ ദൈവം സമ്പൂർണ്ണമായി ലയിച്ച മനുഷ്യൻ ഘടകം എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. ദൈവം മനുഷ്യ ഘടകമായി മാറിയെന്ന് വേദം പറയുന്നു, അവതാരം യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ട് - ഘടക  (ടു - കംപോണന്റ്) സിസ്റ്റമല്ലെന്നും ഒരു ഘടക (ഒരു - കംപോണന്റ്) സിസ്റ്റം മാത്രമാണെന്നും ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. A, B ആയി എന്ന് നിങ്ങൾ പറഞ്ഞാൽ, അതിനർത്ഥം A മാത്രമേ നിലനിൽക്കുന്നുള്ളൂ എന്നാണ്, അത് തികഞ്ഞ മോണിസം ആണ്. അതുകൊണ്ട് അദ്വൈതം തെറ്റാണെന്ന് നമ്മൾ ഒരിക്കലും പറയില്ല. അദ്വൈതം തികച്ചും ശരിയാണ്, എന്നാൽ അവതാരത്തിൻ്റെ കാര്യത്തിൽ അത് തികച്ചും ശരിയാണ്. ഒരു ഉദാഹരണം നിലവിലുണ്ടെങ്കിലും, ആശയം സജീവമായിരിക്കണം. ഓരോ ആത്മാവും ഈശ്വരനല്ല, അത്  വെള്ളപ്പൊക്കമാണ് എന്ന് മാത്രമാണ് നമ്മൾ പറയുന്നത്. വരൾച്ചയായ, ഒരു ആത്മാവും ദൈവമല്ലെന്ന് ഞങ്ങൾ പറയുന്നില്ല. ഓരോ ആത്മാവും ദൈവമാണെന്ന് ശങ്കരൻ പറഞ്ഞു, ചുറ്റുപാടു മുഴുവൻ നിരീശ്വരവാദികളാൽ നിറഞ്ഞിരുന്ന ആ കാലഘട്ടത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് അവൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്. നിരീശ്വരവാദികളെ ഈശ്വരവാദികളാക്കി മാറ്റാൻ അദ്ദേഹത്തിന് അങ്ങനെ പറയേണ്ടി വന്നു. ചില നല്ല ഉദ്ദേശ്യങ്ങൾ നേടുന്നതിന്, ഒരു നുണ പറയാം, അത് പാപമല്ല.

3) ഒരു വേദ മന്ത്രത്തിൻ്റെ അക്ഷരാർത്ഥം

"അസന്നേവ സ ഭവതി,

അസത് ബ്രഹ്മേതി വേദ ചേത്,

അസ്തി ബ്രഹ്മേതി ചേദ് വേദ,

സന്തമേനം തതോ വിദുഃ"

