ഗീത എന്തുകൊണ്ടാണ് അർജുനനോട് മാത്രം ഉപദേശിച്ചത്, ധര്മരാജനോടും ഭീമനോടും അല്ല?

(Translated by devotees)

 (14-01-2023-ലെ ദിവ്യ സത്സംഗം: ശ്രീമതി. ഛന്ദ ചന്ദ്രയ്ക്കൊപ്പം ശ്രീമതി. സുധാ റാണി, മിസ്.  ഭാനു സമ്യക്യ, മിസ്.  ലക്ഷ്മി ത്രൈലോക്യ, മിസ്റ്റർ.  നിതിൻ ഭോസ്‌ലെ. എന്നിവർ പങ്കെടുത്തു )

1. [മിസ്റ്റർ നിതിൻ ഭോസ്‌ലെയുടെ ഒരു ചോദ്യം]

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു: ധർമ്മരാജാവിന് ഗീതോപദേശം നൽകേണ്ട ആവശ്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. കാരണം അദ്ദേഹം എല്ലാ വേദഗ്രന്ഥങ്ങളും നന്നായി അറിഞ്ഞിരുന്നു യുദ്ധത്തിന് തയ്യാറാവുകയും ചെയ്തു. സദാ വികാരാധീനനായ ഭീമനോട് ഗീത ഉപദേശിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല. ധർമ്മരാജൻ ഒരു ബുദ്ധിജീവിയായിരുന്നു, ഭീമൻ വികാരത്താൽ മന്ദഗതിയിലുമായിരുന്നു.

 ധർമ്മരാജനോട് കള്ളം പറയാൻ ശ്രീ കൃഷ്ണൻ ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ അമിത ബുദ്ധി കാരണം ധർമ്മരാജൻ പറഞ്ഞില്ല. ഭീമൻ ഉടൻ തന്നെ ശ്രീ കൃഷ്ണന്റെ ഉപദേശം അനുസരിച്ചു, അശ്വത്ഥാമാവ് കൊല്ലപ്പെട്ടുവെന്ന് ദ്രോണനോട് കള്ളം പറഞ്ഞു. അമിതമായ ബുദ്ധി എപ്പോഴും നഷ്ടത്തിലും മൂഢമായ വൈകാരിക അനുസരണം എപ്പോഴും ലാഭത്തിലും അവസാനിക്കുന്നു. അതിബുദ്ധി ജ്ഞാനത്തിന്റെയോ സത്വത്തിന്റെയോ(Sattvam) ആധിക്യം മൂലമാണ്. എടുക്കുന്ന ശരിയായ തീരുമാനത്തിൽ കാഠിന്യവും ദൃഢതയും നൽകുന്ന ആദ്ധ്യാത്മിക പാതയിൽ(spiritual path) തമസ്സ് (tamas) ആവശ്യമാണ്. ധർമ്മരാജൻ സ്വർഗലോകം (Swargaloka) അല്ലെങ്കിൽ സ്വർഗ്ഗം എന്ന മൂന്നാം ലോകത്തിലേക്ക് പോയി. ഭഗവാനോടുള്ള കടുത്ത വിശ്വസ്തത നിമിത്തം ഭീമൻ ബ്രഹ്മലോകം എന്ന ഏഴാം ലോകത്തേക്കു് പോയി. മധ്വ മതത്തിലെ (Madhva religion) മൂന്ന് പ്രബോധകരിൽ (ആചാര്യന്മാർ) ഒരാളായി (ആദ്യത്തേത് ഹനുമാൻ, രണ്ടാമത്തേത് ഭീമൻ, മൂന്നാമത്തേത് മധ്വ) ഭീമനെ കണക്കാക്കുന്നു. ഇവ മൂന്നും വായുദേവൻറെ അവതാരങ്ങളാണു്).

അർജ്ജുനനെ നരൻ (Nara)എന്ന് വിളിക്കുന്നു. നരൻ എന്ന പദം മനുഷ്യരാശിയെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. മനുഷ്യൻ എപ്പോഴും മാലാഖയ്ക്കും രാക്ഷസനും ഇടയിൽ പകുതി ജ്ഞാനത്തോടെയാണ്, അത് ഏറ്റവും അപകടകരമാണ്. അതിനാൽ, പ്രബോധനം ആവശ്യമുള്ളത് മനുഷ്യനാണ്. ഫലഭൂയിഷ്ഠമായ മണ്ണിന് വളം ആവശ്യമില്ല. വളം പ്രയോഗിച്ച് പ്രയോജനമില്ലാത്തതിനാൽ പാറ നിറഞ്ഞ മണ്ണിനും വളം ആവശ്യമില്ല. ഫലഭൂയിഷ്ഠമായ മണ്ണിന് വളപ്രയോഗം ആവശ്യമാണ്. അതിനാൽ, മനുഷ്യരുടെ പ്രതിനിധിയായി നിൽക്കുന്ന അർജ്ജുനൻ ഗീതയുടെ പ്രബോധനത്തിന് അർഹനാണ്. വാസ്തവത്തിൽ, ഗീത അർജ്ജുനനിലൂടെ മുഴുവൻ മനുഷ്യലോകത്തിനും വേണ്ടി പ്രബോധനം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.