അതായത് - ഇല്ലെങ്കിലും, അവൻ ഉണ്ട്, അവൻ അസ്തിത്വമല്ലെന്നു (നോൺ-എക്സിസ്റ്റന്റ്) നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കിയാൽ, അവൻ അസ്തിത്വമെന്ന് (എക്സിസ്റ്റന്റ്) നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കിയാൽ, അവൻ ഉണ്ടെന്ന് (എക്സിസ്ററ്) നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കും. ഇത് ഏറ്റവും ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാക്കുന്നു. ഇവിടെ നാം വാക്കുകളുടെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥം മനസ്സിലാക്കണം. ലോകം അസ്തിത്വമല്ലെന്നും അതിനാൽ മനുഷ്യ ഘടകവും അസ്തിത്വമല്ലെന്നും പറയപ്പെടുന്നു. ദൈവം തൻ്റെ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം (അബ്സല്യൂട്ട് റിയാലിറ്റി) ലോകത്തിന് സമ്മാനിച്ചതിനാൽ ലോകം നിലവിലുണ്ടെന്ന് (എക്സിസ്റ്റന്റ്) നിങ്ങൾ വിഷമിക്കേണ്ടതില്ല. ഈ അർത്ഥം ഈ ആദ്യ വരിയിൽ തന്നെ വരുന്നു. നിങ്ങൾ 'സ' എന്ന വാക്കിൻ്റെ അർത്ഥം ലോകം എന്നാണ് എടുക്കുന്നതെങ്കിൽ, ലോകം അന്തർലീനമായി (ഇൻഹെരെന്റലി) നിലവിലില്ലെങ്കിലും (നോട്ട്  എക്സിസ്റ്റിങ്), ദൈവത്തിൻ്റെ വരദാനമായ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്താൽ നിലനിൽക്കുന്നു. ഇവിടെ, മനുഷ്യ ഘടകവും ലോകത്തിൻ്റെ ഭാഗമായതിനാൽ, മനുഷ്യാവതാരമാകാൻ ദൈവം തിരഞ്ഞെടുത്ത മനുഷ്യ  ഘടകത്തിൻ്റെ കാര്യത്തിലും ഈ പ്രയോഗം നിലനിൽക്കുന്നു. നാം ഇവിടെ മറ്റൊരു മന്ത്രവും സ്പർശിക്കേണ്ടതുണ്ട് - "തദാനുപ്രവിശ്യ, സച്ച ത്യച്ച അഭവത്", അതായത് ദൈവം മനുഷ്യാവതാരമാകാൻ തിരഞ്ഞെടുത്ത മനുഷ്യ ഭക്തനുമായി ലയിക്കുമ്പോൾ, ദൈവം തൻ്റെ യഥാർത്ഥ സ്ഥാനത്ത് ദൈവമായി തുടരുമ്പോൾ തന്നെ മനുഷ്യ ഘടകമായും മാറുന്നു.  അവൻ്റെ സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ശക്തി അല്ലെങ്കിൽ സർവശക്തിയാൽ ഇത് സാധ്യമാണ്. A, B-യുമായി ലയിക്കുമ്പോൾ A എന്നത് B ആയി മാറുന്നതിനർത്ഥം A എന്നത് B ആയി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഉൽപ്പന്നം A മാത്രമാണെന്നാണ്. കാരണം A എന്നത് മനുഷ്യരാശിക്ക് ഗ്രഹിക്കാൻ കഴിയാത്ത സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യമാണ് (അബ്സല്യൂട്ട് റിയാലിറ്റി). മനുഷ്യരാശി ഒരു ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യമായതിനാൽ (റിലേറ്റീവ് റിയാലിറ്റി) മറ്റൊരു ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യത്തെ മാത്രമേ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയൂ. അതിനാൽ, A അന്തിമ ഉൽപ്പന്നമായി നിലനിൽക്കുമെങ്കിലും, A യെ മനുഷ്യരാശിക്ക് ഗ്രഹിക്കാൻ കഴിയില്ല. അതിനാൽ, A മനുഷ്യരാശിക്ക് B ആയി പ്രത്യക്ഷപ്പെടേണ്ട ആവശ്യകതയുണ്ട്. A, B ആയി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിലും, B, A മാത്രമാണെന്ന് ആളുകൾ മനസ്സിലാക്കുന്നു. ഇവിടെ, A യുടെ അസ്തിത്വം മാത്രമേ മാനവികതയ്ക്ക് ലഭിക്കുന്നുള്ളൂ, A യുടെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവമല്ല. അതിനാൽ, A യെ സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത ദൈവം എന്ന് വിളിക്കുന്നു. വേദം പറയുന്നത് ‘അസ്തിത്യേവോപലബ്ധവ്യഃ’ അതായത് പരമമായ യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ അസ്തിത്വം മാത്രമേ ഒരാൾക്ക് ലഭിക്കൂ എന്നാണ്. ഗ്രഹിച്ച ആത്മാക്കൾ (തത് സത്യ മിത്യാചക്ഷതേ) അന്തിമഫലം A എന്ന് പറയുന്നുവെന്ന് വേദം പറയുന്നു. ഇനി, ഈ മന്ത്രത്തിൻ്റെ ആകെ അർത്ഥം:-

ഒന്നാം വരി:- നിലവിലില്ലാത്തതായിരിക്കുമ്പോൾത്തന്നെ അവൻ നിലനിൽക്കുന്നു:- ദൈവം ലോകത്തിന് സമ്മാനിച്ച സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം കാരണം അന്തർലീനമായ നിലവിലില്ലാത്ത മനുഷ്യ ഘടകം അസ്തിത്വമായിത്തീരുന്നു, കൂടാതെ ലോകത്തിൻ്റെ ഒരു ഭാഗമായതിനാൽ മനുഷ്യാത്മാവും ലോകത്തെപ്പോലെ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യമായിത്തീരുന്നു.