യഥാർത്ഥത്തിൽ, അർജ്ജുനന് ശ്രീ കൃഷ്ണനുമായി വളരെ അടുത്ത ബന്ധമുണ്ട്, അദ്ദേഹത്തിന് ആത്മീയ മാർഗനിർദേശമൊന്നും ആവശ്യമില്ല. ശ്രീ കൃഷ്ണനും അർജ്ജുനനും മുൻ ജന്മങ്ങളിൽ നാരായണനും നര മഹർഷിയും ആയിരുന്നു. അർജ്ജുനൻ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിച്ചത് മാനവരാശിക്കു വേണ്ടി മാത്രമാണ്. മുൻ ജന്മങ്ങളിൽ അർജുനൻ ശ്രീ കൃഷ്ണനുമായി വളരെ അടുത്ത ബന്ധം പുലർത്തിയിരുന്നതുകൊണ്ടാൺ താൻ അർജ്ജുനൻ (പാണ്ഡവനം ധനഞ്ജയഃ) എന്ന് ശ്രീ കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞത്.  അർജ്ജുനനോട് കൃഷ്ണന്റെ പ്രത്യേക ഇഷ്ടത്തിന് കാരണം അർജ്ജുനന്റെ അക്കൗണ്ടിൽ കാണാത്ത നിരവധി സ്ഥിര നിക്ഷേപങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതാണ്, അത് ശ്രീ കൃഷ്ണൻ മാത്രം കണ്ടതാണ്.

അർജ്ജുനനുമായുള്ള അഗാധമായ ബന്ധത്തിന്റെ ഈ ദൈവിക പശ്ചാത്തലം കാരണം, അർജ്ജുനനെ യുദ്ധത്തിന് സജ്ജനാക്കാൻ ശ്രീ കൃഷ്ണൻ വളരെയധികം പരിശ്രമിച്ചു. നകുലനും സഹദേവനും തങ്ങളുടെ മൂന്ന് ജ്യേഷ്ഠന്മാരോട് വിശ്വസ്ത മനോഭാവമുള്ള ശുദ്ധരായ കുട്ടികളെപ്പോലെയായിരുന്നു. ധാരാളം മേലധികാരികളുള്ള ഒരു ജീവനക്കാരൻ തന്റെ തൊഴിലിൽ എപ്പോഴും നിഷ്കളങ്കനായിത്തീരുന്നു.

2. ഭാനു സമ്യക്യ ചോദിച്ചു: നാം നമ്മുടെ മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ, നമ്മുടെ പരിശ്രമത്തിൽ ദൈവം നമ്മെ സഹായിക്കുമോ?

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു: എല്ലാ നല്ല പ്രവൃത്തിയിലും ദൈവത്തിന്റെ സഹായം ഉണ്ട്. ഗീതയിൽ, ആത്മാവിന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള പരിശ്രമം 80% ആയിരിക്കണമെന്നും ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള കൃപ 20% ആയിരിക്കുമെന്നും ദൈവം പറഞ്ഞു (ദൈവം ചൈവാത്ര പഞ്ചമം... ഗീത). സൃഷ്ടിയുടെ ആരംഭത്തിൽ (സത്യയുഗം) സ്വതന്ത്ര ഇച്ഛാശക്തി ഇല്ലായിരുന്നു, അതിനാൽ ഈ പരിശ്രമത്തിന്റെയും കൃപയുടെയും അനുപാതം ഉണ്ടായില്ല. പിന്നീടു്, റോബോട്ടിൻറെ തരത്തിലുള്ള ശിക്ഷണം മൂലം വിരസത അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നതിനാൽ ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള ഇച്ഛാസ്വാതന്ത്ര്യം അവർക്കു ലഭിച്ചു. ഇച്ഛാസ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായുള്ള അഭ്യർത്ഥന ആത്മാക്കളിൽ നിന്നുള്ളതായതിനാൽ, ആത്മാക്കളുടെ മേലുള്ള 80% ഉത്തരവാദിത്തവും ന്യായമാണ്. എന്നാൽ ഇവിടെ ഒരു പ്രധാന കാര്യം എന്തെന്നാൽ, മനസ്സ് പാരമ്യത്തിൽ ദൈവത്തിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെടുമ്പോൾ, മനസ്സിനെ ദൈവത്തിൽ വയ്ക്കാൻ ഒരു ശ്രമത്തിന്റെയും ആവശ്യമില്ല.

ആകർഷണം ഇല്ലെങ്കിൽ, മനസ്സിനെ ദൈവത്തിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും പ്രയോജനമില്ല. ദൈവത്തോടുള്ള ഈ ആകർഷണത്തിന് ആരാണ് ഉത്തരവാദി? അത് ദൈവമോ ആത്മാവോ? എന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള ഉത്തരം ദൈവമാണ്. ദൈവത്തിന്റെ വ്യക്തിത്വത്തിൽ ആകർഷണം ഇല്ലെങ്കിൽ, ആത്മാവിന് എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും? ഒരു ആൺകുട്ടി പെൺകുട്ടിയെ ആകർഷിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ, അതിന്റെ മുഴുവൻ ഉത്തരവാദിത്തവും ആൺകുട്ടിക്കാണ്. പ്രബോധകൻ പ്രബോധനം ചെയ്യുന്ന അറിവ് പൂർണ്ണവും ഭക്തനെ ആകർഷിക്കാൻ പര്യാപ്തവും പ്രാപ്തവുമല്ല എന്നർത്ഥം. ദൈവത്തിന്റെ ദൈവിക വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ എല്ലാ ശരിയായ വിശദാംശങ്ങളും അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള പ്രബോധകന്റെ കഴിവുകേടുകൊണ്ടാണ് ഇത് സംഭവിക്കുന്നത്.

ഭഗവാൻറെ ദിവ്യവ്യക്തിത്വത്തിൻറെ പൂർണമായ ശരിയായ വിശദാംശങ്ങൾ ഭക്തനെ അത്യുഗ്രമായി ആകർഷിക്കുന്ന തരത്തിൽ നൽകുക എന്നതാൺ ആദ്ധ്യാത്മിക ജ്ഞാനത്തിൻറെ (spiritual knowledge) പ്രധാന ഭാഗം.

ആദ്ധ്യാത്മിക ജ്ഞാനം സൈദ്ധാന്തിക ഭക്തി (theoretical devotion) ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കേണ്ടതാൺ - അത് ദൈവത്തോടുള്ള വൈകാരിക ആകർഷണമാൺ. അതിനാൽ, ഫൗണ്ടേഷന്റെ ആദ്യ ഘട്ടത്തിൽ തന്നെ അപാകതയുണ്ട്. തീർച്ചയായും, ഈ ആദ്യപടിയിൽ, പ്രബോധകൻ നന്നായി പ്രസംഗിച്ചിരിക്കാം, എന്നാൽ ലൗകിക ആകർഷണങ്ങളിൽ നനഞ്ഞ ഭക്തന്റെ ഹൃദയം അത് നന്നായി ദഹിച്ചേക്കില്ല.

അതിനാൽ സംഭാവ്യത(probability) 50:50 ആണ്. രണ്ട് സാധ്യതകളും സാധ്യമാണ്. ആശയത്തിൻറെ ഈ നയം പ്രവൃത്തിയായാലും (Pravritti) നിവൃത്തിയായാലും(Nivritti) ഒന്നുതന്നെയാണ്. യോഗ്യനായ ഒരു ഭക്തനിൽ ദൈവകൃപ എപ്പോഴും നിലനിൽക്കുന്നു, അവൻ ഒരു നല്ല പ്രബോധകനിലേക്കു(preacher) വലിച്ചിഴക്കപ്പെടും, കാരണം എല്ലാ ആത്മാക്കളുടെയും നൂലുകൾ അവുടുത്തെ കൈയിൽ മാത്രമേയുള്ളൂ.

3. മിസ് ത്രൈലൊക്യ ചോദിച്ചു: സ്വാമി, ഫലഭൂയിഷ്ഠവും വളക്കൂറില്ലാത്തതുമായ മണ്ണിൽ എല്ലായിടത്തും തുല്യമായി മഴ പെയ്യിക്കുന്ന ആകാശം പോലെ ദൈവം നിഷ്പക്ഷനാണെന്ന് അങ്ങ് പറഞ്ഞു.

സ്വാമി മറുപടി പറഞ്ഞു: ഈ സാഹചര്യം തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്. ഇവിടെ, ആകാശം, അർഹരും അനർഹരും അടങ്ങുന്ന ഒരു കൂട്ടം ശിഷ്യന്മാരോട് സദ്ഗുരു യഥാർത്ഥ ആദ്ധ്യാത്മിക ജ്ഞാനം ഉപദേശിക്കുന്നതുപോലെയാണ്. നിങ്ങളുടെ ചോദ്യത്തിന്റെ ഈ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, വലിയൊരു കൂട്ടം ശിഷ്യന്മാരിൽ അർഹതയില്ലാത്ത ശിഷ്യന്മാർ ഉണ്ടെങ്കിലും ഒരു തട്ടിപ്പ് പ്രബോധകൻ  ഉൾപ്പെട്ടിട്ടില്ല. 50:50 പ്രോബബിലിറ്റിയുടെ മേൽപ്പറഞ്ഞ പശ്ചാത്തലത്തിൽ നമ്മൾ സദ്ഗുരുക്കളെയും തട്ടിപ്പ് പ്രചാരകന്മാരെയും അർഹരും അനർഹരുമായ ശിഷ്യന്മാരോടൊപ്പം വെവ്വേറെയാണ് സംസാരിക്കുന്നത്.