രണ്ടാം വരി:- മുകളിലെ വിശകലനം വഴി, മുകളിൽ പറഞ്ഞ വരദാനമായ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്താൽ ലോകമോ ആത്മാവോ ദൈവമായിത്തീർന്നുവെന്ന് നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നുവെങ്കിൽ, ഇവിടെ, അസ്തിത്വത്തിൻ്റെ വ്യൂ പോയിന്റിൽ നിന്ന് മാത്രം, ലോകം ദൈവമായിത്തീർന്നു, അതായത് അന്തർലീനമായി  നിലവിലില്ലാത്ത ലോകം സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യമായിത്തീർന്നു, എല്ലാ കോണുകളിൽ നിന്നും ലോകം ദൈവമാണെന്ന് ഇതിനർത്ഥമില്ല. ഇതിലൂടെ, അസ്തിത്വമില്ലാത്ത ആത്മാവ്, ലോകത്തിൻ്റെ ഭാഗമായതിനാൽ, അസ്തിത്വത്തിൻ്റെ കോണിൽ നിന്ന് മാത്രം ദൈവമായി മാറിയെന്നും, ഇതിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, എല്ലാ കോണുകളിലും ആത്മാവ് ദൈവമാണെന്ന് നിങ്ങൾ അവകാശപ്പെടേണ്ടതില്ലെന്നും നമ്മൾ മനസ്സിലാക്കുന്നു. 

ഈ വരദാനമായ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യം ദൈവത്തിൻ്റെ അന്തർലീനമായ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യമല്ല, അതിനാൽ, ഈ വരദാനമായ സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യം എന്ന് വിളിക്കുന്ന ഒരു പ്രത്യേക നാമത്താൽ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അതിനാൽ, ലോകവും ആത്മാവും ആപേക്ഷികമായി യഥാർത്ഥമാണ്.

മൂന്നാം വരി:- മുകളിലെ രണ്ടാമത്തെ വരി മറ്റൊരു തെറ്റായ അർത്ഥം നൽകാം, അതായത് ദൈവം അയഥാർത്ഥമായി മാറുന്നു, മൂന്നാമത്തെ വരി ഈ തെറ്റായി വ്യാഖ്യാനിച്ച അർത്ഥം ഇല്ലാതാക്കുന്നു. തുടക്കം മുതൽ തന്നെ ഒരു യഥാർത്ഥ ആശയത്തിലാണ് ഞങ്ങൾ ആരംഭിച്ചതെന്ന് ഈ വരി പറയുന്നു അതായത് ദൈവം അന്തർലീനമായി സമ്പൂർണ്ണ യാഥാർത്ഥ്യമാണെന്നും അതിനാൽ ദൈവത്തിന് ആപേക്ഷിക യാഥാർത്ഥ്യമാകാൻ കഴിയില്ലെന്നും.

നാലാം വരി:- ദൈവം യഥാർത്ഥമായ അസ്തിത്വമായ ആത്മാവായി മാറിയതിനാൽ, ദൈവം യഥാർത്ഥമായ പരമമായ യാഥാർത്ഥ്യമായതിനാൽ, ആപേക്ഷിക യഥാർത്ഥ മനുഷ്യ ഘടകം സമ്പൂർണ്ണ യഥാർത്ഥ ദൈവമായിത്തീർന്നു എന്നതാണ് അനിവാര്യമായ നിഗമനം. മനുഷ്യ ഘടകത്തിൻ്റെ ശരീരം നശിക്കുന്നു എന്നതിൽ നിങ്ങൾ സംശയിക്കേണ്ടതില്ല, ആപേക്ഷിക യഥാർത്ഥ മനുഷ്യ ഘടകം എങ്ങനെയാണ് പരമമായ യഥാർത്ഥ ദൈവം ആകുന്നത്? ശരീരം ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടിവരുമ്പോൾ, സമ്പൂർണ്ണ യഥാർത്ഥമായ ദൈവം ശരീരത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറുകയും ആത്മാവിൽ ഒതുങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. ആത്മാവ് ദൈവത്തെപ്പോലെ ശാശ്വതമായതിനാൽ, ആത്മാവുമായി ശാശ്വതമായി ലയിച്ചുനിൽക്കാൻ ദൈവത്തിന് കഴിയും. മനുഷ്യാവതാരത്തിൻ്റെ മരണസമയത്ത് ഇതാണ് പോയിൻ്റ്. അല്ലാത്തപക്ഷം, മരണത്തിന് മുമ്പുള്ള മനുഷ്യാവതാരത്തിൻ്റെ ജീവിതകാലത്ത്, സമ്പൂർണ്ണ യഥാർത്ഥമായ ദൈവം ശരീരവുമായി ലയിച്ചു, അതിനാൽ ശരീരത്തിൻ്റെ ഇളം വിരൽ കൊണ്ട് മല ഉയർത്തുന്നത് വിശദീകരിക്കാൻ കഴിയും. ദൈവം തിരഞ്ഞെടുത്ത മനുഷ്യ ഘടകവുമായി ആന്തരികമായും ബാഹ്യമായും ലയിക്കുന്നു (അന്തർബഹിശ്ച തത് സർവ്വം) എന്ന് വേദവും ഇതിനെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു.